The paper presents the topic of work of modern architects, which is set in a wide historical context, which in turn allows to join cultural heritage with the present and the future. Defining the method is superior in relation to the subsequent choice of parameters. The definition itself is not sufficient to render the method of wise continuation possible to implement, detailed hints are necessary – the choice of correct parameters which can subsequently be used in the research. They are: relating to historical context (including the respect for history) and creation of frameworks for future reshaping of space – the category of time; relating the size to the neighbourhood – in terms of size and the "order of elevation" – the category of scale; relation to psychosomatic needs of the user – the category of prestige and comfort; susceptibility of space to cultural activities outside architecture, according to the rule that states that flexibility of space allows the imagination to work with free artistic creation. The Rockefeller Center is one of the greatest realizations of monumental architecture, whose construction required the efforts of a substantial and very talented group of people (architects, construction engineers and fitters, financiers etc.). It can be said that it is a work of art devoid of an artist, an example of "committee architecture".
PL
W artykule przedstawiono tematykę działalności architektów, która jest umiejscowiona w szerokim kontekście historycznym, co pozwala na połączenie dziedzictwa kulturowego z teraźniejszością i z przyszłością. Metodę nazwaną sztuką mądrej kontynuacji można stosować w oparciu o szczegółowe wskazówki, co oznacza dobranie właściwych parametrów: odniesienie się do kontekstu historycznego (tym szacunku dla historii) i tworzenie ram do przyszłych przekształceń przestrzeni – kategoria czasu; nawiązanie wielkością do sąsiedztwa, zarówno pod względem wielkości, jak i "porządku elewacji" – kategoria skali; odniesienie do potrzeb psychofizycznych użytkownika – kategoria prestiżu i wygody; podatność przestrzeni na działania kulturowe poza architektoniczne w myśl zasady mówiącej o tym, że elastyczność przestrzeni pozwala wyobraźni na nieskrępowaną kreację, np. artystyczną. Centrum Rockefellera to jedna najznakomitszych realizacji architektury monumentalnej, na której powstanie złożyła się praca wielkiej grupy ludzi (architektów, inżynierów konstruktorów, finansistów… itd.). To przykład metody mądrej kontynuacji.
In 2003, an ideological tender for a new use of the High Line was announced by an organization called Friends of the High Line. At that time it had not yet been decided that the target solution would be a park, although a public space of this kind was needed in such a highly developed and densely populated part of the city. There was a reasonable supposition that its operation could be financed by contributions from the local community. The basic idea behind the design of the High Line park was that its authenticity should be preserved. The central motif of a garden originated thanks to the discovery of naturally growing plants on the construction. Today the High Line has the identity of a territory, stimulates economic development and attracts young people. At the same time, it is a space where local inhabitants can relax. In terms of the environment, the park contributes to a better microclimate, increases biodiversity and facilitates social contact among users. The High Line park also provides unique urban panoramas. Such a solution could be materialized under specific urban conditions only. An interview on these subjects was conducted with James Corner, designer of the landscape solution of the High Line on 3 November 2015 in the James Corner Field Operations studio on 10th Avenue (between 36th and 37th Streets) in New York’s Hell’s Kitchen quarter.
CS
Ideová soutěž na opětovné využití High Line byla vyhlášena organizací Friends of the High Line v roce 2003. Tehdy nebylo ještě rozhodnuto, že cílovým řešením by měl být park. V hustě zastavěné a osídlené části města však veřejný prostor – park značně absentoval. Existoval i důvodný předpoklad, že jeho provoz bude možné financovat za přispění místní komunity. Základní myšlenkou realizace parku High Line bylo zachování jeho autenticity. Ústřední téma zahrady vlastně vzniklo díky objevu přirozeně rostoucích rostlin na konstrukci. Řada podobných nálezů se stala významnou inspirací pro opětovné využití High Line jako parku. High Line dnes formuje identitu území, stimuluje jeho hospodářský rozvoj a přitahuje mladou generaci. Současně, z pohledu obyvatel, High Line představuje prostor, kde mohou relaxovat. Z hlediska životního prostředí přispívá park ke zlepšení mikroklimatu, zvyšuje biodiverzitu a umožňuje sociální kontakt uživatelů. Park High Line rovněž poskytuje jedinečné výhledy na městská panoramata. Představuje řešení, které bylo možné realizovat pouze v konkrétních, specifických podmínkách města. Rozhovor zaměřený na zmíněná i související témata byl veden se zahradním architektem a autorem krajinářského řešení High Line Jamesem Cornerem. Rozhovor se uskutečnil 3. listopadu 2015 v newyorském studiu James Corner Field Operations se sídlem v budově na 10. avenue mezi 36. a 37. ulicí v New Yorku (ve čtvrti „Hell’s Kitchen“).
The paper deals with the issue of post-railroad land use. It aims to highlight the essence of the problem and suggest solutions that could be potentially applied in Poland and already are implemented in other countries of the world. The inspiration for the use of post-railroad land might be solutions realized in Paris, New York, to name only the more well-known cities. Abandoned railway lines have been con-verted to the needs of citizens who desire for green places offering rest, relaxation, entertainment also in other parts of the world, including for example Fukuoka, London, Rotterdam, Chicago, Philadelphia. Thus pride would occur in reference to this type of solutions in the regions of Poland that are continu-ously emerging urban. And in Poland, the definitely great potential lies in terms of restructuring, re-implementation, transforming the post-railroads lands.
PL
W artykule poruszona jest kwestia wykorzystania terenów pokolejowych. Ma on na celu podkreślenie istoty problemu i zasugerowanie rozwiązań mogących być potencjalnie zastosowanymi w Polsce, a znajdującymi już zastosowanie w innych krajach świata. Inspiracją dla sposobu wykorzystania terenów pokolejowych mogą być rozwiązania zastosowane w Paryżu, Nowym Yorku, by wymienić tylko bardziej znane miasta. Opuszczone linie kolejowe przekształcone zostały na potrzeby obywateli rządnych zielonych miejsc zapewniających wypoczynek, relaks, rozrywkę, także w innych rejonach świata, w tym np. w Fukuoce, Londynie, Rotterdamie, Chicago, Filadelfii. Chlubą byłoby zatem znaleźć odniesienie wobec tego typu rozwiązań w nieprzerwanie kształtujących się urbanistycznych rejonach Polski. A w Polsce zdecydowanie kryje się wielki potencjał w zakresie restrukturyzacji, re-implementacji, przekształcania terenów pokolejowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.