Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Position of the International Community Towards Russia’s Aggression Against Georgia (Legal Outcomes and Overview of the Case Law)

100%

Gegenava D.

|

nr 2

159-170

EN

The 2008 Russian-Georgian war began during the Olympic Games, but the conflict had pre-existing roots and did not conclude with the official ceasefire. The international community’s immediate reaction was delayed, yet over time, both political and legal efforts to establish accountability for the war emerged. Georgia used international legal mechanisms, including claims to the European Court of Human Rights, the International Court of Justice, and the International Criminal Court. While some efforts were unsuccessful, many produced significant results. These legal processes led to the formal recognition and legal assessment of the Russian occupation of Georgian territories and responsibility for human rights violations. This article reviews international case law concerning the legal evaluation and recognition of the occupation of Georgian territories by Russia, as well as the prospects for establishing the legal responsibility of the Russian Federation.

2

The European Court of Human Rights on Nazi and Soviet Past in Central and Eastern Europe

88%

Gliszczyńska–Grabias A. , Baranowska G.

|

tom 45

117–129

EN

The article demonstrates how references to Nazi and Soviet past are perceived and evaluated by the European Court of Human Rights. Individual cases concerning Holocaust and Nazism, which the Court has examined so far, are compared here to judgments rendered with regard to Communist regime. The article proves that the Court treats more leniently state interference with freedom of expression when memory about Nazism and Holocaust is protected than when a post–Communist state wants to preserve a critical memory about the regime. The authors of the article agree with the attitude of the Court which offers a wide margin of appreciation to states restrictively treating references to Nazism and Holocaust, including comparisons to the Holocaust, Nazism or fascism used as rhetorical devices. At the same time they postulate that other totalitarian systems should be treated by the Court equally.

3

Oddziaływanie doktryny marginesu uznania na rozstrzyganie konfliktu pomiędzy wolnością wypowiedzi a wolnością sumienia i wyznania w praktyce orzeczniczej Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

63%

Wiczanowska H.

|

nr 2(56)

83-98

PL

Celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie analizy dotyczącej wpływu doktryny marginesu uznania na rozwiązywanie kolizji dwóch fundamentalnych praw i wolności jednostki, tj. wolności wypowiedzi oraz wolności sumienia i wyznania na gruncie systemu strasburskiego. Podstawowym pytaniem badawczym jest zatem kwestia, czy doktryna marginesu swobodnej oceny w taki sam sposób oddziałuje na obie powyższe wolności. Niniejszy artykuł został przygotowany w oparciu o dogmatyczno-prawną analizę wybranych rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC). Pomocniczo została także wykorzystana metoda historyczna. Główną tezą wspomnianej analizy jest przyznanie prymatu wolności sumienia i wyznania, co prowadzi do nieusprawiedliwionego ograniczania wolności wypowiedzi ze względu na brak jednolitego konsensusu dotyczącego kwalifikacji prawnej wypowiedzi bluźnierczych, co stwarza zagrożenie dla pewności prawa.

EN

The aim of the paper hereto is to conduct analysis regarding the influence of the margin of appreciation doctrine on the solution of the collision between the freedom of expression and the freedom of religion within the Strasbourg system of human rights protection. The main research question focuses on the issue whether the margin of discretion equally affects both considered freedoms and how it impacts their conflict. The paper will rely on dogmatic analysis of the provisions of the European Convention on Human Rights and selected judgments of the European Court of Human Rights in relation to the collision of the aforesaid freedoms. In this article, the author will also implement the historic method. The main thesis of the article is the primacy of the freedom of religion which causes illegitimate limitation of the freedom of expression due to lack of uniform European consensus regarding the qualification of the blasphemous speeches which constitutes a threat for legal certainty.

4

Targeted Killings (Drone strikes) and the European Convention on Human Rights

63%

Bodnar A. , Pacho I.

|

tom 32

189-208

EN

More and more Member States of the Council of Europe are becoming interested in drone technology. Currently, a number of them either possess or wish to obtain unmanned aerial vehicles equipped with missiles. Due to the increased number of targeted killing operations committed with the use of drones by countries such as the United States or Israel, there is a probability that Member States might also use them for such operations, especially if their forces will be subject to joint command. Although the issue of targeted killings with the use of drones has not yet been subject to the scrutiny of the European Court of Human Rights, there are two main reasons why this may change in the near future. First, the Court has already ruled on the extraterritorial applicability of the European Convention on Human Rights, and second, the Convention places strict limits on any attempts to carry out targeted killings and leaves only a limited space for their use, even in the context of warfare. In this article we assess whether the Member States of the Council of Europe might be ever justified under the European Convention on Human Rights to carry out targeted killing operations using drones.

5

Does ECHR Prohibition of Abuse of Rights Lead to Contradiction of the Principle of Legality? Considerations upon Judicial Practice of ECtHR

63%

Wiczanowska H.

|

2019

|

nr 6 (52)

113-126

EN

The aim of this article is to resolve an issue whether the Article 17 of the European Con- vention on Human Rights (further referred to as ECHR) contradicts the principle of le- gality within the judicial practice of the European Court of Human Rights (referred to as ECtHR). The significance of the presented topic does not lie solely within the sphere of academic considerations, but remains of great value for ensuring an adequate level of protection within the Strasbourg system. Moreover, the establishment of the boundar- ies of implementation of Article 17 ECHR is crucial for providence of legal certainty for all its addressees: individuals, states and the groups of persons. The author of present- ed paper poses the hypothesis that the manner of practical usage of Article 17 ECHR leads to contradiction of the principle of legality which remains the core for the rule of law concept. The article relies on the legal dogmatic method as well as elements of his- toric and comparative analysis.

PL

Celem tego artykułu jest rozstrzygnięcie kwestii, czy art. 17 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (dalej zwanej: EKPC) zaprzecza zasadzie legalizmu w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej zwanego: ETPC). Znaczenie tego tematu nie leży jedynie w sferze akademickich rozważań, ale ma dużą wartość dla zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony w ramach systemu strasburskiego. Ponadto, wyznaczenie granic zastosowania art. 17 EKPC jest kluczowe dla osiągnię- cia pewności prawa w stosunku do wszystkich jego adresatów: jednostek, państw oraz grup osób. Autorka artykułu wysuwa hipotezę, że współczesna praktyka orzecznicza ETPC prowadzi do podważenia zasady legalności, stanowiącej rdzeń koncepcji rule of law. Artykuł został przygotowany w oparciu o metodę dogmatyczno-prawną, z ele- mentami analizy historycznej i porównawczej.

6

Prawo do uzyskania informacji w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka : cicha strasburska rewolucja

63%

Kamiński I. C.

|

tom 14

9-27

EN

Article 10 of the European Convention on Human Rights provides that freedom of expression includes the right to receive information and ideas. But it is unclear if that freedom also involves the right to seek information and the right to have access to public information, first of all stored in registers controlled or administered by the State. The first drafts of the European Convention secured a broader right to seek information but that provision has not been enacted in the final version of the Convention. In its case law, the European Commission of Human Rights and the European Court of Human Rights understood the right to receive information as basically corollary of the right to communicate information, i.e. an accompanying entitlement of the receiver to get information from someone else, in principle the media, which already communicates or is going to communicate. Although the Strasbourg Court did not exclude that there might exist, under some circumstances, a right to have access to registers, neither the nature nor the scope of that right have been specified. While rejecting a broader concept of freedom of information as being a part of freedom of expression, at the same time the Court was ready to accept a right of access within the framework of other Convention provisions, first of all that on the protection of private and family right (Article 8). Such an approach was confirmed by the Grand Chamber judgment rendered in 1998 in the Guerra and Others against Italy case. But since 2009 in a series of judgments the Court has started accepting, having identified some specific normative contexts and followed by the ensuing distinctions, that the right of access exists as an aspect of freedom of expression. The Court combined that right of access with the fulfilment of the public watchdog function by the media and non-governmental organisations (access to information is needed for them to be public watchdogs). In another case access to information was made part and parcel of the research activity. That quiet shift, even a revolution, in the Court's approach had given rise to two reactions among judges as expressed in separate opinions (concurring or dissenting) appended to the judgments. Some judges invited the Court to accept a general right of access for all individuals; such a step would correspond with the contemporary trends and understanding of democratic society. Other judges vehemently opposed the Court's activism as demonstrated in the recent case law and persistently insisted that the Court adhere to the restrictive reading of the right to receive information under Article 10. Mindful of the intensifying controversy, the Court decided to hear a new case on access to information as a Grand Chamber panel composed of 17 judges. The upcoming judgment in Magyar Helsinki Bizottság against Hungary, expected in 2016, should clarify what the relevant Convention standard now looks like.

7

Application of the Principle of the Best Interests of the Child and the Practice of the European Court of Human Rights During the Russian War in Ukraine

63%

Mendzhul M.

|

2022

|

tom 17

|

nr 19 (2)

171-183

PL

Artykuł analizuje utrwalenie normatywne zasady dobra dziecka w aktach międzynarodowych i ustawodawstwie Ukrainy. W artykule położono nacisk na stosowanie zasady najlepiej pojętego interesu człowieka w praktyce ETPC. Wyjaśniono, w jaki sposób jego orzecznictwo wpłynęło na orzecznictwo ukraińskich sądów. Podkreślono kategorie spraw, w których ETPC stosuje zasadę dobra dziecka. Zbadano specyfikę stosowania zasady dobra dziecka w czasie wojny rosyjsko-ukraińskiej. Udowodniono, że stan wojenny nie jest powodem do ograniczania zasady dobra dziecka.

EN

The article analyzes the normative consolidation of the principle of the best interests of the child in international acts and legislation of Ukraine. Emphasis is placed on the application of the principle of the best interests of man in the practice of the ECtHR, it is clarified how the case law has influenced the decisions of Ukrainian courts. The categories of cases in which the ECtHR applies the principle of the best interests of the child are highlighted. The peculiarities of the application of the principle of the best interests of the child during the war between Russia and Ukraine have been studied. It is proved that martial law is not a reason to limit the principle of the best interests of the child.

8

Prawo strony do przeniesienia do rejestru stanu cywilnego małżeństwa jednopłciowego – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

44%

Grabarczyk A. M.

|

2019

|

tom 22

|

nr 40

EN

According to the Polish regulations, a person, who entered into marriage abroad, may request that it be transcribed – i.e. revealed in the Polish civil status records. Nevertheless such a transcription may not be demanded by all those, who entered into marriage abroad, even if all of the foreign legal requirements of marriage were realized. Among others, it is impossible to transcribe to the Polish civil status records a gay marriage, concluded abroad. In the present article, the author will attempt to answer, whether current Polish legal regulations, according to which a marriage successfully concluded abroad, does not enjoy any legal recognition, and by extension – protection, complies with the minimal standards of human right protection, as envisaged by the European Convention on Human Rights and jurisprudence of European Court of Human Rights in Strasburg.

PL

Zgodnie z polskim prawem, osoba, która za granicą zawarła związek małżeński, może domagać się jego transkrypcji - tj. przeniesienia do rejestru stanu cywilnego. To uprawnienie nie przysługuje jednak wszystkim osobom, które zawarły związek małżeński zgodnie z prawem obowiązującym za granicą. Niemożliwym w Polsce jest, między innymi, przeniesienie do polskiego rejestru aktów stanu cywilnego, małżeństwa homoseksualnego zawartego w innym kraju. W niniejszym artykule autor postara się odpowiedzieć na pytanie, czy stan prawny, gdzie małżeństwo skutecznie zawarte poza granicami Polski, w Polsce nie podlega prawnemu uznaniu, a w konsekwencji nie podlega żadnej ochronie prawnej, jest zgodny z minimalnymi standardami ochrony praw człowieka wytyczanymi Europejską Konwencją o Ochronie Praw Człowieka oraz orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.

9

Wybrane zagadnienia dotyczące pozycji prawnej duchownego w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

44%

Hucał M.

|

tom 21

205-220

EN

The research goal is to reconstruct selected aspects of the legal position of the religious minister on the basis of the case law of the European Court of Human Rights. The analysis includes 33 judgments and decisions on the admissibility of complaints made by the bodies of the European Convention on Human Rights in 1976-2017. Based on them, it can be concluded that the ECtHR case law in this area is grounded in many years of practice. The religious minister as such has no guarantees other than those of any other person professing religious beliefs, but he benefits from the indirect strengthening of this protection by virtue of the guarantees of corporate freedom of conscience and religion. It is the autonomy of a religious organization that differentiates his position in both positive and negative respects. The autonomy of a religious organization is, in the light of ECtHR jurisprudence, an important component of pluralism in democratic societies, and it also includes determining the requirements for the religious minister. For this reason, the religious minister obtains strong protection against the interference of state power in matters relating to his appointment and removal from the office. The cost of obtaining this protection is a significant limitation of his personal freedom of conscience and religion, and indirectly also other rights while in the office of a priest, in relation to a religious organization. However, it should be remembered that the assessment of matters related to the performance of the office of a priest depends on the formal relations between a religious organization and the state. In the case of state churches, it is possible, for example, to submit certain church matters to state jurisprudence, and a religious organization can perform its self-limitation by shaping relations with the religious minister on the basis of a regular employment contract. As a rule, however, the ECtHR clearly indicated that matters concerning the religious minister lie outside the jurisdiction of the state and its organs. Nevertheless, the controversy surrounding the ruling in Károly Nagy v. Hungary indicates that the religious minister’s status may undergo some changes in the future.

PL

Celem niniejszego artykułu jest zrekonstruowanie wybranych aspektów pozycji prawnej duchownego na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Analizie poddano 33 wyroki i decyzje w przedmiocie dopuszczalności skargi podjęte przez organy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w latach 1976-2017. Na ich podstawie można stwierdzić, że orzecznictwo ETPCz jest w tym zakresie ugruntowane wieloletnią praktyką. Duchowny jako taki nie posiada gwarancji innych niż przysługujące każdej innej osobie wyznającej przekonania religijne, ale korzysta z pośredniego wzmocnienia tej ochrony dzięki gwarancjom korporacyjnej wolności sumienia i wyznania. To właśnie autonomia związku wyznaniowego dokonuje różnicowania jego pozycji tak pozytywnie, jak i negatywnie dla niego samego. Autonomia związku wyznaniowego jest bowiem w świetle orzecznictwa ETPCz istotnym komponentem pluralizmu w społeczeństwach demokratycznych, a należy do niej także określanie wymagań względem duchownych. Z tego powodu duchowny uzyskuje silną ochronę przed ingerencją władzy państwowej w sprawy dotyczące jego powołania i usunięcia z urzędu. Kosztem uzyskania tej ochrony jest istotne ograniczenie jego osobistej wolności sumienia i wyznania, a pośrednio także innych praw w czasie pełnienia urzędu duchownego, w stosunku do związku wyznaniowego. Należy jednak pamiętać, że ocena spraw związanych z pełnieniem urzędu duchownego jest zależna od relacji ustrojowych między związkiem wyznaniowym i państwem. W przypadku kościołów państwowych możliwe jest np. poddanie pewnych spraw kościelnych orzecznictwu państwowemu, a związek wyznaniowy może dokonać swojego samoograniczenia kształtując relacje z duchownym na podstawie zwykłej umowy o pracę. Co do zasady jednak ETPCz w sposób jasny wskazywał, że sprawy duchownych leżą poza jurysdykcją państwa i jego organów. Niemniej kontrowersje związane z orzekaniem w sprawie Károly Nagy v. Hungary wskazują, że status duchownego może ulegać pewnym zmianom w przyszłości.

10

Judicial search for a legal definition of religion

44%

Kříž J.

|

tom 26

11-31

PL

Przesłanką właściwej aplikacji prawa jest pewne zdefiniowanie używanych w nim pojęć. Zmienność takich definicji pozostaje w sprzeczności z wymogiem pewności prawa, a nazbyt wąskie lub nazbyt szerokie zdefiniowanie danego pojęcia (w zestawieniu z powszechnym postrzeganiem jego treści) może prowadzić do wątpliwości co do słuszności regulacji prawnej. Chociaż pojęcie religii używane jest w systemach prawnych relatywnie często, nie jest w nich ono zwykle definiowane expressis verbis. W większości przypadków nie powoduje to problemów, ponieważ nie ma racjonalnych wątpliwości co do tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z elementem religijnym. Jednak w trudniejszych sprawach istnieje konieczność podjęcia decyzji dotyczącej przeprowadzenia granicy pomiędzy religią i innymi typami przekonań. Alternatywą jest zaprzestanie dokonywania pomiędzy nimi rozróżnień, a więc pozbawienie specjalnego statusu tego, co religijne. W naukach społecznych wyróżnia się cztery zasadnicze podejścia do definiowania zjawiska religijnego. Definicje substancjalne starają się uchwycić, jakie treści mają być uwzględnione w danym zespole przekonań, aby mógł on zostać uznany za religijny. W podejściu esencjalistycznym podkreśla się znaczenie doświadczenia religijnego osób wierzących. Definicje funkcjonalne koncentrują się na funkcji, jaką religia pełni w życiu wyznawców. Natomiast podejście oparte na analogii nie dąży do uchwycenia istoty religii, lecz raczej skupia się na jej przejawach oraz na cechach wspólnych różnych religii. Niniejszy artykuł omawia przykłady aplikacji tych teoretycznych ujęć w praktyce orzeczniczej. Autor dochodzi do wniosku, że sądy podchodzą do pojęcia religii w sposób elastyczny i nierzadko przypisują mu różną treść, w zależności od kontekstu analizowanej sprawy.

EN

A prerequisite for the proper application of the law is a certain definition of the terms used in the law. A variable definition of a concept undermines the requirement of legal certainty, and an overly narrow or broad definition of a concept (compared with the general idea of its content) may lead to doubts about the fairness of legal regulation. Although the legal system uses the term “religion” relatively frequently, it does not generally define it explicitly. In most cases, this does not cause problems because there is no reasonable doubt as to whether we are dealing with a religious element. In hard cases, however, there is no choice but to decide where to draw the line between religion and other types of beliefs. The alternative is to stop distinguishing between them, thus depriving the religious element of its special legal status. The social sciences distinguish four basic approaches to the definition of a religious phenomenon. The substantive definition seeks to capture the content that a particular belief must satisfy in order to be labelled religious. The essentialist approach emphasises the experience of the believer. The functionalist definition notes the function that religion serves in the life of the believer. The analogical approach does not seek to capture the essence of religion but rather notes its manifestations and what different religions have in common. This article offers examples of the application of these theoretical approaches in jurisprudential practice. It also highlights the fact that courts work flexibly with the concept of religion and often give it a different content depending on the context under consideration.