Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: EU agriculture

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Challenges of European Integration – to What Extent Should the Common Agricultural Policy Stay Common?

100%

Wieliczko B.

Argumenta Oeconomica Cracoviensia

2019

nr 2(21)

97-109

The common agricultural policy (CAP) is considered to be the oldest EU policy and one that covers such a vast range of issues that it leaves almost no room for Member States’ policy in this field. Yet the recent consecutive reforms which base their rationale on the common truth that “one-size-does-not-fit all” give more and more room for Member States to make their own choices. Thus, both a theoretical and an empirical question can be posed: what is the optimal solution for the EU and its citizens (acting both as consumers and taxpayers) when it comes to shaping agricultural policy? Should it be an EU policy or should it be left to Member States or even to their regions? This paper presents an answer to the question posed in the title. The answer is based on the theory of fiscal federalism and environmental federalism as well as practical issues relating to the functioning of EU agriculture based on a literature review. The results show that there is room for activity by both the EU and the Member States when it comes to agricultural policy. The optimal division of tasks between the EU and Member States, based on the subsidiarity principle, shows that EU policy should focus on safeguarding the competitiveness of EU agriculture and fair competition on the EU common market, while Member States should concentrate on fine-tuning EU policy instruments to the specific needs of their agriculture.

Wspólna polityka rolna (WPR) jest uważana za najstarszą politykę Unii Europejskiej. Jednocześnie obejmuje tak szeroki zakres zagadnień, że prawie nie pozostawia miejsca dla polityki państw członkowskich w tej dziedzinie. Jednak ostatnie reformy opierały się na stwierdzeniu, że „jeden rozmiar nie pasuje wszystkim” i przyznały państwom członkowskim więcej możliwości dokonywania własnych wyborów. Można więc postawić zarówno pytanie teoretyczne, jak i praktyczne: jakie jest optymalne rozwiązanie dla UE i jej obywateli (działających zarówno jako konsumenci, jak i podatnicy), jeśli chodzi o kształtowanie polityki rolnej? Czy powinna to być polityka UE, czy powinna być ona pozostawiona państwom członkowskim, a nawet ich regionom? W artykule przedstawiono odpowiedź na pytanie postawione w tytule. Tę odpowiedź oparto na teorii federalizmu fiskalnego i środowiskowego, a także praktycznych zagadnieniach związanych z funkcjonowaniem rolnictwa UE z odwołaniem do przeglądu literatury. Wyniki pokazują, że w ramach polityki rolnej jest miejsce na działalność Unii i państw członkowskich. Optymalny podział zadań między UE i państwa członkowskie, oparty na zasadzie pomocniczości, pokazuje, że polityka unijna powinna koncentrować się na ochronie konkurencyjności unijnego rolnictwa i uczciwej konkurencji na wspólnym rynku UE, podczas gdy państwa członkowskie powinny skoncentrować się na dostosowywaniu instrumentów polityki UE do konkretnych potrzeb ich rolnictwa.

The effects for Poland of Common Agricultural Policy in view of expenditures, subsidies and financial perspective until 2020

80%

Czyżewski A. , Stępień S.

Management

2010

tom Vol. 14, no 2

243-257

The aim of this paper is to indicate the CAP significance for Polish agricultural and rural areas sector and introducing proposals of a future CAP shape from the point of view of Polish interests. Analysing current experience of Polish agriculture covered by the EU agricultural mechanisms it must be stated that keeping current level of CAP support is extremely important for Poland and it means the continuity of changes within agricultural and manufacturing structures. The same, we can advance a thesis that the EU agriculture due to its specificity should still be supported and it must keep the EU character. the support reorientation from the market towards the direction of a direct subsidy is evaluated positively as a more efficient method of stabilising incomes of farms. At the same time we should aim at a fast quitting of historical system of subsidy rate calculation and its levelling in all member states. A step forward in a good direction is the strengthening of rural areas development financing via the modulation mechanism because II Pillar of CAP is of a great importance in modernisation and pro-developing role and what is more it is accepted by the society. In terms of new challenges such as changes in natural environment, trade liberalisation it is necessary to introduce efficient methods of risk management.

Celem opracowania jest wskazanie znaczenia wspólnej polityki rolnej dla rozwoju polskiego sektora rolnego i obszarów wiejskich oraz przedstawienie propozycji przyszłego kształtu WPR z punktu widzenia interesów Polski. Analizując dotychczasowe doświadczenia polskiego rolnictwa objętego mechanizmami polityki rolnej UE należy stwierdzić, że utrzymanie obecnego poziomu wsparcia w ramach WPR ma dla Polski szczególne znaczenie i oznaczać będzie kontynuację przemian w zakresie struktur agrarnych i wytwórczych. Tym samym stawia się tezę, że rolnictwo unijne, ze względu na swoją specyfikę, nadal powinno być wpierane i musi zachować wspólnotowy charakter. Reorientacja wsparcia z rynkowego w kierunku systemu jednolitej płatności bezpośredniej jest oceniana pozytywnie, jako metoda bardziej efektywna w stabilizowaniu dochodów gospodarstw rolnych. Jednocześnie dążyć należy do jak najszybszego odejścia od historycznego sposobu wyliczania stawki płatności i jej zrównania we wszystkich krajach członkowskich. Krokiem w dobrym kierunku jest wzmocnienie finansowania rozwoju obszarów wiejskich poprzez mechanizm modulacji, ponieważ II filar WPR odgrywa ważną rolę modernizacyjną i prorozwojową, a ponadto jest bardziej akceptowany przez społeczeństwo. W warunkach nowych wyzwań, takich jak zmiany w środowisku naturalnym, liberalizacja handlu, konieczne jest wprowadzenie skutecznych metod zarządzania ryzykiem.