Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kompetencja wewnętrzna państwa na tle wybranych przepisów Karty Narodów Zjednoczonych

100%

Sikirycki T.

|

nr nr 43

99-117

XX

Współczesne stosunki międzynarodowe cechuje coraz silniej zaznaczająca się konfrontacja dwóch przeciwstawnych tendencji. Pierwsza polega na silnym akcentowaniu suwerenności państw i prowadzi do absolutyzowania jej zasięgu tak w stosunkach międzynarodowych, jak i w obrębie polityki wewnętrznej. Druga wyraża się w naturalnej konieczności coraz szerszego wiązania własnych państwowych interesów z interesami innych podmiotów czy to w formie umów międzynarodowych, czy przystąpienia do organizacji regionalnych lub uniwersalnych, co z istoty swej prowadzi do wyłączenia szeregu zagadnień spod samodzielnego, bieżącego rozstrzygania, a także poddania wielu kwestii wewnątrzpaństwowych międzynarodowej kontroli. U podstaw drugiej tendencji często jednak leży jedynie kalkulacja oparta na aktualnym układzie stosunków międzynarodowych, w których odrębne role przypadają silnym i słabszym. Stąd parawan suwerenności czy też kompetencji wewnętrznej ukrywa mechanizm obrony państw przed skutkami wprowadzenia w życie postanowień dokumentów międzynarodowych, obowiązujących te państwa. Na przykładzie niektórych przepisów Karty Narodów Zjednoczonych można przedstawić dylematy w sferze praktycznej realizacji, fundamentalnych w swej prawno-politycznej naturze, instytucji prawa międzynarodowego. Wybór Karty Narodów Zjednoczonych nie jest rzecz jasna przypadkowy. Zakładając, że za podpisem pod Kartą kryje się akceptacja jej postanowień przez suwerenny podmiot prawa międzynarodowego, wyrażający wolę uczestnictwa w wykonywaniu określonych praw i podporządkowania się konkretnym obowiązkom, przyjąć należy niemal powszechne obowiązywanie dokumentu o jakim mowa. Pretenduje on do objęcia swym zakresem wszystkich najistotniejszych dziedzin stosunków międzynarodowych, ze szczególnym wszakże uwzględnieniem pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. Szerokie kompetencje przyznane właśnie w tym obszarze aktywności Radzie Bezpieczeństwa powodują pojawianie się prób instrumentalnej interpretacji odpowiednich przepisów, zgodnie z partykularnym interesem politycznym, sprzecznym z celami i zasadami ONZ, a także działań wykorzystujących nieprecyzyjną redakcję postanowień Karty dla odebrania im właściwego i zamierzonego przez państwa założycielskie znaczenia. (fragment tekstu)

EN

The article touches a difficult, both from theoretical and practical points of view, question of internal competence of the state in the aspect of international law. The problem is rooted in the parallal existence of two antagonistic tendencies: a strong stress on the principle of sovereignty of the state and the necessity of combining own interest with that of other subjects of international law. Ananalysis of international configuration of power, from the point of view of internal interest, leads the states to escape from fulfilling their international obligations. The idea of internal competence often is used to hide the above mentioned in tentions. The author approaches the conception of internal competence as one deriving from sovereignty of state, indicating that the competence refers not so much to sovereignty as a status or a set of features characteristic for a sovereign subject, but to the range of problem sautonomously decided. Hence a proposition of a uniform understanding of sovereignty, and distinction of internal and external competence, depending on the area of an autonomous decision. All the above considerations are based on those regulations of the United Nations Charter which refer to the competence of the Security Council, concerning disputets and situations threatening peace. The author proposes, basing on the presented conception of internal competence, such an interpretation of the UN Charter which on one hand secures the interest of states from unlawful interference in their internal affairs, but on tho other hand leaves the necessary freedom of action to the statutory UN organs, with in a competence agreed on by sovereign subjects and provided by the UN Charter. (original abstract)

2

Prawa człowieka w Karcie NZ i w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka

100%

Drzewicki K.

|

nr nr 3

9-24

XX

Autykuł zawiera: 1. Klauzule praw człowieka w Karcie NZ, 2. Charakter prawny i znaczenie klauzul praw człowieka w Karcie NZ, 3. Przyjęcie i treść Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, 4. Status i znaczenie polityczno-prawne Deklaracji.

3

Customary International Law on the Use of Force

100%

Czapliński W.

|

tom 8

|

nr nr 2

97-111

EN

It is notorious that there are two main positions of international lawyers as to the lawfulness of the use of force in international law. According to the dominant view, the ban on the use of force under the UN Charter is absolute, and force is allowed exclusively in three situations provided in the UN Charter: upon the authorization of the UN Security Council, in self-defence, and against enemy States on the basis of Art.53 and 107, the latter option being purely hypothetical. Rare opponents invoke a strict interpretation of Art.2(4) of the Charter and emphasize that an armed force cannot be used against sovereignty, territorial integrity, or in any other manner contrary to the goals and principles of the UN. Against the background of this dispute a question can be asked whether, the UN Charter notwithstanding, the use of force is regulated by other international legal norms, in particular customary law. (original abstract)

4

Polskie zaangażowanie w Afryce. Ambasador Lewandowski w ONZ a sprawa Konga

100%

Kratiuk B.

|

nr nr 2

367-382

XX

Celem artykułu jest analiza polskiej polityki zagranicznej realizowanej w ramach ONZ w okresie zimnej wojny. Jako case study posłużył rok 1960, kiedy Polska była członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ. Reprezentowana była wówczas przez ambasadora Bohdana Lewandowskiego, którego rolę również przybliżono w niniejszym artykule. W tym okresie Polska starała się wspierać nowo powstałe państwa i ich niezależność, co uwarunkowane było nie tylko ogólną polityką obozu socjalistycznego, ale przede wszystkim historycznymi doświadczeniami kraju. Tak też było, kiedy niepodległość uzyskało Kongo. Przedstawiono, jak reprezentant Polski, ambasador Bohdan Lewandowski, w swoich działaniach w Radzie Bezpieczeństwa starał się wspierać rząd w Kongu. W artykule ukazano także rolę, jaką odegrał Dag Hammarskjoeld, sekretarz generalny ONZ, oraz kontrowersje związane z ONUC - Operacją Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kongu, tj. misją pokojową wysłaną do Konga na prośbę kongijskiego rządu. Przeanalizowano pokrótce politykę i postawę innych państw Rady, mających wpływ na przebieg i zakończenie samego kryzysu oraz misji, która miała go zażegnać. Artykuł przybliża problem podziału w Radzie Bezpieczeństwa, kluczowość stanowiska sekretarza generalnego, ale przede wszystkim polskie starania na rzecz Konga i utrzymania przez to państwo niepodległości i niezależności.(abstrakt oryginalny)

EN

The purpose of the article is to analyse the Polish foreign policy in the UN during the Cold War. The author has chosen the year 1960 for her case study, as at that time Poland was a member of the UN Security Council and was represented by Ambassador Bohdan Lewandowski. Furthermore, the article shall elaborate on the role played by Ambassador Lewandowski. In the period in question, Poland strived to support newly emerging countries and their independence, which was not only determined by the overall policy of the socialist camp but even more so by Poland's entire historical experience. This was also the case when Congo gained independence. The author shall present the significant role played in the Security Council by Polish Ambassador Bohdan Lewandowski, who sought to support Congo through his activity. The article shall also elaborate on the role played by UN Secretary-General Dag Hammarskjoeld and on the controversies surrounding ONUC, the UN peacekeeping mission deployed to the Congo upon the request of the local government. Furthermore, the author shall analyse the policies and positions of the other countries sitting in the Council that influenced the course and conclusion of the crisis and the mission that was to address it. The article focuses on the problem of divisions in the Security Council, the key importance of the Secretary-General's position, but most importantly it presents Poland's efforts to support Congo and help it maintain independence and sovereignty.(original abstract)

5

Recenzja książki Ireny Popiuk-Rysińskiej pt. Ewolucja systemu zbiorowego bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych po zimnej wojnie, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, 2013

100%

Kuźniar R.

|

nr nr 1

349-354

XX

Praca Ewolucja systemu zbiorowego bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych po zimnej wojnie jest naturalnym zwieńczeniem badań od lat prowadzonych przez dr Irenę Popiuk-Rysińską. Jest to przy tym klasyczna dysertacja habilitacyjna w najlepszym tego słowa znaczeniu. Charakteryzuje ją oryginalny problem badawczy, kompleksowość ujęcia, jego przemyślana struktura, dyscyplina i wysoka precyzja wywodu oraz obszerna literatura, na której została oparta. W klasie dysertacji jest to rzecz niemal perfekcyjna. W naszej (światowej także) literaturze przedmiotu Narody Zjednoczone i ich Organizację przedstawia się jako również system bezpieczeństwa zbiorowego.(fragment tekstu)

6

La Charte des Nations Unies interdit-elle le recours à la force armée ?

100%

Sur S.

|

nr nr 1

177-188

XX

La Charte des Nations Unies interdit-elle le recours à la force armée ? C'est une question essentielle tenant compte du fait que la Charte des Nations Unies définit comme le but principal des Nations Unies le maintien de la paix et de la sécurité intrnationale. L'article est une interprétation personnelle de l'interdiction du recours à la force inscrite dans la Charte des Nations Unies. La paix, au sens positif du terme, dépassant la simple absence de conflits, mais enracinée dans la coopération pacifique et amicale entre les nations est envisagée dans l'article 55, inscrit dans le Chapitre IX qui traite de la coopération économique et sociale. La paix au sens négatif ne signifie que l'absence d'hostilités armées. C'est cette conception de la paix que la Charte des Nations Unies chereche surtout à mettre en oeuvre, établissant à cette fin un dispositif normatif et institutionnel. La garantie juridique est l'article 2 alinéa 4 qui d'une façon drastique limite le droit de l'Etat à recourir à la force dans les relations internationales La garantie institutionnelle est le Conseil de Sécurité. Son devoir est de maintenir et de rétablir la paix et la sécurité internationale et ses compétences sont définies dans le Chapitre VII de la Charte. Une question à part consitue l'article 51 de ce Chapitre qui prévoit pour l'Etat le droit naturel de légitime défense individuelle ou collective. La Charte des Nations Unies interdit-elle la guerre ? Le mot,,guerre'' ne figure dans la Charte qu'une fois, dans le Préambule, pour la condamner. Mais depuis l'entrée de la Charte en vigueur la violence internationale n'a pas disparu. L'auteur présente trois grandes lignes d'interprétation de l'article 2, alinéa 4 de la Charte : intégriste, nihiliste, pragmatique. L'interprétation intégriste, cela veut dire traditionnelle, pose que l'article 2, alinéa 4 comporte une interdiction générale et absolue de l'emploi de la force armée dans les relations internationales. L'interprétation nihiliste est à l'opposé à la précédente et s'appuye sur une appréciation réaliste de la situation acceptant de nombreux abandons dans la pratique de l'interdiction du recours à la force. L'auteur se prononce pour l'interprétation pragmatique où on cherche de concilier les normes avec la pratique internationale où le texte des normes est interprété dans le contexte de concrets événements que provoque le recours à la force. L'application de l'article 2 alinéa 4 suscite un certain nombre de problèmes : l'interdiction ne concerne que les Etats tandis que de plus en plus souvent ce sont des acteurs non-étatiques qui recourent à la force dans les relations internationales. D'autres questions concernent l'interprétation de la menace d'emploi de la force armée, de la restriction du recours à la force armée, l'emploi de la force dans le cas de réalisation du principe relatif à la responsabilité de protéger et dans le cas d'emploi de la force avec l'aval du Conseil de Sécurité. Une attention particulière consacre l'auteur au droit naturel de légitime défense individuelle ou collective, prévu dans l'article 51 de la Charte. La majorité de la doctrine considère que la légitime défense n'est qu'une exception du principe d'emploi de la force qui ne peut s'exercer qu'à l'encontre d'une agression armée d'un Etat en provenance d'un autre Etat. Dans l'article on traite encore des conceptions de la légitime défense fonctionnelle et structurelle. En conclusion l'auteur souligne la nécessité que dans le domaine de l'interdiction du recours à la force la Charte des Nations Unies soit plus ouverte, plus flexible et plus intelligente.(abstrakt oryginalny)

EN

This question is of key importance given that maintaining international peace and security is what the Charter of the United Nations defines as the organisation's primary objective. The article constitutes an original interpretation of the prohibition of the use of force included in the Charter of the United Nations. Article 55 in Chapter IX : International Economic and Social Co-operation speaks of peace in the positive sense, that is not limited solely to the absence of conflicts but rooted in peaceful and friendly cooperation between nations. Peace in the negative sense means only the absence of armed conflicts. This concept of peace is predominant in the UN Charter, having legal and institutional guarantees. The legal guarantee is set out in Article 2 Section 4, which radically restricts the right of states to use force in international relations. The role of the institutional guarantee is played by the Security Council. Its task consists in preserving and restoring international security and peace, and its competences are determined in Chapter VII. Article 51 of the same Chapter, in turn, which provides for a state's inherent right of individual or collective self-defence. Does the UN Charter prohibit war? The word 'war' as such is used in the Charter only once, in the Preamble, where war is condemned. But violence has not disappeared from international relations since the UN Charter's entry into force. The author presents three ways to interpret Article 2 Section 4 of the UN Charter : integrist, nihilistic and pragmatic. The traditional, integrist interpretation assumes a universal and absolute ban on the use of force in international relations ; the nihilistic interpretation assumes realistic evaluation of the situation, in practice granting numerous exceptions from the prohibition of the use of force. The author himself advocates the pragmatic interpretation, where the text of the norm is interpreted in the context of specific events that bring about the use of force. The application of Article 2 Section 4 involves certain problems : the ban concerns only states, while non-state actors increasingly often use force in international relations as well. Other issues concern the interpretation of the threat of using force, restrictions to the application of the prohibition of the use of force, using force for implementing the principle of responsibility to protect and using force upon consent of the Security Council. The author separately focuses on the inherent right of individual or collective self-defence, provided for in Article 51 of the Charter. The majority of experts in the field represent the view that self-defence is an exception from the principle of using force only in the case of armed aggression of one state against another. The article further highlights the division between functional and structural self-defence. In the conclusion, the author points out the need for the UN Charter to be(original abstract)

7

Some Remarks on the Relationship between the Jus Ad Bellum Regulations under the un Charter and Customary International Law - Why Does It Matter So Much?

100%

Kowalski M.

|

tom 8

|

nr nr 2

112-126

EN

One of the key issues for conveying the modern normative structure of jus ad bellum, i.e. the international law norms governing the use of force, is the mutual relations of the treaty regulation under the United Nations Charter (the UN Charter) regime and the relevant customary law. Contrary to as it may seem prima facie, this relationship remains highly ambiguous. Obviously, it is strictly and inextricably linked with all the dilemmas and challenges of jus ad bellum regulation under the UN Charter regime in all its ambiguity. Thus, addressing the character of this relationship firstly demands referring to the mentioned dilemmas and challenges. (original abstract)

8

Od orędzia Roosevelta do Celów Zrównoważonego Rozwoju 2030. Kwestia rozwoju na forum Narodów Zjednoczonych

84%

Popiuk-Rysińska I.

|

nr nr 1

9-36

XX

Geneza i instytucjonalizacja oraz ewolucja międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju są związane z historią Narodów Zjednoczonych. Karta NZ zawiera liczne postanowienia dotyczące spraw społecznych i gospodarczych. W ciągu 70 lat funkcjonowania organizacji podlegały one różnym interpretacjom, pozwalając jej dostosowywać się do potrzeb państw i środowiska międzynarodowego. Można zauważyć zmieniające się podejście do rozwoju, które było odzwierciedlane w ko - lejnych czterech Dekadach, poczynając od rozwoju ujmowanego w kategoriach gospodarczych, poprzez rozwój społeczny i gospodarczy, następnie liberalną ortodoksję, którą zastąpiła koncepcja zrównoważonego rozwoju wyrażona w Milenijnych Celach Rozwoju, a potem Celach Zrównoważonego Rozwoju 2030. Równocześnie kształtowało się prawo do rozwoju, które zostało sformułowane i przyjęte w 1986 r. przez Zgromadzenie Ogólne NZ, następnie potwierdzone i powszechnie zaakceptowane w dokumentach końcowych Światowej Konferencji Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. jako "powszechne i niezbywalne prawo człowieka oraz integralna część fundamentalnych praw człowieka". Wydarzenie to zapoczątkowało proces instytucjonalizacji tego prawa, a zwłaszcza rozwój instrumentów jego implementacji. Kształtowanie się i utrwalanie prawa do rozwoju miało wpływ na przyjęcie i kształt Celów Milenijnych. Jednocześnie realizacja ostatniego z celów milenijnych i postmilenijnych odnosząca się do współpracy międzynarodowej oraz obowiązku pomocy rozwojowej jest uznawana za niezbędny warunek realizacji wszystkich celów milenijnych.(abstrakt oryginalny)

EN

The origin, institutionalisation and evolution of international development co - operation are related to the history of the United Nations. The UN Charter contains numerous provisions concerning social and economic rights. Within the 70 years of UN's existence, they were subject to various interpretations, allowing the organisation to adjust to the needs of states and of the international environment. The approach to development was noticeably changing, as reflected in the subsequent four Decades, starting with development perceived in economic terms, through social and economic development, followed by liberal orthodoxy, which was then replaced by the concept of sustainable development expressed in the Millennium Development Goals and then the 2030 Sustainable Development Goals. At the same time, the right to development was taking shape; it was formulated and adopted in 1986 by the UN General Assembly and subsequently confirmed and commonly accepted in the concluding documents of the World Conference on Human Rights held in Vienna in 1993 as 'universal and inalienable right and an integral part of fundamental human rights'. This event started the process of institutionalisation of this right, in particular the development of instruments used to implement it. The development and consolidation of the right to development influenced the adoption and form of the Millennium Goals. On the other hand, the implementation of the last of the millennium and post-millennium goals concerning international cooperation and the obligation of development assistance is considered the prerequisite for the realisation of all the millennium goals.(original abstract)