Author presents collective complaint cases brought by NGO’s against four EU Member States: Bulgaria, France, Italy and Greece during past three years to the European Committee of Social Rights of the Council of Europe (ECSR CoE). The Committee adjudicated those cases found out that the following Roma’s social rights were violated: right to social assistance protected by art. 13 of the Revised European Social Charter (RESC); right of the Roma’s families to social, legal and economic protection guaranteed by art. 16 RESC; right to protection against poverty and social exclusion declared in art. 30 of the RESC; right to housing – art. 31 RESC and right not to be discriminated against on the ground of origin – art. E of the RESC. The above mentioned decisions taken by the European Committee of Social Rights shows that some EU Member States do not cope with their international obligations to integrate Roma’s. Roma’s are disproportionately affected by unemployment, poverty, bad housing, poor health standards, violence and discrimination. Those decisions provides strong evidence that European Committee of Social Rights takes very active part in integration and well being of Roma’s – the largest ethnic minority in Europe.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Autorzy przedstawiają porównanie pomiędzy standardami europejskimi w zakresie prawa do strajku (art. 6 § 4 Europejskiej Karty Społecznej) i polską ustawą z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Dochodzą do wniosku, że nie ma przeszkód prawnych dla ratyfikowania przez Polskę tych podstawowych standardów europejskich z zakresu zbiorowego prawa pracy. W szczególności należy podkreślić, że monopol związków zawodowych w zakresie organizowania strajków oraz innych form akcji protestacyjnych objętych regulacjami polskiego prawa pracy, wprowadzony przez polską ustawę o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, nie jest utrudnieniem dla tej ratyfikacji. Dorobek orzeczniczy Europejskiego Komitetu Praw Społecznych, działającego przy Radzie Europy, dopuszcza krajowe rozwiązania prawne, które ograniczają prawo organizowania strajków przez grupy pracowników niebędących członkami związków zawodowych, o ile stosowne regulacje krajowe nie ustanawiają zbyt restrykcyjnych wymagań dotyczących utworzenia związku zawodowego, uprawnionego do przeprowadzenia strajku. Polska ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych była analizowana przez Europejski Komitet Praw Społecznych i została uznana za akt prawny umożliwiający pracownikom, zainteresowanym w zorganizowaniu akcji protestacyjnej, utworzenie związku zawodowego w stosunkowo łatwy sposób. Pozostałe wymagania prawne wynikające z regulacji polskiego zbiorowego prawa pracy są również zgodne ze standardami europejskimi. W 30. rocznicę strajku zorganizowanego w dawnej stoczni im. Lenina w Gdańsku przez pracowników, którzy formalnie nie byli w tamtym czasie członkami związku zawodowego, trzeba powiedzieć, że NSSZ “Solidarność” ma pełne prawo domagania się od władz Rzeczpospolitej Polskiej dokonania ratyfikacji art. 6 § 4 Europejskiej Karty Społecznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.