Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Gallinago gallinago
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
W latach 2008–2012 monitorowano stan populacji czajki Vanellus vanellus i kszyka Gallinago gallinago w Kampinoskim Parku Narodowym. Wyniki monitoringu wskazują, że wprowadzenie koszeń podmokłych łąk w Parku sprzyja zwiększaniu się liczebności czajki na tym obszarze, a mozaika terenów koszonych i zarastających stwarza dogodne siedliska dla kszyka. Liczebność czajki na badanych powierzchniach w latach 2008–2011 wzrastała, a w roku 2012 drastycznie się zmniejszyła (o ponad 88%), co mogło być spowodowane jednorazowym wstrzymaniem koszeń, w efekcie ulewnych deszczy i zbyt wysokim poziomem wód gruntowych w okresie lęgowym. Czynniki te nie miały wpływu na liczebność kszyka, która w trakcie monitoringu wzrastała
EN
The study was conducted in 2008–2012 in open areas of Kampinos National Park. The results of monitoring of northern lapwing and common snipe were analysed. The monitoring was carried out on 10 randomly selected plots, the size of 1 × 1 km. To determine changes in the number of birds, guidelines included in “Monitoring of Common Breeding Birds” were applied. During the monitoring, the number of northern lapwing initially increased, but then in 2012 a drastic decrease was observed. This was probably caused by a high groundwater level, which was observed during the nesting season and habitats covered with vegetation. The number of common snipe increased during the monitoring regardless of the water level and progress of mowing, and it probably depends on the availability of mosaic habitats. There were analysed types of plant communities selected by monitored bird species as nesting sites. The northern lapwing preferred four types of plant communities with low, mowed vegetation. The common snipe occurred in eight types of plant communities, mainly with high herbaceous vegetation, in unmowed or partly mowed fields
EN
Advancement of spring migration in response to recent global climate change is well documented for a variety of bird species, but the pattern for autumn migration is rather equivocal. During a 42-year period (1964-2005) the changes in timing of spring and autumn migration of eight wader species were studied at multiple inland sites in Central Europe (Czech Republic and Slovakia) using ringing data. While a clear pattern was found for the advancement of the spring passage, there were variable trends in the timing of the autumn passage. Three species significantly advanced (Wood Sandpiper, Common Sandpiper and Dunlin), three species delayed (Ruff, Snipe and Little Ringed Plover), and two species did not change the timing of the autumn passage (Little Stint and Green Sandpiper). Earlier studies had predicted that long-distance migrants wintering south of the Sahara would advance the timing of autumn migration, while short-distance migrants would postpone it. However, our findings do not fully conform to these predictions. Across species, the timing of both the spring and autumn passages was negatively associated with the winter North Atlantic Oscillation (NAO) index, suggesting that even in long-distance migrants the timing of migration might be under direct environmental control. In conclusion, phenological responses of birds to recent changes in climate are quite coherent for the early phenological phases; however, the responses to later phases are not so straightforward, and the present study contributes to this diverse pattern.
PL
Przyspieszenie terminów wiosennych wędrówek u ptaków w związku z globalnymi zmianami klimatycznymi jest dobrze udokumentowane dla wielu gatunków, natomiast taka sama prawidłowość w odniesieniu do migracji jesiennych jest raczej dyskusyjna. Podczas 42 lat badań (1964-2005) prowadzonych na obszarze dawnej Czechosłowacji obserwowano zmiany w terminach wędrówek wiosennych i jesiennych 8 gatunków siewkowców w oparciu o archiwalne dane z obrączkowań. Dla każdego roku i każdego gatunku określano początek, medianę i koniec okresu wędrówkowego. Ponieważ jednak u siewkowców terminy wędrówek dorosłych ptaków i osobników młodocianych mogą być różne, osobno potraktowane te grupy wiekowe (dorosłe i ptaki w 1 roku kalendarzowym). By uchwycić różnice w czasie wędrówki, użyto regresji kwadratowej oraz regresji QR. Ponieważ jednak w tym drugim przypadku liczba schwytanych ptaków może znacząco wpływać na uzyskany obraz, wyniki przedstawiono w Appendix I i II. Kolejnym krokiem było sprawdzenie, czy czas wędrówki jest związany ze wskaźnikiem Oscylacji Północnego Atlantyku (NAO index). W pracy wykorzystano średnie zimowe wartości NAO dla grudnia-marca. Dla łęczaka, piskliwca, bataliona i sieweczki rzecznej zebrano wystarczającą liczbę danych by oszacować kierunki zmian terminów wędrówki wiosennej. U wszystkich stwierdzono przyspieszenie (Tab. 1), przy czym najwyraźniej zmiany zaznaczone były u łęczaka (Fig. 1). W przypadku migracji jesiennej zgromadzone dane nie dały jednoznacznego obrazu kierunku zmian. U łęczaka, piskliwca i biegusa zmiennego zaobserwowano wyraźne przyspieszenie terminów wędrówki, natomiast u bataliona, kszyka i sieweczki rzecznej wędrówka jesienna wyraźnie opóźniła się w badanym okresie. Dwa gatunki — biegus malutki i samotnik nie wykazały żadnych istotnych zmian (Tab. 2 i 3). Osobne analizy dla młodych i dorosłych osobników nie wpłynęły na uzyskane wyniki. Wartości NAO były w większości negatywnie skorelowane ze wszystkimi fazami wędrówki zarówno jesiennej jak i wiosennej.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.