Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Good Friday oration as defined in the rubrics in the light of the twentieth-century liturgical reforms

100%

Mielnik D.

Studia Ełckie

|

2022

|

tom 24

|

nr 2

217-226

EN

The present paper is an attempt to analyse the changes in the Good Friday oration in the light of the rubrics. This was made possible thanks to the analyses of the changes within certain categories in the liturgical books. The source material included Benedict XV’s Roman Missal, Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus and two typical editions of the revised Roman Missals from 1970 and 2002. The paper was divided into six parts. Firstly, the Good Friday oration was placed within the whole liturgy and its structure was presented. The next parts showed the question of the persons involved in the liturgy and their liturgical vestments. Finally, the place and manner of saying the oration were discussed. The analyses have led to the conclusion that the scope of the changes introduced in the rubrics was relatively large. While the place of the Good Friday prayer within the entire liturgy was not changed, its order was significantly modified. The categories of persons who directly participated in the prayer were changed. Another modification was related to the liturgical vestments and their colour. The places from which the Solemn Intercessions were said were clearly defined, and another way of praying the oration was added.

2

Benedykta XVI modlitwa za Żydów w dawnej wielkopiątkowej modlitwie powszechnej – implikacje dla dialogu międzyreligijnego

72%

Beyga P.

|

tom 21

195-209

EN

According to the will of pope Benedict XVI the roman rite has two forms: ordinary and extraordinary. The Holy Week and Triduum Sacrum can be celebrated in the Extraordinary Form of the Roman Rite. In 2008 pope Benedict XVI has changed form of the special prayer for Jewish People in Good Friday’s liturgy. The article shows history of changes of this prayer, theology of this text and theological implications for the interreligious dialogue between Catholic Church and Judaism. The Catholic liturgy can be a special space in which theology expresses itself. Therefore every theological dialogue has to look at the liturgy as a very important place for root of Catholic doctrine and theological position. Very helpful for understanding of modern thought of Catholic Church on the Jewish People and Judaism was an essay of papa emeritus on relationship of the Church and Judaism

PL

Zgodnie z wolą papieża Benedykta XVI ryt rzymski posiada dwie formy: zwyczajną i nadzwyczajną. Wielki Tydzień i Triduum Sacrum można obchodzić w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. W 2008 roku papież Benedykt XVI zmienił formułę specjalnej modlitwy za żydów w liturgii Wielkiego Piątku. Artykuł ukazuje historię zmian tej modlitwy, teologię tekstu oraz implikacje teologiczne dla dialogu międzyreligijnego pomiędzy Kościołem katolickim a judaizmem. Liturgia katolicka może stanowić przestrzeń szczególną, w której wyraża się teologia. Dlatego każdy dialog teologiczny musi traktować liturgię jako bardzo ważne miejsce źródeł katolickiej doktryny i stanowiska teologicznego. Niezwykle pomocny w zrozumieniu współczesnej myśli Kościoła katolickiego na temat żydów i judaizmu był esej emerytowanego papieża na temat relacji między Kościołem a judaizmem.

3

Liturgia wielkopiątkowa u Bożogrobców

72%

Piwoński H.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1981

|

tom 43

269-280

EN

-

4

The Good Friday oration ad intra ecclesiam in the context of the post-conciliar liturgical reforms

58%

Mielnik D.

|

nr 2

84-98

EN

This paper aims to juxtapose the differences between the versions of the Good Friday oration ad intra ecclesiam and unveil the theological character behind these modifications by analysing the prayers. The source materials were Benedict XV’s Roman Missal, Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus, Variationes in ordinem Hebdomadae Sanctae inducendae, and two typical editions of the reformed Roman Missals from 1970 and 2002. The paper is divided into three parts. In the first, the orations from the ad intra ecclesiam collection are explained. In the second, the changes to the orations are analysed. Finally, the influence on the theological character of the orations is presented. The analyses lead to the conclusion that it is difficult to specify a single criterion for the modifications in the ad intra ecclesiam collection. Sometimes, the changes resulted in a new organisation of the Church (e.g., oration for the Clergy and Laity of the Church), a shift in a person’s present state (oration for Those Preparing for Baptism), or a new understanding of the role of the Church in the world (oration for the Church). Some modifications are difficult to explain (oration for the Pope, for Those in Special Need).

5

Phänomenologie als Quelle der Verkündigung? Einige Homiletischen hinweise Anhand des „Triduum Philosophique” von Emmanuel Falque

44%

Biniek A.

|

tom 65

|

nr 12: Homiletyka

31-43

EN

The article shows, based on the work of the French philosopher Emmanuel Falque, that phenomenological considerations can serve as a source of the liturgical preaching. The first introductory passage presents his view of the relation between philosophy and theology. Both disciplines enrich one another without crossing the borders. Whereas the horizon of the finiteness is the starting point of the philosophy and it records human experiences, the theology confronts these experiences with the Christian message and refers to the infinity as the completion of the human life. Falque put these theoretical thoughts in the practice, while he considers phenomenologically the events of the Good Friday, the Easter Sunday and the Maundy Thursday in the three-part work “Triduum philosophique.” Whereas the second passage summarises the comprehensive idea of this work, the other parts present selected motives which can serve as aid to the homily preparation: the mutual relation of word and body in the Eucharistic act and in the conjugal love (Maundy Thursday), the last shout of Jesus on the cross as a prelinguistic expression of the suffering of the body (Good Friday) and the remained stigmas as a sign of the renewed body of the Risen Christ (Easter Sunday).

PL

Artykuł pokazuje na podstawie dzieła francuskiego filozofa Emmanuela Falque’a, że refleksje fenomenologiczne mogą służyć jako źródło liturgicznego przepowiadania. Pierwsza część pełni funkcję wprowadzenia i przedstawia jego rozumienie relacji pomiędzy filozofią i teologią. Obydwie dyscypliny ubogacają się wzajemnie, nie przekraczając istniejącej między nimi granicy. Podczas gdy filozofia wychodzi od horyzontu skończoności i omawia ludzkie doświadczenia, zadaniem teologii jest skonfrontowanie tych doświadczeń z chrześcijańskim przesłaniem i wskazanie na nieskończoność jako cel ludzkiego życia. Falque wprowadza te teoretyczne przemyślenia w życie, rozważając – w trzyczęściowym dziele „Triduum philosophique” – w perspektywie fenomenologicznej wydarzenia Wielkiego Piątku, Niedzieli Wielkanocnej i Wielkiego Czwartku (w tej kolejności). Podczas gdy druga część artykułu streszcza krótko całościową ideę tego dzieła, kolejne fragmenty prezentują wybrane motywy, które mogą służyć jako pomoc w przygotowywaniu kazań: dwustronna relacja pomiędzy słowem i ciałem w akcie eucharystycznym i miłości małżeńskiej (Wielki Czwartek), ostatni krzyk Jezusa na krzyżu jako prelingwistyczny wyraz cielesnego cierpienia (Wielki Piątek) oraz pozostawione ślady po ranach jako oznaka odnowionej cielesności Zmartwychwstałego (Niedziela Wielkanocna).

DE

Der Artikel zeigt anhand des Werkes des französischen Philosophen Emmanuel Falque, dass phänomenologische Überlegungen als eine Quelle der liturgischen Verkündigung dienen können. Der erste einleitende Abschnitt stellt seine Auffassung vom Verhältnis zwischen Philosophie und Theologie dar. Beide Disziplinen bereichern einander, ohne die Grenzen zu überschreiten. Während die Philosophie vom Horizont der Endlichkeit ausgeht und die menschlichen Erfahrungen erfasst, konfrontiert die Theologie diese Erfahrungen mit der christlichen Botschaft und verweist damit auf die Unendlichkeit als die Vollendung des menschlichen Lebens. Falque setzt diese theoretischen Gedanken in die Praxis um, indem er im dreiteiligen Werk „Triduum philosophique” die Ereignisse des Karfreitags, des Ostersonntags und des Gründonnerstags (in dieser Reihenfolge) phänomenologisch betrachtet. Während der zweite Abschnitt die ganzheitliche Idee dieses Werkes kurz zusammenfasst, werden in den weiteren Teilen ausgewählte Motive dargelegt, die als Hilfen für die Predigtvorbereitung dienen können: das gegenseitige Verhältnis von Wort und Leib im eucharistischen Akt und in der ehelichen Liebe (Gründonnerstag), der letzte Schrei Jesu am Kreuz als vorsprachlicher Ausdruck des Leidens des Leibes (Karfreitag) und die gebliebenen Wundmale als Kennzeichen der erneuerten Leiblichkeit des Auferstandenen (Ostersonntag).