Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ruś Kijowska między Eurazją a Europą Środko-Wowschodnią. Rosyjskie narracje tożsamościowe z zachodniego punktu widzenia

100%

van Nieukerken A.

|

tom 16

19-30

EN

After the annexation of the Crimea by Vladimir Putin’s Russia attempts at an ideological justification of Greater Russia’s role as a dominating power in Eastern Europe have acquired a new relevance. An important issue from this point of view is the relationship between Kievan Rus’ – traditionally considered the cradle of the [Rus-sian civilization – and the Grand Principality of Moscow that replaced it after the Mongol incur-sions. Russian identity narratives usually marginalize the current status of (the) Ukraine and stress its peripherality in the “Russian world”. In order to achieve this they employ both theo-logical, cultural and geopolitical arguments that sometimes appear to be at odds with each other. Moscow is both the center of the true (orthodox) Christian faith and the civilization of the Eura-sian geopolitical space. In the latter case the Russian capital rules a multi-religious empire. Eurasian ideologues like L.N. Gumiliov and particularly Alexander Dugin reject alternative, “Western” interpretation of Russian (and Ukrainian) history by pointing out that there exists an unbridgeable gap between the Western and the Russian (or Eurasian) civilization. According to them, Western scholars can never grasp the specificity of the Russian (Eurasian) historical devel-opment. It could be argued that this argument for a relativism along civilizational lines dimin-ishes the universal impact of Christianity which (that) in the Russian context loses much of its transcendent sense and becomes – instead – a cultural feature. On the other hand, though, the (half-conscious) culturalization of orthodox Christianity gives more weight to geopolitical arguments in favor of Moscow as the center of the Russian World (and Russia as the center of Eurasia). However, this does not mean that the pivotal role of Moscow as the residence of the All Russian Patriarchate, the “legitimate” successor to the ancient metropolis of Kievan Rus’, is not exploited, in order to discredit Ukraine’s ambitions of becoming an independent state.

PL

Po przyłączeniu Krymu przez Rosję Vladimira Putina nowego znaczenia nabrały próby ideologicznego uzasad-nienia roli Wielkiej Rosji jako dominującej potęgi w Europie Wschodniej. Z tego punktu widze-nia, jako istotne zagadnienie, jawi się relacja między Rusią Kijowską, tradycyjnie uważaną za kolebkę (słowiańskiej) rosyjskiej cywilizacji, a Wielkim Księstwem Moskiewskim, które zastąpiło Ruś Kijowską po inwazjach mongolskich. Rosyjskie narracje tożsamościowe zazwyczaj margina-lizują obecny status Ukrainy i podkreślają jej peryferyjność w „świecie rosyjskim”. Aby to osiągnąć używają one zarówno teologicznych, kulturowych, jak i geopolitycznych argumentów, które czasami wydają się wzajemnie sprzeczne. Moskwa jest jednocześnie centrum prawdziwej (orto-doksyjnej) chrześcijańskiej wiary i cywilizacji w geopolitycznej przestrzeni Eurazji. W tym dru-gim przypadku rosyjska stolica sprawuje władzę nad multireligijnym imperium. (Neo)eurazja-tyccy ideolodzy, tacy jak L.N. Gumiliov, a zwłaszcza Alexander Dugin odrzucają alternatywną, „zachodnią” wersję rosyjskiej (i ukraińskiej) historii, podkreślają bowiem, że istnieje nieprzekra-czalna bariera między zachodnią a rosyjską (eurazjatycką) cywilizacją. Według nich zachodni naukowcy nigdy nie zrozumieją fenomenu historycznego rosyjskiego (eurazjatyckiego) rozwoju. Można dowodzić, że argument za relatywizacją zgodną z linią podziałów cywilizacyjnych zmniejsza uniwersalne oddziaływanie chrześcijaństwa, które w rosyjskim kontekście traci wiele ze swych transcendentnych sensów i zamiast tego staje się wyłącznie cechą kulturową. Chociaż z drugiej strony, (nie do końca świadome) rozpatrywanie ortodoksyjnego chrześcijaństwa jako fenomenu kulturowego zwiększa moc argumentów geopolitycznych, zgodnie z którymi Mo-skwa jest centrum rosyjskiego świata (a sama Rosja centrum Eurazji). Jednakże, nie oznacza to, że kluczowa rola Moskwy, jako siedziby Patriarchatu dla wszystkich Rosjan, „prawomocnego” następcy dawnej metropolii kijowskiej, nie będzie wykorzystywana w zgodzie z tendencją, by podważać ukraińskie ambicje stworzenia całkowicie niezależnego państwa.

2

Lasy Eurazji - Wegierski Las. VI Miedzynarodowa Konferencja Mlodych Naukowcow, 4-9 lipca 2006 r., Sopron, Wegry

100%

Markiewicz P. , Wojda T.

|

nr 4

149-151

3

Zroznicowanie geograficzne sosny zwyczajnej [Pinus sylvestris L.] z terenu Euroazji na podstawie cech anatomicznych i morfologicznych igiel

86%

Urbaniak L.

|

1998

|

nr 58

141

4

Geodynamics of the Eurasian and Africa–Arabian collision zone as exemplified by the Black Sea–Caspian Sea region

86%

Adamia S. , Sadradze N. , Chabukiani A. , Lebanidze Z. , Aphkhazava M. , Sadradze G.

|

tom nr 1-2 (72-73)

9--10

EN

The lithosphere structure and geological evolution of the Caucasus and adjacent areas is determined by its position in the continental collision zone between the Eurasian and African-Arabian lithosphere plates, where convergence is still on-going at average rate of movement 10–30 mm/per year. The region located in the central part of the collision zone represents the lithosphere fragments collage of the Tethys Ocean and its continental margins. Within this area the system of island arcs, intra- and back arc bsins existed during Neoproterozoic–Early Cenozoic. Supra-subduction, midocean ridges and within plate magmatic activity took place during Paleozoic–Early Cenozoic. In Late Cenozoic closure of the oceanic and backarc basins took place followed by the continent-continent collision, topography inversion and formation of modern structures in the region (Adamia et al., 1981, 2017; Dercourt et al., 1986). During the pre-collision stage there were not two, but three Tethys branches. The third of them is Van-Khoi oceanic branch. Number of palaeo-subduction zones (two or three?) is still debatable within the academic community. One research group (e.g. Sosson et al., 2010; Barrier et al., 2018) admits existence of two subduction zones: Peri-Arabian and Ankara-Erzincan-Sevan-Zangezur zones, whilst another group including the abstract authors refer to the presence of three subduction zones and aside from abovementioned zones consider the presence of the Khoy Ocean and third subduction zone related to one of the Neotethys branches (Adamia et al., 1981, 2017; Dercour et al., 1986; Stampfli, 2001). According to Adamia et al. (1981, 2017), Dercourt et al. (1986), Daralogöz-South Armenian block and Nakhchevan (SAB) in the Late Paleozoic–Mesozoic–Early Cenozoic represent the part of the Iranian but not the Anatolian Microcontinent.

5

Wybrane problemy rozwoju rynków energii elektrycznej w krajach rozwijających się i w transformacji gospodarczej na przykładzie Indii i krajów Eurazji

72%

Duda M.

|

2001

|

tom nr 1

36-38

6

The People’s Republic of China in the Security Policy of the Russian Federation: The Evolution of Russian Strategic Documents in 2000–2023

72%

Składanowski M. , Smuniewski C. , Kopiec P. , Bado B.

|

tom 83

115-134

PL

Niniejszy artykuł przedstawia zniuansowaną perspektywę dotyczącą perspektyw chińsko-rosyjskiej współpracy w zakresie bezpieczeństwa. Analizuje on wizerunek Chin w rosyjskich dokumentach strategicznych za rządów Władimira Putina i bada potencjalne punkty konfliktu wynikające z postrzegania przez Rosję obszaru poradzieckiego jako jej wyłącznej strefy wpływów. Artykuł opiera się na systematycznej analizie rosyjskich dokumentów strategicznych, w szczególności koncentrując się na tym, w jaki sposób mówią one o stosunkach chińsko-rosyjskich, a także rosyjskiej polityki bezpieczeństwa i polityki zagranicznej dotyczącej Azji Środkowej. Analiza ujawnia, że rzeczywista rosyjska polityka bezpieczeństwa wykazuje ostrożność we współpracy z Chinami. Artykuł wykazuje, że istnieje znaczna rozbieżność między rolą przypisywaną Chinom w rosyjskiej propagandzie państwowej, a tym samym w percepcji publicznej, a bardziej wyważonymi i rozsądnymi sformułowaniami obecnymi w rosyjskich dokumentach strategicznych. Rozbieżność ta ukazuje złożoność i ostrożność rzeczywistych stosunków chińsko-rosyjskich, zwłaszcza w sferze polityki bezpieczeństwa.

EN

This article provides a nuanced perspective concerning the future prospects of Sino-Russian security cooperation. It examines the image of China in Russian strategic documents during President Putin’s rule and investigates potential points of conflict arising from Russia’s perception of the post-Soviet landscape as its exclusive sphere of influence. The study is based on a systematic analysis of Russian strategic documents, specifically focusing on how they address of Sino-Russian relations, as well as Russian security and foreign policy concerning Central Asia. The analysis reveals that actual Russian security policy exhibits caution in its cooperation with China. The research contributes to the field by delineating a significant discrepancy between the role ascribed to China in Russian state propaganda, and therefore in public perception, and the more measured and reasonable formulations present in Russian strategic documents. This divergence illustrates the complexity and caution that characterise genuine Sino-Russian relations, especially in the realm of security policy.

7

Charakterystyka genetyczna zajecy [Lepus sp.] w Eurazji

58%

Strzala T. , Kosowska B. , Brzezinska K. , Moska M.

Acta Scientiarum Polonorum. Medicina Veterinaria

|

2006

|

tom 05

|

nr 1

25-31