Not every national parliament vested with the authority to partake in decisions to deploy armed forces in military operations enjoys identical powers. In essence, democratic decision-making procedures govern collaboration between the executive and legislative branches of government. Having such procedures in place is a test of the democratic nature of a state and a prerequisite for its credibility as an international partner. The quality of collaboration among allies depends on their efficiency in deploying military force. It is therefore vital that each participating country be able to make its decisions effectively. The connection between the principle of parliamentary control over military matters and the need to deliver on alliance obligations is evident in Germany whose procedures on the use of military force envision a strong involvement on the part of legislative authorities. Germany’s active involvement in military operations is subject to the Bundestag’s approval. A special Bundestag committee has been put in charge of streamlining the decision-making process. The committee has proposed that annual reports be filed on the Bundeswehr’s capacity to cooperate with allied armed forces and announced that Bundestag’s consent for operations will not be required to authorize the posting of soldiers in multinational command centers of NATO and crews of AWACS’s as long as they are not located in conflict areas.
PL
Uprawnienia tych parlamentów narodowych, które dysponują możliwościami współdecydowania o udziale sil zbrojnych w operacjach wojskowych nie są identyczne. Istotą procedur decyzyjnych w demokratycznych warunkach ustrojowych jest uregulowane współdziałanie władzy wykonawczej z władzą ustawodawczą. Świadczy to o demokratycznym charakterze państwa i jego wiarygodności jako partnera. Jakość współdziałania sojuszników zależy od sprawnego udostępniania przez nich zdolności militarnych, a zatem także od efektywnego procesu decyzyjnego w poszczególnych krajach. Zależność między zasadą kontroli parlamentu nad sprawami wojskowymi a koniecznością sprostania zobowiązaniom sojuszniczym jest widoczna szczególnie w przypadku Niemiec, dysponujących procedurami decyzyjnymi w zakresie użycia siły militarnej, które cechują silną partycypację władzy ustawodawczej. Aktywne zaangażowanie Niemiec w operacjach militarnych podlega aprobacie Bundestagu. Specjalna komisja Bundestagu odpowiadała za usprawnienie procesu decyzyjnego. Komisja zaproponowała, aby roczny raport dotyczył oceny zdolności Bundeswehry do kooperowania z sojuszniczymi siłami zbrojnymi i zapowiedziała, że zgoda Bundestagu na operacje nie będzie obejmowała konieczności autoryzowania obecności żołnierzy w wielonarodowych centrach dowodzenia/sztabach NATO i samolotach AWACS, o ile nie będą one zlokalizowane na obszarach konfliktu.
After 2011, Polish-German military cooperation has gained a new momentum. It is carried out on both bilateral and multilateral basis within NATO, EU and the Weimar Triangle framework. The scope of the cooperation covers principally the sphere of defense, but excludes the creation of security processes on a global scale. The question of the activities of the North Atlantic Alliance and the European Union in the field of providing safety and security is also present in the cooperation. This applies especially to the functioning of NATO as a defense alliance and the EU as an institution responsible for emergency response management. Strictly military sphere of cooperation, however, consists mainly in the exchange of information related to the functioning of the Polish Armed Forces and the Bundeswehr, as well as in the exchange of experience related to the organization of the national defense system.
PL
Polsko-niemiecka współpraca wojskowa nabrała nowej dynamiki po 2011 r. Jest prowadzona zarówno w układzie bilateralnym, jak i multilateralnym w ramach NATO, UE i Trójkąta Weimarskiego. Jej zakres skoncentrowany został w sferze obronności, a nie kreowania procesów bezpieczeństwa w wymiarze globalnym. Obecna jest w niej także kwestia aktywności Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej w obszarze zapewniania bezpieczeństwa. Odnosi się to zwłaszcza do funkcjonowania NATO jako sojuszu obronnego i UE jako instytucji podejmującej działania w zakresie reagowania kryzysowego. Natomiast na sferę kooperacji stricte wojskowej składa się głównie wymiana informacji na temat funkcjonowania Sił Zbrojnych RP i Bundeswehry oraz wymiana doświadczeń związanych z organizacją systemu obronnego państwa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.