Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Hieronim Morsztyn

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

NAZWY WŁASNE W BAROKOWYM ROMANSIE WIERSZOWANYM — W STRONĘ ANALIZY GENOLOGICZNEJ (NA PRZYKŁADZIE TWÓRCZOŚCI HIERONIMA MORSZTYNA)

100%

REJTER A.

tom 58

349-362

PROPER NAMES IN THE BAROQUE VERSE NOVEL — TOWARD GENOLOGICAL ANALYSIS. BASED ON THE EXAMPLE OF THE WORKS OF HIERONIM MORSZTYN This article is an attempt to analyze proper names in the selected literary genre and conducted from the perspective of linguistic genology enriched with theoretical textual and stylistic reflection. The names in the Baroque verse novel, represented by four works of Hieronym Morsztyn, are an essential element of the construction of the text and an indicator of the genre style; furthermore, they can signal the foreignness of western models adopted in Polish literary works, and can also refer back to ancient heritage as an expression of European cultural heritage.

Językowa struktura klątw kochanek w XVII-wiecznych tekstach literackich

81%

Kowalczyk S.

tom XXIII/4

235–248

Celem artykułu jest filologiczna analiza miłosnych klątw zawartych w polskich tekstach literackich z XVII w. inspirowana teorią aktów mowy (w tym performatywów i konstatacji) Johna L. Austina oraz pracami z zakresu klątwy ludowej Anny Engelking. Przedmiotem badań są wypowiedzi: Banialuki (romans baśniowy Historyja ucieszna o królewnie Banialuce Hieronima Morsztyna – 1650), Cyceryny (zbiór pieśni Roksolanki Szymona Zimorowica – 1654) oraz Pani (sielanka Odczary na Simonidesowe „Czary” Jana Gawińskiego – połowa XVII w.). Klątwy literackie są rozpatrywane zarówno w kontekście etnolingwistycznej struktury (obiekt – sprawca – wykonawca), sprawczej funkcji wypowiedzi, jak i imperatywów, składni, symboliki, etymologii.

The aim of the article is to undertake philological analysis of love curses described in Polish literary texts from the 17th century. The analysis was inspired by the theory of speech acts (including performatives and constatives) by John L. Austin and works on the folk curse by Anna Engelking. The research centred on the following statements by: Banialuka (Historyja ucieszna o królewnie Banialuce [A Diverting Story about the Virtuous Princess Banialuka], fairy-tale romance by Hieronim Morsztyn – 1650), Cyceryna (Roksolanki [Ruthenian Girls], collection of songs by Szymon Zimorowic – 1654) and Pani (Odczary na Simonidesowe “Czary” idyll by Jan Gawinski – mid. 17th century). Literary curses are considered both in the context of the ethnolinguistic structure (object – perpetrator – performer) and the causative function of an utterance, as well as imperatives, syntax, symbolism and etymology.