Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Greek education

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

QUID ISOCRATES DE BENE SUA GERENTIS VIRTUTE EXCULTA IUDICAVERIT

100%

Danek Z. , Zakład Literatury Łacińskiej W. F. , Zbigniew Danek – dr hab. prof. UŁ Z. L. Ł.

tom 16

In his Panathenaic speech, Isocrates contrasts his own teaching program with traditional models of Greek education, both the earlier one and the more scientific one that is favoured in his times: his aim is to form the minds of students in such a manner that they can seize any opportunity that comes along, that in the social intercourse they always remain indulgent and patient, and – what seems the most important here – that they become able to endure both luck and misfortune with courage and appreciate not the things obtained merely by chance, but the ones gained by their toil and effort (Panath. 30–32). And Isocrates’ respect to steadily working mind becomes even greater with time: the result of such a labour must be some prudence (“phronesis”) – the aim of every justly conceived education. Isocrates’ “phronesis” is not Platonic excellence of mind, permanent and always the same, it is the skill and talent of discovering how to adjust to changing public affairs, but at the same time it shall remain constant and unchangeable in its imperative good – the benefit of Athens and its citizens.

Elementy filozofii cynickiej w edukacji szkolnej w okresie późnego Cesarstwa Rzymskiego

63%

Szoka A. I.

In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

2017

tom 11

53-66

Filozofia cynicka znajdowała swoich zwolenników do końca IV wieku po Chr. Wśród najważniejszych źródeł, które przedstawiają działalność cyników w schyłkowym okresie są dwie mowy cesarza rzymskiego Juliana (361-363). W obu mowach władca surowo napomniał współczesnych cyników za odejście od zasad pierwotnego cynizmu. Julian posiadał rozległą wiedzę na temat filozofii cynickiej i jej założycieli: Antystenesa, Diogenesa z Synopy, Kratesa z Teb. Prawdopodobnie wiadomości te posiadł w ramach studiów filozoficznych. Jednakże nie jest wykluczone, że przyszły cesarz zetknął się z cynizmem znacznie wcześniej, w początkach swojej edukacji w Nikomedii między 338-342. Podstawowe zasady cynickiej filozofii, a przede wszystkim postać słynnego Diogenesa Psa, były przedstawiane uczniom w greckiej szkole w ramach kursu czytania i pisania. Wynikało to z szerokiej popularności greckiej chrei, w której filozof z Synopy był głównym bohaterem. Podobnie, chreie z Diogenesem jako główną, wypowiadającą się postacią były stosowane na wyższych poziomach edukacji, obejmujących również szkoły retoryczne. Tak duża popularności cynickiej chrei na szkole uczącej dzieci czytania i pisania potwierdzona jest przez teksty szkolne, które zachowały się wśród papirusów oraz podręczników sztuki retorycznej. Nie można również wykluczyć, że w niektórych przypadkach uczniowie wybierali cynicki model życia pod wpływem postaci Diogenesa i zasad cynizmu, z którymi zapoznawali się w ramach podstawowej edukacji. ramach podstawowej edukacji.

Ancient Cynicism was a philosophy practiced up to the 4 th century A.D. Among the key sources that describe the activities of Cynics during this period are two speeches by the Roman emperor, Julian (361-363). Within these two speeches he criticized the contemporary supporters of Cynicism. Julian had an extensive knowledge about the rules of Cynicism and about the lives of its founders: Antisthenes, Diogenes of Sinope, and Crates of Thebes. He possibly acquired this knowledge during his philosophical studies. It is possible, however, that the future emperor came into contact with cynicism much earlier, during a period of his primary education in Nicomedia between 338 and 342. Elements of Cynicism, especially the figure of the famous Diogenes the Dog, were presented at the Greek-speaking school in reading and writing courses. It was so because of the widespread popularity of Greek chreia in which the Sinopean philosopher was a main character. The chreiae with Diogenes as the main figure were also used in higher levels of education, including the schools of rhetoric. Such popularity of Cynic chreia in primary education is confirmed by the texts used in the classroom, preserved among the papyri, and in the handbooks of rhetorical art. We can’t exclude that in some cases young students chose a Cynic lifestyle under the influence of the philosophy of Cynicism and the legend of Diogenes, which he learned about during his primary education.