The author analyses one of the most obvious stylistic devices employed by N. Gogol, i.e. tautologies and pleonasms found in “Petersburg Tales”. The issue is addressed of why having access to a vast variety of stylistic devices Gogol so often prefers tautology and pleonasm, and what are the perils of distortion of their basic semantic features, or their ommission in Polish translations. It is well-advised for Gogol’s translators to be mindful of the special variaty of exoticization characteristics of his prose.
Monastery w Rosji w XIX–stym wieku miały bardzo duży wpływ na naród. Jednym z takich monasterów był właśnie wtedy Kozielski Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni zwany Pustelnią Optyńską. Był to taki ośrodek duchowy, do którego przybywali pielgrzymi nie tylko z prostego ludu. Częstymi gośćmi w monasterze byli rosyjscy filozofowie i pisarze. Duchowe pożywienie, jakie otrzymywali od mnichów wpływało na ich twórczość i życiowe dążenia. Starcy z Pustelni Optyńskiej stawali się dla nich duchowymi przewodnikami i moralnymi autorytetami, a nawet twórczą inspiracją. Twórcami rosyjskiej kultury tego okresu mającymi kontakt z Pustelnią Optyńską byli m.in. Iwan Kirejewski, Nikołaj Gogol, Fiodor Dostojewski i Konstantin Leontjew. Żywe kontakty ze starcami z Pustelni Optyńskiej otwierały w filozofach i pisarzach pokłady głębokiej duchowości, podtrzymujące ich siły do moralnego przeobrażenia nie tylko własnej osoby, ale i całego społeczeństwa.
EN
Monasteries in nineteenth century Russia had a major influence on the nation. One such example was the Monastery of the Entrance of the Mother of God into the Temple in Kozelsk, which is also known as the Optina Monastery. The pilgrims who travelled to this spiritual centre were not only common people. Russian philosophers and writers were also guests at the monastery on several occasions. The spiritual nourishment which they received from the monks influenced their creativity and life aspirations. The Elders of the Optina Monastery became for them spiritual guides and moral authorities, and even creative inspiration. The creators of Russian culture at that time, who were in contact with the Optina Monastery include, Ivan Kireyevsky, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoevsky and Konstantin Leontyev. Personal contact with the Elders of the Optina Monastery contributed to the these philosophers’ deeply spiritual views, which sustained their strength for the moral transformation not only of their own person, but also of the whole of society.
In this study, we are trying to connect the J. Tynjanov’s theory of the constructive principle of the genre with the M.M. Bahtin’s theory of genre memory, through the analysis of Gogol’s stories Old World Landowners materials A Terrible Vengeance and The Nose. This research is primarily focused on the meaning and the function of their double structure. Double structure principle reflects in levels of genre, in levels of the speech, in levels of chronotope, as well as in literary heroes motivation. Doubling reality and characters that are in the narrative world of Gogol is often transmitted using a mirror, a Double, a dream or a vision, showing, in fact, the inconvenience that every man feels when confronted not only with his „I”, but also when he attempts to explain himself through Others, see himself in someone else’s soul. A symbolic expression of this internal state occurs in a similar manner, using similar concepts and ideas, double structures which it is advisable to bind together the idea and its realization.
The article investigates Gogol’s spiritual orientation in the late period of his life, determined by Eastern Orthodoxy on the one hand and Catholicism on the other. The subject to rethink is his friendship with Pushkin, the departure — «escape» to Rome as an alternative to Petersburg, and the fragment Rome, written in 1842, ending the Petersburg novels, which has its deep logic, but also creates an opportunity to place this very curious work in the whole "Petersburg" text of Russian literature of the nineteenth and twentieth centuries.
RU
В статье рассматривается вопрос о духовной ориентации позднего Гоголя, определенной православием, с одной стороны, и католицизмом – с другой. Подвергается переосмыслению его знакомство с Пушкиным, отъезд — «бегство» в Рим как альтернативу Петербурга, анализируется отрывок Рим, написанный в 1842 году, как завершение Петербургских повестей, в чем есть своя логика, а также как возможность вписать это очень любопытное произведение в целостный «петербургский» текст русской литературы ХІХ и ХХ веков.
PL
W artykule opisano kwestię orientacji duchowej późnego Mikołaja Gogola, wyznaczoną przez prawosławie i katolicyzm. Autor rozważa znajomość Gogola z Aleksandrem Puszkinem, wyjazd - "ucieczkę" do Rzymu jako alternatywę Petersburga, analizuje fragment "Rzym" powstały w 1842 w charakterze zakończenia " Opowiadań petersburskich", posiadających swoistą logikę.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.