Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
European Union’s accession to the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is a significant legal, political and organizational challenge. Its specific character is primarily due to the fact that the Union is a non-state entity. The aforementioned accession raises a number of questions, to which the answers have been sought not only by the negotiators of both organizations, but also by researchers and other experts. The purpose of this article is to analyze some of the institutional problems, seen primarily from the perspective of public international law. Firstly, the object of the article is to analyze the problem of choosing an appropriate legal form and scope of the accession. Subsequently, some of the most important institutional aspects of the EU's participation in the system of the Convention are considered, namely the issue of the representation of the Union in the Parliamentary Assembly of the Council of Europe and the Committee of Ministers of the Council of Europe, as well as the potential choice of a judge of the Union in the European Court of Human Rights.
EN
European Union’s accession to the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is a significant legal, political and organizational challenge. Its specific character is primarily due to the fact that the Union is a non-state entity. The aforementioned accession raises a number of questions, to which the answers have been sought not only by the negotiators of both organizations, but also by researchers and other experts. The purpose of this article is to analyze some of the institutional problems, seen primarily from the perspective of public international law. Firstly, the object of the article is to analyze the problem of choosing an appropriate legal form and scope of the accession. Subsequently, some of the most important institutional aspects of the EU's participation in the system of the Convention are considered, namely the issue of the representation of the Union in the Parliamentary Assembly of the Council of Europe and the Committee of Ministers of the Council of Europe, as well as the potential choice of a judge of the Union in the European Court of Human Rights.
EN
The article is devoted to the study of the correct application of the evaluative concepts contained in the norms of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. Attention is drawn to certain difficulties in the application of the evaluative norms in the Convention: despite their objective necessity and usefulness, they create a room for the law enforcement entity’s own discretion up to subjectivism in resolving specific cases; they serve as an objective obstacle to the unification of the case law of the ECtHR and this creates preconditions for unequal implementation of ECtHR judgments in the national legal order; they cause the risk of errors in the application of the provisions of the Convention by the competent authorities of the Contracting States. It is established that the application of legal norms containing evaluative concepts is challenging not only owing to the specific properties of the evaluative concepts themselves, but also due to the peculiarities of adjudication by the ECtHR when applying the evaluative norms. The relevant case law of the ECtHR as well as examples of national legislation are analysed in support of these theoretical conclusions. Since the lack of uniform application of the evaluative norms of the Convention causes divergent use of the ECtHR’s judgments in the domestic judicial system, it is advised to follow a number of rules for reasoning of decisions by the domestic court. These rules will serve as a certain guarantee against ambiguous implementation of ECtHR judgments at the national level.
EN
Along with the development of the SARS-CoV-2 pandemic, the Polish legislator, by introducing restrictions on the principle of openness in administrative court proceedings, finally decided to exclude the possibility of conducting hearings in court buildings. Currently, it is only possible to proceed in closed session or in the form of a remote hearing – i.e. with the use of technical devices enabling simultaneous direct transmission of vision and sound. The aim of the article is to assess the “Covid regulations” introduced into the Polish legal system, limiting the right of the parties to open hearing of a case pending before administrative courts in terms of the regulations on the right to a fair trial contained in the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
EN
The aim of this paper is to present the legal nature of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms as a special treaty under international human rights law. The article focuses on the twofold nature of the Convention. First, it presents the Convention as an international treaty, and thus as a source of specific obligations of states-parties. Second, it presents the Convention as the source of fundamental individual human rights. The article also discusses the role of ECtHR case law in the context of fundamental individual human rights.
EN
The article presents, through the prism of the European Court of Human Rights relatively recent (19 October 2021) decision on the admissibility of the complaint in Shortall and Others v. Ireland, as well as other decisions of the Court, the rarely raised in the literature but still important issue of the compatibility of the religious oath – required in the procedure for access to selected public positions in some Council of Europe countries – with the freedom of thought, conscience and religion guaranteed, inter alia, by Article 9 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. The text opens and is supplemented by historical-legal references to national and foreign solutions to the issue in question.
PL
Celem niniejszego artykułu jest dokonanie analizy konstytucyjnych podstaw działalności Sądu Konstytucyjnego Republiki Litewskiej oraz przedstawienie funkcji tego sądu w zakresie harmonizacji krajowych i ponadnarodowych mechanizmów prawa jednostki do ochrony sądowej. Autorka w pierwszej kolejności przedstawia konstytucyjne podstawy utworzenia Sądu Konstytucyjnego Republiki Litewskiej oraz wskazuje istotne cechy jego statusu i działalności. Następnie analizuje orzecznictwo Sądu Konstytucyjnego Republiki Litewskiej dotyczące prawa do sądu. Na zakończenie autorka podejmuje się oceny wpływu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz Karty praw podstawowych Unii Europejskiej na jurysprudencję Sądu Konstytucyjnego w zakresie prawa do sądu.
EN
The purpose of this article is to analyse the constitutional basis for the activity the Con- stitutional Court of the Republic of Lithuania and to represent the functions of this Court in respect of the harmonization of national and transnational defence mechanisms of human right to a fair trial. The article is divided into several basic parts: first of all, it shows the constitutional grounds for the Constitutional Court of the Republic of Lithuania, the creation and the relevant characteristics of its status and activities; later, the article discusses the jurisprudence of the Constitutional Court of the Republic of Lithuania, which analyses the right to a fair trial; the article ends with an assessment of the impact of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and of the Charter of Fundamental Rights of the European Union for the jurisprudence of the Constitutional Court while defending the right to a fair trial.
PL
Celem niniejszego opracowania jest analiza treści wolności sumienia i wyznania zagwarantowana na podstawie przepisów Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz odniesienie tej regulacji prawnej do problematyki eksponowania w przestrzeni publicznej wyznania poprzez noszenie chusty islamskiej. Zagadnienie to zostanie omówione na podstawie najbardziej reprezentatywnych orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w tej materii, tj. decyzji w sprawie Dehlab przeciwko Szwajcarii, wyroku w sprawie Leyla Sahin przeciwko Turcji oraz wyroku w sprawie Dogru przeciwko Francji.
EN
The aim of the article is the analysis the content of freedom of conscience and religion as a human right which is guaranteed in the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and its application in the context of wearing a hijab in public places. The issue in question is discussed taking into consideration the most representative judgements of the European Court of Human Rights, i.e. the decision Dehlab v. Switzerland, the judgement Leyla Sahin v.Turkey and the judgement Dogru v. France.
PL
Celem artykułu jest ukazanie stosunku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka do zagadnienia niezależności sądów i niezawisłości sędziów oraz porównanie go ze stanowiskiem polskiej doktryny. Orzecznictwo Trybunału jest efektem jego postanowień Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, znaczenie Konwencji w polskich realiach jest coraz większe, z uwagi na to, że działalność orzecznicza Trybunału często dotyka kwestii mających podstawowe znaczenie dla polskiego systemu prawnego, w tym kwestii niezawisłości sędziów i niezależności sądów.
EN
The aim of this article is to examine how the judicial independence in its both aspects: independence of the judiciary and the internal independence of judges is perceived by the European Court of Human Rights in Strasbourg and to compare it with the Polish doctrine’s approach. Court’s case-law is the effect of its interpretation of the European Convention of Human Rights, and the importance of the Convention within the Polish legal system is already significant and it increases due to the fact that the Court’s judgments often deal with the issues which are crucial for the Polish legal system, including the judicial independence.
PL
Celem artykułu jest analiza wybranego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w przedmiocie manifestacji własnej religii lub przekonań poprzez noszenie chusty islamskiej. Autorka – w porządku chronologicznym – charakteryzuje następujące wyroki/decyzje Europejskiego Trybunału Praw Człowieka: decyzję Dahlab przeciwko Szwajcarii, wyrok Leyla Sahin przeciwko Turcji i wyrok Dogru przeciwko Francji. Prezentowany artykuł zawiera charakterystykę okoliczności sprawy, właściwe prawo krajowe, postępowanie i rozstrzygnięcie Trybunału, a w konsekwencji – interpretację orzeczenia.
EN
The aim of the article is the analysis of the selected jurisprudence of the European Court of Human Rights concerning manifestation of one’s religion or beliefs because of wearing Islamic headscarf. The Author – according to the chronological order – takes into consideration the following judgments/decisions of the European Court of Human Rights: Decision Dahlab v. Switzerland, Judgment Leyla Sahin v. Turkey and Judgment Dogru v. France. The presented article contains the characteristic of the circumstances of the case, the relevant domestic law, the proceedings and Court decision and finally – interpretation of the judgment.
EN
The article considers the issue of non-execution and / or long-term execution of court decisions by the judicial bodies of Ukraine, which are assigned the relevant functions by law, which serves as the basis for numerous appeals of citizens to the European Court of Human Rights. The decisions of the European Court of Human Rights on the consideration of complaints of persons who are parties to enforcement proceedings - collectors in connection with the noncompliance of the state of Ukraine with court decisions and resolutions of the Cabinet of Ministers of Europe are analyzed.
EN
The author discusses the extraterritorial application of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms in the context of the judgments of the Grand Chamber of the ECHR in cases Al-Skeini et al. v. UK and Al-Jedda v. UK. Developing its earlier case law, the Tribunal specifi es details of the jurisdiction laid down in Article 1 of the Convention of 1950 and refers to the problem of priority in case of a collision of obligations resulting from the UN Charter one hand, and the Convention on the other.
PL
Zasada odmiennego traktowania wypowiedzi stanowiących twierdzenia o faktach (statements of fact) oraz sądów wartościujących (value judgements) należy do jednej z najwcześniej sformułowanych w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu odnoszącym się do art. 10 konwencji europejskiej. Wartość poznawcza: mimo to problematyka dotycząca tej zasady była dotąd niezwykle rzadko podejmowana w literaturze przedmiotu. Niniejsza publikacja ma wypełnić tę lukę. Śledząc poglądy Trybunału, można dostrzec ewolucję poglądów tego organu w kwestii znaczenia zasady, o której mowa, i sposobu jej realizacji. Główną tezą niniejszego artykułu jest dający się zauważyć stopniowy spadek wagi rozważanego podziału na rzecz podejścia akcentującego dobrą wiarę i staranność autora wypowiedzi. Metody badań: w celu weryfikacji tej tezy poddano analizie kilkadziesiąt orzeczeń Trybunału, w których najobszerniej i najbardziej wnikliwie rozważany był status spornych wypowiedzi oraz konsekwencje przyjmowanej kwalifikacji. Wnioski: wydaje się, że przyczyn stwierdzonej zmiany linii orzeczniczej należy upatrywać w niemożności sformułowania dostatecznie precyzyjnego (a więc pozbawionego uznaniowości) kryterium wspomnianej klasyfikacji.
EN
The principle of different treatment of statements of fact and value judgments is one of the earliest formulated in the jurisprudence of the European Court of Human Rights in Strasbourg relating to Art. 10 of the European Convention. Cognitive value: Despite this, the issue of this principle has so far been extremely rarely discussed in the literature on the subject. This publication aims to fill this gap. By following the views of the Court, one can see the evolution of the views of this body as regards the meaning of the principle in question and the way in which it is implemented. The main thesis of this article is a noticeable gradual decrease in the importance of the considered division in favor of an approach emphasizing good faith and diligence of the author of the statement. Research methods: In order to verify this thesis, several dozen judgments of the Court were analyzed, in which the status of disputed statements and the consequences of the adopted qualification were considered most extensively and thoroughly. Results and conclusions: It seems that the reasons for the identified change in the jurisprudence should be seen in the impossibility of formulating a sufficiently precise (and thus devoid of discretion) criterion of the aforementioned classification.
EN
Freedom of the press seems to be an undisputed value. What sometimes raises doubts is the possibility of limiting this freedom. When opposing the thesis about the unlimited freedom of the press, it is necessary to refer to the jurisprudence of the European Court of Human Rights in Strasbourg which shows a transition of judicial decisions from an idealistic paradigm to a realistic one. Freedom of the press is a fundamental right, referring to rationality, freedom of expression and freedom of communication. This freedom can be derived from arguments based on the idea of democracy, from the need to serve the truth and the free market of ideas connected with it, and finally from the autonomy of the individual. Freedom of speech has both an individual and a social aspect. It is not, of course, an end in itself. The assumption of deontology must not be ignored.Neither a democratic rule of law nor a society in such a state can function without freedom ofspeech. However, there are serious temptations to curtail such freedom.
PL
Wolność prasy wydaje się wartością niekwestionowaną. Wątpliwości budzi niekiedy możliwość jej ograniczenia. Opowiadając się przeciwko tezie o nieograniczonej wolności prasy, przywołać należy w płaszczyźnie prawa Rady Europy judykaty Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu odnotowujące przejście ich z paradygmatu idealistycznego do realistycznego. Jest to prawo podstawowe, odwołujące się do racjonalności, wolności słowa i swobody komunikacji. Wywodzić tę wolność można z argumentów opartych na idei demokracji, z potrzeby służenia prawdzie i związanej z tym wolnym rynkiem idei, wreszcie z autonomii jednostki. Wolność słowa ma charakter zarówno indywidualny, jak i społeczny. Nie jest oczywiście celem samym w sobie. Nie może abstrahować od założeń deontologii. Bez wolności słowa nie może funkcjonować ani demokratyczne państwo prawne, ani społeczeństwo w takim państwie. Istnieją jednak poważne pokusy, aby takową wolność ograniczać.
EN
Article 18 of the Universal Declaration of Human Rights provides that the right to the freedom of thought, conscience and religion (along with the freedom to change one’s religion or belief) includes the right to manifest religious beliefs. In the international system of human rights protection built after the Second World War, the aim of the Declaration was to proclaim human rights as an international standard and consequently, to define the notion of human rights as used in the United Nations Charter. In parallel to Article 18 of the Declaration, the right to the freedom to manifest religious beliefs is recognized by Article 9 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, Article 18 of the International Covenant on Civil and Political Rights and Article 10 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union – treaties concerning human rights, important for the European understanding of the standard of protection of the right to manifest religion or beliefs on the transnational and regional level. The second paragraphs of the Convention and the Covenant contain limitation clauses that permit the limitation of the freedom to manifest religious beliefs. The Charter draws – though not without reservations – from the Convention’s protected rights, including limitation mechanisms. The analysis presented in this paper is conducted using the legal dogmatic method. In order to contribute to a better understanding of the practical and legal consequences of the implementation of the theoretical assumptions of the limitation clauses in the treaty provisions protecting the freedom to manifest religious beliefs, which are important from the European perspective, the author discusses the relevant provisions of the Convention, the Covenant and the Charter and analyzes the conditions of legal admissibility of limiting the right to manifest religious beliefs under the international instruments under discussion.
PL
Artykuł 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka stanowi, że prawo do wolności myśli, sumienia i religii obejmuje (obok swobody zmiany religii i przekonań) prawo do uzewnętrzniania swojej religii lub przekonań. W budowanym po II wojnie światowej międzynarodowym systemie ochrony praw człowieka zadaniem Deklaracji było proklamowanie praw człowieka jako standardu międzynarodowego, a tym samym wskazanie podstawowych treści samego pojęcia praw człowieka użytego w Karcie Narodów Zjednoczonych. Analogiczne do treści art. 18 Deklaracji prawo do uzewnętrzniania przekonań religijnych uznane jest w art. 9 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, art. 18 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz w art. 10 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej – traktatowych aktach normatywnych praw człowieka, mających znaczenie dla europejskiego rozumienia standardu ochrony w zakresie prawa do uzewnętrzniania religii lub przekonań na poziomie ponadpaństwowym i regionalnym. Ustępy drugie Konwencji i Paktu zawierają klauzule limitacyjne, dopuszczające ograniczenie wolności uzewnętrzniania przekonań religijnych. Karta przejmuje z Konwencji – choć nie bez zastrzeżeń – zakres chronionych praw, a przez to również mechanizmy limitacyjne. W niniejszym opracowaniu zastosowano metodę dogmatyczno-prawną. Dążąc do przyczynienia się do lepszego rozumienia praktycznoprawnych konsekwencji realizacji teoretycznych założeń klauzul limitacyjnych w – istotnych z europejskiego punktu widzenia – przepisach traktatowych chroniących wolność uzewnętrzniania przekonań religijnych, Autor omawia odnośne przepisy Konwencji, Paktu i Karty, analizując warunki prawnej dopuszczalności limitacji prawa do uzewnętrzniania przekonań religijnych na gruncie omawianych aktów prawa międzynarodowego.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.