Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ewolucja Wspólnot Europejskich

100%

Przybylska H. , Babińska N.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie

|

2001

|

tom nr 62

93-105

PL

Celem artykułu jest pokazanie drogi, jaką pokonały państwa zachodnioeuropejskie podczas osiągania kolejnych etapów integracji. Opisano jak doszło do powstania Wspólnot Europejskich, a następnie Unii Europejskiej. Na podstawie traktatów założycielskich przedstawiono zadania i cele realizowane przez Wspólnoty.

EN

The aim of the article is to show the way covered by West European countries when reaching successive stages of integration. The article describes the arising of the European communities, and next, the European Union. Tasks and aims performed by the Communities have been presented, based on the foundation Treaties.

2

Znaczenie traktatów wielostronnych w dziejach Europy

88%

Galewska I.

Krakowskie Studia Małopolskie

|

2013

|

tom 18

171-181

EN

The article discusses the importance of issues of multilateral treaties in the history of Europe since 1945. It is when a large number of international organizations were launched, including those that were regional like European Communities/European Union. The author tackles the issues of multilateral agreements between countries and international organizations and the European Union, that have been grouped according to scope. Verification of the scientist problem resulted finding that multilateral treaties are undeniable urge to regulate new areas of relationships, but they do not replace the bilateral relations between the countries. Evidenced by the increase in the number of bilateral agreements together with the increasing number of multilateral agreements.

3

W XXV-lecie Traktatu polsko-niemieckiego. Kilka refleksji

88%

Barcz J.

Przegląd Zachodni

|

2016

|

nr 3(360)

7-17

EN

The Polish-German Treaty of Good Neighbourship and Friendly Cooperation became a symbol of a new foreign policy of the independent Poland after the systemic changes of 1989. Its significance has a bilateral dimension in relations with the unified Germany and a general dimension as well. As concerns the former aspect, the Treaty together with the confirmation of the Polish-German border opened the way to building a Polish-German community of interests in all political areas and in interpersonal relations. As to its general import, the “big” Polish-German Treaty was the first major signal of a turn in the foreign policy of the independent Poland towards aspiration to membership in the then European Communities (later the European Union) and the North Atlantic Alliance. Thus, it paved the way to initiating Poland’s cooperation in all the basic areas of relations with the Western Europe of those times.

4

BRITAIN’S MEMBERSHIP IN THE EUROPEAN COMMUNITIES AND THE EUROPEAN UNION

88%

Ronek G.

Polish Political Science Yearbook

|

2013

|

tom 42

218-243

EN

One of the most important factors affecting British politics is its membership to the European Communities (EC) and later the European Union (EU), which has already had massive implications for this country. The relationship between Britain and Europe has always been problematic. In Britain there has been little enthusiasm for European integration per se, and equally little understanding of the enthusiasm felt on the continent. Europe has been seen as a menace rather than an opportunity and very few British politicians have attempted to argue (as is commonplace on the continent) about monetary union, for instance, it is the only way of regaining control over financial policy. The European idea of pursuing economic integration as a means to political union has also been met with blank incomprehension, if not outright hostility. Britain has always been attempting to slow down the process of integration and, consequently, has often fallen behind and had no choice but to catch up. However, the portrayal of Britain as a “difficult partner” or “laggard leader” in European affairs is only partly justified. Based on its specific understanding of national sovereignty, Britain has developed a much more pragmatic and instrumental approach towards Europe than most of its partners on the continent.3Nevertheless, the country was a strong driving force in favor of integration in many crucial policy fields like the single market or trade policy. According to Alan Milward, the process of European integration entails “pooling” the sovereignty in order to protect national interests and extend national governments’ control of their own destinies. In Britain, contrary to the continent, national interests dictated a different line and it was only when exclusion from the Communities appeared to threaten them that the then British government began to accept the need for membership. The very different motivation behind British entry ensured that the British aims inside the Communities would be limited or “defensive”. The most controversial aspect of Britain’s membership of the EC has always related to “erosion” of its sovereignty.

5

Instytucja państwa stowarzyszonego w systemie prawnym Wspólnot Europejskich – Unii Europejskiej

75%

Galewska I.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2013

|

tom XI

|

nr 4

87-99

EN

A treaty of association is a bilateral international agreement concluded between the European Union and a concrete individual state, whose aim is to develop mutual relations of the economic and political character. The first association agreements related exclusively to the economic sphere. Later they started to permeate other spheres, including political ones. Along with the evolution of the regulations of treaties of association, signing of such an agreement began to be perceived as one of the stages on the road to a state’s membership of the EU. Apart from this, the group of non-European states affiliated with the EU includes the following: overseas countries and territories, states of the Mediterranean Basin, African states, those of the Caribbean and the Pacific. The main goal of the association is to form lasting mutual relations which allow existence of a defined type of relations between the Community – currently the European Union – and a state which is not its member. In other words, association is one of the forms of the external activity of the European Union.

6

System instytucjonalny Wspólnot Europejskich

75%

Przybylska H. , Babińska N.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie

|

2001

|

tom nr 62

107-123

PL

Unia Europejska została powołana na mocy Traktatu z Maastricht. Nie spowodowało to jednak zaprzestania działalności trzech wcześniej powstałych wspólnot: Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (nazwanej w Traktacie z Maastricht Wspólnotą Europejską) oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Unia Europejska jest nowym sposobem współpracy między państwami należącymi do Wspólnot. Wspólnoty te mają obecnie jednolity system prawno-instytucjonalny oparty na organach statutowych. Artykuł przedstawia statutowe organy Wspólnot Europejskich, a więc Radę Unii Europejskiej, Komisję Europejską, Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości oraz Trybunał Rewidentów Księgowych. Na przestrzeni lat organy te ewoluowały zmieniając nazwy i zakres kompetencji, by jak najlepiej spełniać swoją rolę. Charakteryzując te najważniejsze instytucje Wspólnot nie można pominąć Rady Europejskiej, która nie jest co prawda organem statutowym, ale wywiera znaczny wpływ na działalność tych organów, określając kierunki ich rozwoju i działania. Przedstawione zostały kompetencje poszczególnych organów, sposób ich działania i wpływ na kształtowanie współpracy pomiędzy państwami "piętnastki".

EN

The European Union was called into being under the law of the Maastricht Treaty. Its arising, however, did not cause the activities of previollsly founded Communities to cease: The European Community of Coal and Steel, The European Economic Community (called European Community in the Maastricht Treaty) and the European Community of Atomic Energy. The European Union is a new way of cooperation between the member states. At present the Communities have a uniform legal institutional system based on statutory organs. The present article shows the statutary organs of the European Communities, i.e. the European Union Council, the European Commission, the Tribunal of Justice and the Tribunal of Bookkeeping Auditors. In the course of years these organs have evolved changing their names and range of competence so as to fulfil their role best. When describing the character of these most important institutions of the Community, the Council of Europe cannot be passed by, which, to be true, is not a statutory organ, but exerts significant influence on the activity of these organs, shaping their direction of development and actions. The competences of particular organs have been presented, their acting methods and influence on shaping the cooperation between the "fifteen states".

7

Europejska Unia. Europejskie marzenie. Czyli co (tak właściwie)?

63%

Banaszkiewicz A.

Studia Administracyjne

|

2016

|

nr 8

175-191

EN

The article concerns the European Union as an organization, which was intended to ensure that European countries prosperity and opportunity to secure growth. At the beginning the author reminds, what was the point of creation and presents the origins and history of the present Union (former Communities). This excerpt from the article begins with a brief overview of previous integration projects that have emerged in Europe. Shown is what the organization concerned was in the beginning, and how has changed over the decades of its existence. A key element of the article are reflections about what the European Union is now and is it still reflects an ideas which constituted the reason for starting the integration process. Also important are comments on this, in which direction the common European project is moving in the face of the restitution of national egoism. The main thesis of the article were established in 2013, and thus before it turned out that secessionist tendencies are even more severe than we thought (the example is the British vote for leaving the union in June 2016).

PL

Artykuł jest poświęcony Unii Europejskiej jako organizacji, która w założeniu miała zapewnić krajom europejskim dostatek i możliwość bezpiecznego rozwoju. Na początku autor przypomina, jaki był sens utworzenia i przedstawia genezę oraz historię obecnej Unii (dawnych Wspólnot), przy czym ten fragment artykułu rozpoczyna krótki przegląd wcześniejszych projektów integracyjnych, jakie pojawiły się w Europie. Ukazano, jaka przedmiotowa organizacja była na początku i jak zmieniała się w ciągu kilkudziesięciu lat swojego istnienia. Kluczowym elementem artykułu są refleksje na temat tego, jaka Unia Europejska jest obecnie i czy w dalszym ciągu stanowi ona odzwierciedlenie idei, które stanowiły powód rozpoczęcia procesów integracyjnych. Istotne są również uwagi dotyczące tego, w jakim kierunku wspólny europejski projekt zmierza w obliczu restytucji narodowych egoizmów. Główne tezy artykułu powstały jeszcze w 2013 roku, a więc przed tym, jak okazało się, że tendencje secesjonistyczne są nawet bardziej nasilone, niż się wydawało (czego przykładem jest opowiedzenie się mieszkańców Wielkiej Brytanii za wyjściem z Unii w czerwcu 2016 roku).

8

Legal and Historical Aspects of Civic Activity in the European Communities and in EU

63%

Piotrowski M.

|

tom 13

|

nr 2

417-433

PL

Aktywność obywatelska we Wspólnotach Europejskich i Unii Europejskiej nigdy nie stała na pierwszym planie. Wynika to z aktów prawodawczych, będących emanacją braku woli politycznej w tym względzie europejskich decydentów. Projekt Wspólnot Europejskich od początku miał charakter elitarny. Pogłębianie integracji, czyli cedowanie kawałek po kawałku suwerenności przynależnej państwom narodowym na instytucje Wspólnoty, a następnie Unii Europejskiej, zmuszało do stopniowego wciągania w proces ten obywateli. Świadczyć o tym miały bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego (od 1979 r.), a także możliwość wyrażania woli w referendach traktatowych. Wraz z formalnym powstaniem Unii Europejskiej, ustanowiono jej obywatelstwo, wprowadzając Europejską Inicjatywę Obywatelską. Teoretycznie miał to być instrument pozwalający obywatelom Unii na bezpośrednie zaangażowanie w jej proces legislacyjny. W praktyce okazał się daleko niedoskonałym narzędziem prawnym, którego zapisy trzeba było nowelizować. Nieliczne próby oddania głosu obywatelom, jak referendum nad Traktatem z Maastricht, referendum nad Traktatem ustanawiającym Konstytucję dla Europy, czy Traktatem z Lizbony, skutecznie odstraszyły prawodawcę od tego typu demokratycznych eksperymentów. Gdy obywatele UE dostrzegli, że dopuszczone prawnie formy aktywności obywatelskiej stanowią wyłącznie fasadę demokratyzacji, skoncentrowali się na innych modelach operatywności.

EN

Civic activity in the European Communities and the European Union has never been the priority. This is visible in the legislative acts which emanate a lack of political will of the European decision-makers in this respect. The project of European Communities had an elite character from the very beginning. Increasing integration, which meant that the sovereignty of national states was gradually ceded onto the institutions of the Community, enforced gradual involvement of citizens in this process. This was supposed to show in direct elections to the European Parliament (since 1979) as well as in the possibility of expressing the will in treaty referendums. Together with the formal establishment of the European Union, its citizenship was established too by introducing the European Citizens’ Initiative. Theoretically, it was supposed to be an instrument allowing the Union citizens to get directly involved in its legislative process. In practice it proved to be a highly imperfect legal tool whose provisions had to be amended. The few attempts to give the vote to the citizens, such as the referendum over the Maastricht Treaty, the referendum over the Treaty establishing the Constitution for Europe, or the Treaty of Lisbon effectively discouraged the legislator from this type of democratic experiments. When the EU citizens noticed that the legally available forms of civic activity were but a façade of democratization, they focused on other models of operativeness.

9

Konferencja w Johannesburgu a podstawowe problemy i instrumenty ochrony środowiska

63%

Kośmicki E.

Ekonomia i Środowisko

|

2002

|

tom nr 1

61--78

PL

Do najważniejszych osiągnięć konferencji z Rio należą: Deklaracja z Rio i Agenda 21. Ich działanie zmniejsza jednak fakt, że posiadają one - pod względem prawnym - charakter niewiążący w skali międzynarodowej. Podobna sytuacja dotyczy także przyjętej Deklaracji o lasach. Natomiast przyjęte w Rio konwencje międzynarodowe: klimatyczną i o ochronie różnorodności biologicznej stanowią nadal przedmiot rokowań i konkretyzacji w postaci protokołów. Najważniejsze znaczenie posiada tutaj Protokół z Kyoto w sprawie ochrony klimatu i Protokół z Cartageny o bezpieczeństwie biologicznym. Bardzo ważną decyzją było powołanie Komisji Trwałego Rozwoju (CSD) odpowiedzialnej za dalszy rozwój procesu z Rio. Podstawowym osiągnięciem konferencji było spopularyzowanie koncepcji trwałego i zrównoważonego rozwoju2. Koncepcja ta stała się trwałym dorobkiem tej Konferencji. Do trwałych osiągnięć Konferencji z Rio należy także szeroki udział organizacji pozarządowych. Od tej chwili organizacje te uczestniczą w procesach wprowadzania wżycie Agendy 21 na różnych szczeblach, zwłaszcza na poziomie lokalnym. Pierwsze podsumowanie osiągnięć Konferencji z Rio w 1997 roku na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku wykazało wyraźnie, że procesy niszczenia środowiska nasilają się, a warunki życia większości ludzi ulegają nadal pogorszeniu.

EN

This article is an attempt at analysis of the main problems of environmental protection after the lapse of ten years from the Earth Summit in Rio de Janeiro as well as in connection with the coming World Summit of Sustainable Development. It is also an attempt at evaluation of global problems of environmental protection and in particular in the context of introduction into economy and society of the concept of sustainable development. In addition to the evaluation of the achievements of the Rio de Janeiro Conference, the author discussed the instruments of environmental policy in the implementation of sustainable development principle, criticised the instrumentalism of that policy and pointed to the most important environmental problems of the European Union in the period of preparations for the Johannesburg Conference.

10

Наслідки повномасштабної російсько-української війни для позиціонування Тримор’я в глобальній політиці

63%

Тишкун Ю. , Лопата М. я.

Copernicus Political and Legal Studies

|

2023

|

nr 5

18-29

UK

У статті проаналізовано термін «Тримор’я» – продукт адаптації філософсько-географічної категорії «Міжмор’я» до опису Центрально-Східної і Південно-Східної Європи. Обґрунтовано тезу про те, що застосування категорії «Міжмор’я» до регіону ЦСЄ-ПСЄ зумовлено не лише «ментальною географією» польської політичної думки і практичними потребами польської геополітики ХХ-ХХІ ст., але й об’єктивно наявними спільними характеристиками регіону (його буферним статусом між геополітичними потугами Німеччини та Росії; нижчим рівнем добробуту цього регіону порівняно із Західною Європою; його переважно слов’янським характером, який неодноразово підштовхував реалізацію в ЦСЄ-ПСЄ панславістських проєктів; тенденціями в соціальному, зокрема культурному, економічному і політичному житті регіону, помітні принаймні з кінця 1980-х років). Констатовано, що проєкт «Тримор’я» А. Дуди – сучасна реінкарнація ідеї прометеїстів – «Міжмор’я», створеної між двома світовими війнами на основі ягеллонської ідеї Раннього Нового часу. Цей проєкт виник як фронда правоконсервативних, бідніших членів ЄС щодо його ліволіберальних, багатих учасників за зовнішньої підтримки євроскептичного, правопопулістського уряду Д. Трампа в США. Втім, еволюція «Тримор’я» врешті-решт привела його до інституалізації як одного з ядер інтеграції в сучасному Європейському Союзі різних швидкостей, з акцентом на розвитку транскордонних комунікаційних, інфраструктурних проєктів в регіоні за співпраці ЄС та США. Підкреслено, що після початку російсько-української війни загроза її поширення на територію «Тримор’я», яку ЄС подолати не може, змушує членів ініціативи звертатись по пряму військову підтримку до США в обмін на надання Вашингтону підтримки в його протистоянні Пекіну – союзникові Москви, активізуючи роль регіону як одного з форпостів протистояння китайському впливу на планеті. Окрім того, російсько-українська війна мимоволі привела до досягнення однієї з цілей проєкту «Тримор’я» – розвитку логістичної інфраструктури його учасників через необхідність обслуговувати масштабні сухопутні й авіаційні переміщення військ та функціонування «зернових» і гуманітарних коридорів з Євросоюзу до України. Також повномасштабна російсько-українська війна викликала реанімацію і розвиток ВПК країн «Тримор’я», його інтеграцію всередині регіону і решти ЄС, а також з Україною, США і Південною Кореєю, що дає шанс на високотехнологічне економічне зростання учасників проєкту.

EN

The article discusses the term “Three Seas Initiative” – a product of the adaptation of the philosophical and geographical category “Intermarium” to the description of Central-Eastern and South-Eastern Europe. The thesis is substantiated that the application of the category “Intermarium” to Central-Eastern and South-Eastern Europe is due not only to the “mental geography” of Polish political thought and the practical needs of Polish geopolitics of the 20th and 21st centuries but also to the objectively existing general characteristics of the region (its buffer status between geopolitical powers of Germany and Russia, the lower level of prosperity of this region compared to Western Europe, its predominantly Slavic character, which repeatedly pushes the implementation of pan-Slavist projects in the Central-Eastern and South-Eastern Europe, the trends in social, in particular, cultural, economic and political, which are observed at least since the late 1980s). It is argued that the project “Three Seas Initiative” by A. Duda is a modern reincarnation of the idea of the Prometheists – “Intermarium”, created between the two world wars on the basis of the Jagiellonian idea of the Early Modern Age. This project arose as an opposition of rightwing conservative, poorer EU members to its left-liberal, rich participants with external support from the Eurosceptic, right-wing populist government of D. Trump in the USA. However, the evolution of the Three Seas Initiative finally led it to institutionalization as one of the cores of integration in the modern European Union at different speeds, with an emphasis on the development of cross-border communication and infrastructure projects in the region with the cooperation of the EU and the USA. It is emphasized that after the start of the Russian- Ukrainian war, the threat of its spread to the territory of the “Three Seas Initiative”, which the EU cannot overcome, forces the members of the initiative to seek direct military support from the United States in exchange for Washington’s support in its opposition to Beijing, an ally of Moscow. “Three Seas Initiative” could be perceived as an activation of the role of the region as one of the outposts of opposition to Chinese influence on the planet. In addition, the Russian- Ukrainian war involuntarily led to the achievement of one of the goals of the Three Seas Initiative - the development of the logistics infrastructure of its participants, due to the need to serve large-scale land and air movements of troops and the functioning of “grain” and humanitarian corridors from the European Union to Ukraine. Also, a full-scale Russian-Ukrainian war caused the resuscitation and development of the military-industrial complex of the Three Seas Initiative countries, its integration within the region and the rest of the EU, as well as with Ukraine, the USA, and South Korea, which gives a chance for high-tech economic growth of the participants of the project.

11

Solidarność europejska : idea czy rzeczywistość?

63%

Kachniarz K.

|

tom Nr 1

178--183

PL

Bilans refleksji skłania do stwierdzenia, że solidarność europejska pozostaje ideą i choć zauważalne są przebłyski jej urzeczywistniania to ciągle nie jest to w stu procentach sprawdzalne. Idei tej nie wolno pozostawić samej sobie - bez wskazania kierunku, myśli wiodącej, która by wyznaczała perspektywę bardziej optymistyczną. Desygnowanie takiego czy też wielu innych paradygmatów istnieje, wiele jest bowiem możliwości i szans wyrażania i realizacji celów (idei) i nie muszą sprowadzać się one wyłącznie do polityki, która swą istotę czerpie z maksymy "kto kogo". Jeżeli więc wszystkie wspomniane cechy solidarności miałyby znaleźć ujście w wymiarze europejskim - niezbędne jest ich przedyskutowanie . Wyzwaniem Europy nacechowanej różnorodnością jest zatem implementowanie takiego modelu sprawowania polityki, który by stwarzał szansę realizacji problemów w sposób ukonstytuowany na przyjacielskim porozumieniu, akceptowanym przez wszystkich, którzy stają się spadkobiercami skutków podjętych decyzji. Trudno zatem przecenić fakt, który głosi, że "Concordia res parve crescunt, duscordia vel maximae dilabuntur".

EN

Having summed up the considerations we came to the conclusion that the European solidarity remains a concept only and even though one can notice the reflections of its becoming more and more real it is still not possible to have it verified in 100%. However, the idea may not be left just to exist by itself - with no direction for the leading thought which would determine the more optimistic perspective to be indicated. Such paradigm or paradigms are possible to be designated as there are numerous possibilities and opportunities to express and accomplish the aims (ideas) and they do not need to be limited only to politics which in its core aspect is based on the adage: "who can beat whom". Thus, if all the above mentioned features of the European solidarity were to find the way out in the European dimension - a thorough discussion devoted to them proved absolutely indispensable It is a challenge for Europe, being characterised by diversities, to implement such a model of politics which would give it a chance to solve problems in the way based on friendly agreements accepted by all those who are to experience the consequence of the decisions taken. Therefore, it is difficult to overestimate the fact that „Concordia res parve crescunt, duscordia vel maximae dilabuntur.

12

Chrześcijaństwo jako ważna determinanta integracji europejskiej

63%

Gornowicz M.

Kościół i Prawo

|

2023

|

tom 12

|

nr 1

59-70

EN

Processes of international integration have been taking place in Europe for centuries. In ancient Greece, unions of city-states called amphictyonies were formed, in which the city-states belonging to them retained their independence, but had to adhere to jointly enacted laws. In the Middle Ages, an important factor stimulating integration processes appears – which is the Catholic Church with its doctrine of Christian universalism. Common, for the reason that Christian values, similar education received at the emerging universities, a common language – Latin, caused that medieval Europe intellectually and mentally constituted a community. Integration projects continued in modern times. The Industrial Revolution caused a leap in labor productivity, and the ability to exploit economies of scale depended on the availability of foreign markets. Thus, a new argument for the unification of states emerged. In the interwar period, the idea of pan-Europeanism emerged. After World War II, politicians and intellectuals faced a question and a challenge: how – this time effectively – to save Europe and the world from war? As a solution, the idea of federalism was chosen, the essence of which is the voluntary surrender by states of some of their rights in favor of established common bodies. The result was the creation of the European Communities and then the European Union. A question arises: what made the idea, which had been present in the minds of many Europeans for centuries, now in the 20th century become an accomplished fact? Two features united the main architects of European unification – Schuman, Adenauer and De Gasperi. They all came from border regions. They experienced the effects of nationalisms, but they also learned tolerance. They were also united by a community of professed values. They were devout Catholics. Past experience has shown that a community based only on a community of interests understood in business terms is not enough to form an integrated grouping of states.

PL

Procesy integracji międzynarodowej zachodziły w Europie od wieków. W starożytnej Grecji powstawały związki państw-miast zwane amfiktioniami, w których należące do nich państwa-miasta zachowywały swoją niezależność, ale musiały stosować się do wspólnie stanowionego prawa. W średniowieczu pojawia się ważny czynnik stymulujący procesy integracji – jest to Kościół katolicki ze swoją doktryną uniwersalizmu chrześcijańskiego. Wspólne, bo chrześcijańskie wartości, podobne wykształcenie pobierane na powstających uniwersytetach, wspólny język – łacina powodowały, że średniowieczna Europa intelektualnie i mentalnie stanowiła wspólnotę. Projekty integracyjne były kontynuowane w czasach nowożytnych. Rewolucja przemysłowa spowodowała skokowy wzrost wydajności pracy, a możliwość wykorzystania efektów skali zależała od dostępności rynków zagranicznych. Pojawił się więc nowy argument przemawiający za jednoczeniem się państw. W dwudziestoleciu międzywojennym pojawiła się idea paneuropejska. Po II wojnie światowej przed politykami i intelektualistami stanęło pytanie i wyzwanie: w jaki sposób – tym razem skutecznie – uchronić Europę i świat od wojny? Jako rozwiązanie wybrano ideę federalizmu, której istotą jest dobrowolne wyzbycie się przez państwa części swych praw na rzecz powołanych wspólnych organów. W rezultacie powstały Wspólnoty Europejskie, a następnie Unia Europejska. Powstaje pytanie: co sprawiło, że idea, która w umysłach wielu Europejczyków była obecna od wieków, teraz w XX w. stała się faktem dokonanym? Dwie cechy łączyły głównych architektów zjednoczenia Europy – Schumana, Adenauera i De Gasperiego. Wszyscy oni pochodzili z regionów przygranicznych. Doświadczyli skutków nacjonalizmów, ale też nauczyli się tolerancji. Łączyła ich też wspólnota wyznawanych wartości. Byli gorliwymi katolikami. Dotychczasowe doświadczenia wykazały, że wspólnota oparta tylko na wspólnocie interesów rozumianych biznesowo to za mało, by utworzyć zintegrowane ugrupowanie państw.

13

Polska wobec Jednolitego Aktu Europejskiego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1981–1987)

62%

Barabasz A.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2017

|

nr 1

171-196

EN

The fundamental objective of this paper is to present the response of the Polish People’s Government to the political and institutional changes the European Community implemented from 1981–1987. The paper analyzes secret coded messages and confidential notes sent by Polish diplomats in outposts in Brussels, Rome, Cologne and London, among others, to the 4th Department of the Polish Ministry of Foreign Affairs which was in charge of relations with West European countries. The paper also stresses the opinions of Polish journalists published in Trybuna Ludu, Życie Warszawy and Rzeczpospolita on the topic of transformations of the uniting West Europe.

PL

Zasadniczym celem artykułu było przedstawienie reakcji władzy ludowej w Polsce na zmiany polityczne i instytucjonalne wprowadzone we Wspólnotach Europejskich w latach 1981–1987. W artykule analizie poddano tajne szyfrogramy i poufne notatki wysyłane przez polskich dyplomatów na placówkach m.in. w Brukseli, Rzymie, Kolonii, Londynie do Departamentu IV Ministerstwa Spraw Zagranicznych Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej odpowiedzialnego za kontakty z państwami zachodnioeuropejskmi. W publikacji uwypuklono również opinie publicystów prasy polskiej zamieszczone m.in. na łamach „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy”, „Rzeczpospolitej” o zmianach w jednoczącej się Europie Zachodniej.

14

PRL wobec II rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Grecję (1961–1981)

54%

Barabasz A.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

nr 1

221-242

EN

The main goal of this article is to present the attitude of authorities of Polish People’s Republic towards the southern extension of the European Community of Greece between 1961 and 1981. In this article, among other things, the classified correspondence between the Polish diplomats who were allocated to posts in Athen’ s and the fourth department of Polish People’s Republic’s Ministry of Foreign Affairs, has been presented. This article has also presented the responses of the Polish press (i.e. “Trybuna Ludu”, “Życie Warszawy”, “Polityka”) to the cooperation of Greece to EWG.

PL

Zasadniczym celem artykułu było zaprezentowanie stanowiska władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej wobec południowego rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Grecję w latach (1961–1981). W artykule przedstawiono m.in., korespondencję pomiędzy polskimi dyplomatami przebywającymi w Atenach a DEP. IV Ministerstwa Spraw Zagranicznych PRL (Europa Zachodnia), w której przybliżono polskie oceny długiego i skomplikowanego procesu adaptacji Grecji do wymogów wspólnotowych. W artykule zaprezentowano także reakcje prasy polskiej (m.in.: „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy”, „Polityki”, „Prawa i Życia”) na kooperację kraju z EWG.

15

Władza ludowa w Polsce wobec zaangażowania RFN na rzecz procesu integracji europejskiej

51%

barabasz a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2015

|

tom 9

|

nr 1

133-145

EN

The major aim of this paper is to explore the response of Poland’s communist regime to the involvement of the German Federal Republic in promoting economic and political integration processes in Europe in 1949–1989. The paper analyses the evolution of the stance the people’s power took confronting the growing relevance of Western Germany in uniting Europe. As the European integration processes consolidated and, at the same time, the position of the socialist block, therein Poland, crumbled and grew ever more dependent on Western, including Federal German, aid, the successive governments of the People’s Republic of Poland gradually “softened” the image of Western Germany in European Communities and gave up on the purportedly immovable dogmas, such as the German threat and the related defence of the status quo as determined by the Yalta and Potsdam conferences.

PL

Zasadniczym celem artykułu jest zbadanie reakcji władzy komunistycznej w Polsce na zaangażowanie Republiki Federalnej Niemiec w ekonomiczny i polityczny rozwoju procesu integracji europejskiej w latach 1949–1989. W artykule przeanalizowano ewolucję stanowiska władzy ludowej w Polsce w odniesieniu do rosnącego znaczenia Niemiec Zachodnich w strukturach jednoczącej się Europy. Wraz z pogłębianiem procesu integracji europejskiej i jednocześnie słabnącą pozycją bloku socjalistycznego i Polski – w coraz większym stopniu uzależnionej od pomocy gospodarczej „zachodu”, w tym RFN – władze PRL stopniowo „ocieplały” wizerunek Niemiec Zachodnich we Wspólnotach Europejskich i rezygnowały z, wydawałoby się, niezmiennych pryncypiów, jakimi były zagrożenie niemieckie związana z tym obrona jałtańsko-poczdamskiego status quo.

16

Implementation of Primacy and Direct Effect Principles of the Community Law in the Polish Constitutional System

51%

Mik C.

Contemporary Central and East European Law

|

1998

|

nr 1-4

5-17

17

Le Traité européen et les étapes du processus de rapprochement du droit polonais du droit européen

51%

Wojciechowski J. A.

Contemporary Central and East European Law

|

1994

|

nr 1-4

31-38