Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Jednolite i ciągłe naruszenie w świetle unijnego prawa konkurencji

100%

Aftyka M.

|

nr nr 8

8-16

XX

Niniejszy artykuł omawia zagadnienie jednolitego i ciągłego naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE w świetle unijnego prawa konkurencji. Pojęcie to po raz pierwszy pojawiło się w sprawie Polypropylene, w której zdefiniowano je jako parę różnych porozumień lub praktyk uzgodnionych, stanowiących część wspólnego planu mającego na celu zakłócenie lub ograniczenie konkurencji. Konsekwencją stwierdzenia jednolitego i ciągłego naruszenia, w odróżnieniu od kilku osobnych, jest to, że pięcioletni okres przedawnienia nie będzie miał zastosowania do niektórych "dawnych" naruszeń, ponieważ wszystkie one będą stanowić jedno, jednolite i ciągłe naruszenie. Od czasu wydania decyzji w sprawie Polypropylene, koncepcja jednolitego i ciągłego naruszenia ewoluowała i obecnie wydaje się obejmować antykonkurencyjne zachowania, które miały miejsce na różnych rynkach produktowych. W konsekwencji, zaobserwować można toczącą się w doktrynie dyskusję dotyczącą tego, czy rozszerzenie definicji wspomnianego naruszenia jest prawnie uzasadnione. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie dyskusyjnych kwestii związanych z koncepcją jednolitego i ciągłego naruszenia, w szczególności w oparciu o najnowsze orzecznictwo unijne.(abstrakt oryginalny)

EN

This article examines the notion of a single and continuous infringement of Art. 101 para. 1 TFEU in EU competition law. The concept was first introduced in the Polypropylene decision in which it was defined as constituting several agreements or concerted practices which form part of a common plan to distort or restrict competition. Consequently, a finding of a single, continuous infringement means that a five-year limitation period for imposing penalties may not apply to certain 'past' infringements because they all amount to one, long-lasting and continuous infringement. Since the Polypropylene decision, the meaning of a single and continuous infringement has evolved and seems to also include anti-competiitive activities which took place in separate product markets. As a result, there has been an ongoing academic debate as to whether this tendency can be legally justified. The aim of this article is to look more closely at the controvesial issues surrounding the concept of a single continuous infringement, particularly in the light of the recent case law developments.(original abstract)

2

Kilka uwag o relacji pomiędzy ekstraterytorialnym stosowaniem polskich regulacji zakazujących praktyk konkurencyjnych a wymianą informacji w ramach Europejskiej Sieci Konkurencji

100%

Urbańska-Arendt M.

|

nr nr 8

20-28

XX

Artykuł dotyczy kwestii, czy wymiana informacji w ramach Europejskiej Sieci Konkurencji, funkcjonującej w oparciu o Rozporządzenie 1/2003/WE z dnia 16 grudnia 2002, może ułatwić pozyskiwanie dowodów znajdujących się poza terytorium Polski, w celu wydania rozstrzygnięcia (decyzji), którego materialną podstawę stanowią tylko art. 6 lub art. 9 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. W opracowaniu zidentyfikowane zostały ograniczenia wynikające z art. 12 ust. 1 i 2 ww. Rozporządzenia odnośnie do wykorzystywania pozyskanych w ten sposób informacji jako dowodowej podstawy krajowej decyzji o zaistnieniu praktyki antykonkurencyjnej. Autorka w szczególności broni tezy, że nawet informacje poufne i informacje o charakterze tajemnicy przedsiębiorstwa uzyskane dzięki ECN mogą, pod pewnymi warunkami, zostać wykorzystane jako dowód stanowiący podstawę decyzji opartej tylko na art. 6 lub art. 9 ww. ustawy (tj. decyzji, której materialnej podstawy nie stanowią równolegle art. 101 lub 102 TFUE).(abstrakt oryginalny)

EN

The article gives the insight on the question, whether the exchange of information within the European Competition Network, functioning on the basis of Regulation 1/2003/EC of 16 December 2002, may facilitate obtaining evidence located outside the territory of the of Poland in order to give decision, which substantive legal basis are only Art. 6 or art. 9 of the Act on competition and consumer protection. The study identifies the limitations imposed by art.12 recitals 1 and 2 of the Regulation, in terms of the use of information, that was obtained in this way, as evidentiary basis for a domestic decision which finds, that an anticompetitive practice took place. The author in particular takes a position, that even confidential information and business secrets obtained through ECN may, under certain conditions, be used as evidence underlying a decision based only on Art. 6 or Art. 9 of the Act (i.e. a decision to which Art. 101 or Art. 102 TFEU are not a parallel substantive legal basis).(original abstract)

3

Challenges of Combating Cartels, 14 Years After the Enactment of Indonesian Competition Law

100%

Wahyuningtyas S. Y.

|

tom 7(10)

279-306

EN

Fourteen years after the enactment of Indonesian Competition Law, the public has had the chance to witness the enforcement practice of the Commission for the Supervision of Business Activities (the Kppu), the competition supervisory authority of Indonesia. Being recognized as an aggressive competition agency, the enforcement of Indonesian Competition Law seems to largely rely on the discretion of the Kppu. However, a review needs to take place not only of how the competition authority accomplishes its tasks, but also how the enforcement process is outlined in the provisions of the Law itself. Around 72% of the cases dealt with by the Kppu concern bid-rigging, 14% cover other types of cartel practices, further types of anticompetitive conduct account for the rest. Despite being criticized as having excessive authority covering the investigation, prosecution, and ruling on competition law cases, the Kppu faces problems in battling cartel practices because major legal flaws exist, for instance concerning collecting evidences. The discussion will be limited to the combat with cartels. Competition law enforcement through the Kppu is administrative in nature albeit with some criminal law influences (evidence). Although it is possible to enforce the law by means of criminal injunctions and private claims, they have rarely been used so far, mainly because Indonesian Competition Law lacks clarity. Problems with existing procedures are rooted in the Kppu’s inability to obtain sufficient evidences. Two propositions are made how to deal with these difficulties – using indirect evidence and implementing a leniency programme, both based on existing Indonesian Competition Law or by amending the Law and inserting new provisions which would explicitly allow the use of both indirect evidence and a leniency programme.

FR

Quatorze ans après la promulgation de la Loi indonésienne sur la concurrence,le public a eu la chance d’assister à la pratique de l’application accomplie par la Commission pour la Supervision des activités commerciales (la KPPU), l’autorité de surveillance de la concurrence de l’Indonésie. Reconnu comme une autorité de la concurrence agressive, l’application de la Loi indonésienne de la concurrence semble se référer largement à la discrétion de la KPPU. Toutefois, un examen doit avoir lieu non seulement sur la façon dont l’autorité de la concurrence accomplit ses tâches, mais aussi la façon dont le processus d’application est décrite dans les dispositions de la Loi elle-même. Environ 72% des affaires traitées par la KPPU concernent des offres collusoires, 14% d’autres types de pratiques de cartel et encore d’autres types de comportement anticoncurrentiel compte pour le reste. En dépit d’être critiqué comme ayant autorité excessive couvrant des enquêtes, des poursuites, et des jugements sur les affaires de droit de la concurrence, la KPPU fait face aux problèmes rélatifs à la lutte contre les pratiques de cartel, car les grandes failles juridiques existent, par exemple en ce qui concerne la collecte des preuves. La discussion sera limitée à la lutte contre les cartels. L’application de la loi de la concurrence par la KPPU est de nature administrative mais avec quelques influences provenant du droit pénal (preuves). Bien qu’il soit possible d’appliquer la loi au moyen d’injonctions pénales et des demandes privées, ils ont été rarement utilisées jusqu’à présent, à cause de manque de clarté par rapport au droit indonésien de la concurrence. Les problèmes avec des procédures existantes sont enracinés dans l’incapacité de la KPPU d’obtenir des preuv es suffisantes. Deux propositions ont été faites sur la manière permettant de résoudre ces difficultés - en utilisant des preuves indirectes et en mettant en œuvre un programme de clémence, tous les deux basés sur la Loi indonésienne actuelle sur la concurrence ou en modifiant la Loi et introduisant des nouvelles dispositions qui permettraient explicitement l’utilisation des deux preuves indirectes et un programme de clémence

4

Leniency plus - skuteczny środek walki z kartelami czy martwa instytucja?

100%

Lizurek M.

|

nr nr 3

XVIII-XX

XX

Niniejszy artykuł poświęcony jest instytucji leniency plus, która ma stanowić skuteczny instrument doprowadzający do odkrycia i rozwiązania karteli działających na rodzimym rynku. Autor podejmuje się omówienia przesłanek zastosowania przedmiotowej regulacji, jak również w dalszej części wywodu wyraża swoje wątpliwości co do możliwości i zasadności jej stosowania.(abstrakt oryginalny)

EN

This article is dedicated to the institution called leniency plus, which may be an affective instrument to reveal and terminate cartels operating in the domestic market. The author undertakes to discuss the conditions for the application of this regulation, as well as later in the argumentation expresses his doubts about the possibility and legitimacy of its use.(original abstract)

5

Obowiązek notyfikacji zamiaru utworzenia wspólnego przedsiębiorcy

63%

Kostecka-Jurczyk D.

|

tom 116

65-79

XX

Przedmiot badań: Obowiązek notyfikacji zamiaru utworzenia wspólnego przedsiębiorcy Prezesowi UOKiK w świetle przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów budzi liczne wątpliwości interpretacyjne, których nie można rozwiązać poprzez analogię do zasady przyjętej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 139/2004. Oba rozwiązania istotnie się różnią zarówno w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym. Cel badawczy: Celem opracowania jest zbadanie konstrukcji prawnej i przesłanek obowiązku notyfikacji zamiaru utworzenia wspólnego przedsiębiorcy funkcjonującego w obu reżimach prawnych i ocena zasadności rozwiązań przyjętych w prawie polskim. W artykule przyjęto hipotezę, że obowiązek zgłoszeniowy w świetle przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (uokk) został sformułowany zbyt szeroko. Art. 13 ust. 2 pkt 3 uokk wymusza bowiem konieczność zgłoszenia wspólnych przedsiębiorców niestanowiących formy koncentracji i jest oderwany od obowiązującej w prawie unijnym zasady wspólnej kontroli wspólnego przedsiębiorcy, którego utworzenie stanowi stan faktyczny koncentracji. Metoda badawcza: W celu weryfikacji przyjętej hipotezy badawczej zastosowano metodę analizy aktów prawnych oraz decyzji Komisji Europejskiej i Prezesa UOKiK. Do analizy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 oraz przepisów uokk wykorzystano także metodę formalno-dogmatyczną, a także metodę prawno-porównawczą. Wyniki: W artykule wykazano, że funkcjonujący w prawie polskim obowiązek zgłoszeniowy jest sformułowany zbyt szeroko, gdyż obejmuje wspólnych przedsiębiorców, których utworzenie de facto nie spełnia przesłanek koncentracji.(abstrakt oryginalny)

EN

Background: The obligation to notify the creation of a joint venture to the President of the Office of Competition and Consumer Protection (UOKiK) in the light of the provisions of the Act on Competition and Consumer Protection raises numerous interpretation doubts that cannot be resolved by analogy with the principle adopted in Council Regulation (EC) No 139/2004. Both solutions differ significantly. Research purpose: The study analyzes the obligation to notify in both legal regimes and assess the legitimacy of the solutions adopted in Polish national law. The hypothesis is that the obligation to notify in the light of Polish Act on Competition and Consumer Protection was formulated too broadly. Article 13 para. 2 point 3 of the Act enforces the need to notify about joint undertakings that are not a form of (economic) concentration and is detached from the principle of joint control established in the EU law, which is the necessary condition for determining concentration. Methods: In order to verify the adopted research hypothesis, an analysis of legal acts, decisions of the European Commission, and the President of UOKiK was conducted. In order to analyse the Council Regulation (EC) No 139/2004 and the Act on Competition and Consumer Protection both formal-dogmatic method of as well as a comparative legal analysis. Conclusions: It is concluded that the obligation to notify joint venture in Polish Competition Act is formulated too broadly, as it includes joint entrepreneurs whose creation does not in fact meet the conditions for concentration.(original abstract)

6

Cartel Members' Compensation Liability as a Result of Umbrella Effect - Commentary on the CJ Judgment, 5 June 2014, Case C-557/12 Kone AG and Others v ÖBB Infrastructure AG

63%

Sieradzka M.

|

nr nr 5

36-40

XX

Skuteczna egzekucja unijnych reguł konkurencji wymaga zapewnienia właściwych krajowych instrumentów dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia zakazów praktyk ograniczających konkurencję. W głosowanym wyroku TSUE odniósł się do jednej z kwestii prywatnoprawnego egzekwowania unijnych reguł konkurencji, lecz dotychczas nieporuszanej w orzecznictwie. Trybunał badał, czy cywilnoprawna odpowiedzialność członka kartelu cenowego obejmuje również efekty "parasola cenowego". W tym zakresie przypomniał swoje wcześniejsze orzecznictwo dotyczące prywatnoprawnego stosowania prawa konkurencji i podkreślił, że każdy podmiot ma prawo do żądania naprawienia poniesionej szkody, która jest wynikiem naruszenia reguł konkurencji, jeżeli pomiędzy naruszeniem a powstała szkodą istnieje związek przyczynowy. Orzekł, że pełna skuteczność art. 101 TFUE byłaby zakwestionowana, gdyby prawo każdej osoby do żądania naprawienia poniesionej szkody było objęte wymogiem - niezależnie od oceny okoliczności sprawy - wykazania bezpośredniego związku przyczynowego. Powyższy wymóg pozbawiałby bowiem w praktyce prawa do odszkodowania pomimo poniesienia szkody, a należy przecież pamiętać, że przepisy krajowe powinny gwarantować pełną skuteczność unijnego prawa konkurencji. Wydany wyrok ma kluczowe znaczenie dla prywatnoprawnego stosowania prawa konkurencji. Po pierwsze -TSUE jednoznacznie potwierdził włączenie efektów parasola cenowego do odpowiedzialności cywilnoprawnej członków kartelu cenowego. Po drugie- sądy krajowe są zobowiązane na tle konkretnego stanu faktycznego do badania przesłanek odpowiedzialności uczestników kartelu za efekt "parasola cenowego". Po trzecie- poszkodowani w wyniku efektu ,,parasola cenowego" mogą dochodzić roszczeń odszkodowawczych także, gdy brak bezpośredniego związku między szkodą a zachowaniem kartelu.(abstrakt oryginalny)

EN

The effective enforcement of the EU competition rules requires appropriate national instruments to seek compensation for infringements of prohibited competition-restricting practices. Indeed, the protection of the rights, stemming from the EU competition rules, is subject to national laws. The Member States are obligated to ensure that procedural rules, governing legal procedures for safeguarding the rights, which individuals derive from the direct effect of EU law, are in line with the principle of equivalence and effectiveness. In the CJ judgment discussed in this paper, the CJ addressed one of the issues in private enforcement of the EU competition rules, but so far not raised in the case law. The CJ examined whether the civil law liability of a member of the price cartel also covered the umbrella pricing effect. In this regard, the CJ recalled its previous case-law in respect of application of competition rules in private law and emphasized that any person was entitled to claim compensation for the damage due to a breach of competition rules, providing there existed causal link between the breach and the resulting injury. The Court held that the full effectiveness of Article. 101 TFEU would be called into question if the right of any person to seek compensation for the harm suffered was subject to the requirement, regardless of the assessment of the case circumstances, to demonstrate direct causal link. This requirement would prevent in practice the right to compensation despite the damage suffered, and it should be kept in mind that national legislation is to guarantee the full effectiveness of EU competition law.(original abstract)

7

Ustanowienie zastawu na akcjach lub udziałach a obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji Prezesowi UOKiK

63%

Błachucki M.

|

nr nr 11

36-41

XX

Umowy zastawu rejestrowego na akcjach lub udziałach są ważną formą zabezpieczenia wierzycieli w umowach w obrocie gospodarczym. Stosunek prawny wynikający z umowy zastawu może mieć jednak nie tylko charakter kooperacyjny, lecz także koncentracyjny. Ustanowienie zastawu rejestrowego może bowiem, w pewnych sytuacjach, stanowić formę koncentracji przedsiębiorców w świetle przepisów antymonopolowych. W artykule podjęto analizę, kiedy zawarcie i wykonywanie umowy zastawu rejestrowego może prowadzić do powstania obowiązku notyfikacji zamiaru koncentracji Prezesowi UOKiK i jakie jest ryzyko antymonopolowe zawierania takich umów.(abstrakt oryginalny)

EN

Agreements relating to registered pledges on shares are an important form of security for creditors in commercial transactions. However, the legal relationship arising under a pledge agreement may not only be cooperative but also concentrative in nature. Indeed, the establishment of a registered pledge may, in certain situations, constitute a form of business concentration in the light of antitrust law. The article undertakes an analysis of when the entry into and performance of a registered pledge agreement is likely to give rise to the obligation to notify the intention of concentration to the President of the Office for Competition and Consumer Protection and what the antitrust risks of such agreements are.(original abstract)

8

System dystrybucji selektywnej w porządku wspólnotowego prawa konkurencji

63%

Kohutek K.

|

nr nr 6

40-48

XX

Autor tłumaczy, że w praktyce obrotu handlowego, opierającego się na tzw. porozumieniach wertykalnych, jednym z częściej występujących rodzajów zorganizowanych sieci sprzedaży towarów jest system dystrybucji selektywnej. Jest to system, w którym dostawca zobowiązuje się sprzedawać towary lub usługi kontraktowe albo bezpośrednio albo pośrednio tylko dystrybutorom wybranym według określonych kryteriów, i w którym ci dystrybutorzy zobowiązują się nie sprzedawać tych towarów lub usług nieautoryzowanym dystrybutorom. Autor wyjaśnia specyfikę tego systemu, stosowanego zazwyczaj dla wprowadzania na rynek produktów znanej marki, towarów o zaawansowanej technologii, artykułów prasowych, wykorzystywanego także do zbywania pojazdów samochodowych, jak i części zamiennych do tych pojazdów.

9

Domniemanie niezgodności rabatu lojalnościowego z prawem konkurencji Unii Europejskiej - rozważania na tle wyroku w sprawie Intel

63%

Fähnrich M.

|

nr nr 1

201-214

XX

Coraz częstsze stosowanie domniemań w postępowaniach z zakresu prawa konkurencji Unii Europejskiej przyczyniło się w ostatnich latach do przesunięcia w znacznej mierze ciężaru dowodu z organu ochrony konkurencji na przedsiębiorstwo. Stosowanie domniemań w prawie konkurencji jest szczególnie złożone w przypadku spraw dotyczących nadużywania pozycji dominującej zakazanej na podstawie art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Niniejszy artykuł wskazuje problemy związane ze wzruszeniem domniemania naruszenia reguł konkurencji przez dominujące przedsiębiorstwo. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Intel stanowi ciekawe tło dla rozważań w tym kontekście. W artykule zaproponowano także sposoby wzruszenia domniemania naruszenia reguł konkurencji przez dominujące przedsiębiorstwo. (abstrakt oryginalny)

EN

The increasing application of presumptions in European Union competition law proceedings in recent years has contributed to a shift of the burden of proof away from competition authorities to undertakings. The use of presumptions is particularly complex in cases concerning the abuse of a dominant position under Article 102 of the Treaty on the functioning of the European Union. This article indicates a number of problems related to challenging the presumption of the breach of competition rules by a dominant undertaking. The judgment of the Court of Justice in the Intel case provides an interesting background for the analysis in the above context. The article also seeks to offer solutions as to how a dominant undertaking can rebut the presumption of a breach of competition law. (original abstract)

10

Problematyka wyznaczania rynku właściwego w przypadku rynków wielostronnych na przykładzie platform cyfrowych funkcjonujących w ramach rynków dwustronnych

63%

Anusz A.

|

nr nr 1

187-200

XX

Artykuł analizuje problematykę wyznaczania rynku właściwego na przykładzie przedsiębiorców cyfrowych funkcjonujących w ramach rynków dwustronnych. W artykule zostały przedstawiona charakterystyka rynku dwustronnego, w tym jego elementów charakterystycznych, takich jak efekt sieci i struktura cenowa rynku, które następne zostały przeanalizowane w kontekście trzech aspektów wyznaczania rynku właściwego. Artykuł prowadzi do wniosku, że ujęcie czasowe rynku właściwego powinno być brane pod uwagę zasadniczo każdorazowo w procesie wyznaczania rynku właściwego w odniesieniu do rynków wielostronnych funkcjonujących online. W artykule zwrócono również uwagę na pozycję rynkową przedsiębiorców cyfrowych, określanych mianem gatekeepers, tzn. takich którzy tworzą rynki i kształtują na nich warunki konkurencji, nie zawsze konkurując z podmiotami działającymi na ukształtowanych w ten sposób rynkach. W odniesieniu do tego typu przedsiębiorców artykuł stoi na stanowisku, że w odniesieniu do praktyk rynkowych konstrukcja prawna nadużywania pozycji dominującej wydaje się być wystarczająca, jednak nie można wykluczyć konieczności dalej idących regulacji. (abstrakt oryginalny)

EN

The article analyses the process of defining the relevant market, with reference to digital entrepreneurs who operate on two-sided markets. The article presents a description of two-sided markets, including their basic features, such as network effect and price structure. These aspects are then analysed in the context of three factors of the relevant market: relevant product market, relevant geographic market, and temporal relevant market. The article leads to the conclusion that a temporal relevant market should be determined each time when considering online multiside markets. The article also analyses the so-called gatekeepers, that is entrepreneurs creating markets on which they also define the market conditions. Moreover, they do not always compete on the markets which they have created. In the case of gatekeepers, the article leads to the conclusion that the legal construction of abuse of market position should be sufficient; however, further regulation of gatekeepers may be necessary in the future. (original abstract)

11

Stosunek między art. 81 i 82 Traktatu a krajowym prawem konkurencji (reguły konwergencji)

51%

Kohutek K.

|

nr nr 4

14-20

XX

O ile art. 81 TWE przewiduje zakaz tzw. kolektywnych praktyk, artykuł 82 ustanawia zakaz nadużywania pozycji dominującej przez jedno lub więcej przedsiębiorstw. Artykuł 3 rozporządzenia nr 1/20034 normuje stosunek art. 81 i 82 TWE do stosownych przepisów krajowego prawa konkurencji, nakładając określone obowiązki na organy antymonopolowe oraz sądy państw członkowskich. Dlatego też wprowadzenie reguł zawartych w artykule 3 ma istotne znaczenie dla działalności przedsiębiorstw.