Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

WHO ARE THESE, ROBED IN WHITE, AND WHERE HAVE THEY COME FROM? (REV 7: 13). THE ULMA FAMILY IN LIGHT OF JOHN OF PATMOS’ VISIONS

100%

Nalewaj A.

|

2022

|

tom 23

181-193

PL

Głównym celem niniejszego studium jest prezentacja losów Rodziny Ulmów z Markowej na tle biblijnej wizji zbawionych w Ap 7, 9-17. 24 marca 1944 r. Wiktoria i Józef Ulmowie wraz z siedmiorgiem dzieci ponieśli śmierć męczeńską z rąk niemieckich żandarmów za udzielenie schronienia ośmiorgu Żydom. Od kilkunastu lat toczy się proces beatyfikacyjny Rodziny z Podkarpacia i ma on wyjątkowy charakter z tego względu, że kandydatami na ołtarze są nie tylko rodzice, ale także ich wszystkie dzieci: Stanisława, Barbara, Władysław, Franciszek, Antoni i Maria w wieku od 8 do 1,5 roku oraz Nienarodzone, które Wiktoria nosiła w łonie. Opracowanie składa się z dwóch części: egzegetycznej i biograficznej. Pierwsza część to egzegetyczno-teologiczna analiza tekstu zawartego w Ap 7, 9-17, który stanowi biblijny kontekst drugiej części artykułu, w której opisano dzieje bohaterskiej Rodziny.

EN

The main purpose of this study is to present the history of the Ulma family from Markowa against the background of the biblical vision of redeemed in Rev 7:9-17. On 24 March 1944, Wiktoria and Józef Ulma and their seven children were murdered by German soldiers for giving shelter to eight Jews. The beatification process of the family from the Subcarpathia region began several years ago and has an unique character. It lies in that the beatification process concerns not only the parents, but all their children: Stanisława, Barbara, Władysław, Franciszek, Antoni and Maria aged from 8 to 1.5 years, and the Unborn child, still in Wiktoria’s womb. This article consists of two parts: exegetical and biographical. The first part contains an exegetic and theological analysis of the text of Rev 7:9-17, which provides a biblical context for the second part of the paper, describing the heroic story of the family.

2

Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016)

86%

Szymik S.

|

tom 34

511-518

EN

Book review: Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016). Ss. 214. 65 PLN. ISBN: 978-83-7829-217-3

PL

Recenzja książki: Joanna Nowińska, Co słyszysz poza słowem? «Sound design» Apokalipsy św. Jana (Rozprawy i Studia Biblijne 47; Warszawa: Vocatio 2016). Ss. 214. 65 PLN. ISBN: 978-83-7829-217-3

3

Monotrynitarne powitanie w Apokalipsie

72%

Rucki M. , Szymański K.

|

2015

|

nr 19

183-197

EN

In the paper, the attention is paid to the greeting directed to the readers of the Revelation in the passage 1:4-7. Its structure suggests that its source is not John who wrote the Book, but the Gog who presents Himself as a unity of three persons: Father, Son and the Holy Spirit. The greeting focused most on Jesus Christ, his exceptional love towards humans and his mssion. Along with his appearance on the Earth, the process of bringing people back to God started. Monotrinitarian greeting introduces the reader to the reality of the eschatological future which would have been horrible if not the fact of limitless love and care expressed in the greeting.

PL

W artykule zwrócono uwagę na pozdrowienie skierowane do czytelników Apokalipsy św. Jana w wersetach 1,4-7. Struktura pozdrowienia sugeruje, że nie jest do pozdrowienie wyartykułowane przez Jana, tylko pochodzące od Boga jawiącego się jako jedność trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Najwięcej uwagi pozdrowienie poświęca osobie Jezusa Chrystusa, Jego wyjątkowej miłości do człowieka oraz Jego misji, albowiem wraz z Jego pojawieniem się na ziemi rozpoczęło się dzieło odzyskiwania człowieka dla Boga. Monotrynitarne pozdrowienie wprowadza czytelnika w rzeczywistość rzeczy ostatecznych, która byłaby przerażająca, gdyby nie fakt bezgranicznej miłości i życzliwości wyrażonej w tymże pozdrowieniu.

4

Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie

58%

Urbanek B. S.

|

tom 33

251-276

EN

The wrath (thymos and orgē) of God is a very distinctive motif in the Revelation of John, especially in Chapters 14–19. There the motif is presented mainly through the metaphors of a cup (potērion) of wine (oinos), a wine-press (lēnos), and bowls (phialē) full of plagues. The book’s author creatively used Old Testament images and added a new one, the bowls. This figure of speech allowed the writer to explain the difficult question of God’s anger from different angles, and it made the biblical text more compelling. The bowls of wrath can be understood as disasters taking place in history but still allowing the opportunity to repent. The last judgment, depicted in metaphors of a cup of wine and a wine-press, is the definitive destruction of iniquity. On the one hand, the metaphors of God’s wrath show human responsibility for one’s decisions, and on the other hand they assert God as the Lord of history. The wrath of God turns out to be an adequate punishment for sins, which is underlined by the picture of the wine of the passion of her fornication. Lastly, wine, a cup, a wine-press and a bowl of wrath are all the antithesis of God’s blessing, present in his gifts: the fruit of the earth and grace issuing from the cult.

PL

Gniew (thymos i orgē) Boży jest wątkiem wyraźnie obecnym w Janowej Apokalipsie. Został on ukazany przede wszystkim poprzez obecne w rozdziałach 14-19 metafory kielicha (potērion) z winem (oinos), tłoczni (lēnos) winogron i czar (phialē) z plagami. Autor księgi wykorzystał w sposób twórczy obrazy starotestamentalne i dodał własny, nowy. Zastosowanie przenośni pozwoliło na wieloaspektowe opisanie trudnego problemu Bożego oburzenia. Zwiększyło także siłę perswazji tekstu biblijnego. Czasze gniewu można rozumieć jako katastrofy dziejące się w historii i dające jeszcze szansę nawrócenia. Sąd końcowy, wyrażony w przenośniach kielicha i tłoczni wina, to definitywne zniszczenie nieprawości. Metafory gniewu ukazują z jednej strony odpowiedzialność człowieka za swoje decyzje, a z drugiej – Boga jako Pana historii. Gniew Boży okazuje się być adekwatną karą za grzechy, co podkreśla przenośne określenie grzechu jako wina pożądliwości nierządu. W końcu, wino, kielich, tłocznia i czasza gniewu są antytezami błogosławieństwa Bożego wyrażonego w Jego darach – owocach ziemi i łaskach płynących z kultu.