Data are presented on the parasite fauna of the European eel, Anguilla anguilla (L.) in three coastal lagoons of the Ebro delta (NE Spain). Ten parasite species were found, four protozoans: Eimeria anguillae, Trichodinapediculus, Myxidium giardi and Myxobolus sp.; five helminths: Pseudodactylogyrus anguillae, Deropristis inflata, Bothriocephalus claviceps, Proteocephalus macrocephalus, Anguillicola crassus and one crustacean: Ergasilus gibbus. The highest prevalences were reported for P. anguillae 84.6%, M. giardi 44.4% and A. crassus 30.8%. Helminth communities were dominated by monogenean P. anguillae. These communities were compared with those from other European coastal lagoons.
Studies of the sex structure and recruitment rates of silver eels from a population occurring in natural conditions in a large lake complex were conducted in the 1985-1990 period based on a sample of 6998 specimens. The fish were caught in 60 connected lakes with a combined surface area of 300 km2 using box traps, cross traps, stownets on stakes and electric fishing. It was determined that the share of males in the eel population occurring in the lakes was barely 1.03%, and in the group of fish with body lengths (Lt) of up to 46.0 cm it was 3.17%. Silver and yellow eels were noted among both males and females. The share of silver eels increased from 0 to 100% in the body length categories from 39.0 to 46.0 cm among males and from 47.5 to 95.0 cm among females. In both instances, the dependence of the share of silver eels on the total length of the body was described with linear regression with a high correlation coefficient and high regression significance (P < 0.05). The studies indicated that in the lakes of northeastern Poland, which are located within a large complex that is permanently connected, the share of males is small and the recruitment of silver eels from this group occurs within a narrower and lower size range than it does in females.
PL
W trakcie 5 lat badań z 60 jezior o łącznej powierzchni 300 km², mających stałe połączenia, metodą połowów elektrycznych i narzędziami rybackimi zebrano próbę liczącą 6998 węgorzy. Wszystkie ryby poddano badaniom, w trakcie których określono długość (Lt), masę ciała, płeć i stopień dojrzałości płciowej. Stadium dojrzałości płciowej określano metodą makroskopową i indeksem oka I, klasyfikując węgorze na osobniki żółte (1 < 6,5) i srebrzyste (I ≥ 6,5). Złowiono 72 samce i 6926 samic znajdujących się w różnych fazach dojrzewania płciowego (tab. 1). Udział samców wyniósł 1,03% w ogólnej populacji i 3,17% w grupie ryb o długości ciała Lt ≤ 46 cm. Stwierdzono, że w jeziorach proces dojrzewania płciowego samców rozpoczyna się, gdy osiągną długość Lt ≥ 39,0 cm i masę ciała W > 90 g, a samic odpowiednio Lt ≥ 47,5 cm i W ≥ 175 g (rys. 1 i 2). Wzrost udziału osobników srebrzystych w populacji od momentu zapoczątkowania procesu metamorfozy do jej zakończenia, czyli od 0 do 100% w grupie samców stwierdzono w zakresie od 39,0 do 46,0 cm długości ciała Lt, w tempie około 18% cm⁻¹ przyrostu (rys. 3) Wśród samic zjawisko dojrzewania płciowego stwierdzono u osobników w przedziale od 47,0 do 95,0 cm Lt, to jest w zakresie 49,0 cm, w tempie 1,98% cm ⁻¹ Lt (rys. 4). Wzrost udziału osobników srebrzystych (samców i samic) w badanej populacji miał przebieg zgodny z regresją prostoliniową według równań: Y = 17,83 x x - 660,88; (samce, R² = 0,9629) i Y = 1,9788 x x - 94,2; (samice, R² = 0,8531), gdzie x to długość ciała Lt (cm).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.