Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Great Grey Shrike

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Flocks of the Great Grey Shrike [Lanius excubitor] on migration

100%

Michalczuk J.

tom 41

nr 2

189-190

Breeding biology of the Great Grey Shrike Lanius excubitor in W Poland

72%

Antczak M. , Hromada M. , Grzybek J. , Tryjanowski P.

nr 1

A Great Grey Shrike population was studied in two large plots (220 km² and 176 km²) in western Poland in 1999-2003. During the study period densities varied from 11.4 to 14.1 breeding pairs/100 km² but numbers were stable. In all, 180 Great Grey Shrike nests were found — 114 (63.3%) in conifers, 66 (36.7%) in deciduous trees. This population's reproductive parameters were relatively high in comparison to those of other European populations: mean clutch size — 6.6, hatching success — 92.5%, mean brood size — 5.72, mean number of fledglings per pair — 4.1, mean number of fledged young per successful pair — 5.25. Eggs (mean 27.1 × 19.9 mm) were found to be larger than reported in the literature. Nesting success was similar in both study plots, but there was slight seasonal variability: 41.0%-52.6% from 99 nesting attempts in the first plot, 42.1%-43.7% from 37 nests in the second. Predation was the main cause of nest losses. Plastic string used as nesting material appeared to be the most important cause of partial failures: 13 (8.2%) of a total of 147 nestlings surviving to fledging perished as a result of becoming tangled up in it. Nestlings rarely starved. Nests in linear habitats suffered significantly higher breeding losses (78.6%) than those in non-linear habitats (50%). The high fitness values obtained from this population were probably due to traditional farming practices, the sparing use of pesticides and the good potential food source.

Badania prowadzono w Wielkopolsce na dwóch powierzchniach próbnych Odolanów (220 km²) i Koło (176 km²) w latach 1999-2003. Dodatkowo, część materiału zebrano także w promieniu 50 km od Poznania. Powierzchnie badań zlokalizowane były w dolinach rzecznych o zróżnicowanym krajobrazie rolniczym z wysokim udziałem łąk i pastwisk. Zagęszczenie par lęgowych było podobne na obu powierzchniach badawczych i nieznacznie wahało się miedzy latami badań (11.4-14.1 par/100 km²). Stwierdzono wysoką (ponad 70%) między sezonową powtarzalność zajmowanych terytoriów. Ogółem zebrano dane o 180 gniazdach srokosza umieszczonych na 14 gatunkach drzew (Tab. 1). Na powierzchniach Odolanów i Koło większość gniazd umieszczona była na sosnach, natomiast w okolicach Poznania na topolach (Tab. 1). Mediana daty złożenia pierwszego jaja różniła się istotnie między latami badań (Fig. 1). Średnia wielkość zniesienia wynosiła 6.6 (zakres 4—8). Najczęściej notowano lęgi o 7 jajach (Fig. 2). Nie stwierdzono istotnych różnic w wielkości zniesienia miedzy latami badań. Średnia liczba podlotów wynosiła 4.1 w przeliczeniu na każde kontrolowane gniazdo, oraz 5.25 na gniazdo z sukcesem. W obu przypadkach stwierdzono istotne różnice między latami (Fig. 3). Sukces lęgowy był podobny na obu powierzchniach badań i nieznacznie wahał się miedzy latami (Odolanów 41.0—52.6%, Koło 42.1—43.7%). Główną przyczyną całkowitych strat gniazdowych było drapieżnictwo; innymi przyczynami strat były niesprzyjające warunki pogodowe oraz porzucanie lęgów spowodowane wiosennym pożarami. Najważniejszą przyczyną częściowych strat w lęgach było zaplątanie młodych w sznurki używane do budowy gniazd. Spośród 147 piskląt z gniazd, które dotrwały do końca okresu pisklęcego 13 (8.2%) zginęło właśnie w ten sposób. Zagłodzenie piskląt w badanej populacji występowało rzadko (2%). Nie stwierdzono istotnego wpływu wysokości gniazda, wysokości drzewa gniazdowego oraz jego odległości od skraju kępy gniazdowej na sukces lęgowy. Gniazda ulokowane w alejach śródpolnych, przydrożnych pasach drzew były istotnie częściej niszczone przez drapieżniki i osiągały niższy sukces lęgowy (21.4%) niż gniazda zbudowane w kępach i laskach śródpolnych o nieregularnym kształcie (50%). Stwierdzone zagęszczenia par lęgowych należą do najwyższych w Polsce i w Europie. Parametry reprodukcyjne takie jak wielkość zniesienia, wielkość jaj, wykluwalność, liczba podlotów na parę z sukcesem stwierdzone w badanej populacji są wyższe niż odnotowane w Europie zachodniej.

Mites (Acari, Mesostigmata) in the red-backed shrike Lanius collurio and great grey shrike Lanius excubitor nests

72%

Kamczyc J. , Teodorowicz E. , Gwiazdowicz D. J.

tom 10

nr 2

The species composition of mesostigmatid mites in the red-backed shrike Lanius collurio and great grey shrike Lanius excubitor nests was studied in the Wielkopolska Region (Central Poland). Totally 15 samples (bird nests) were collected in May 1999. As a result of that study 81 mites were identified and classified to 13 species. The most numerous species was Alliphis halleri.

Zbadano skład gatunkowy roztoczy z rzędu Mesostigmata w gniazdach gąsiorka i srokosza w regionie Wielkopolski (centralna Polska). Łącznie zebrano 15 prób (ptasich gniazd) w maju 1999 roku. Wynikiem tych badań była identyfikacja i klasyfikacja 81 osobników przynależących do 13 gatunków. Najliczniejszym gatunkiem był Alliphis halleri.