Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wplyw nawozenia azotem na plonowanie Bromus unioloides w siewie czystym i mieszanym

100%

Kitczak T. , Czyz H. , Gos A.

Materiały Seminaryjne. Instytut Melioracji Użytków Zielonych

|

1997

|

tom 38

145-150

2

Poznajemy nasze trawy. Część XIII. Stokłosa obiedkowata

100%

Strychalska A.

Bydło

|

2009

|

nr 06

3

Porównanie plonowania łąki trwałej i monokultury stokłosy obiedkowatej na glebie mineralno-murszowej

84%

Wesolowski P.

|

nr 2

4

Wplyw dolistnego dokarmiania azotem na plon i wartosc paszowa kupkowki pospolitej i stoklosy obiedkowatej

84%

Ciepiela G. A. , Jankowski K. , Jodelka J.

|

nr 3

5-13

5

Porownanie sposobow siewu mieszanek lucerny z niektorymi gatunkami traw. III. Pobranie skladnikow mineralnych

84%

Jelinowska A. , Magnuszewska K.

|

tom 105

93-105

6

Interaction between K, Na, Ca and Mg in rescuegrass [Bromus unioloides Humb.et Kunth.] and soil in relation to N, K, Na and Mg fertilization

71%

Nowak G. A. , Zalewska M.

|

tom 61

139-146

EN

A pot experiment was conducted to study the effects of increasing rates of nitrogen, potassium, sodium and magnesium on yield and mineral composition of rescuegrass (Bromus unioloides Humb. et Kunth.). The highest yield of dry matter was obtained in the case of nitrogen and potassium treatments, while the effect of sodium and magnesium turned aut tobesmall. Increasing rates of nitrogen improved mineral composition of rescuegrass by limiting excessive potassium accumulation and increasing concentration of Ca, Mg and Na in plant tissues. It resulted in a desirable decrease in values of K/Ca, K/Mg, K/(Ca+Mg) and (K+Na)/(Ca+Mg) ratios. Potassium fertilization increased K/Ca, K/(Ca+Mg) and (K+Na)/(Ca+Mg) ratios in rescuegrass and also K/Mg, K/Na in the second cutting. Sodium and magnesium fertilization diminished the disproportions in ionic equilibrium only to some extent.

PL

W doświadczeniu wazonowym badano wpływ zwiększających się dawek azotu, potasu, sodu i magnezu na plonowanie i skład stokłosy uniolowatej (Bromus unioloides Humb. et. Kunth.). Największe przyrosty suchej masy roślin uzyskano pod wpływem nawożenia azotem i potasem, podczas gdy efektywność sodu i magnezu okazała się niewielka. Azot poprawił skład mineralny stokłosy przez ograniczenie nadmiernej akumulacji potasu oraz zwiększenie koncentracji Ca, Mg i Na w roślinach. Spowodowało to korzystne zmniejszenie wartości stosunku K/Ca, K/Mg, K/(Ca+Mg) oraz (K+Na)/(Ca+Mg). Nawożenie potasem zwiększało stosunek K/Ca, K/(Ca+Mg) oraz (K+Na)/(Ca+Mg), a w drugim odroście stokłosy także stosunek K/Mg i K/Na. Zastoswanie sodu oraz magnezu tylko w niewielkim stopniu rekompensowało te dysproporcje.

7

Przydatność niektórych gatunków traw pastewnych jako komponentów mieszanek na przemienne użytki zielone

59%

Mlynarczyk K.

Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura

|

1994

|

tom 57,Suppl.A

37

PL

W latach 1986-1990 badano, w ramach trzech ścisłych doświadczeń polowych, sześć prostych mieszanek trawiastych, zestawionych w różnych wariantach z pięciu gatunków wysokich traw pastewnych. Mieszanki wysiewano trzema sposobami: jako wsiewkę w jęczmień jary, z 5% dodatkiem życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) oraz w "czystym siewie". Wśród porównywanych gatunków traw, wysoko konkurencyjne w stosunku do pozostałych komponentów mieszanek, okazały się rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius /L./ Beauv. ex J. et C. Presl) i kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L J. Niższym poziomem konkurencyjności cechowały się stokłosa obiedkowata (Bromus catharticus Yahl i kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis L.), a najniższym - tymotka łąkowa (Phleum pratense L.). O wielkości uzyskanych plonów suchej masy decydowały głównie rajgras wyniosły i kupkówka pospolita, natomiast ogólnie najkorzystniejszy skład chemiczny charakteryzował stokłosę obiedkowatą. Przeprowadzone badania wykazały zasadność stosowania wsiewek traw w jęczmień jary, który znacznie ograniczał zachwaszczenie, umożliwiając jednocześnie uzyskanie w roku siewu plonu ziarna i niekiedy "ściernianki". Życica wielokwiatowa, stosowana jako dodatek do mieszanek, decydowała o ich wydajności w roku siewu, ograniczała jednak udział w runi poszczególnych gatunków traw i wpływała ujemnie na wydajność niektórych zestawów w latach pełnego użytkowania.

EN

Three strict field experiments were carried out in 1986-1990 to study six simple grass mixtures composed in different variants of five species of high forage grasses. The mixtures were sown using three methods: as an additional component sown into spring barley, with 5% addition of Italian ryegrass (Lolium multiflorum Lam.), and in "pure sowing". Tall oatgrass (Arrhenatherum elatius /L./ Beauv. ex J. et C. Presl) and cocksfoot (Dactylis glomerata L.) proved to be highly competitive in relation to other grass species, components of the mixtures. Prairie grass (Bromus catharticus Vahl.) and meadow fescue (Festuca pratensis' L.) were less competitive, while the lowest competition was noted in the case of timothy (Phleum pratense L.). Dry matter yields were determined most of all by the prairie grass and cocksfoot, but prairie grass was characterized by the most satisfactory chemical composition. Studies showed that grasses should be sown into spring barley. This procedure limited the infestation with weeds and made it possible to obtain grain yield in the year of sowing, and sometimes also the first yield of the grasses sown into protective plant. Italian ryegrass used as an additive in the mixtures determined their yield in the year of sowing, but it restricted percentage of particular grass species in the sward, and had an adverse effect on the yield of some mixtures in the years of their fuli utilization.