The main subject of this article is the condition of artificial languagesin contemporary social media. An analysis of the available statistics of YouTube, Wikipedia and Facebook shows the unwavering position of Esperanto as the most common artificial language. Other artificial languages, primarily auxiliary languages created in the 19th and 20th centuries, such as volapük, ido, novial, interlingua, interlingue, find their niches in social media, but their presence seems to be supported by very narrow groups of enthusiasts. Contemporary artificial language projects, such as lojban or toki pona are in a similar position. Although Internet is the natural environment for their development, they have not managed to gain wider popularity among users. Certainly, artistic languages embedded in well-known popular culture texts find a great resonance among the internauts, as shows the examples of Klingon and Sindarin languages mentioned in the article.
The article presents the legal activities of the city of Bialystok related to building its image using the brand Esperanto over the past years. The text deals with the complicated side of building the image of the city which is legal actions using the asset of the city which the case of Bialystok is the brand Esperanto. These actions were taken both by the executive body of the municipality - the Mayor - and the legislative body - the City Council. The following activities were discussed: the activity of the Bialystok City Council, the activity connected with the celebration of the 100th anniversary of Ludwik Zamenhof's death, the organisation of the Esperanto Congress in 2009 and the significance of the so-called participatory budget for the discussed issue. In the analysis of the topic, only those activities undertaken in Bialystok and related to Ludwik Zamenhof, his successors and the Esperanto language were chosen, which are not only based on but have their source in legal acts and are of direct or indirect legal character. The article also briefly discusses the aspect of life history of Ludwik Krzysztof Zaleski Zamenhof in connection with granting him the Honorary Citizenship of the City of Bialystok. The article discusses the legal activities of the city of Bialystok connected with building its image with the use of the Esperanto brand in the perspective of the last years, touching upon an interesting matter which is the promotion of the Municipality on the basis of the only universal language in the world. The legal actions described in the article reflect the perspective of young Ludwik Zamenhoff, which led to the creation of Esperanto language. The text combines two matters, the creation of a supranational language, with legal actions that are used to promote the small homeland of its creator.
PL
Artykuł przedstawia działania prawne Miasta Białegostoku związane z budowaniem jego wizerunku przy wykorzystaniu marki Esperanto na przestrzeni ostatnich lat. Tekst porusza skomplikowaną stronę budowania wizerunku Miasta jaką są działania prawne wykorzystujące atut Miasta, którym w przypadku Białegostoku jest marka Esperanto. Działania te podejmowane były zarówno przez organ wykonawczy Gminy – Prezydenta Miasta, jak i organ uchwałodawczy – Radę Miasta. Omówiono w tym zakresie działalność Rady Miasta Białystok, działalność związaną z obchodami 100 rocznicy śmierci Ludwika Zamenhofa, organizację Kongresu Esperanto w 2009 roku oraz znaczenie dla omawianego zagadnienia tzw. budżetu partycypacyjnego. Przy analizie tematu wybrano jedynie te działania podejmowanie w Białymstoku, a związane z Ludwikiem Zamenhofem, jego następcami bądź językiem esperanto, które znajdują nie tylko oparcie, ale źródło w aktach prawnych i mają charakter pośrednio lub bezpośrednio prawny. W artykule omówiono zwięźle także aspekt historii życia Ludwika Krzysztofa Zaleskiego Zamenhofa w związku z nadaniem mu Honorowego Obywatelstwa Miasta Białegostoku. Tekst tratując o działaniach prawnych Miasta Białegostoku związanych z budowaniem jego wizerunku przy wykorzystaniu marki Esperanto w perspektywie ostatnich lat porusza ciekawą materię jaką jest promocja Gminy w oparciu o jedyny na świecie język uniwersalny. Działania prawne opisane w artykule są odzwierciedleniem perspektywy młodego Ludwik Zamenhoffa, która doprowadziły do powstania języka esperanto. Tekst łączy w sobie dwie materie tj. powstanie języka ponadnarodowego, z działaniami prawnymi które są wykorzystywane do promocji małej ojczyzny jego twórcy.
Esperanto to neutralny język międzynarodowy, który nie należy do żadnego narodu czy kraju. Pełni on rolę języka łączącego kultury całego świata; sprawia, że możliwa staje się komunikacja między ludźmi bez dyskryminacji, gdyż żaden z rozmówców nie posiada kulturowej przewagi w znajomości języka. Turystyka esperancka należy do turystyki kulturowej, a pośrednio do edukacyjnej, rozumianej jako podróż zorientowana na poszerzenie wiedzy uczestników w określonej dziedzinie lub temacie. Miłośnicy tego języka mogą podróżować na światowe i lokalne kongresy, spotkania dla różnych grup zainteresowania oraz indywidualnie do zaprzyjaźnionych osób. Znając ten język, można korzystać z różnych form turystyki – głównie kulturowej, ale także pieszej, górskiej, rowerowej i kajakowej. Przede wszystkim jest to język komunikacji międzyludzkiej. Celem artykułu jest krótkie przedstawienie idei języka esperanto i jego wykorzystania w turystyce kulturowej. Wbrew pozorom język esperanto jest używany przez wielu ludzi na świecie (szacuje się, że od kilkudziesięciu tysięcy do kilku milionów). Ułatwia komunikację międzyludzką oraz turystykę grupową i indywidualną, krajową i zagraniczną. Poza nielicznymi artykułami dotyczącymi promocji tego języka, publikacje o turystyce esperanckiej są nader rzadkie. Artykuł ten napisany został w oparciu o te nieliczne pozycje, z wykorzystaniem stron internetowych w języku esperanto. Autorka tego artykułu jest esperantystką (poziom znajomości języka B2).
EN
Esperanto is a neutral international language which does not belong to any nation or country. Thus, it plays the role of a language that links cultures around the world making communication among people possible without discrimination since none of the speakers has a cultural advantage in the language knowledge. Esperanto tourism belongs to cultural tourism and indirectly to education, understood as a journey focused on broadening participants’ knowledge in a particular field or topic. The lovers of the language can travel to the global and local congresses, meetings for different interest groups and individually to befriended persons. Knowing the language, one can take advantage of various forms of tourism - mainly cultural one, but also hiking, mountain climbing, cycling and canoeing. First of all, this is a language of communication. The purpose of this article is a brief presentation of the idea of Esperanto and its use in cultural tourism. Contrary to appearances, Esperanto is used by many people in the world (as estimated, from tens of thousands to several millions). It facilitates interpersonal communication and group and individual tourism, both domestic and foreign. Apart from a few articles promoting the language, Esperanto publications on tourism are very rare. This article was written basing on the few existing ones and websites in Esperanto. The author of this article is an Esperantist (language level - B2).
Intellectual work of Zamenhof is a reflection on multiculturalism. After the Holocaust Folkism and the Haskalah movements fade away and Zionism triumphs. In 1948 the State of Israel was proclaimed with Zionism as its main doctrine and New Hebrew as not only an official and national language but also a link language, probably even more symbolic than Judaism. Esperanto, which is Zamenhof ’s most recognized achievement, still exists in spite of linguistic and social theories that predict the decline of a language not protected by the state. It is not likely that Esperanto would become more popular, nevertheless there are no indications that it would die out in the foreseeable future.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
U radu se opisuju okolnosti nastanka prijevoda Čudnovatih zgoda šegrta Hlapića Ivane Brlić-Mažuranić na esperanto, pod naslovom Mirindaj aventuroj de metilernanto Hlapić (1998). Prikazuje se potom odjek toga prijevoda Maje Tišljar u esperantskim krugovima i okolnosti u kojima je Hlapić s esperantskoga kao posrednoga prijevoda preveden na japanski, bengalski, kineski, perzijski, vijetnamski i korejski jezik. Pokazuje se kako je Hlapić uz pomoć esperanta postao dostupan velikom broju čitatelja širom svijeta.
EN
The paper reveals the circumstances of the appearance of the Esperanto translation of the 1913 Croatian children’s classic Čudnovate zgode šegrta Hlapića [The Strange Adventures of Hlapich the Apprentice] by Ivana Brlić-Mažuranić, titled Mirindaj aventuroj de metilernanto Hlapić (1998). It records the wide popularity of this translation by Maja Tišljar in international Esperanto circles and chronicles the events which led to further translations of Hlapich from this one as a relay translation into Japanese, Bengali, Chinese, Persian, Vietnamese and Korean. It is shown how Hlapich the Apprentice has become accessible to a large number of readers around the world through Esperanto.
DE
Im Beitrag werden die Umstände dargelegt, unter denen die 1998 unter dem Titel Mirindaj aventuroj de mitilernanto Hlapić veröffentlichte Esperanto-Übersetzung des kroatischen Kinderromans Čudnovate zgode Šegrta Hlapića [Wunderbare Reise des Schusterjungen Clapitsch] von Ivana Brlić-Mažuranić entstanden ist. Ferner wird über die Nachwirkungen dieser von Maja Tišljar geleisteten Übersetzung in internationalen Esperanto-Kreisen berichtet, sowie über die Umstände, unter denen der Roman vom Esperanto ins Japanische, Bengalische, Chinesische, Persische, Vietnamesische und Koreanische übersetzt wurde, wodurch der kroatische Hlapić mit Hilfe von Esperanto weltweit neue Leserkreise erschließen konnte.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.