The aim of the article is to show the context in which Pope Francis’ Marian spirituality and Mariology has been shaped. The first paragraph shows the reasons for the Marian devotion of the faithful in Latin America. They are found in the very beginning of the evangelization of the New World. The second paragraph shows the stages of the theological and Marian spiritual formation of the Pope, starting with the formation in the family home until the Episcopal ordination in 1992. Furthermore, the main Mariological theses included in the final documents of the Conference CELAM are presented. The fourth paragraph focuses on the Document from Aparecida and its analysis done by Cardinal Bergoglio just a year after its publication. Finally, the fifth, which is the final point, shows the presence of South American Mariology, especially the Document from Aparecida, in Pope Francis’ exhortation Evangelii gaudium. To conclude, Pope Francis’ Mariology has a primarily kerygmatic, ecclesiotypic and functional character.
PL
Celem artykułu jest ukazanie kontekstu, w jakim kształtowała się duchowość maryjna i mariologia papieża Franciszka. Artykuł w pierwszym paragrafie przyczyny maryjnego charakteru pobożności wiernych w Ameryce Łacińskiej, których należy szukać w samych początkach ewangelizacji Nowego Świata. Drugi paragraf ukazuje etapy kształtowania się teologii i duchowości maryjnej przyszłego papieża, począwszy od domu rodzinnego aż do momentu święceń biskupich w 1992 r. W kolejnym paragrafie zostały przedstawione główne tezy mariologiczne zawarte w dokumentach końcowych Konferencji CELAM. Czwarty paragraf koncentruje się na Dokumencie z Aparecidy i jego analizie, której dokonał kard. Bergoglio w rok po jego publikacji. Piąty i ostatni paragraf prezentuje obecność mariologii południowoamerykańskiej, zwłaszcza Dokumentu z Aparecidy, w adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium. Z przeprowadzonych badań można wyciągnąć wniosek, że mariologia papieża Franciszka ma wymiar charakter przede wszystkim kerygmatyczny, eklezjotypiczny i funkcjonalny.
The author of the article first of all stresses in the light of homiletics an important meaning of proper preparation to God’s word proclaiming—which especially concerns homily as a significant form of preaching. So it is worthy to say with joy that pope Francis in his exhortation Evangelii Gaudium (EG) has dedicated a lot of attention to homily and to all careful preparations that allow to preach it. The most important element of creative work of homily preacher is the “cult of truth” (EG 146) which leads to reliable knowledge and exposes the biblical kerygma. To pursue a defined goal the preacher should first of all be himself the listener of God’s word, he must unreservedly be devoted to it, hiding it in the bottom of his heart—which pope de-fines as “Word’s interiorisation” (EG 149). The process of interiorisation may be obtained by Lectio divina (EG 152)—the prayerful, spiritual Bible reading. Recognizing God’s word and listening to it the homily preacher should also “listen to people” (EG 154) to solve properly problems of his listeners. Then his homily will be the mature and actual word for the people being in a concrete existential situation. That is why it is necessary for the preacher to perfect all his skills—to reach the spiritual maturity allowing him to preach the homily as an authentic witness of Jesus and faithful herald of his Gospel.
PL
Autor artykułu podkreśla najpierw, w świetle homiletyki, wielkie znaczenie bliższego przygotowania do głoszenia słowa Bożego, co szczególnie odnosi się do homilii jako priorytetowej formy kaznodziejstwa. Budzi więc radość fakt, że papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium (EG) dużo miejsca poświęcił homilii i starannemu przygotowaniu do jej wy-głoszenia. U podstaw tej pracy twórczej głosiciela homilii leży „kult prawdy” (EG 146), który prowadzi do rzetelnego poznania i uwydatniania kerygmatu biblijnego. W tym celu kaznodzieja powinien najpierw sam być słuchaczem słowa Bożego, posłusznie poddać się mu i uczynić je swoim, co papież określa mianem „personalizacji Słowa” (EG 149). Temu procesowi interioryzacji służy Lectio divina (EG 152), czyli modlitewne, duchowe czytanie Pisma Świętego. Rozpoznając słowo Boże i wsłuchując się w nie, głosiciel homilii powinien również „słuchać ludu” (EG 154), aby mógł trafnie odpowiedzieć na problemy swoich słuchaczy. Wtedy jego homilia stanie się słowem dojrzałym i aktualnym dla człowieka znajdującego się w konkretnej sytuacji egzystencjalnej. Dlatego istotne jest wymaganie, aby kaznodzieja ciągle doskonalił swoje umiejętności fachowe i dążył do duchowej dojrzałości, a dzięki temu będzie głosił homilię jako autentyczny świadek Chrystusa i wierny zwiastun Jego Ewangelii.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.