Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Oddziaływanie doktryny marginesu uznania na rozstrzyganie konfliktu pomiędzy wolnością wypowiedzi a wolnością sumienia i wyznania w praktyce orzeczniczej Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

100%

Wiczanowska H.

|

nr 2(56)

83-98

PL

Celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie analizy dotyczącej wpływu doktryny marginesu uznania na rozwiązywanie kolizji dwóch fundamentalnych praw i wolności jednostki, tj. wolności wypowiedzi oraz wolności sumienia i wyznania na gruncie systemu strasburskiego. Podstawowym pytaniem badawczym jest zatem kwestia, czy doktryna marginesu swobodnej oceny w taki sam sposób oddziałuje na obie powyższe wolności. Niniejszy artykuł został przygotowany w oparciu o dogmatyczno-prawną analizę wybranych rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC). Pomocniczo została także wykorzystana metoda historyczna. Główną tezą wspomnianej analizy jest przyznanie prymatu wolności sumienia i wyznania, co prowadzi do nieusprawiedliwionego ograniczania wolności wypowiedzi ze względu na brak jednolitego konsensusu dotyczącego kwalifikacji prawnej wypowiedzi bluźnierczych, co stwarza zagrożenie dla pewności prawa.

EN

The aim of the paper hereto is to conduct analysis regarding the influence of the margin of appreciation doctrine on the solution of the collision between the freedom of expression and the freedom of religion within the Strasbourg system of human rights protection. The main research question focuses on the issue whether the margin of discretion equally affects both considered freedoms and how it impacts their conflict. The paper will rely on dogmatic analysis of the provisions of the European Convention on Human Rights and selected judgments of the European Court of Human Rights in relation to the collision of the aforesaid freedoms. In this article, the author will also implement the historic method. The main thesis of the article is the primacy of the freedom of religion which causes illegitimate limitation of the freedom of expression due to lack of uniform European consensus regarding the qualification of the blasphemous speeches which constitutes a threat for legal certainty.

2

Między wolnością ekspresji a ochroną praw autorskich : uwagi na tle praktyki orzeczniczej Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

100%

Jaroszewska-Choraś D. , Wedeł-Domaradzka A.

|

tom 15

75-97

EN

This paper includes the analyse of the copyright regulations in the context of the freedom of expression. Authors presented the regulations concerning intellectual property rights in the international dimension, in particular the means implemented by countries for effective IPR protection. Moreover, it was focused on the freedom of expression and the relevant judgements of the ECHR. The practical consequences of the ECHR judgements were also discussed, in particular those concerning freedom of expression, the right to use copyrighted materials and its limitations, as well as the situations of the state intervention to protect copyrights and the balance with the freedom of expression. In the last part includes the conclusions from jurisprudence and the consequences of ECHR judgements for the practice of national courts, as well as the potential future legislation.

3

Does ECHR Prohibition of Abuse of Rights Lead to Contradiction of the Principle of Legality? Considerations upon Judicial Practice of ECtHR

100%

Wiczanowska H.

|

2019

|

nr 6 (52)

113-126

EN

The aim of this article is to resolve an issue whether the Article 17 of the European Con- vention on Human Rights (further referred to as ECHR) contradicts the principle of le- gality within the judicial practice of the European Court of Human Rights (referred to as ECtHR). The significance of the presented topic does not lie solely within the sphere of academic considerations, but remains of great value for ensuring an adequate level of protection within the Strasbourg system. Moreover, the establishment of the boundar- ies of implementation of Article 17 ECHR is crucial for providence of legal certainty for all its addressees: individuals, states and the groups of persons. The author of present- ed paper poses the hypothesis that the manner of practical usage of Article 17 ECHR leads to contradiction of the principle of legality which remains the core for the rule of law concept. The article relies on the legal dogmatic method as well as elements of his- toric and comparative analysis.

PL

Celem tego artykułu jest rozstrzygnięcie kwestii, czy art. 17 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (dalej zwanej: EKPC) zaprzecza zasadzie legalizmu w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej zwanego: ETPC). Znaczenie tego tematu nie leży jedynie w sferze akademickich rozważań, ale ma dużą wartość dla zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony w ramach systemu strasburskiego. Ponadto, wyznaczenie granic zastosowania art. 17 EKPC jest kluczowe dla osiągnię- cia pewności prawa w stosunku do wszystkich jego adresatów: jednostek, państw oraz grup osób. Autorka artykułu wysuwa hipotezę, że współczesna praktyka orzecznicza ETPC prowadzi do podważenia zasady legalności, stanowiącej rdzeń koncepcji rule of law. Artykuł został przygotowany w oparciu o metodę dogmatyczno-prawną, z ele- mentami analizy historycznej i porównawczej.

4

Prawo do uzyskania informacji w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka : cicha strasburska rewolucja

100%

Kamiński I. C.

|

tom 14

9-27

EN

Article 10 of the European Convention on Human Rights provides that freedom of expression includes the right to receive information and ideas. But it is unclear if that freedom also involves the right to seek information and the right to have access to public information, first of all stored in registers controlled or administered by the State. The first drafts of the European Convention secured a broader right to seek information but that provision has not been enacted in the final version of the Convention. In its case law, the European Commission of Human Rights and the European Court of Human Rights understood the right to receive information as basically corollary of the right to communicate information, i.e. an accompanying entitlement of the receiver to get information from someone else, in principle the media, which already communicates or is going to communicate. Although the Strasbourg Court did not exclude that there might exist, under some circumstances, a right to have access to registers, neither the nature nor the scope of that right have been specified. While rejecting a broader concept of freedom of information as being a part of freedom of expression, at the same time the Court was ready to accept a right of access within the framework of other Convention provisions, first of all that on the protection of private and family right (Article 8). Such an approach was confirmed by the Grand Chamber judgment rendered in 1998 in the Guerra and Others against Italy case. But since 2009 in a series of judgments the Court has started accepting, having identified some specific normative contexts and followed by the ensuing distinctions, that the right of access exists as an aspect of freedom of expression. The Court combined that right of access with the fulfilment of the public watchdog function by the media and non-governmental organisations (access to information is needed for them to be public watchdogs). In another case access to information was made part and parcel of the research activity. That quiet shift, even a revolution, in the Court's approach had given rise to two reactions among judges as expressed in separate opinions (concurring or dissenting) appended to the judgments. Some judges invited the Court to accept a general right of access for all individuals; such a step would correspond with the contemporary trends and understanding of democratic society. Other judges vehemently opposed the Court's activism as demonstrated in the recent case law and persistently insisted that the Court adhere to the restrictive reading of the right to receive information under Article 10. Mindful of the intensifying controversy, the Court decided to hear a new case on access to information as a Grand Chamber panel composed of 17 judges. The upcoming judgment in Magyar Helsinki Bizottság against Hungary, expected in 2016, should clarify what the relevant Convention standard now looks like.

5

Application of the Principle of the Best Interests of the Child and the Practice of the European Court of Human Rights During the Russian War in Ukraine

100%

Mendzhul M.

|

2022

|

tom 17

|

nr 19 (2)

171-183

PL

Artykuł analizuje utrwalenie normatywne zasady dobra dziecka w aktach międzynarodowych i ustawodawstwie Ukrainy. W artykule położono nacisk na stosowanie zasady najlepiej pojętego interesu człowieka w praktyce ETPC. Wyjaśniono, w jaki sposób jego orzecznictwo wpłynęło na orzecznictwo ukraińskich sądów. Podkreślono kategorie spraw, w których ETPC stosuje zasadę dobra dziecka. Zbadano specyfikę stosowania zasady dobra dziecka w czasie wojny rosyjsko-ukraińskiej. Udowodniono, że stan wojenny nie jest powodem do ograniczania zasady dobra dziecka.

EN

The article analyzes the normative consolidation of the principle of the best interests of the child in international acts and legislation of Ukraine. Emphasis is placed on the application of the principle of the best interests of man in the practice of the ECtHR, it is clarified how the case law has influenced the decisions of Ukrainian courts. The categories of cases in which the ECtHR applies the principle of the best interests of the child are highlighted. The peculiarities of the application of the principle of the best interests of the child during the war between Russia and Ukraine have been studied. It is proved that martial law is not a reason to limit the principle of the best interests of the child.

6

Prawo strony do przeniesienia do rejestru stanu cywilnego małżeństwa jednopłciowego – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

70%

Grabarczyk A. M.

|

2019

|

tom 22

|

nr 40

EN

According to the Polish regulations, a person, who entered into marriage abroad, may request that it be transcribed – i.e. revealed in the Polish civil status records. Nevertheless such a transcription may not be demanded by all those, who entered into marriage abroad, even if all of the foreign legal requirements of marriage were realized. Among others, it is impossible to transcribe to the Polish civil status records a gay marriage, concluded abroad. In the present article, the author will attempt to answer, whether current Polish legal regulations, according to which a marriage successfully concluded abroad, does not enjoy any legal recognition, and by extension – protection, complies with the minimal standards of human right protection, as envisaged by the European Convention on Human Rights and jurisprudence of European Court of Human Rights in Strasburg.

PL

Zgodnie z polskim prawem, osoba, która za granicą zawarła związek małżeński, może domagać się jego transkrypcji - tj. przeniesienia do rejestru stanu cywilnego. To uprawnienie nie przysługuje jednak wszystkim osobom, które zawarły związek małżeński zgodnie z prawem obowiązującym za granicą. Niemożliwym w Polsce jest, między innymi, przeniesienie do polskiego rejestru aktów stanu cywilnego, małżeństwa homoseksualnego zawartego w innym kraju. W niniejszym artykule autor postara się odpowiedzieć na pytanie, czy stan prawny, gdzie małżeństwo skutecznie zawarte poza granicami Polski, w Polsce nie podlega prawnemu uznaniu, a w konsekwencji nie podlega żadnej ochronie prawnej, jest zgodny z minimalnymi standardami ochrony praw człowieka wytyczanymi Europejską Konwencją o Ochronie Praw Człowieka oraz orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.