Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dyrektywy prezydenckie Donalda Trumpa

100%

Lewicki Z.

|

nr 4

27-48

EN

When Donald Trump became president, many voiced concern that rather than working with Congress, he would use the power of presidential actions, as he himself seemed to indicate. Yet in the first eleven months of his presidency, Trump’s use of presidential directives remained quite restricted. He used them sparingly and within numerical limits set by his predecessors. Analyses presented in the article clearly confirm this, both in general terms and in Trump’s use of specific categories of presidential actions, from the most significant executive orders to relatively unimportant presidential sequestration orders. From this perspective, Donald Trump is simply another U. S. chief executive, working through Congress whenever possible and resorting to unilateral decisions only when absolutely necessary.

2

Déjà vu

85%

Giżycki M.

Kwartalnik Filmowy

|

2021

|

nr 114 Zanieczyszczenie, brud, skaza

212-217

PL

Szeroko rozpropagowane w mediach widoki tłumu atakującego 6 stycznia 2021 r. siedzibę amerykańskiego parlamentu przywoływały obrazy z filmów o tematyce rewolucyjnej, m.in. Marsylianki (1938) Jeana Renoira, Rewolucji Francuskiej (1989) Roberta Enrico i Richarda Heffrona czy Czerwonych (1981) Warrena Beatty’ego. W żadnym z tych filmów scena ataku mas na budynek symbolizujący zło nie ma jednak tej siły, co u Sergieja Eisensteina w Październiku (1928). Jak wiadomo, ta ostatnia sekwencja nie ma wiele wspólnego z prawdziwymi zdarzeniami, ale to właśnie ona ukształtowała obraz rewolucji październikowej w wyobraźni zbiorowej i stała się symulakrum wydarzeń z Kapitolu.

EN

Images that we know from the media of a mob attacking the Capitol on January 6, 2021 revoke scenes from films about revolutions, like La Marseillaise (1938) by Jean Renoir, La Révolution française (1989) by Robert Enrico and Richard Heffron, or Reds (1981) by Warren Beatty. None of these scenes has the power of Sergei Eisenstein’s October (1928). As we know, the way the attack on the Winter Palace is depicted by Eisenstein has little to do with real events, but it has shaped the collective vision of the October Revolution for decades. It also became a simulacrum for what happened in Washington, DC.

3

Walka z terroryzmem za czasów prezydentury Donalda Trumpa

85%

Kaleta P.

|

nr 1(70)

87-110

EN

The fight against terrorism is still an important element of American external politics since most known terrorism attack in 2001. But “war on terror” made by republican president Donald Trump only gets worse. Therefore, the purpose of this article is to examine how Trump views on terrorism, leads this war and uses the phenomenon of terrorism to achieve his political goals. Therefore, the author of the constructivist approach will conduct a critical analysis and comparison of the available literature on selected speeches and activities of D. Trump in terms of combating terrorism in the period from the election campaign to the end of his candidacy in 2015–2020.

PL

Od czasu najbardziej znanego zamachu w 2001 r. walka z terroryzmem stała się ważnym elementem amerykańskiej polityki zagranicznej i jest nim po dziś dzień. Jednakże prowadzona „wojna z terroryzmem” w trakcie kadencji republikańskiego prezydenta Donalda Trumpa jedynie negatywnie wpłynęła na arenę międzynarodową. Dlatego celem tego artykułu jest zbadanie, w jaki sposób Trump postrzega terroryzm oraz wykorzystuje zjawisko terroryzmu do realizacji swoich celów politycznych. W związku z tym autor o podejściu konstruktywistycznym przeprowadzi krytyczną analizę oraz porównanie dostępnego piśmiennictwa na temat wybranych wystąpień i działalności D. Trumpa pod względem walki z terroryzmem w okresie od kampanii wyborczej do zakończenia jego prezydentury w latach 2015–2020.

4

Trump–Putin. Stosunki USA–Rosja w 2017 r.

80%

Legucka A.

|

nr 4

76-91

EN

Vladimir Putin had high hopes for relations between Russia and the U.S. during Donald Trump’s presidency, but bilateral contacts deteriorated following a report about Russia meddling in the U.S. presidential election. The aim of this article is to analyse U.S.-Russia rivalry in the first year after Trump took office, examining both domestic factors impacting on American and Russian foreign policy and the interests of both countries on the international arena.

5

Dwukrotny impeachment prezydenta Donalda Trumpa jako precedens w historii Stanów Zjednoczonych Ameryki

80%

Kraśnicka I.

|

nr 2(169)

85–108

EN

In January 2021, an unusual precedent was set in the history of the political system of the United States. For the second time in a single term, an incumbent president was impeached by the House of Representatives of the U.S. Congress. Due to the unusual circumstances of the expiration of the president’s term and the change in the balance of power in the upper chamber, the Senate hearing of the charges was accompanied by legal problems of a constitutional nature, for which answers had to be sought in the Constitution itself and in the possible previous practice of Congress. The analysis of Donald Trump’s second impeachment, as the aim of the presented article, seems necessary not only to historically document the specifics of the subsequent acquittal, but also to indicate the dissimilarities accompanying this particular political process.

6

Podmiotowość megalotymiczna jako efekt populistycznych strategii narracyjnych

71%

Bielawski K.

|

2023

|

tom 78

238-252

PL

Artykuł podejmuje problematykę zjawiska podmiotowości megalotymicznej, ujawniającej się jako efekt pośredni systemowej słabości współczesnej demokracji liberalnej. Na przykładzie strategii narracyjnych Donalda Trumpa autor wskazuje, jak populizm kreuje w wyborcach wyobrażoną rzeczywistość spisku, zagrożenia i utraty ludzkiej wartości. Proces komunikowania populistycznego przybiera formę opowieści z nadchodzącym rozstrzygnięciem w postaci zwycięstwa dobra lub zła. Wyborca podlegający takiemu kształtowaniu postrzega siebie jednocześnie jako element znaczącej i silnej zbiorowości i jako ofiarę wrogich działań polityków na scenie krajowej i międzynarodowej. Znajdując się w takiej pozycji, wyborca zaczyna przejawiać postawy wskazujące na chęć odzyskania utraconej rzekomo podmiotowości, czego skrajnym przejawem był atak na amerykański Kapitol 6 stycznia 2021 roku.

EN

The article addresses the phenomenon of megalothymic subjectivity as an indirect effect of the systemic weakness of modern liberal democracy. By using Donald Trump’s narrative strategies as an example, the author shows how populism creates in voters’ minds an imagined reality of conspiracy, danger, and loss of human decency. The process of populist communication takes the form of a story with an upcoming decisive moment, the victory of good or evil. A voter being shaped in such manner sees himself both as a part of a significant and strong community and as a victim of hostile actions of politicians on the national and international scene. The voter in such a position begins to manifest attitudes indicating a desire to regain his supposedly lost subjectivity, the extreme manifestation of which was the attack on the US Capitol on January 6, 2021.

7

From Rhetoric to Posture: a Comparative Study of George W. Bush, Barack H. Obama and Donald J. Trump’s Stances Towards DPRK Nuclear Issue

71%

Al Hashimi S.

|

2022

|

nr 15

351-371

PL

W artykule analizie poddano postawy administracji G. W Busha, Baracka Obamy oraz Donalda J. Trumpa wobec kwestii zagrożenia nuklearnego ze strony Korei Północnej. W badaniu zastosowano model krytycznej analizy dyskursu (CDA) Fairclougha jako nowe podejście do badania tego tematu. Analizując 17 korpusów przemówień, niniejsze badanie rzuca światło na politykę zagraniczną przyjętą przez administracje G. W Busha, Baracka Obamy oraz Donalda J. Trumpa wobec zagrożeń związanych z programem atomowym Korei Północnej. Jako podstawą teoretyczną autorka posłużyła się zarówno modelem analizy stosunków międzynarodowych K. Waltza, jak również perswazją w ujęciu arystotelesowskim. Artykuł ten wyjaśnia również pierwotne podstawy polityki zagranicznej każdego z prezydentów w oparciu o cztery szkoły myślenia amerykańskich badań nad stosunkami międzynarodowymi. Wyniki analizy wskazują, iż dziedzictwo zimnej wojny nadal kształtuje i wpływa na postawy prezydentów USA wobec KRLD, pomimo różnic w ich strategiach retorycznych i politycznych. Podczas gdy niniejsze badanie koncentruje się indywidualnie na urzędzie prezydenckim jako głównej jednostce analizy, przyszłe badania mogą jeszcze bardziej rozszerzyć wykorzystanie analizy CDA np. do zbadania roli i zachowania innych kluczowych członków administracji prezydenckich, aby w pełni zrozumieć związek pomiędzy różnymi dyskursami a strukturą władzy.

EN

This article explores the postures of the last three former US presidents towards North Korean nuclear issue. The study applies Fairclough’s critical discourse analysis (CDA) model as a new approach to examine this topic. By analyzing 17 speech corpuses, this study sheds light on the foreign policy adapted G. W. Bush, Obama, and Trump to address North Korea Nuclear issue. Theoretically, the study uses both Waltz’s foreign policy analysis model and Aristotle modes of persuasion to analyze the findings. It also clarifies the original foundations of each presidents’ foreign policy based on the four American IR school of thoughts. Results indicate that the legacy of the Cold War continues to shape and influence the stances of US presidents toward DPRK, despite the differences in their rhetorical and political strategies. While this study focuses individually on presidents as the main unit of analysis, future studies can further expand the use of CDA analysis to examine the stances of other key decision makers in the presidents’ administration to fully understand the relation between discourses and power structure.

8

Barack Obama i Donald Trump w Polsce – obraz medialny wizyt amerykańskich prezydentów w polskiej prasie codziennej

71%

Góra M. K.

|

nr 1

87-103

EN

Visits by American presidents in Poland are important, socio-political and media events. This fact was the motivation to conduct research on media presentation of the visits of two American presidents – Barack Obama in 2011 and Donald Trump in 2017 – to Poland which were presented in Polish daily newspapers. The content analysis was based on opinion-forming titles: “Gazeta Wyborcza”, “Rzeczpospolita” and “Dziennik Gazeta Prawna”, and tabloids: “Fakt” and “Super Express”. The aim of the paper is to show the differences in how selected dailies cover two visits and explain where these differences might come from. The research hypothesis assumes that the ideological profile of chosen daily press determines media image of the American presidential visits in Poland, and that the significance of press materials may impact the formation of readers’ views and opinions about leaders of the USA. The author tried to answer the following questions: do the selected titles show bias against any of the presidents?, is the narration of daily newspapers similar to the tabloid press?, and do they undergo tabloidization? The article consists of five parts. The first part discusses the special relationship between Poland and the USA and the perception of American presidents’ visits to Poland. The second section describes agenda-setting, which is the theoretical framework for this study. The third part of the article describes the research methodology, which is based on content analysis. The fourth section is a description of the study of materials published in Polish daily press. The article ends with a summary of the study results. The bias was demonstrated in “Gazeta Wyborcza” (numerous articles, critical of Donald Trump), “Fakt” (numerous articles with positive attitude towards Barack Obama and Donald Trump) and “Super Express” (numerous satirical articles about Barack Obama). In the context of the discussed issues, daily newspapers did not make their narration similar to tabloid press and did not succumb to the tabloidization of media.

PL

Wizyty przywódców Stanów Zjednoczonych Ameryki w Polsce stanowią ważne wydarzenie nie tylko społeczno-polityczne, ale także medialne. Fakt ten był motywacją podjęcia badań nad obrazem medialnym wizyt amerykańskich prezydentów w Polsce – Baracka Obamy w 2011 roku oraz Donalda Trumpa w 2017 roku, który przedstawiano na łamach polskiej prasy codziennej. Analizie zawartości poddano tytuły opiniotwórcze: „Gazetę Wyborczą”, „Rzeczpospolitą” i „Dziennik Gazetę Prawną”, oraz tabloidy: „Fakt” i „Super Express”. Celem badań jest pokazanie różnic w sposobach relacjonowania przez wybrane dzienniki obu wizyt oraz wyjaśnienie, skąd te różnice mogą wynikać. Postawiono hipotezę badawczą, która zakłada, że profil ideologiczny wybranych tytułów determinuje obraz medialny wizyt amerykańskich prezydentów w Polsce, a wydźwięk przekazów prasowych może mieć potencjalny wpływ na kształtowanie poglądów, opinii czytelników wobec przywódców USA. Poszukiwano odpowiedzi na pytania: czy wybrane tytuły przejawiają stronniczość wobec któregoś z prezydentów, czy narracja dzienników opinii jest zbliżona do prasy bulwarowej i czy ulegają zjawisku tabloidyzacji? Artykuł składa się z pięciu części. We wstępie omówiono szczególne relacje łączące Polskę i USA oraz postrzeganie wizyt amerykańskich prezydentów w Polsce. W części drugiej opisano agendę-setting będącą ramą teoretyczną niniejszych rozważań. Trzecia sekcja artykułu to opis metodologii badań, która opiera się na analizie zawartości. Czwarta część to omówienie wyników analizy materiałów opublikowanych na łamach wybranych dzienników. Artykuł wieńczy podsumowanie wyników badań. Stronniczość wykazano w „Gazecie Wyborczej” (liczne publikacje krytyczne wobec Donalda Trumpa) oraz „Fakcie” (liczne publikacje pozytywne wobec Baracka Obamy oraz Donalda Trumpa) i „Super Expressie” (liczne publikacje satyryczne wobec Baracka Obamy). W kontekście omawianej problematyki wykazano również, że dzienniki opinii nie upodabniały swojej narracji do prasy bulwarowej oraz nie uległy tabloidyzacji mediów.

9

Transformational Leadership of President Donald Trump

71%

Demczuk A.

|

2023

|

tom 79

240-256

PL

Artykuł analizuje przywództwo prezydenta Donalda Trumpa w oparciu o model przywództwa transformacyjnego Bernarda M. Bassa. Na wstępie autor definiuje przywództwo transformacyjne oraz omawia jego kluczowe komponenty. Następnie przygląda się niektórym cechom przywództwa transformacyjnego, takim jak: postępowanie etyczne, wzbudzanie ducha zespołowego czy włączanie zwolenników, i odnosi je do Trumpa. Na koniec autor omawia wyniki analizy i wyjaśnia, dlaczego są ważne i skłaniają do refleksji. Swoistą nowością opracowania jest wykorzystanie teorii i modelu przywództwa transformacyjnego opracowanego przez Bassa i sformułowanego na gruncie nauk o zarządzaniu i organizacji. Jest to jeden z nowatorskich elementów wyróżniających autorski projekt spośród dotychczasowych prac dotyczących przywództwa politycznego.

EN

The article examines President Donald Trump’s leadership through the lenses of Bernard M. Bass’s model of transformational leadership. It starts with a description of what transformational leadership is and what it consists of. Second, the author takes a look at some of the features of transformational leadership, such as high ethical conduct, arousing team spirit, and inclusion of followers, and applies them to Trump. Finally, the author discusses the results of the analysis and explains why these findings are important and thought-provoking. The peculiar novelty of the study lies in the use of the theory and model of transformational leadership, developed by Bass and formulated on the basis of the science of management and organization. This is one of the innovative elements that distinguish the author’s project from previous works on political leadership.

10

Sovereignty, Nationalism, Populism

71%

Rabkin J.

|

nr 1

85-105

PL

Nacjonaliści nie identyfikują się z jednym ustrojem, jednak dążą do tworzenia i utrzymania suwerennych państw narodowych. Nie budzi wątpliwości, że Unia Europejska jest zagrożeniem dla tradycyjnie rozumianej suwerenności ze względu na transfer władzy ustawodawczej z parlamentów krajowych do amorficznej struktury ponadnarodowej. Zwraca uwagę, że USA nigdy nie przystąpiły do organizacji dysponującej niezależną władzą prawodawczą. Ponadto obrona państw narodowych nie musi być powiązana z nacjonalizmem, ten zaś nie występuje zawsze obok tak czy inaczej definiowanego populizmu. Populizm przybiera różne formy. W Polsce i na Węgrzech populiści mają większość w parlamentach i są mocno związani z tradycyjnymi instytucjami. Donald Trump miał poparcie dzięki kreacji wizerunku rozgniewanego „prostego chłopa”, z którym utożsamiali się lekceważeni przez elity obywatele. Był też interesujący dzięki ignorowaniu reguł politycznej poprawności. Jednakże retoryka Trumpa dewaluuje najważniejsze instytucje ustroju USA. Ponadto zarówno on sam, jak i jego zwolennicy skłaniają się ku teoriom spiskowym oraz prymatowi postawy zdroworozsądkowej, negującej wartość ekspertyz. Podobne zjawiska zachodzą w Europie. Choć brak jednolitej definicji, można powiedzieć, że populizm to przejaw frustracji przechodzącej w gniew, zagrażający zdrowemu nacjonalizmowi i stabilnej suwerenności. Nie tworzy on programu reform, a próżnię ideową zajmują demagodzy, kreujący się jednak na obrońców „wydziedziczonej większości” przed amorficznym „establishmentem”.

EN

Nationalists do not identify themselves with one particular political system, but they aim to create and sustain sovereign nation states. There is no doubt that European Union poses a threat to the sovereignty in a traditional sense due to the transfer of executive authority from the national parliaments to the amorphous supranational structure. It should be noted that United States have never acceded any organization with independent legislative power. Moreover, advocating the nation states does not have to go together with nationalism, while the latter not always occurs combined with the variously defined populism. Populism can put on different forms. In Poland and Hungary populists have majorities in respective parliaments and are strongly affiliated with traditional institutions. Donald Trump gained support thanks to the creation of an image of an angry ‘ordinary fellow’, which citizens disdained by the elites could relate to. He was also attracting interest, because he ignored the rules of political correctness. But Trump’s rhetoric devaluates the most crucial institutions of the American political system. Furthermore, both Trump and his supporters gravitate towards conspiracy theories and the primacy of common-sense attitude, denying the value of expert’s opinions. Similar phenomena are taking place in Europe. Although there is no one consistent definition of ‘populism’, one could say that populism is a symptom of frustration melting into anger that is a threat to the wholesome nationalism and enduring sovereignty. It does not constitute a reform programme, and the ideological void is filled by demagogues, however posing as guardians protecting the “disinherited majority” from the amorphous “establishment”.

11

Germany and the Crisis in Transatlantic Relations

71%

Kiwerska J.

|

2019

|

nr 1

45-60

EN

Donald Trump’s presidency proved to be a great challenge for the transatlantic community. One of the factors of the breakdown in American-European relations was the change of US strategy towards Europe, resulting from Trump’s approach to international relations, in which the narrowly understood American interest counts the most. In this new situation, Germany has lost the position of a close and valuable partner of the USA, and has become a dangerous economic and commercial competitor, or a financial burden in terms of security. Germany’s tactics in the face of increasing tension in mutual relations and the crisis in transatlantic relations consisted of either attempting to settle the dispute or shifting the burden of negotiations with the US on the European Union forum, and finally assertiveness towards some of Trump’s demands. Germany also returned to the concept of building Europe’s strategic autonomy and taking over the role of a global player by the EU, which does not change the fact that European security capabilities will be insufficient and ineffective for a long time without American support.

PL

Prezydentura Donalda Trumpa okazała się wielkim wyzwaniem dla wspólnoty transatlantyckiej. Jednym z czynników załamania w relacjach amerykańsko-europejskich była zmiana strategii USA wobec Europy, wynikająca z podejścia Trumpa do stosunków na arenie międzynarodowej, w którym liczy się przede wszystkim wąsko pojmowany interes amerykański. W tej nowej sytuacji Niemcy straciły pozycję bliskiego i cennego partnera USA, a stały się groźnym konkurentem gospodarczym i handlowym, finansowym obciążeniem w zakresie bezpieczeństwa. Taktyka Niemiec wobec narastającego napięcia we wzajemnych stosunkach oraz kryzysu w relacjach transatlantyckich polegała na albo na próbie łagodzenia sporu, albo przerzucaniu ciężaru negocjacji z USA na forum Unii Europejskiej, wreszcie asertywności wobec niektórych żądań administracji Trumpa. Powrócono też w Niemczech do koncepcji budowy autonomii strategicznej Europy i przejęcia przez UE roli globalnego gracza, co nie zmienia faktu, że długo jeszcze europejskie możliwości w z akresie bezpieczeństwa – bez amerykańskiego wsparcia – będą niewystarczające i nieskuteczne.

12

Unilateral Powers and Donald Trump Presidency

71%

Turek M.

|

2022

|

nr 2 (66)

269-282

PL

Poniższy artykuł jest eksploracją na temat stosowania uprawnień jednostronnych prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki w okresie administracji Donalda Trumpa. Autor stawia hipotezę iż Trump, ze względu na brak doświadczenia politycznego, był mniej skłonny do negocjowania szczegółów projektów legislacyjnych z Kongresem, a bardziej do rządzenia za pomocą jednostronnych dyrektyw. Analizując częstotliwość wydawania rozporządzeń wykonawczych, proklamacji, memorandów oraz oświadczeń przy podpisywaniu ustaw wydawanych przez prezydentów USA od czasów Jimmy’ego Cartera, artykuł wskazuje, że Trump korzystał z wybranych uprawnień jednostronnych w sposób umiarkowany. Jednocześnie Trump wydał najwięcej jednostronnych dyrektyw w czwartym roku prezydentury, w okresie wzmożonych obaw o bezpieczeństwo narodowe po wybuchu pandemii koronawirusa.

EN

The paper is an exploration of using unilateral presidential powers by Donald Trump. The Author hypothesizes that Trump, due to his lack of political experience, was less keen on detailed negotiations of legislative projects with Congress, and more willing to act unilaterally. Analyzing frequency of issuing selected unilateral directives by American presidents since Jimmy Carter, the Author claims that Trump was moderate user of unilateral tools, as several of his immediate predecessors issued more unilateral directives. However, Trump was most eager to act unilaterally in his fourth year of the presidency, due to emergency and national security concerns after the pandemic hit the United States.

13

Donald Trump w Polsce. Analiza dyskursu prawicowych tygodników opinii

71%

Lasiuk P.

|

nr 2 (73)

55-66

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza dyskursu prawicowych tygodników opinii na temat wizyty Donalda Trumpa w Polsce w lipcu 2017 roku. Autor podejmuje się zbadania trzech obszarów dyskursu: użycia językowych i retorycznych technik służących do opisu wizyty, rozpoznania potencjalnego wpływu wybranych mediów na postrzeganie przyjazdu prezydenta USA do naszego kraju przez ich czytelników (przekazywania idei) oraz opisania interakcji społecznych wynikających z tworzenia określonych typów dyskursów.

EN

This study is to present the discourse of Polish right-wing opinion weeklies on Donald Trump’s visit to Poland in July 2017. The author examines three areas of discourse: the use of linguistic and rhetorical techniques, selected magazines’ potential impact on their readers (transmission of ideas regarding the US President’s arrival to our country) as well as social interactions resulting from the creation of specific types of discourses.

14

The Bias of Mediatization: Utopia in Charlottesville

70%

Mlađenović N.

|

tom 3

EN

The paper reconstructs Harold innis’ idea of media’s bias. It is argued that media construct a view of the future in line with temporalized Platonism that excludes people that belong to the past. The clash of statues and media in Charlottesville presented mediatization as a progressive but not dialectical force. Statues and media did not check each other’s biases. Media embody the confrontation of authority and publicity (Habermas) or the Enlightenment and Absolutism (Koselleck). After the neoliberal commercialization, the Enlightenment acquired the form of utopian future that confronts the media logic against conservative forces. The truth is constructed according to the prescribed future. Trump blamed all, in accordance with the Absolutist principle. Commercial media professionalism stood by its Enlightenment origins and accused Trump of revitalizing forces of the past. Because most citizens were against taking down the statues, commercialized media logic was less receiver steering than the public service media.

15

The Tenets of Trumpism – from Political Realism to Populism

70%

Waśko-Owsiejczuk E.

|

nr 3

83-94

EN

The purpose of this article is to analyze US foreign policy under the new White House administration and to present the most important aspects of Trump’s emerging doctrine, with the aim of answering the following questions: what are the goals and tenets of, and the measures to implement, the foreign policy outlined in the new US National Security Strategy? Which trends can be considered dominant in Trump’s emerging doctrine? What challenges and threats to international security were mentioned in the document? Do traditional US allies still play an important role in the superpower’s security strategy? The thesis of this paper is that political realism is the main trend in Trump’s emerging doctrine and that US foreign policy has taken a unilateral course, with a large dose of populism.

16

Is America safer today? The first changes to U.S. foreign and security policy during the presidency of Donald Trump

70%

Waśko-Owsiejczuk E.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

nr 3

161-178

PL

Artykuł opisuje pierwsze miesiące prezydentury Donalda Trumpa. Przedstawia jego najważniejsze decyzje w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa USA, głosy krytyczne i wspierające oraz ewentualne implikacje dla bezpieczeństwa USA. Już podczas kampanii wyborczej niektóre propozycje Trumpa wywoływały niepokój społeczności międzynarodowej i wiele pytań w kontekście dotychczasowych sojuszy. Zapowiedział m.in. wprowadzenie rygorystycznych przepisów w prawie emigracyjnym, niezwłoczną deportację nielegalnych imigrantów z USA, przywróceniem tortur jako narzędzia walki z terrorystami, podważał ponadto dotychczasową politykę współpracy z sojusznikami, kwestionując dążenie do zapewniania bezpieczeństwa innym krajom na koszt USA. Podjęte podczas pierwszych 100 dni urzędowania Donalda Trumpa decyzje wpływają nie tylko na sytuację wewnętrzną USA, zarówno w kontekście bezpieczeństwa kraju, jak i systemu politycznego, ze względu na rodzący się kryzys konstytucyjny i tarcia pomiędzy władzą wykonawczą i sądowniczą. Jego decyzje wpływają również na stosunki pomiędzy USA i ich sojusznikami oraz przekształcają rolę Stanów Zjednoczonych w świecie i wpływ supermocarstwa na system zbiorowego bezpieczeństwa.

EN

This article describes the first months of Donald Trump’s presidency. It presents his most important decisions on U.S. foreign and security policy, the voices of those critical and supportive of him, and possible implications for U.S. security. Even during his election campaign, some of Trump’s proposals raised concerns among the international community and many questions about past alliances. He has announced the introduction of laws for the immediate removal of illegal immigrants from the United States, and the reintroduction of torture as a tool for fighting terrorism. He has criticized the current policy of cooperation with allies, and the provision of security to other countries at the expense of the United States. The decisions made during Donald Trump’s first 100 days affect the internal situation of the United States, both in the context of national security and the political system, due to the emerging constitutional crisis and the friction between the executive and the judiciary branches. His decisions also affect relations between the United States and its allies, transforming America’s role in the world and the impact of the superpower on the collective system of security.

17

Make comedy matter: Ernst Cassirer on the politics and morality of humor

60%

Marra J.

|

nr 1

EN

Many of Ernst Cassirer’s later works are concerned with the dangers of political myth. His analysis speaks at length about the role of philosophy during the rise of the Third Reich, and Cassirer argues that philosophers failed to combat the dominant ideology. Today, philosophers struggle to explain their relevance to greater public and governmental powers that see no intrinsic value. Given the current political situation in the US, we find ourselves at a crossroads as philosophers. We can either retreat and remain within the comforts of academia, or we can take up arms against dangerous and divisive political forces. If we take Cassirer’s prescriptions seriously, we must choose the latter. Fortunately, philosophy has not disappeared from public consciousness completely. An emerging theme in contemporary cultural studies is the exploration of connections between humour and philosophy. I argue we ought to take advantage of the status of the comedian as public philosopher, and for philosophers to take seriously the political power of comedians. To do this responsibly, I analyse a portion of Cassirer’s work that has been widely ignored in scholarship – his understanding of the politics and morality of humour. By analysing these passages in relation to Cassirer’s later works, we are given the tools to understand the power of humour in political discourse, as well as the responsibility of that power. I argue that “joking responsibly”, for Cassirer, means to reveal the motives and values which underlie sophistry, particularly the sort which lends itself to political manipulation.

18

Framing the Baltic States in the US Security Policy Discourse during Donald Trump Administration

60%

Vargulis M.

|

2022

|

tom 40(40)

80-96

EN

For decades the US has been a cornerstone of the security of the Baltic States. It has played an important role in regaining independence in the 1990s as well as strengthening the deterrence and defence posture in the region. Until Donald Trump’s presidency the relations between both sides weren’t questioned and, at some point, even taken for granted. Donald Trump’s perception of America’s role and the cooperation with the closest Allies made several external “shocks” to the security environment that was built and strengthened by previous US administrations. This approach extensively affected the perception of security within and of the Baltic States. Understanding how Donald Trump and other main security policy discourse agents frame the Baltic States and what is the role of Latvia, Lithuania, and Estonia in the overall US security policy, affects the overall security of the Baltic States. Therefore, the objective of this paper is to analyse how the US security policy discourse agents formulated the Baltic States and what was the “framing” of the Baltic States in the discourse of US security policy during the Trump administration. This paper is based on the qualitative content analysis of primary sources. It analyses official documents and speeches made by the US security policy discourse agents (president, vice-president, state secretary and secretary of defence). The conducted analysis outlines that: a) an official US security policy discourse during the Trump’s administrations towards the Baltic States has been resistant to internal and external “shocks”, b) involvement of the US in the Baltic States can be described as “conditional” depending on the financial commitment of the Baltic States - the framing of the Baltic States have been interconnected with their commitment to devote the necessary resources to the defence, c) the analysis concludes that Baltic States haven’t had a “special” role in the US security policy discourse.

19

Anthropolinguistic Tools to Study Political Linguistics. The Case of Donald Trump’s 2020 Campaign Discourse

60%

Strukowska M. E. , Chruszczewski P. P.

|

nr 16

243-266

EN

The paper presents an anthropolinguistic study of Donald Trump’s 2020 presidential campaign discourse. The study can be situated within the scope of political linguistics. The interdisciplinary method of research applied here rests upon the understanding of human communication functioning in terms of communicational grammars of specific discourses that comprise rules of language use set against the background of immediate contexts of use. The key idea underbracing this study is that language is a rule-governed, conventions-based system of practice (e.g., de Saussure [1916] 2011, Sapir 1921, Hymes 1972, Saville–Troike [1982] 2003, Lucy [1996] 1999) and a conventional type of performance which allows for building a nexus of typified relations. Another overarching goal of this paper is to show that human interaction is mostly both a structurally hardwired and functionally (pragmatically) driven linguistic practice. The analysis sets out to explore Donald Trump’s texts according to the Anthropolinguistic Model of Communication (AMC) (Strukowska 2022) as a pattern recognition model that provides a contextual overview of elements of communication and functions as a solid platform for documenting discursive practices (Chruszczewski 2011: 199–263).

20

From Enduring to Development. Trump’s foreign policy and Central and Eastern Europe

57%

Domaradzki S.

|

nr 1

165-178

PL

Donald Trump to zapewne najbardziej kontrowersyjny prezydent Stanów Zjednoczonych od końca zimnej wojny. Do tej pory wszelkie próby publicystycznej analizy jego polityki zagranicznej wpadają w pułapkę ideologicznego i emocjonalnego subiektywizmu. Celem artykułu jest uniknięcie (na tyle, na ile jest to możliwe) tej pułapki i skoncentrowanie się na istocie polityki zagranicznej Trumpa wobec państw Europy Środkowo-Wschodniej. Artykuł oparty jest na jakościowej i porównawczej analizie polityki administracji Baracka Obamy i Donalda Trumpa wobec tego regionu w poszukiwaniu elementów zmiany i kontynuacji między tymi dwoma administracjami. W oparciu o wyniki badań autor dochodzi do wniosku, że za czasów administracji Trumpa region odgrywa ważniejszą rolę w amerykańskiej polityce zagranicznej.

EN

Donald Trump is probably the most controversial American president after the end of the Cold War. Until now, any journalist attempt for analysis of his foreign policy falls in the immediate trap of ideological and emotional bias. The aim of this paper is to avoid (as much as it is possible) this trap and to focus on the nature and essence of Trump’s administration foreign policy towards the countries of Central and Eastern Europe. The paper conducts qualitative and comparative analysis of the Barack Obama and Donald Trump administrations towards the region in pursuit of the elements of change and continuity between the two administrations. Based on the research findings the author argues that during the Trump administration the region plays more important role in the American Foreign Policy.