Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wytyczne do modelowania emisji GHG w cyklu życia komponentów paliw z pirolizy biomasy

100%

Rogowska D.

|

tom R. 77, nr 8

561--567

PL

Cele na 2030 rok udziału energii ze źródeł odnawialnych postawione w dyrektywie 2018/2001, w szczególności cel w transporcie 3,5% udziału energii wyprodukowanej z surowców wymienionych w załączniku IX do dyrektywy, wskazują na potrzebę poszukiwania nowych technologii przetwarzania tych surowców. Do surowców tych należą surowce odpadowe i pozostałościowe, w tym z rolnictwa i leśnictwa, materiały celulozowe i lignocelulozowe. Są to surowce, których przetwarzanie w obecnie stosowanych technologiach jest trudne lub niemożliwe. Z tego względu konieczne jest wdrażanie nowych technologii pozwalających na wykorzystanie wymienionych w załączniku IX surowców. Technologie te powinny pozwalać na produkcję wysokojakościowych komponentów paliw silnikowych spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju zdefiniowane w dyrektywie 2018/2001. Przeprowadzony przegląd literaturowy wskazał, że taką technologią może być piroliza biomasy w połączeniu z procesem hydroupgradingu. W artykule dokonano również krótkiego przeglądu literaturowego dotyczącego wyznaczenia intensywności emisji GHG produktów z pirolizy biomasy stałej. Przegląd literaturowy wykazał, że piroliza biomasy stałej to proces obiecujący, jednak w zależności od wykorzystanych surowców i nośników energii spełnienie kryterium redukcji emisji GHG może być trudne, w szczególności jeśli jako surowiec stosuje się biomasę z upraw celowych. W ramach niniejszego artykułu wskazano wytyczne do opracowania modelu obliczania emisji GHG generowanej w cyklu życia biokomponentu uzyskanego w procesie pirolizy biomasy. Cały cykl życia biokomponentu został podzielony na podprocesy. Każdy z nich został pokrótce scharakteryzowany. Dla każdego z nich zdefiniowano granice systemu, jednostkę funkcjonalną, strumienie wejściowe i wyjściowe. Wskazano również źródła emisji GHG oraz produkty, do których ta emisja może być zaalokowana. Etapy cyklu życia tego biokomponentu, zidentyfikowane w tej ścieżce produkcji biopaliwa, zostały przyporządkowane do składowych emisji GHG podanych we wzorze w dyrektywie 2018/2001.

EN

The goals of the European Union set out in Directive 2018/2001 for 2030, including in particular the transport target of 3.5% share of the energy produced from feedstocks listed in Annex IX to the directive, indicate the need to search for new technologies for processing these feedstocks. The latter include waste and residual materials, including those from agriculture and forestry, cellulosic and lignocellulosic materials. These are feedstocks that are difficult or impossible to process using currently operating technologies. For this reason, it is necessary to implement new technologies allowing the use of feedstocks listed in Annex IX. These technologies should allow the production of high-quality engine fuel components and at the same time meet the sustainability criteria defined in Directive 2018/2001. The conducted literature review indicated that biomass pyrolysis combined with the hydrograding process may be such a technology. The article also provides a short literature review concerning the determination of GHG emission intensity for products from solid biomass pyrolysis. The review showed that this is a promising process, however, depending on the raw materials and energy carriers used, meeting the GHG emis- sion reduction criterion may be difficult, especially if biomass from crops is used as the raw material. This article provides guidelines for the development of a model for calculating GHG emissions in the life cycle of a biocomponent from biomass pyrolysis. The entire life cycle of the biocomponent has been divided into sub-processes. Each of them has been briefly characterized. For each of them, the system boundaries, functional unit, input and output streams are defined. The sources of GHG emissions and the product to which these emissions can be allocated were also indicated. The stages identified in this biofuel production pathway have been assigned to the GHG emission components given in the formula in Directive 2018/2001.

2

Technical and operational energy efficiency measures for ships

80%

Pyć D.

|

nr XXXVII

3

Potencjał hydrorafinowanego oleju roślinnego (ang. HVO - Hydrotreated Vegetable Oil) jako biopaliwa wysokoreaktywnego w dwupaliwowych układach zasilania

80%

Chojnowski J. , Nogas P.

|

tom Vol. 70, nr 2

73--87

PL

w czasach intensywnych badań dotyczących zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych do atmosfery z sektora motoryzacyjnego inżynierowie i badacze znajdują efektywne rozwiązania umożliwiające osiągnięcie ten cel. Emisję dwutlenku węgla można zmniejszyć poprzez zwiększenie sprawności silnika spalinowego lub zmniejszenie zawartości węgla w spalanym paliwie. Połączeniem obu tych założeń może być wykorzystanie nowoczesnych układów zasilania dwupaliwowego do silników o zapłonie samoczynnym (zs), w których dawką pilotażową paliwa wysokoreaktywnego jest hydrorafinowany olej roślinny HVO) będący ekologicznym substytutem oleju napędowego. temat wykorzystania HVO jako paliwa pilotażowego jest niezbadany empirycznie, jednak informacje dostępne na jego temat wskazują na zasadność takich zastosowań.

EN

In times of increased efforts to reduce greenhouse gas emissions to the atmosphere from the automotive sector, engineers and researchers are finding effective solutions to achieve this goal. The reduction of carbon dioxide emissions can be achieved by increasing the efficiency of the internal combustion engine or by reducing the carbon content in the fuel burned. The combination of both of these assumptions can be the use of modern dual-fuel systems for diesel engines in which the pilot dose of highly reactive fuel is hydrotreated vegetable oil (HVO), which is an ecological substitute for diesel oil. The topic of the use of HVO as a pilot fuel is empirically unexplored, however the available information on it indicates the validity of such applications.

4

The use of the GEST method to estimate greenhouse gases uptake or emissions in the absence of data for a raised bog

71%

Cieśliński R.

|

tom no. 60

59--64

EN

The paper is designed to present a method to estimate greenhouse gases (GHG) uptake or emissions in the absence of data for peat bog areas (GEST method). The paper presents the research results produced by a project on “Limiting CO2 emissions via the renaturalisation of peat bogs on the Eastern and Central European Plain”. The study area consisted of three peat bogs: Kluki, Ciemińskie Błota, and Wielkie Bagno (Słowiński National Park). The GEST method relies on the estimation of gas emissions on the basis of vegetation and water levels and greenhouse gas coefficients for each given habitat type provided in the research literature. The greenhouse gas balance was calculated for a baseline scenario assuming the lack of human impact and for a scenario taking into account human impact in the form of peat bog preservation. Initial research results indicate that there is a total of 41 GESTs in the studied bog areas and that a reduction in CO2 emissions of approximately 12% will occur following what is known as renaturalisation by raising the groundwater level, felling of trees across the bog, and making changes in habitats.

5

Air Emissions of Selected Substances from Particular Sectors Including Metallurgy in Poland

57%

Kargulewicz I.

|