This paper analyses a TV series Black Mirror in relation to transhumanism, a philosophical movement that endorses (bio)technological augmentation as a means whereby mankind will transcend its current biological limitations and reach a new, posthuman stage in its evolution. Taking tendencies observable in contemporary Western societies as the starting point for its depiction of the near future, Black Mirror gives fictional representation to such transhumanist concepts as disembodied, transferable consciousness and enhanced cognition, and suggests that more often than not they may give rise to posthuman dystopia rather than utopia, envisioned by transhumanism.
PL
Niniejszy artykuł poddaje analizie serial telewizyjny Czarne zwierciadło jako swoistą polemikę z transhumanizmem, prądem filozoficznym propagującym (bio)technologiczne ulepszenie jako środek, który pozwoli ludzkości przekroczyć biologiczne ograniczenia i osiągnąć nowy, post-ludzki etap ewolucji. Wychodząc od tendencji dających się zaobserwować we współczesnym społeczeństwie, Czarne zwierciadło przedstawia w fikcyjnej formie takie koncepcje transhumanistyczne jak świadomość oddzielona od ciała, czy też wzmocnione poznanie i sugeruje, że w większości przypadków mogą się one przyczynić do rozwoju post-ludzkiej dystopii raczej niż utopii, zakładanej przez transhumanistów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.