Już na początku lat 80. na terenie Hanoweru zaczęły powstawać pierwsze Punkty Zbiórki Odpadów, a równolegle z nimi prowadzona była szeroka kampania edukacyjna dla mieszkańców miasta. Przełom nastąpił w 2001 r. po połączeniu się miasta z powiatem.
Rozwój urbanistyczny w Niemczech cechuje współcześnie - przynajmniej w teorii - krytyczne podejście do realizowanych w ostatnich dziesięcioleciach modernistycznych postulatów miasta funkcjonalnego i zorientowanego na samochód. Jednak w praktyce wciąż jeszcze rozwój determinowany jest przez ekspansje miast na obrzeża i tworzenie się rozległych aglomeracji, o niskiej intensywności, posegregowanych funkcjach i dominacji samochodu indywidualnego. W całym kraju rozwój miast pochłania każdego dnia 120 ha nowych terenów. W sytuacji takiego konfliktu konieczne staje się podjęcie koncepcji bardziej zrównoważonego rozwoju urbanistycznego. Postuluje się rozwój policentrycznych układów osadniczych, o wielofunkcyjnych środkach i dobrze zorganizowanym transporcie publicznym. W okresie ostatnich dziesięciu lat zrealizowano szereg innowacyjnych projektów opartych o takie właśnie zasady w różnych częściach kraju. Projekty można podzielić na dwie kategorie: takie, gdzie podejmuje się przebudowę juz zurbanizowanych obszarów, które utraciły swoje pierwotne funkcje (jak przemysł, urządzenia wojskowe, kolej, porty, lotniska itp.) oraz nowo wznoszone zespoły zabudowy, na nowych terenach gdzie podejmowane są próby integracji dotychczas segregowanych funkcji miejskich. W obu przypadkach celem nadrzędnym jest odzyskanie wartości tradycji miasta europejskiego, które cechowała różnorodność funkcji i typologii architektury, wysoka intensywność zabudowy, priorytet transportu publicznego, atrakcyjne, wyraźnie zdefiniowane przestrzenie publiczne, oszczędność energii i troska o jakość środowiska.