Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Ornithologica

1 2016

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Cormack-Jolly-Seber model

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Survival and site fidelity of urban Blackbirds Turdus merula - comparison of Cormack-Jolly-Seber and Barker models

100%

Jankowiak L. , Wysocki D. , Greno J.

nr 2

Studies dealing with the individual survival of birds in open populations usually estimate survival according to capture-recapture models like the Cormack-Jolly-Seber (CJS). In fact, these models estimate local apparent survival (φ), which is a combination of the probabilities of true survival (S) and site-fidelity (F), i.e. death and emigration are confounded. These S and F parameters can be estimated by using 'robust' models (e.g. Barker's model), which use additional resighting and dead reports data. We aim to compare the results (and associated biological implications) obtained by analysing juvenile and adult survival in a Polish urban population of Blackbirds Turdus merula using both the CJS and Barker models. Our CJS models estimated high φ values for both juvenile and adult birds (0.48 and 0.62, respectively). The lower scores for juveniles could be interpreted as low juvenile overwintering survival. By fitting Barker models to the same dataset we determined that juvenile site fidelity was lower than that of adults (0.91 and 0.93, respectively), so natal dispersal was slightly greater than breeding dispersal. The high fidelity causes similarity between apparent survival and true survival parameters (S: 0.51 for juveniles, 0.64 for adults). The results are comparable with data from other urban populations. Thus, using robust models certainly allows one to reduce the noise of movements confounding and/or masking survival probabilities, but one can also determine the individual or environmental variables affecting any of them separately.

Przeżywalność i dyspersja wchodzą w skład kluczowych mechanizmów leżących u podstaw dynamiki populacji. U niemigrujących populacji ptaków zagadnienia dotyczące osiadłości i filopatrii są zbadane w mniejszym stopniu niż w przypadku ptaków migrujących. Również, w większości badań dotyczących indywidualnego przeżycia ptaków w otwartych populacjach do oszacowania przeżycia używa się modeli metod wielokrotnych złowień takich jak model Cormack-Jolly-Seber (CJS). Jednakże takie modele oszacowują jedynie tzw. pozorne przeżycie (cp), które jest w rzeczywistości kombinacją prawdziwego przeżycia (S) i przywiązania do miejsca (F); inaczej mówiąc modele te nie oddzielają rzeczywistej śmierci osobnika od tego, iż mógł on emigrować z badanej populacji. Właśnie te dwa parametry S i F mogą być oszacowane w bardziej szczegółowych modelach m.in. w modelu Barkera, który wymaga dodatkowych informacji tj. dodatkowych obserwacji znakowanych osobników oraz informacji o znalezieniu martwych wyznakowanych osobników. Porównania obu metod dokonano na danych zebranych z miejskiej populacji kosa, a następnie otrzymane wyniki zostały biologicznie zinterpretowane. Najlepiej dopasowany model CJS (Tab. 1) wskazywał na wysokie pozorne przeżycie (φ) zarówno dla osobników juwenilnych (w 1 roku życia), jak i dorosłych (odpowiednio 0,48 i 0,62, Tab. 2). Niższe przeżycie osobników juwenilnych należy interpretować głównie w kontekście niższego prawdopodobieństwa przetrwania zimą w porównaniu do osobników dorosłych. Uzyskane wyniki dotyczące przeżycia mają porównywalną wartość z danymi literaturowymi. Najlepszy model Barkera (Tab. 3, Appendix 1) dał bardzo podobne wyniki dotyczące prawdziwego przeżycia (S: 0,51 dla juwenilnych oraz 0,64 dla dorosłych osobników, Tab. 2). Spowodowane było to bardzo wysokim prawdopodobieństwem przywiązania do miejsca, wynoszącym 0,91 dla osobników juwenilnych i 0,93 dla dorosłych (Tab. 2). Te dwa ostatnie wyniki wskazują na niewiele wyższą wartość dyspersji natalnej (czyli związanej z osobnikami juwenilnym) w porównaniu do dyspersji lęgowej (czyli związanej z osobnikami dorosłymi). Wysokie przywiązanie do miejsca jest w zgodzie z danymi literaturowymi dotyczącymi kosa jak i generalnie ptaków żyjących w środowisku miejskim. Podsumowując należy stwierdzić, że w badanej populacji testowane modele dały zbliżone wyniki, czego przyczyny należy upatrywać w wysokim przywiązaniu do miejsca. Jednakże, model Barkera daje bardziej szczegółowe wyniki, co może być ważne w kontekście badania wpływu innych czynników, np. płci, warunków środowiska. Poza tym daje dodatkowo odpowiedź na mechanizm emigracji z badanej populacji.