Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Bartosz Adamczewski, The Gospel of Luke. A Hypertextual Commentary (European Studies in Theology, Philosophy and History of Religions 13) (Frankfurt am Main: Peter Lang Edition 2016)

100%

Mielcarek K. W.

The Biblical Annals

|

2019

|

tom 9

|

nr 4

749-754

EN

Book Review: B. Adamczewski, The Gospel of Luke. A Hypertextual Commentary (European Studies in Theology, Philosophy and History of Religions 13), (Frankfurt am Main: Peter Lang Edition 2016).

PL

Book Review: Bartosz Adamczewski, The Gospel of Luke. A Hypertextual Commentary (European Studies in Theology, Philosophy and History of Religions 13) (Frankfurt am Main: Peter Lang Edition 2016).

2

Jedność Ewangelii i Dziejów Apostolskich według świętego Łukasza

100%

Konach W.

Rocznik Teologiczny

|

2011

|

nr 53

69-86

RU

Тема Единство Евангелия и Деянии Апостольских св. Луки в современной западной экзегетике является очень популярной. Вопрос тесной связи, понимаемой как первоначальное существование одной книги в двух томах (современного Евангелия и Деянии Апостольских) св. Луки, первый поднял Генри Кадбери в тридцатых годах ХХ века. Теперь большинство ученых исследует вопрос единства (особенно сторонники нарративного метода в толковании Священного Писания) пытаясь удостоверить этот гипотез на следующих уровнях: авторском, канона Нового Завета, жанра, нарративном и богословском. Несомненно, автором этих книг является св. Лука и это подтверждает своеобразное единство этих книг. Однако во всех канонах Нового Завета никогда Евангелие и Деяния Апостольские св. Луки не перечисляются рядом друг с другом. Опыты сравнения творении св. Луки с произведениями древнего греко-римского мира, с целью определения одного жанра для обоих книг св. Луки, привели к различным и иногда противоречивым выводам. По этому поводу не можно их оценить, как успешны. Значительно лучше выглядит ситуация на уровне нарративном, здесь обнаружено много общего между Евангелием а Деяниями Апостольскими. Тоже самое можно сказать о богословских темах, которые совпадают в одной и другой книге. Однако, не смотря на многие общие черты, нельзя признать достаточно подтвержденным гипотеза о первоначальном существовании единой книги в двух томах написанной св. Лукой. Принято многими изменение в названии книг Луки-Деяния, целью которого было подчеркнуть исключительное единство, тоже не возможно принять и лучше соединять названия этих книг союзом и, который подтверждает связь творении св. Луки и одновременно гарантирует им автономность.

3

Poslání Jana Křtitele v Lukášově dvojdíle

88%

Tichý L.

Studia theologica

|

2019

|

tom 1

1-20

EN

The contribution analyses the texts in the Gospel of Luke and in the Acts of the Apostle (both works written by the same author, traditionally called Luke) that concern the mission of John the Baptist. John is mentioned relatively often, particularly in the Gospel of Luke, so that the resulting image of his mission recorded by the evangelist is sufficiently distinguished. John the Baptist is the culmination of the Old Testament (cf. Luke 16:16). He fulfils the prophetic mission of converting people to God. He is more, however, than a prophet (cf. Luke 7:26) because he also immediately prepares the coming of Christ. John is already closely joined with Christ although simultaneously fully submitted to him. This perspective on the Gospel of Luke is confirmed by relatively short references in the Acts, where the insufficiency of only knowing the baptism of John is strongly expressed (cf. Act 18:25; 19:3 – 4).

4

Questi scese giustificato a differenza di quello L’analisi narrativa illumina la parabola del fariseo e del pubblicano (Luca 18,9-14)

87%

Blajer P.

The Biblical Annals

|

2021

|

tom 11

|

nr 3

497-518

PL

The parable of the Pharisee and the tax collector (Luke 18:9-14) contains an enigmatic expression παρ’ ἐκεῖνον (v.14) which conveys the final judgment on the characters. It is not entirely clear whether it should be interpreted in a comparative or exclusive sense. The present study aims to examine the way the narrator presents the two characters of the parable, the Pharisee and the tax collector, as well as the content of their prayers. Narrative criticism suggests that although both interpretations (comparative and exclusive) are possible it might be better to construe παρ’ ἐκεῖνον with a distinctive value. In fact, the new condition of the tax collector is different from his previous one and clearly distinguishes him from the condition of the Pharisee. In other words, the application of the narrative method suggests to translate the enigmatic complement παρ’ ἐκεῖνον in such a way that it makes visible the difference existing between the two characters.

5

Zaproszeni do królestwa. Ubodzy w Ewangelii św. Łukasza i podejmowane przez nich wybory

75%

Gibek A.

|

2016

|

tom 20

|

nr 1(42)

5-20

PL

Ubodzyj – w Ewangelii św. Łukasza to adresaci nauczania Jezusa i uczestnicy królestwa Boga. Od początku działalności publicznej Nauczyciel z Nazaretu przedstawia siebie jako tego, który przyszedł, aby ubogim głosić Dobrą Nowinę (Łk 4, 18). Bycie ubogim to postawa, do jakiej należy dążyć, kwalifikuje ona człowieka do udziału w królestwie Boga (Łk 14, 21). Największą trudnością na drodze do ubóstwa jest bogactwo materialne (Łk 18, 23), które powinno służyć dobru człowieka, być środkiem, a nie stawać się celem. Przeszkodą w osiągnięciu ubóstwa są również wszelakie nadmierne przywiązania. Łukasz prezentuje dwa wzorce ubóstwa: Łazarza (Łk 16, 20–21) i wdowę (Łk 21, 1–4). Na podstawie ich cech można wyprowadzić obraz ubogiego w Ewangelii Łukasza – jest to człowiek całkowicie zależny od Boga, który ma świadomość, że sam z siebie nie ma żadnej mocy, dlatego siebie i swoje życie składa w ręce Najwyższego.

EN

the Kingdom of God. From the beginning of his public activities, Teacher of Nazareth presents Himself as the one who came to preach the Good News to the poor Luke 4, 18. Being poor is an attitude, which should be pursued to, as it qualifies a person to participate in the Kingdom of God (Luke 14, 21). The greatest difficulty in the way of poverty is a wealth of material, which should serve humanity, be a means, and not a target (Luke 18, 23). All kind of excessive attachment is also an obstacle to the achievement of poverty. Luke presents two patterns of poverty: one is Lazarus (Luke 16, 20–10) and the other the widow (Luke 21, 1–4). The image of the poor in the Gospel of Luke can be described on the basis of their characteristic: the poor is totally dependent on God, is aware that he has no own power, so he gives himself and his life into the hands of the Almighty.

6

Andrzej Draguła, Syn marnotrawny. Biografia ocalenia (Biblioteka „Więzi” 388; Warszawa: Towarzystwo „Więź” 2022)

75%

Mielcarek K.

|

tom 41

|

nr 2

451-458

7

The End of Source Theories? The Genealogies in Gen 4:17–5:32 and Their Reworking in the New Testament

75%

Adamczewski B.

|

nr 5

33-64

EN

A thorough analysis of the genealogies in Gen 4:17–5:32 has shown that they are the result of a highly creative (hypertextual) and at the same time strictly sequential reworking of an older text of Deut 2:9–23. This means that the theories postulating the genealogies in Gen 4:17–5:32 as having come from various hypothetical sources of the Pentateuch (J, P, etc.) are no longer necessary to explain their origin and function. Similarly, detailed analysis of the genealogies presented in Luke 3:23–38 and Matt 1:1–17 has demonstrated that the Matthean genealogy is the effect of a deliberate reworking of the earlier genealogy composed by Luke. That, in turn, means that the theory of the “Q source,” intended to serve as an explanation of the origin of the Matthean–Lucan materials that had not come from the Gospel of Mark, is also exegetically superfluous.

8

Differences snd similarities between Gothic and Greek in the domain of the definite article – the case of the Gospel of Luke

75%

Kida I.

|

2023

|

tom 44

|

nr 2

7-24

EN

The paper compares the employment of the definite article in the Gothic version of the Gospel of Luke and in its Greek counterpart which served as the basis for the Gothic translation. Although the Gothic text is usually said to be a word-for-word reflection of the Greek text, we demonstrate that just like in the case of the Gospel of Matthew and the Gospel of John, which were of concern in our previous studies, there are enormous differences between the two languages especially in the domain of the definite article, not only in terms of amount but also in terms of the cases used – nominative, genitive, dative or accusative.

9

Kto był „dostojnym Teofilem”?

71%

Mucha P. M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2008

|

tom 61

|

nr 4

EN

The Gospel of Luke is addressed to “the most excellent Theophilus” (Łk 1, 3). “The- ophilus” was a high governmental Roman official. Both the Gospel of Luke and the Acts of the Apostles are addressed to this “Theophilus.” It could be addressed to Theophilus him- self or to “dear to God” (“loved by God”), as the word “theophilus” means “dear to God” (“loved by God”). The proconsul of Cyprus, Sergius Paulus, was “the most excellent Theophilus” or “loved by God” or “dear to God.” It explains a lot about Luke’s writing style: not only is his Gre- ek diction unusually elevated for koine, but also he is extremely careful throughout both of his books not to offend Roman sensibilities. Roman characters are always portrayed favo- urably. Luke’s Pontius Pilate declares Jesus’ innocence three times and the scene where Ro- man soldiers mock Jesus and crown him with thorns is removed. Luke’s writing aimed at placing Christianity in a favourable light with Roman officials. He expected these works to be spread and widely circulated. He wrote his works not only for the proconsul of Cyprus, Sergius Paulus (“the most excellent Theophilus”), but also for all people in all ages who think of themselves as “dear to God.”

PL

The Gospel of Luke is addressed to “the most excellent Theophilus” (Łk 1, 3). “The- ophilus” was a high governmental Roman official. Both the Gospel of Luke and the Acts of the Apostles are addressed to this “Theophilus.” It could be addressed to Theophilus him- self or to “dear to God” (“loved by God”), as the word “theophilus” means “dear to God” (“loved by God”). The proconsul of Cyprus, Sergius Paulus, was “the most excellent Theophilus” or “loved by God” or “dear to God.” It explains a lot about Luke’s writing style: not only is his Gre- ek diction unusually elevated for koine, but also he is extremely careful throughout both of his books not to offend Roman sensibilities. Roman characters are always portrayed favo- urably. Luke’s Pontius Pilate declares Jesus’ innocence three times and the scene where Ro- man soldiers mock Jesus and crown him with thorns is removed.Luke’s writing aimed at placing Christianity in a favourable light with Roman officials. He expected these works to be spread and widely circulated. He wrote his works not only for the proconsul of Cyprus, Sergius Paulus (“the most excellent Theophilus”), but also for all people in all ages who think of themselves as “dear to God.”

10

Ewangelia Łukasza – świadectwo prawdziwości otrzymanego pouczenia

71%

Blajer P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2015

|

tom 68

|

nr 2

EN

The Gospel of Luke is the only gospel that begins with a prologue. In this prologue Luke admits that he is aware that others have already attempted to write about events associated with the life and work of Jesus Christ. Although many have previously tried to describe the events that took place, Luke still feels need to recount them once again in a proper order and manner. The purpose of this article is to analyze Luke’s prologue as well as the plan of the third gospel presented in the prologue. Furthermore, the article analyses the criteria for certainty of received teaching which are the bases for Luke’s writings. The author begins with a linguistic analysis of the prologue. Then, he discusses the narrative plan of third evangelist and the gospel division into separate sections. He pays a special attention to so-called journey section which describes Jesus’ journey to Jerusalem (9 : 51–19 : 46). In conclusion, the author points to parallel presentation of Jesus’ journey to Jerusalem and the mission of the apostles (Luke 9 : 51, Acts 2 : 1).

PL

Ewangelia Łukasza jaka jedyna rozpoczyna się od prologu, w którym ewangelista wskazuje cel dzieła, którego się podejmuje. W prologu tym Łukasz przyznaje, iż nie jest pierwszym, który podejmuje się spisania wydarzeń związanych z życiem i działalnością Jezusa. Choć wielu wcześniej podjęło próbę opisania wydarzeń jakie miały miejsce to jednak Łukasz dostrzega potrzebę ich ponownego i dokładnie uporządkowanego przedstawienia. Celem tego artykułu jest przeanalizowanie Łukaszowego prologu i planu narracyjnego ewangelisty wskazanego w tymże prologu jak również wskazanie kryteriów autentyczności otrzymanego pouczenia. Autor rozpoczyna od językowej analizy prologu i użytych w nim słów. Następnie omawia plan narracyjny ewangelisty i podział ewangelii na poszczególne sekcje a w sposób szczególny na obszerną sekcję podróży Jezusa do Jerozolimy (9, 51–19, 46). Na zakończenie autor wskazuje na paralelne przedstawienie początku podróży Jezusa do Jerozolimy i rozpoczęcia misji apostołów (Łk 9, 51, Dz 2, 1).

11

Spis ludności – Łk 2,1-7. RODO XXI wieków temu

63%

Mazur R.

|

tom 41

|

nr 2

11-24

EN

The article combines grammar data with historical facts in the matter of Roman censuses. Presence of the define article before the adjective ἀπογραφή suggests a new perspective. Data from Roman Egypt show an acceptable basis, known through grammar, and allow more precise meaning of ἡγεμονεύοντος from Lk 2.2. The census from the time of Jesusʼ birth can therefore be understood as earlier than that of Quirinius. GDPR mentioned here concerns data protection, but also suggests that by combining data from both censuses in two regions of the Roman Empire, should indicate a reliable chronological order.

PL

Artykuł łączy poszukiwania gramatyczne z faktami historycznymi w materii rzymskich spisów ludności. Rodzajnik przed przymiotnikiem ἀπογραφή sugeruje nową perspektywę. Pochodzące z rzymskiego Egiptu dane ukazują możliwą do przyjęcia podstawę, znaną dzięki gramatyce i pozwalają bardziej sprecyzować znaczenie ἡγεμονεύοντος z Łk 2,2. Spis z czasów narodzenia Jezusa może więc być rozumiany jako wcześniejszy od spisu Kwiryniusza. Wzmianka RODO dotyczy ochrony danych, ale i sugeruje, by łącząc dane z i o obu spisach w dwóch rejonach Imperium Rzymskiego wskazać wiarygodny ich porządek chronologiczny.

12

Ewangelia Łukasza w kluczu narracyjnym. Pierwszy z dwóch hermeneutycznie zależnych aktów

63%

Mielcarek K. W.

|

2019

|

tom 9

|

nr 4

739-748

EN

The paper is a review of the two-volume-work of Michael Wolter. English version of his commentary is a valuable work directed to biblical scholars as well as students and wider groups of readers. The analysis focuses especially on the introduction: i.e. the concept of the commentary, its general structure, both author’s and reader’s identity, as well as the theological vision of the Lukan work. The formal feature of the commentary is also evaluated. The last part of the paper gives few examples of Wolter’s approach toward particular pericopes along with some critical observations concerning minor deficiencies or disputable solutions.

13

Review: John C. Poirier – Jeffrey Peterson (eds.), Marcan Priority without Q: Explorations in the Farrer Hypothesis (Library of New Testament Studies 455; London: Bloomsbury – New York: T&T Clark, 2015). Pp. XIV + 272. $110,00. ISBN 978-0-56715-913-7.

63%

Adamczewski B.

|

nr 2

311-315

EN

Book review

PL

Recenzja książki

14

Zachariasz – kapłan, ojciec, ofiarnik

63%

Mielcarek K. W.

|

nr 3

359-373

EN

Zachariah does not belong to the group of main protagonists of the New Testament. He is even hardly a main figure of Lucan two-volume work. And yet, he does play some important role in the narrative of Luke-Acts. Putting him into the first scene of the Infant narrative and juxtaposing him with Mary, Mother of Jesus, are very clear signs of it. While the full picture of Zechariah is drawn in three consecutive scenes: the annunciation in the Temple (Łk 1,5-25); the birth of John (1,57-66) and Zechariah’s prophecy called „Benedictus” (1,67-80), two of his main features are especially elaborated: his priesthood and fatherhood. The paper gathers Lucan evidence on the matter showing that to the third evangelist Zechariah is a very special kind of father

PL

Zachariah does not belong to the group of main protagonists of the New Testament. He is even hardly a main figure of Lucan two-volume work. And yet, he does play some important role in the narrative of Luke-Acts. Putting him into the first scene of Infant narrative and juxtaposing him with Mary, Mother of Jesus, are very clear signs of it. While the full picture of Zechariah is drawn in three consecutive scenes: annunciation in the Temple (Łk 1,5-25); birth of John (1,57-66) and Zechariah’s prophecy called „Benedictus” (1,67-80), two of his main features are especially elaborated: his priesthood and fatherhood. The paper gathers Lucan evidence on the matter showing that to the third evangelist Zechariah is a very special kind of father.

15

Pharisaicus hydrops. Łk 14,2-4 w przepowiadaniu Piotra Chryzologa

63%

Paczkowski M.

|

tom 85

167-192

EN

The biblical texts indubitably shaped the content of the sermons of Peter Chrysologus. He delivered sermons on the Gospel of St. Luke. The lecture on the healing of the man with dropsy (Luke 14:2-4) appears in Sermo 99 bis. The homily has a polemical resonance, but it concerns the situation described in the evangelic text. It is elaborated under a rhetorical and theological aspect. The bishop of Ravenna emphasized the symbolic and moral value of illness. The preacher used the appropriate means to arouse the desired response from the audience and to transmit the spiritual and moral teaching. The homily in question, like other speeches, abandoned rhetorical figures and realistic comparisons.

PL

Tekst biblijny niewątpliwie ukształtował treść kazań Piotra Chryzologa. Wygłaszał on homilie także o Ewangelii św. Łukasza. Refleksja na temat uzdrowienia człowieka chorego na wodną puchlinę (Łk 14,2-4) pojawia się w Sermo 99 bis. Kazanie ma wydźwięk polemiczny, lecz dotyczy sytuacji opisanej w tekście ewangelicznym. Jest dopracowane pod względem oratorskim i teologicznym. Chryzolog podkreślał moralne i symboliczne znaczenie choroby. Mówca zastosował odpowiednie środki, by wywołać właściwą reakcję słuchaczy i przekazać naukę moralno-duchową. Jego homilia, podobnie jak inne mowy, obfitowały w figury stylistyczne i realistyczne porównania.

16

Review: Andrés García Serrano, The Presentation in the Temple. The Narrative Function of Lk 2:22-39 in Luke-Acts (Analecta Biblica 197; Roma: Gregorian & Biblical Press, 2012). Pp. 448. € 37. ISBN 978-88-7653-197-2.

63%

Mielcarek K.

The Biblical Annals

|

2015

|

tom 5

|

nr 1

217-221

EN

Book review

XX

Recenzja książki

17

Pokora w świetle "Expositio Evangelii secundum Lucam" św. Ambrożego z Mediolanu

51%

Jurkiewicz J.

Vox Patrum

|

2008

|

tom 52

|

nr 1

365-372

EN

Der Begriff Demut beschreibt Ergebenheit, die in der Einsicht in die Notwen- digkeit und im Willen zum Hinnehmen der Gegebenheiten begriindet ist. In der christlichen Religion bedeutet Demut das Anerkennen der Allmacht Gottes. Demut beschreibt demnach die innere Einstellung eines Menschen zu Gott. Die Demut spielt im christlichen Leben eine besondere Rolle. Fur Ambrosius von Mailand ist Demut eine wesentliche Eigenschaft des wahren Glaubigen, desjenigen, der mit Gott im Einen ist. Gott demiitigt Menschen, um sie zu ihm (zuriick) zu bringen, und Menschen demiitigen sich selbst vor Gott, um von ihm angenommen zu werden. Fur Christen bedeutet Demut gegeniiber Gott, ihn anzubeten, ihn zu achten, zu ehren und zu loben, weil man erkennt, dass alles, was man ist und hat, von Gottes Gnade ist. Beispiele fiir ein demiitiges und letztendlich gesegnetes Leben sind im Evangelium von Lukas z.B. Maria und der verlorenen Sohn. Aus diesen Begeben- heiten kónnen und sollten die Menschen, nach christlicher Auffassung, auch heute noch lernen. Ferner ist ais Fazit aus solchen Erzahlungen zu erkennen, dass im christlichen Glauben die Demut der Schliissel zu allem ist. Nur der Demiitige wird den Segen des Herm empfangen.

18

Termin σήμερον („dziś”) w dziele Łukaszowym. Zarys współczesnych badań

51%

Mielcarek K. W.

Verbum Vitae

|

2019

|

tom 35

217-244

EN

The importance of the temporal adverb σήμερον within Luke-Acts has long been recognized by commentators and scholars. They have been discussing for decades whether the word's significance is a purely literary one or if it perhaps carries some theological import, and the recent extensive study by Dominique Angers offers some important insights into this issue. The author of the article researches some previous attempts to elucidate this point, as well as some of the newest solutions. While proposing his own minor corrections to the study of the Canadian exegete, the author acknowledges Angers' overwhelmingly positive impact on the scholarly discussion.

PL

Waga przymiotnika czasowego – σήμερον w dziele Łukaszowym (Łk-Dz) była od dawna doceniana. Przez dziesięciolecia uczeni dyskutowali jednak, czy jego znaczenie ma charakter czysto literacki, czy również teologiczny. Najnowsza monografia kanadyjskiego egzegety, Dominique’a Angers, rzuca nowe światło na tę kwestię. Autor artykułu bada dotychczasowe próby wyjaśnienia obecności „dziś” w dwutomowym dziele, analizując zarówna starsze jak i najnowsze propozycje. Doceniając wyniki badań kanadyjskiego egzegety na dyskusję badanej problematyki zaproponowano kilka drobnych korekt jego rozwiązań.

19

The Function of the Allusion to Aristophanes’ Birds in the Parable of the Unjust Steward (Lk 16:1–8)

51%

Adamczewski B.

|

tom 91

|

nr 2

21-36

PL

Aluzja do Ptaków Arystofanesa odgrywa ważną rolę w intertekstualno-ilustracyjnej retoryce Łukaszowej przypowieści o nieuczciwym rządcy (Łk 16,1–8). Ludzie zazwyczaj przyjmują, że dobre systemy prawne promują moralną uczciwość i prawną sprawiedliwość. Na tym tle Pawłowa idea obecności Prawa, ale także jego nieskuteczności w promowaniu sprawiedliwości (Ga 3,19b; por. 3,21), jest dość trudna do wyjaśnienia. Aby zobrazować tę Pawłową ideę w sekwencyjnym hipertekstualnym przepracowaniu Listu do Galatów, Łukasz użył aluzji do komedii Arystofanesa, która prezentowała ateński system prawny jako podobnie nieskuteczny wobec działalności moralnie zepsutego donosiciela prawnego: sykofanta. Łukaszowy nieuczciwy rządca nie tylko używa języka ateńskiego sykofanta, ale także podejmuje podobną, pozornie legalną, lecz moralnie niesprawiedliwą działalność, kwestionując w ten sposób skuteczność całego system prawnego w promowaniu sprawiedliwości. Przepracowanie sekwencji Pawłowych idei wyjaśnia znaczenie enigmatycznej przypowieści o nieuczciwym rządcy (Łk 16,1–8).

EN

The allusion to Aristophanes’ Birds plays an important role in the intertextual-illustrative rhetoric of the Lucan parable of the unjust steward (Lk 16:1–8). People generally assume that good legal systems promote moral honesty and legal justice. Against this background, the Pauline idea of the presence of the law, but also its ineffectiveness in giving righteousness (Gal 3:19b; cf. 3:21), is quite difficult to explain. In order to illustrate this Pauline idea in his sequential hypertextual reworking of the Letter to the Galatians, Luke used the allusion to Aristophanes’ comedy, which presented the classical Athenian legal system as likewise ineffective against the activity of the morally corrupt legal agent, the sycophant. The Lucan unjust steward not only uses the language of the Athenian sycophant, but also engages in similar, apparently legal but morally unjust activity, thus questioning the effectiveness of the whole legal system in promoting righteousness. The reworking of the sequence of Pauline ideas explains the meaning of the enigmatic parable of the unjust steward (Lk 16:1–8).