Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: George Santayana

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Życie jako insynuacja w ujęciu Henri Bergsona i George’a Santayany

100%

Kremplewska K.

Diametros

2017

nr 52

47-63

Tekst wychodzi od przyjrzenia się sensom ludzkiego życia w ujęciu Bergsona, na które otwiera nas zaproponowana przezeń metafora „insynuacji”. Analiza ta, wzbogacona o konfrontację z innym oryginalnym myślicielem epoki – George’em Santayaną, pozwala doświetlić fakt, że Bergsonowska ontologia pojmuje materię jako wrogą życiu i proponuje swoistą mediację polegającą na twórczym wykorzystaniu materii poprzez pamięć i wyobraźnię, które „odgrywają” przeszłość w masce teraźniejszości w interesie życia. Przedmiotem namysłu jest również formuła wolności wyłaniająca się z obu koncepcji świadomego życia – koncepcji Bergsona, dla którego kresem i spełnieniem jest początek albo pierwotny impuls, oraz koncepcji Santayany, która upatruje spełnienia w formach skończoności pojedynczego życia. Okazuje się, że tym, co łączy obie perspektywy jest spojrzenie na człowieka od strony wyzwania duchowego. Całości tych rozważań towarzyszy przekonanie o potrzebie powracania do tak rudymentarnych pojęć jak „człowieczeństwo” czy „duchowość”, które – dość niefortunnie - są dziś marginalizowane.

The article analyzes Henri Bergson’s understanding of human life in the light of his metaphor of life as “insinuation.” Comparing his ideas with the ideas of another original thinker of the age, George Santayana, allows shedding light on Bergson’s ontological strategy of making matter– as a threat to life –subject to mediation. Memory and imagination use matter to play out the past in the guise of the present–for the sake of life. The text also focuses on the formulas of freedom arising out of both thinkers’ conceptions of conscious life – that of Bergson, for whom the horizon and the fulfillment can be found in the beginning, or the primary vital impulse, and that of Santayana, who sees fulfillment in the forms of finitude assumed by each particular life. Looking at humanity in terms of a spiritual challenge links both conceptions. The whole discussion responds to the need to return to such fundamental but sidestepped terms as “humanity” and “spirituality”.

Peirce’s Semiotics and the Background of Whitehead’s Symbolism

89%

Rusu B.

Dialogue and Universalism

2024

nr 2

7-37

The aim of this paper is to present Peirce’s semiotics as an important factor in the genesis of Alfred North Whitehead’s doctrine of symbolism. I argue that Peirce had a direct impact on Whitehead’s earliest reflections on symbolism generally and mathematical symbolism particularly. From his first encounter with Charles Sanders Peirce’s semiotic doctrine, contrasted to that of George F. Stout, Whitehead derived a general doctrine of signs which he never abandoned and which formed the basis of his mature doctrine of symbolism. While in the first years of his Harvard professorship, Whitehead suffered a second, indirect, influence from Peirce, through the American philosophers he interacted with. His mature philosophy of perception is both the development and application of the doctrine derived from Peirce and Stout thirty years before, and a reply to the realist doctrines which stressed the symbolic nature of perceptual knowledge, most importantly Santayana’s. Whitehead’s own brand of realism rests on the assumption of a pansemiotic principle, obscurely and mediately derived from Peirce.

WE ARE MODERN AND WANT TO BE MODERN

71%

Dougherty J. P.

Studia Gilsoniana

2015

tom 4

nr 3

241-249

The author traces the thought of George Santayana, Brad S. Gregory, Pierre Manent, and Rémi Brague, who addressed the transformation of the West into its modern present. They all show that by being cut off from its cultural and political inheritance in modern times, Western Civilization presently finds itself in a burning need of recovering its identity. To save its identity, the West is to challenge the errors of modernity. We used to have the example of Winston Churchill and Charles de Gaulle in the darkest hours of World War II, and the remarkable example of John Paul II who through his leadership of the Solidarity movement inspired hope not only in his own people but also for others in the Soviet bloc at the time. “The cultural task awaiting Europe,” to use a phrase of Rémi Brague, challenging though it may be, may in time find its voice in another Churchill or John Paul II. At present, with no remedy in sight, all we can do is to hope.