Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Assessing Russia’s doctrine of Realpolitik as strategic re-contouring of regional power-balance in the post -Soviet periphery

100%

Eriksen M.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2016

|

nr 41

305-328

EN

The Ukraine conflict escalated in early 2014 and resulted in Russia’s annexation of Crimea. This illustrates a troublesome pattern in the region. The author claims that this most recent political crisis is in fact emblematic of Russian’s narrative for some time, as exemplified by the Russia-Georgian War, or Putin’s support of Moldavian separatists. The article attempts to conceptualize Russian “mingling” in the region in light of several relevant events such as the recent creation of the Eurasian Economic Union as well as the annexation of Crimea as a deliberate strategy that reflects a much larger pattern of potential destabilization and expansionism, which begun more than a decade ago. The argument will be analyzed through the prism of two theoretical perspectives, the redefined domino theory and Kohr’s power theory of social misery. Moreover, the article will place a particular emphasis on the increasing influence of the concept of Eurasianism on Russian geopolitics in recent years. The increasing regional vulnerabilities in light of Russia’s antagonistic policy of Realpolitik, stresses the need for a protracted dialogue about other potential security threats that could further destabilize the region. The article discusses recent events in Ukraine as an emblematic example of Russian geopolitical strategy as a potential warning for other sovereign States in the post-Soviet “near-abroad”.

2

Dvojí inspirace ruské identity na počátku 20. století

72%

Svatoň V.

|

tom 53

|

nr 26

115-124

EN

The problem of identity, which was felt by every society, acquired a systematic form during the modern era. The identity of modern Europe in comparison to the Ancient culture had become the topic of reflection. Such reflections turned into the philosophy of history, particularly in German idealism (Fr. Schiller, G. W. Fr. Hegel, Fr. W. J. Schelling), through the comparison of classic epic and modern novel, and the ancient tragedy with the tragedy of Shakespeare. European identity was identified with the rationalism and individualism of “modernity”. In contrast to this, conceptions based on the neo-platonic idea of cosmos appeared. These were typical of Russian philosophy, which emphasized the idea of salvation in “sobornost” (A. S. Khomyakov) and “mystic anarchism” (Vyacheslav Ivanov). In the 20th century, the so-called Eurasianism formulated a new concept of the identity of the space originally controlled by the Russian empire, not as the place of the redemptory fulfillment of history, but identity based on the idea of the eternal movement and fight.

3

Eurasijství z hlediska koncepce orientalismu Edwarda Saida

72%

Ivanova A.

|

nr 65

100-116

EN

The paper deals with selected aspects of the studies of Orientalism, as it was introduced by E. W. Said in his monograph Orientalism, in the context of Russian colonial experience, with specific features of Russian “internal” and “outer” colonization, as well as with elements of Orientalism reflected in Russian literature. The applicability of E. Said’ theory is demonstrated through an analysis of the poetic works of one of the founders of the Eurasian movement, P. N. Savickij.

4

Obraz Chin w eurazjatyckim projekcie Borisa Pilniaka: od wyobrażonego do dokumentarnego

71%

Zhang H.

Forum Poetyki

|

2020

|

nr 22

66-85

EN

This paper discusses the imagination and description of China in the works of Boris Pilnyak. It proposes that Pilnyak’s fictions and travelogues demonstrate two approaches to the literary representation of China: the imaginary and the documentary. What unifies these two approaches is the underlying Eurasianist vision of the author, which may be seen as a heritage of the universalist stance of Russian modernist tradition, on the one hand, and as a response to the national identity crisis that arose from the contemporary geopolitical circumstances on the other. The imagery of China served largely as a product of poetic imagination in Pilnyak’s works written before 1922, where it continued the palimpsestic inscription of the myth of China in the Russian literary milieu, perpetuating the conceptual internalization of “China” in the self–fashioning of Russia. An example of this is the image of “Kitai–gorod” in his novel The Naked Year, which generated different symbolic meanings of China. From 1922 on, the variations of narrative settings in Pilnyak’s prose reflected the impact of contemporary events in China on his ruminations on the historical relationship of Russia and Asia. Of seminal significance was his excursion to China in 1926, the product of which became The Chinese Diary, in which China figured as a point of reference for Russia in its self–reflection on socio–political and ideological fluctuations. Combining imagination of history and commentary on reality, Pilnyak’s various conceptions of China served to illuminate the shifting identity of Russia from both the mythologized past and the highlighted present.

PL

Artykuł omawia sposób przedstawiania i opisywania Chin w dziełach Borisa Pilniaka. Autor stawia tezę, iż twórczość fikcyjna i dzienniki podróżne Pilniaka reprezentują dwa podejścia w literackiej reprezentacji Chin: wyobrażone [imaginary] i dokumentarne [documentary]. Elementem łączącym owe podejścia jest fundamentalna dla pisarza wizja eurazjatycka, którą z jednej strony można postrzegać jako dziedzictwo uniwersalistycznej postawy rosyjskiej tradycji modernistycznej, a z drugiej jako odpowiedź na kryzys tożsamości narodowej, który wyrasta z ówczesnych realiów geopolitycznych. Wyobrażenia Pilniaka na temat Chin miały charakter produktu ubocznego wyobraźni poetyckiej w dziełach napisanych przed 1922 rokiem. Tam kontynuowany był palimpsestowy proces wpisywania mitu chińskiego w rosyjskie środowisko literackie, co przekładało się na utrwalenie pojęciowej internalizacji „Chin” w kształtującej się po swojemu Rosji. Przykładem jest obraz „Kitaj-gorodu” w powieści Nagi rok, który generował różne symboliczne znaczenia Chin. Od roku 1922 wariacje narracyjnej scenerii w prozie Pilniaka odzwierciedlały wpływ ówczesnych wydarzeń na obsesyjne myśli autora dotyczące historycznego związku Rosji i Azji. Wielkie znaczenie dla Pilniaka miała jego wyprawa do Chin w 1926 roku, której rezultatem jest Kitajskij dniewnik (Dziennik chiński). Państwo chińskie staje się tam punktem odniesienia rosyjskiej autorefleksji, socjopolitycznych i ideologicznych wahań. Łącząc wyobrażenie historii z komentarzem na temat rzeczywistości, Pilniak, w różnych sposobach przedstawiania Chin, pragnął zobrazować zmieniającą się tożsamość Rosji, zarówno z jej mitologizowanej przeszłości, jak z i uwydatnionej teraźniejszości.

5

Rosyjska emigracja polityczna w XX i na początku XXI wieku

58%

Sokołow B.

|

nr 1

65-91

PL

W artykule przeanalizowano kolejne fale rosyjskiej emigracji politycznej w XX‒XXI w. i organizacyjne formy polityczne, które powstały na wychodźstwie. Wzięto pod uwagę: emigrację przeciwników autokracji przed 1917 r., emigrację przeciwników bolszewików w okresie 1917–1922 i w latach następnych, emigrację przeciwników bolszewików pod koniec II wojny światowej oraz emigrację po II wojnie światowej. Następnie omówiono okres od zakończenia II wojny światowej aż do upadku ZSRS, w tym emigrację żydowską i emigrację dysydentów politycznych, emigrację polityczną z Rosji Putina, w tym nową falę wychodźstwa po rozpoczęciu wojny rosyjsko-ukraińskiej w 2022 r. Ponadto omówiono powroty do Rosji niektórych grup i wybitnych przedstawicieli emigracji oraz ich działalność w ojczyźnie oraz na emigracji, skierowaną na osiągnięcie określonych celów politycznych w Rosji. W artykule rozważa się również działania emigracyjne w sferze medialnej i prognozuje możliwy przyszły rozwój emigracji oraz wpływ wypracowanych na wychodźstwie idei na rozwój Rosji, także współczesnej.

6

Features of the Formation of the Foundations of the Foreign Policy of the Republic of Kazakhstan

58%

Деменко О. Ф.

|

nr 13

172-189

EN

The article analyzes the foundations of the formation of the foreign policy of the Republic of Kazakhstan, which, first of all, are influenced by the traditions of the historical development of this country, its geopolitical location in the center of the Eurasian continent, transport and communication potential and the presence of large reserves of natural resources. It is emphasized that in modern Kazakhstan there is still no holistic perception of many historical events and processes, in particular those that were hushed up during the imperial and Soviet periods. At the same time, in the scientific discourse of the country, there is a rethinking of national history through criticism of the previous historical experience. It is noted that after the formation in the middle of the fifteenth century. In the Kazakh Khanate, the progressive development of statehood was replaced by a period of struggle against foreign invaders – first the Dzungars, and then the Russian Empire. It ended with the loss of statehood, the struggle for the restoration of which is presented in the form of a teleologically constructed narrative of the heroic struggle for independence, which includes a number of historical events and periods. The process of modern nation-state building in Kazakhstan is based on the consolidating role of the titular nation, which contributes to the growth of interest in historical issues and is accompanied by a gradual loss of the influence of Soviet-Russian narratives in political and historical discourse. A feature of the foreign policy of the Republic of Kazakhstan is a multi-vector approach, which has developed historically and is designed to ensure a balance between various geopolitical centers of power. The priorities of Kazakhstan’s foreign policy are determined: the development of allied relations with the Russian Federation, a comprehensive strategic partnership with the PRC, an expanded strategic partnership with the United States, strategic relations with the Central Asian states, an expanded partnership and cooperation with the European Union.

UK

У статті проаналізовано засади формування зовнішньої політики Республіки Казахстан, на які, у першу чергу, впливають традиції історичного розвитку цієї країни, її геополітичне розташування у центрі Євразійського континенту, транспортно-комунікаційний потенціал та наявність великих запасів природних ресурсів. Підкреслюється, що у сучасному Казахстані поки що відсутнє цілісне сприйняття багатьох історичних подій та процесів, зокрема тих, які замовчувалися під час імперського та радянського періодів. Водночас, у науковому дискурсі країни відбувається переосмислення національної історії через критику попереднього історичного досвіду. Наголошується, що після утворення у середині ХV ст. Казахського ханства поступальний розвиток державності змінився періодом боротьби з іноземними загарбниками – спочатку джунгарами, а потім Російською імперією. Він завершився втратою державності, боротьба за відновлення якої представляється у вигляді телеологічно побудованого наративу героїчної боротьби за незалежність, який поєднав низку історичних подій та періодів. Процес сучасного національно-державного будівництва у Казахстані відбувається з опорою на консолідуючу роль титульної нації, що сприяє зростанню інтересу до історичної проблематики та супроводжується поступовою втратою впливу радянсько-російських наративів у політичному та історичному дискурсі. Особливістю зовнішньої політики Республіки Казахстан є багатовекторність, що склалася історично і має забезпечити балансування між різними геополітичними центрами сили. Пріоритетами зовнішньої політики Казахстану визначені: розвиток союзницьких відносин із РФ, всебічне стратегічне партнерство із КНР, розширене стратегічне партнерство зі США, стратегічні взаємини із державами Центральної Азії, розширене партнерство і співробітництво з Європейським Союзом.

7

Славянская война цивилизаций? Современное неоевразийство и украинский конфликт

58%

Posacki A.

|

2017

|

tom XIII

81-95

PL

Ukraina była i jest oceniana od dawna przez euroazjanistów rosyjskich jako część Rosyjskiego Imperium w sensie historycznym, geopolitycznym, kulturowym, cywilizacyjnym, religijnym i językowym. W nowszej ocenie zaznacza się przekonanie, że Ukraina, przyłączając się do Zachodu, staje się miejscem nie tylko zdrady, ale też wojny cywilizacji, mającej charakter soteriologiczny. W tym układzie Ukraina staje się szczególnie niebezpiecznym przyczółkiem destruktywnego liberalizmu, który jest swoiście demonizowany przez współczesnych euroazjanistów, zwłaszcza A. Dugina i W. Korowina, czołowych dziś ideologów neoeuroazjatyzmu rosyjskiego. Temat tej szczególnej interpretacji liberalizmu jest centralnym tematem artykułu, gdzie autor odniesie się także do poglądów W. Putina w tej polemice.

EN

For a long time, Ukraine has been viewed by the Russian Eurasians as part of the Russian Empire in historical, geopolitical, cultural, civilizational, religious and linguistic meaning. According to a more recent opinion, there has been a theory that joining the West Ukraine is not only becoming a place of treason but also a place of civilization war which seems to be of soteriological nature. In this context, Ukraine becomes a particularly dangerous stronghold of destructive liberalism which is, in a peculiar way, demonized by the contemporary Eurasians, especially as seen by A. Dugin and V. Korovin, at present, the leading ideologists of the Russian Neo-Eurasianism. The subject of this specific interpretation of liberalism is the key point of the article where the author will also refer to V. Putin’s beliefs in the polemics.