Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Festuca pratensis
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Seed yield and yield components were investigated using single meadow fescue plants (Festuca pratensis Huds.) grown in widely spaced rows. Plants of four cultivars (Cykada, Skawa, Skiba and Skra), entered into the EU catalogue, made the representative sample. On the basis of observations and measurements of 20 plants from two harvest dates and three vegetation seasons, the number of days till heading, number of panicles, seed weight per panicle, degree of panicle axis maturity, weight of fallen seeds, the shedding being induced under laboratory conditions, and gross seed yield. For these traits mean values, coefficients of variation, simple correlation coefficients and Wright’s path coefficients were calculated. Over the period of the three-year experiments the greatest variation was found for seed weight per panicle, seed yield per plant and number of panicles, especially in the first harvest year. From among the investigated traits, seed yield per plant was most correlated with the number of panicles per plant (r = 0.480** to r = 0.829**) and seed weight per panicle (r = 0.336* to r = 0.820**). As the number of panicles per plant increased, the weight of fallen seeds increased as well (r = 0.432** to r = 0.620**). The path analysis confirmed the finding that the number of panicles per plant, increasing in successive years, determined the seed yield by 12–23%, 40–46% and 63–74% respectively. The greatest direct effects of the number of panicles and seed weight per panicle on seed yield were observed in the second harvest year.
PL
Plon nasion i komponenty plonu badano na pojedynczych roślinach kostrzewy łąkowej wysadzonych w szerokiej rozstawie. Próbę reprezentatywną stanowiły rośliny 4 odmian (Cykada, Skawa, Skiba i Skra) wpisanych do katalogu UE. Na podstawie obserwacji i pomiarów 20 roślin z dwóch terminów zbioru i trzech lat wegetacji roślin określono liczbę dni do kłoszenia, liczbę wiech, masę nasion/wiechę, stopień dojrzałości osadek wiechy, masę nasion osypanych indukowaną w warunkach laboratoryjnych oraz plon nasion brutto. Dla wymienionych cech obliczono wartości średnie, współczynniki zmienności, proste współczynniki korelacji oraz współczynniki ścieżek Wrighta. W okresie trzech lat doświadczeń największą zmienność wykazała masa nasion z wiechy, plon nasion z rośliny oraz liczba wiech zwłaszcza w pierwszym roku zbioru nasion. Spośród badanych cech plon nasion z rośliny był najsilniej skorelowany z liczbą wiech na roślinie (r = 0,480** do r = 0,829**) oraz masą nasion z wiechy (r = 0,336* do r = 0,820**). Ze wzrostem liczby wiech na roślinie zwiększała się masa nasion osypanych (r = 0,432** do r = 0,620**). Analiza ścieżek potwierdziła, że zwiększająca się w kolejnych latach wegetacji liczba wiech na roślinie determinowała plon nasion odpowiednio w 12–23%, 40–46% oraz 63–74% w trzecim roku zbioru kostrzewy łąkowej. Największy bezpośredni wpływ liczby wiech i masy nasion z wiechy na plon nasion obserwowano w drugim roku zbioru nasion. Negatywny trend pośredniego wpływu wykazała masa nasion poprzez liczbę wiech na plon nasion. Pozytywny pośredni wpływ masy nasion poprzez liczbę wiech na plon nasion ujawnił się w trzecim roku zbioru i wskazuje, że wraz z zwiększeniem liczby wiech na roślinie zwiększa się nierównomierne ich dojrzewanie powodujące większą skłonność do osypywania nasion.
PL
W dwuletnim doświadczeniu wazonowym, w latach 2005-2006, badano wpływ trzech wzrastających dawek mączki zwierzęcej na plonowanie i skład mineralny kostrzewy łąkowej. Mączkę mięsno-kostną z udziałem hydrolizatu z pierza i krwi zastosowano jednorazowo, przedsiewnie w 2005 roku, mieszając z glebą w dawkach: 0,25, 0,5 i 1,0% w stosunku do 10 kg gleby na wazon. Działanie mączki porównywano z nawożeniem NPK (obiekt kontrolny) na wazon: azotem w ilości 1 g (w dwóch dawkach: przedsiewnie i pogłównie), fosforem 0,5 i potasem 1 g przedsiewnie. Potas w ilości 1 g na wazon zastosowano również do wazonów z mączkami. Wyniki opracowano statystycznie stosując analizę wariancji w doświadczeniu jednoczynnikowym w układzie całkowicie losowym w czterech powtórzeniach, NIR ustalono przy p = 0,01. Zastosowanie wzrastających dawek mączki mięsno-kostnej istotnie modyfikowało plonowanie i gospodarkę mineralną kostrzewy łąkowej. Z przeprowadzonych badań wynika, że potrzeby nawozowe kostrzewy łąkowej można pokryć stosując średnią (0,5%) dawkę mączki zwierzęcej na wazon. Pod wpływem tej dawki kostrzewa łąkowa plonowała na poziomie obiektu kontrolnego oraz charakteryzowała się korzystnym składem mineralnym. Najmniejsza 0,25% dawka mączki nie pokrywała potrzeb nawozowych badanej trawy w roku następczym. Natomiast najwyższa (1%) powodowała nadmierną kumulację azotu i potasu, co w efekcie wpływało na gorsze pobieranie magnezu.
EN
The effect of three increasing doses of meat and bone meal on the yield and mineral composition of meadow fescue was studied during a two-year pot experiment conducted in 2005-2006. Meat and bone meal was applied once in 2005, pre-sowing. It was mixed with soil, at the following doses: 0.25, 0.5 and 1.0% per 10 kg soil per pot. The effect of meat and bone meal was compared with that of NPK fertilizers (control treatment) applied at the following rates: 1 g nitrogen (at a divided dose, pre-sowing and top-dressing), 0.5 g phosphorus and 1 g potassium (pre-sowing) per pot. Pots filled with soil mixed with meat and bone meal were also fertilized with 1 g of potassium. The results were verified statistically by an analysis of variance in a one-factorial completely randomized design, in four replications. LSD was determined at p = 0.01. The increasing doses of meat and bone meal had a significant effect on the yield and mineral composition of meadow fescue. It was found that meat and bone meal applied at a dose of 0.5% per pot was sufficient to meet the fertilizer requirements of meadow fescue. This dose enabled to attain a yield comparable to that in the control treatment, and a favorable mineral composition of plants. The 0.25% dose of meat and bone meal was too low to meet the fertilizer requirements of the investigated grass species in the following year. The application of the highest (1%) dose of meat and bone meal resulted in an excess accumulation of nitrogen and potassium, thus leading to a decrease in magnesium uptake.
PL
W latach 1986-1990 badano, w ramach trzech ścisłych doświadczeń polowych, sześć prostych mieszanek trawiastych, zestawionych w różnych wariantach z pięciu gatunków wysokich traw pastewnych. Mieszanki wysiewano trzema sposobami: jako wsiewkę w jęczmień jary, z 5% dodatkiem życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) oraz w "czystym siewie". Wśród porównywanych gatunków traw, wysoko konkurencyjne w stosunku do pozostałych komponentów mieszanek, okazały się rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius /L./ Beauv. ex J. et C. Presl) i kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L J. Niższym poziomem konkurencyjności cechowały się stokłosa obiedkowata (Bromus catharticus Yahl i kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis L.), a najniższym - tymotka łąkowa (Phleum pratense L.). O wielkości uzyskanych plonów suchej masy decydowały głównie rajgras wyniosły i kupkówka pospolita, natomiast ogólnie najkorzystniejszy skład chemiczny charakteryzował stokłosę obiedkowatą. Przeprowadzone badania wykazały zasadność stosowania wsiewek traw w jęczmień jary, który znacznie ograniczał zachwaszczenie, umożliwiając jednocześnie uzyskanie w roku siewu plonu ziarna i niekiedy "ściernianki". Życica wielokwiatowa, stosowana jako dodatek do mieszanek, decydowała o ich wydajności w roku siewu, ograniczała jednak udział w runi poszczególnych gatunków traw i wpływała ujemnie na wydajność niektórych zestawów w latach pełnego użytkowania.
EN
Three strict field experiments were carried out in 1986-1990 to study six simple grass mixtures composed in different variants of five species of high forage grasses. The mixtures were sown using three methods: as an additional component sown into spring barley, with 5% addition of Italian ryegrass (Lolium multiflorum Lam.), and in "pure sowing". Tall oatgrass (Arrhenatherum elatius /L./ Beauv. ex J. et C. Presl) and cocksfoot (Dactylis glomerata L.) proved to be highly competitive in relation to other grass species, components of the mixtures. Prairie grass (Bromus catharticus Vahl.) and meadow fescue (Festuca pratensis' L.) were less competitive, while the lowest competition was noted in the case of timothy (Phleum pratense L.). Dry matter yields were determined most of all by the prairie grass and cocksfoot, but prairie grass was characterized by the most satisfactory chemical composition. Studies showed that grasses should be sown into spring barley. This procedure limited the infestation with weeds and made it possible to obtain grain yield in the year of sowing, and sometimes also the first yield of the grasses sown into protective plant. Italian ryegrass used as an additive in the mixtures determined their yield in the year of sowing, but it restricted percentage of particular grass species in the sward, and had an adverse effect on the yield of some mixtures in the years of their fuli utilization.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.