Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Badania cech mechanicznych i fizycznych betonu w dolnym pierścieniu obwodowym kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu

100%

Jasieńko J. , Moczko M. , Moczko A. , Dżugaj R.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2010

|

tom Nr 27

21-34

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań cech mechanicznych i fizycznych betonu w dolnym pierścieniu obwodowym kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu, które zostały przeprowadzone w drugiej połowie 2009 roku, w czasie robót remontowych elewacji tego obiektu. Przedstawione wyniki dokumentują aktualne cechy mechaniczno-fizyczne betonu, po upływie około 100 lat. Z jednej strony są one unikalnym źródłem informacji o jakości betonu z początku XX wieku, z drugiej zaś pozwalają na ocenę uwarunkowań trwałości tego tworzywa po upływie stulecia. Uzyskane wyniki wykazały, że aktualny stan techniczny betonu, pomimo upływu niemal 100 lat, należy uznać za bardzo dobry. Parametry wytrzymałościowe tego betonu odpowiadają obecnym wymaganiom stawianym klasie wytrzymałości C20/25, co biorąc pod uwagę poziom technologii betonu na początku ubiegłego wieku, należy uznać za wynik nadspodziewanie dobry. Wysoką jakość badanego betonu potwierdzają także wyniki badania wytrzymałości betonu na rozciąganie, które wykazały jej średnią wartość na poziomie około 3,6 MPa oraz wyniki oznaczenia nasiąkliwości, której wartości zawierały się w przedziale od 3,9% do 4,8%, przy współczynniku zmienności równym 8%, co świadczy o dużej szczelności i jednorodności strukturalnej badanego betonu. Badania wykazały także, że przypowierzchniowa warstwa badanego betonu uległa w znacznym stopniu procesowi karbonatyzacji. W większości badanych przypadków stwierdzono, że zasięg karbonatyzacji jest nie mniejszy niż 35 mm, przy czym wyniki badań, które zostały wykonane w kierunku prostopadłym do kierunku betonowania, pokazały, że w wielu miejscach beton pomimo upływu niemal 100 lat nie uległ temu procesowi i w pełni zachował zdolności pasywacyjne w stosunku do stali zbrojeniowej.

EN

The work presents results of tests of mechanical and physical properties of concrete in the bottom perimeter ring of the dome of the Centennial Hall in Wrocław, conducted in the second half of 2009 during renovation work on the object elevation. The presented results document current mechanical and physical properties of concrete, after almost one hundred years have passed. On the one hand, they are a unique source of information about the quality of concrete from the beginning of the 20th century, while on the other, they allow for evaluation of durability conditions of the material after a century. The obtained results showed that the current technical condition of concrete, although almost 100 years have passed, should be regarded as very good. Strength parameters of that concrete meet the current requirements for strength class C20/25 which, considering the level of concrete technology at the beginning of the previous century should be considered a surprisingly good result. High quality of the tested concrete was confirmed by the results of the concrete tensile strength tests, which indicated its average value at the level of approximately 3.6 MPa, and the results of absorbability determination the values of which were between 3.9% and 4.8%, with the coefficient of variation equalling 8%, which proves significant density and structural homogeneity of the examined concrete. The tests also showed that the surface layer of the examined concrete underwent the process of carbonatisation to a great extent. In the majority of examined cases it was found out that the range of carbonatisation is not smaller than 35 mm and, moreover, results of tests which were carried out in the direction perpendicular to the direction of concreting showed that in many places concrete did not undergo the process and fully maintained its passivation properties in relation to reinforcing steel, despite the passing of almost 100 years.

2

Beton Hali Stulecia (UNESCO List) we Wrocławiu

100%

Jasieńko J. , Moczko M. , Wala D.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2011

|

tom Nr 30

168-176

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań cech mechanicznych i fizycznych betonu w dolnym pierścieniu obwodowym kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu, które zostały przeprowadzone w drugiej połowie 2009 roku, w czasie robót remontowych elewacji tego obiektu. Przedstawione wyniki dokumentują aktualne cechy mechaniczno-fizyczne betonu, po upływie około 100 lat. Z jednej strony są one unikalnym źródłem informacji o jakości betonu z początku XX wieku, z drugiej zaś pozwalają na ocenę uwarunkowań trwałości tego tworzywa po upływie stulecia. Uzyskane wyniki wykazały, że aktualny stan techniczny betonu, pomimo upływu niemal 100 lat, należy uznać za bardzo dobry. Parametry wytrzymałościowe tego betonu odpowiadają obecnym wymaganiom stawianym klasie wytrzymałości C20/25, co biorąc pod uwagę poziom technologii betonu na początku ubiegłego wieku, należy uznać za wynik nadspodziewanie dobry. Wysoką jakość badanego betonu potwierdzają także wyniki badania wytrzymałości betonu na rozciąganie, które wykazały jej średnią wartość na poziomie około 3,6 MPa oraz wyniki oznaczenia nasiąkliwości, której wartości zawierały się w przedziale od 3,9% do 4,8%, przy współczynniku zmienności równym 8%, co świadczy o dużej szczelności i jednorodności strukturalnej badanego betonu. Badania wykazały także, że przypowierzchniowa warstwa badanego betonu uległa w znacznym stopniu procesowi karbonatyzacji. W większości badanych przypadków stwierdzono, że zasięg karbonatyzacji jest nie mniejszy niż 35 mm, przy czym wyniki badań, które zostały wykonane w kierunku prostopadłym do kierunku betonowania, pokazały, że w wielu miejscach beton pomimo upływu niemal 100 lat nie uległ temu procesowi i w pełni zachował zdolności pasywacyjne w stosunku do stali zbrojeniowej.

EN

The work presents results of tests of mechanical and physical properties of concrete in the bottom perimeter ring of the dome of the Centennial Hall in Wrocław, conducted in the second half of 2009 during renovation work on the object elevation. The presented results document current mechanical and physical properties of concrete, after almost one hundred years have passed. On the one hand, they are a unique source of information about the quality of concrete from the beginning of the 20th century, while on the other, they allow for evaluation of durability conditions of the material after a century. The obtained results showed that the current technical condition of concrete, although almost 100 years have passed, should be regarded as very good. Strength parameters of that concrete meet the current requirements for strength class C20/25 which, considering the level of concrete technology at the beginning of the previous century should be considered a surprisingly good result. High quality of the tested concrete was confirmed by the results of the concrete tensile strength tests, which indicated its average value at the level of approximately 3.6 MPa, and the results of absorbability determination the values of which were between 3.9% and 4.8%, with the coefficient of variation equalling 8%, which proves significant density and structural homogeneity of the examined concrete. The tests also showed that the surface layer of the examined concrete underwent the process of carbonatisation to a great extent. In the majority of examined cases it was found out that the range of carbonatisation is not smaller than 35 mm and, moreover, results of tests which were carried out in the direction perpendicular to the direction of concreting showed that in many places concrete did not undergo the process and fully maintained its passivation properties in relation to reinforcing steel, despite the passing of almost 100 years.

3

Renowacja elewacji Hali Stulecia we Wrocławiu - projekt a realizacja

75%

Konarzewski L.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2009

|

tom Nr 26

369-380

PL

Hala Stulecia, po II wojnie światowej nazwana Halą Ludową, wybitne osiągnięcie sztuki i techniki inżynierskiej, zaprojektowana przez architekta Maxa Berga i konstruktora Günthera Trauera, podlega całkowitej modernizacji od roku 1996. Na początku bieżącego roku rozpoczął się następny etap jej renowacji. Proces renowacji elewacji, stropów i stolarki okiennej został poprzedzony badaniami specjalistów, oraz badaniem stratygraficznym i dokumentacją projektową. Hala Stulecia została zbudowana jako konstrukcja betonowa z widoczną strukturą szalunków. Renowacja powierzchni betonowej elewacji obejmowała konieczne naprawy warstw betonu i żelbetu, jak również zakonserwowanie betonowej konstrukcji, która została głęboko wypłukana, i w końcu - ujednolicenie koloru elewacji przez odpowiednie oszklenie. W procesie renowacji zastosowano technikę betonowych napraw, opracowaną przez firmę STO-ispo, a materiały dla wzmocnienia betonu i jego konserwacji zapewniła firma KEIM.

EN

The Centennial Hall, after the World War II called the Public Hall, an outstanding achievement of art and engineering technology designed by Max Berg, an architect, and Gunther Trauer, a constructor, has been completely modernized since 1996. At the beginning of this year another stage of its renovation begun. The process of renovation of the facade, roofs and window woodwork was preceded by the expertís study, along with stratigraphic examination and design documentation. The Centennial Hall was accomplished as a concrete structure with visible boarding relief. The renovation of the concrete surface of facade included necessary repairs of the concrete and reinforced-concrete layers, as well as preserving the concrete structure, which had been deeply washed out, and finally - making the color of the facade uniform by appropriate glazing. In the renovation process the technique of concrete repairs developed by STO-ispo company, and the materials for concrete strengthening and preserving made by KEIM company were applied.

4

Remont Hali Stulecia we Wrocławiu

75%

Hildebrand M.

Materiały Budowlane

|

2011

|

tom nr 2

34-35

5

Hala Stulecia we Wrocławiu (2006)

75%

GRAJEWSKI G.

Ochrona Zabytków

|

2017

|

nr Dodatek Specjalny. Dziedzictwo w Polsce.

136-140

EN

The World Heritage property known as the Centennial Hall in Wrocław is a symmetrically and axially planned area of the former Exhibition Grounds designed in the spirit of modernism by the architects Max Berg and Hans Poelzig. The most important feature of the whole composition is the Centennial Hall of reinforced concrete which stands on the intersection of the principal axes. Together with the Four Domes Pavilion, terrace restaurant and pergola enclosing a pond, the Hall forms the original complex from 1913. In the years which followed, new features were added in connection with the different exhibitions, some of which it can be assumed were only of a temporary nature. In the inter-war period two more exhibition halls were constructed together with a new entrance to the Exhibition Grounds with a colonnade. In 1948, a hundred-metre spire of steel was set in place as the main feature of the Polish Recovered Territories Exhibition. Other important elements of the complex include the Japanese Garden and the Szczytnicki Park, a part of a larger landscape park. Criteria: (i), (ii), (iv) Centennial Hall – cathedral to democracy In the autumn of 1910, the Municipal Council of Wrocław took the decision to construct an exhibition hall surrounded by exhibition grounds. This plan was occasioned by the approaching centenary of the victory over Napoleon in 1813 that changed the overall political balance in Europe. The main exhibition hall, named the Centennial Hall, was designed by the city planner Max Berg and engineered by Günther Trauer and Willy Gehler. Not content with its advanced and complex design, the constructors used the latest construction techniques to erect the building in just fifteen months. One of these techniques was a carousel cableway that hoisted the materials necessary to construct the framework, including the reinforcement bars and ready-mixed concrete. Another involved fitting elements of the roofing and curtain walls which were prefabricated right on the construction site. The opening ceremony on May 20th, 1913, was marked by the premiere performance of a play by Gerhart Hauptmann, winner of the Nobel Prize in Literature. At that point, the Centennial Hall was the largest reinforced-concrete assembly hall in the world at a time when the construction potential of reinforced concrete itself was still being tested. Thus, with his bold design, Max Berg paved the way for the application of that material in the construction of public utility buildings. The Centennial Hall was designed with priority given to the interior that, depending of the arrangement of seats for the audiences, could accommodate from 6,000 to 10,000 people. It has a symmetrical quatrefoil ground plan with a quatrefoil outline repeated by an ambulatory with four lobbies and the semicircular portico of the main entrance in the western elevation. The main assembly room is covered with a ribbed dome supported by four huge arcades that open up into semicircular apses. Seen from the outside, the body of the hall seems to be formed stepwise and be composed of ever-diminishing storeys with almost entirely glazed walls. This innovative construction and architectural solution made the light-filled interior of the ribbed dome look surprisingly delicate. The face of the walls was, for the most part, left in raw concrete on both the inside and outside. This, however, was not the architect’s deliberate intention but merely a result of the shortage of funds for the interior decoration. In the course of time, it was precisely this rawness of the material applied that became one of the characteristic features of the edifice, highly appreciated by experts in modernist architecture. In 2009-2011, the Centennial Hall underwent the first renovation and maintenance since the time it was built. Underneath the main hall, new storage and utility rooms were constructed in order to facilitate the efficient organization of mass events. The ambulatory was also renovated. All the maintenance works were carried out without disturbing the integrity of the original structure of the edifice. The Discovery Centre, a modern exhibition explaining the significance of the Centennial Hall as a milestone of modernist architecture, was set up in a portion of the ambulatory and the elevations and window frames underwent specialist renovation. It was the first time works had been carried out on such a large scale: the edifice was cleaned, any losses were replaced, and the reinforced concrete surfaces were re-profiled using professional monument protection techniques. During the work, the original structure was preserved together with the imprints of the framework boards and the traces of colouring revealed under the layers of grime. The renovation and maintenance was preceded by specialist research that demonstrated that almost 75 per cent of the original windows of the dome were still preserved. These were made using jarrah wood (Eucalyptus marginata), specially imported from Australia. This discovery led to their full restoration and preservation by carrying out the costly maintenance works that also included the reintroduction of the original yellow-gold glazing which allowed the interior of the dome to regain its intended colours from 1913. The Centennial Hall was erected as a venue for exhibitions, concerts, theatrical and operatic performances, and sport competitions. Max Berg himself called his work ‘a cathedral to democracy’ – a space shaped in an egalitarian spirit, conducive to a community of experience. The designer of the Exhibition Grounds, Hans Poelzig, created a public recreation area accessible to all and located in the centre of a rapidly developing city. Indeed, both mass, and cultural, events are still frequently organised here. The Centennial Hall and the other buildings, as well as the garden complexes of the Exhibition Grounds, currently face similar problems and challenges connected with their efficient functioning and the need to adapt to the latest technical requirements related to public utility buildings. Since they were inscribed on the UNESCO World Heritage List, the only permissible modifications have been such that respect the historic value of the buildings and their historic fabric, and ensure the preservation of those features that turn the Centennial Hall and its surroundings into one of the world’s most important monuments of 20th-century art and architecture.

6

Renowacja elewacji Hali Stulecia we Wrocławiu - przykład scalenia kolorystycznego powierzchni betonowych

63%

Laska W.

Budownictwo, Technologie, Architektura

|

2010

|

tom nr 2

57-60

7

Wzmocnienie dolnego pierścienia żelbetowej kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu

63%

Onysyk J. , Biliszczuk J. , Prabucki P. , Sadowski K.

Inżynieria i Budownictwo

|

2012

|

tom R. 68, nr 7

361-365

PL

Podano krótki rys historyczny kopuł betonowych, począwszy od Panteonu w Rzymie (wzniesionego około 126 r.) z kopułą średnicy 44,00 m. Hala Stulecia z kopułą średnicy 65,00 m została zbudowana w latach 1911-1913 i była wówczas pierwszą masywną kopułą większą od kopuły Panteonu. Omówiono stan techniczny hali oraz zastosowane rozwiązanie wzmocnienia dolnego rozciąganego pierścienia kopuły za pomocą lin sprężających (z drutami ocynkowanymi umieszczonymi w powłoce z HDPE wypełnionej smarem) średnicy 15,7 mm.

EN

The paper presents a brief history of concrete domes, from Pantheon in Rome (built about year 126 CE) with a dome diameter of 44,00 m. The Centennial Hall with dome diameter of 65,00 meters was built in the years 1911-1913 and at that time it was the only massive dome bigger than Pantheon. The paper describes also a technical condition of the Hall and implemented solution of strengthening a lower tension ring of the cupola with cables (with galvanized wires in HDPE sheath filled with grease) with a diameter of 15,7 mm.

8

Zabezpieczenie głębokiego wykopu wewnątrz hali stulecia we Wrocławiu

63%

Krążelewski J. , Puła O.

Budownictwo i Inżynieria Środowiska

|

2014

|

tom Vol. 5, no. 2

59--64

PL

Hala Stulecia jest konstrukcją wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO jako pionierskie osiągnięcie inżynierii i architektury XX wieku. Głównym zadaniem ostatniej modernizacji Hali Stulecia było pogłębienie podłogi w centralnej części areny widowiskowej do −4,80 m w celu realizacji ruchomej podłogi osadzonej na siłownikach hydraulicznych. Poziom wody gruntowej ustalono na 2,5 m poniżej poziomu podłogi. Grunt spoisty został zlokalizowany na głębokości 14 m poniżej podłogi. Ścianki szczelne musiały być zagłębione na około 15 m, a ograniczenia wysokości wynosiły 12 m. Zarekomendowano Kolumny DSM i Jet Grouting jako spełniające wymagania Generalnego Wykonawcy: krótki czas wykonania konstrukcji i zapewnienie maksymalnego uszczelnienia przy przejściu przez glinę zwałową oraz niski koszt wdrożenia.

EN

The Centennial Hall (Hala Stulecia) is a structure which was included in the cultural and natural heritage of UNESCO as a pioneer achievement of the 20th-century engineering and architecture. The main task of the last modernization of the Centennial Hall was deepening the flooring in the central part of the entertainment arena to -4.80 m in order to implement a moving floor supported on hydraulic cylinders. The groundwater level was about 2.5 m below the flooring. Cohesive soil was located at the depth of 14 m below the flooring. Cut off wall was necessary to be positioned to the depth of about 15 m, and height limitations were 12 m. DSM and Jet Grouting columns were recommended to meet the General Contractor requirements: short task execution, construction of a cut-off wall ensuring the maximum sealing at the passage through the boulder clay layer, and low-cost implementation.

9

Renowacja betonowej elewacji Hali Stulecia

63%

Konarzewski L.

Budownictwo, Technologie, Architektura

|

2011

|

tom nr 2

56-61

10

Analiza porównawcza koncepcji przekrycia Hali Stulecia we Wrocławiu

51%

Przywara D.

Przegląd Budowlany

|

2023

|

tom R. 94, nr 11-12

44--49

PL

Sława wrocławskiej Hali Stulecia to nie tylko jej historia - i związana z nią skala wyzwania, jakie postawili sobie jej budowniczowie w początkach ubiegłego stulecia; rozgłos tej pięknej - obok katedry św. Jana Chrzciciela - wizytówce Wrocławia przyniosła również forma jej przekrycia - kopuła, wzorowana ideowo na rzymskim Panteonie. Przyjęty na początku ubiegłego wieku przez konstruktora hali, Gintera Trauera, model obliczeniowy - w postaci płaskiego wiązara dwuprzegubowego - pozwolił na uzyskanie wartości sił wewnętrznych, wielkości skądinąd znacznie zawyżonych, choć na płaszczyźnie wiedzy technicznej początku XX stulecia wyników metodologicznie uzasadnionych. Nowoczesne techniki numeryczne (m.in. Metoda Elementów Skończonych), używane w specjalistycznym oprogramowaniu komputerowym pozwalają na określenie stopnia przewymiarowania ustrojów konstrukcyjnych powstałych bez ich wspomagania. W artykule dokonano, w formie studium przypadku, analizy porównawczej koncepcji przekrycia Hali Stulecia we Wrocławiu, zestawiając dwa warianty - istniejącą żebrową konstrukcję kopułową oraz alternatywne rozwiązanie w postaci kopuły łupinowej.

EN

The fame of Wrocław’s Centennial Hall is not only its history - and the related scale of the challenge its builders set themselves at the beginning of the last century; the notoriety of this beautiful - next to the Cathedral of St. John the Baptist - the showcase of Wrocław was also the form of its covering - a dome, ideologically modeled on the Roman Pantheon. The computational model adopted at the beginning of the last century by the hall’s designer, Ginter Trauer – in the form of a flat double-hinged truss - allowed for obtaining the values of internal forces, which were otherwise significantly overestimated, although the results were methodologically justified at the level of technical knowledge at the beginning of the 20th century. Modern numerical techniques (including the Finite Element Method), used in specialized computer software, make it possible to determine the degree of overdimensioning of structural structures created without their support. The article presents, in the form of a case study, a comparative analysis of the concept of covering the Centennial Hall in Wrocław, comparing two variants - the existing ribbed dome structure and an alternative solution in the form of a shell dome.

11

Badania betonu w górnym pierścieniu kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu

44%

Moczko A. , Moczko M.

Materiały Budowlane

|

2022

|

tom nr 11

174--176

PL

W artykule przedstawiono wyniki badania jakości betonu w górnym pierścieniu kopuły Hali Stulecia we Wrocławiu, przeprowadzonego w ramach prac remontowych tego obiektu. Obejmowało ono określenie rzeczywistej wytrzymałości betonu na ściskanie na podstawie badania odwiertów rdzeniowych oraz z wykorzystaniem metody „pull-out”, a także oznaczenie nasiąkliwości oraz ocenę stopnia jego karbonatyzacji. Uzyskane wyniki wykazały, że badany beton charakteryzuje się zaskakująco dobrymi cechami fizyczno-mechanicznymi. Jego parametry wytrzymałościowe odpowiadają obecnym wymaganiom stawianym klasie wytrzymałości C20/25, a bardzo dobrą jakość badanego betonu potwierdziły także wyniki nasiąkliwości, której wartości były zbliżone do 5%. Zbadane parametry są z jednej strony unikatowym źródłem informacji o jakości betonu z początku XX wieku, a z drugiej pozwalają na ocenę trwałości tego tworzywa po upływie stulecia.

EN

The paper presents results of the concrete quality tests in the upper ring of the Centennial Hall dome in Wroclaw, carried out as part of the renovation works of this facility. The tests included the determination of the actual compressive strength of concrete on the basis of core drilling tests and the "pull-out" measurements, as well as determination of the water absorption of the tested concrete and assessment of its carbonation degree. The obtained results showed that the tested concrete is characterized by surprisingly good physical and mechanical properties. Its strength parameters correspond to the current requirements for the C20/25 strength class, and the high quality of the tested concrete was also confirmed by the results of the water absorption determination, the values of which were close to 5%. The obtained results are, on the one hand, a unique source of information about the quality of concrete from the beginning of the 20th century, and, on the other hand, allow for the assessment of the conditions of durability of this material after a century.