Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Kwartalnik Filmowy

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: German Cinema

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Polscy aktorzy w filmach NRD-owskiej DEFY w ostatnim ćwierćwieczu istnienia Niemieckiej Republiki Demokratycznej

100%

Andrzej G.

2016

nr 95 Transnarodowość kina polskiego

84-96

Udział polskich aktorów w produkcjach wschodnioniemieckiej Defy jest na ogół znany, choć nie dość wyczerpująco opisany. Oczywiście nie chodzi jedynie o koprodukcje, choć i one (jak chociażby pierwsza z nich, „Milcząca gwiazda” Kurta Maetziga, 1960) zaświadczają o aktorskim transferze między Warszawą a Berlinem. Deficyt aktorów w NRD, ale także dobra marka kina polskiego w NRD sprawiły, że często korzystano z zasobów polskiego rynku aktorskiego. Autor skupia się na analizie oraz interpretacji zjawiska przechodniości sztuki aktorskiej między kinematografiami narodowymi. Niezwykła w tym względzie okazała się zwłaszcza rola młodej i pięknej pani inżynier w wykonaniu Krystyny Stypułkowskiej, która zagrała w kultowym filmie Ślad kamieni (1966) Beyera – wystylizowanym na western produkcyjniaku, odesłanym przez NRD-owską cenzurę na półki do roku 1990. Na szczególne miejsce w takiej perspektywie oglądu zasługuje sztuka aktorska Franciszka Pieczki w rozliczeniowym filmie „Jadup i Boel” (1980/1988) Rainera Simona, a zwłaszcza jego tytułowa rola właściciela objazdowego teatru lalek w filmie „Fariaho…!” (1983) Rolanda Gräfa. Pieczka zagrał także m.in. w zachodnioniemieckim „Dawidzie” (1979) Petera Lilienthala (pierwszym filmie produkcji RFN, który otrzymał Złotego Niedźwiedzia w kategorii filmu fabularnego – na Berlinale 1979). Obok niego kinematografię Niemiec Zachodnich zasilili m.in. aktorzy grający w filmach Volkera Schlöndorffa, a wśród nich Jerzy Skolimowski jako dziennikarz na walczącym Bliskim Wschodzie („Fałszerstwo”, 1981). W artykule Gwóźdź szuka odpowiedzi na pytania dotyczące zjawiska eksportu aktorów jako faktu głównie kulturowego.

The role Polish actors played in East German DEFA is usually well known, though not sufficiently well described. Of course this is not merely a question of co-productions, although they (like for example the first one, Kurt Maetzig’s “Silent Star”, 1960) confirm the transfer of actors between Warsaw and Berlin. A deficit of good actors in GDR, and the good reputation of Polish cinema in GDR meant that they often relied on actors from Poland. The author focuses on the analysis and interpretation of the phenomenon of transitivity of acting between national cinematographies. Remarkable in this regard was especially the role of a young and beautiful woman engineer created by Krystyna Stypułkowska, who starred in the cult film “The Trail of Stones” (1966) by Frank Beyer – Western like social realist movie, that was blocked by the East German censorship until 1990. Franciszek Pieczka deserves particular attention in this overview, especially in Rainer Simon’s “Jadup and Boel” (1980/1988), and in the title role as the owner of a travelling puppet theatre “Fariaho…!” (1983) by Roland Gräf. Pieczka also played in West German “David” (1979) by Peter Lilienthal (the first West German production to obtain the Golden Bear in the feature film category on Berlinale 1979). In West Germany, in addition to Pieczka, other Polish actors were active, especially in films by Volker Schlöndorff, among them Jerzy Skolimowski as a journalist working on the warring Middle East (“Forgery”, 1981). In the article Gwóźdź is searching for answers regarding the phenomenon of transfer of actors as a cultural fact.

Cztery historie filmowe z miastem w tle. O berlińskim obliczu transformacji w kinie niemieckim

75%

Fiuk E.

2019

nr 105-106 Kino wobec transformacji ustrojowych

101-119

Fiuk odnosi się do transformacji ustrojowej lat 1989 i 1990 w Niemczech i spogląda na nią przez pryzmat filmowego obrazu Berlina, zarówno w porządku chronologicznym (okres przed transformacją, podczas niej i po niej), jak i estetyczno-autorskim (osobisty styl autorów, ich przynależność generacyjna, pochodzenie). Spośród wielu filmów poświęconych Berlinowi wybiera cztery, które – jej zdaniem – wyraźnie i w ciekawy sposób oddają atmosferę towarzyszącą transformacji, jej przebieg bądź konsekwencje, a także zaświadczają o specyficznym i różnorodnym charakterze miasta, będącego miejscem akcji, oraz o zmianach, które nastąpiły w nim od czasów zimnowojennych do dziś, w tym zmianach w jego wizerunku medialnym. Produkcje, do których nawiązuje autorka, to: „Coming out” (1989, reż. Heiner Carow), „Niebo nad Berlinem” („Der Himmel über Berlin”, 1987, reż. Wim Wenders), „Good bye, Lenin!” (2003, reż. Wolfgang Becker) i „Oh, Boy!” (2012, reż. Jan-Ole Gerster).

Fiuk refers to the political transformation of 1989 and 1990 in Germany and looks at it through the prism of the film image of Berlin, both in chronological order (period before, during and after transformation), as well as aesthetic and creative aspect (personal style of authors, their affiliation, origin). Among the many films devoted to Berlin, she selects four, which – in her opinion – clearly and in an interesting way reflect the atmosphere accompanying the transformation, its course or consequences, and testify to the specific and diverse character of the city, which is the place of action, and the changes that have occurred in it since the Cold War period to this day, including changes in its media image. The productions to which the author refers are: „Coming out” (1989, dir. Heiner Carow), „Wings of Desire” (Der Himmel über Berlin, 1987, dir. Wim Wenders), ”Good bye, Lenin!” (2003, dir. Wolfgang Becker) and „Oh, Boy!” (2012, dir. Jan-Ole Gerster).