Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Język jako narzędzie przemocy. Uczeń z zespołem Aspergera w polskiej szkole

100%

Całek G. , Piniewska A.

|

nr 15

109-124

EN

The article addresses the language used in relation to pupils with Asperger syndrome at Polish schools. It is based on the conclusions from the analysis of interviews conducted with parents of children on the autism spectrum in two periods: in 2015–2020 (32 interviews conducted in person) and in 2022 (43 interviews conducted online). The results of the study show that numerous terms are used at schools with respect to pupils with Asperger’s syndrome that have an exclusionary, stigmatising and sometimes even vulgar nature. Unfortunately, such exclusionary language is often used not only by those pupils’ peers, but also by their teachers.

2

Zespół Aspergera u osób dorosłych – zbieżność z innymi zaburzeniami, zaburzenia współwystępujące i problemy towarzyszące

86%

Sławińska A.

|

2014

|

tom 14

|

nr 4

304-307

EN

Asperger’s disorder (Asperger’s syndrome) falls under the category of pervasive developmental disorders in DSM-IV and ICD-10. Not completely defined diagnostic criteria are the topic of discussion between investigators and clinicians. The new classification system – DSM-5 – eliminates Asperger’s disorder, the broad term – autism spectrum disorder appears. Common symptoms of Asperger’s syndrome include: verbal and nonverbal communication difficulties, egocentricity, problems with social skills, repetitive behaviors, limited range of interests, coordination problems. The manifestation of Asperger’s syndrome alters across life. Symptoms become more visible around the time of adolescence, when social demands increase. The awareness of being unusual leads to increasing withdrawal. It is difficult to make a proper diagnosis, especially in adult patients. Lots of adult psychiatric patients presenting major diagnostic difficulty actually have Asperger’s syndrome, which was previously undiagnosed. Asperger’s disorder can be misdiagnosed with personality disorders or schizophrenia. Moreover, many conditions may be comorbid to Asperger’s disorder (e.g. obsessive compulsive disorder, affective disorders, schizophrenia, eating disorders). Aggression, addictions, suicide attempts and ideation may also overshadow symptoms of Asperger’s syndrome. In conclusion, there are many comorbid disorders and associated problems, which can contribute towards obscuring the underlying Asperger’s syndrome in adult patients.

PL

W klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV zespół Aspergera należy do kategorii całościowych zaburzeń rozwoju. Nie w pełni zdefiniowane kryteria diagnostyczne są przedmiotem dyskusji badaczy i klinicystów. W nowym systemie klasyfikacji – DSM-5 – zespół Aspergera nie występuje, pojawiła się za to szeroka jednostka „spektrum zaburzeń autystycznych”. Do najpowszechniejszych objawów zespołu Aspergera zalicza się: zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej, egocentryzm, upośledzenie umiejętności społecznych, stereotypowość zachowań, zawężenie zainteresowań, problemy z koordynacją. Manifestacja symptomów zmienia się w ciągu życia – z powodu wzrastających wymagań społecznych objawy stają się wyraźniejsze w okresie dorastania. Świadomość bycia innym prowadzi do pogłębiającego się wycofania. Postawienie właściwej diagnozy jest szczególnie trudne u osób dorosłych. Wielu pacjentów psychiatrycznych, w których przypadku istnieją duże trudności z ustaleniem rozpoznania, cierpi na – wcześniej niezdiagnozowany – zespół Aspergera. Jego objawy bywają błędnie rozpoznawane jako symptomy zaburzeń osobowości czy schizofrenii. Co więcej, wiele zaburzeń może współwystępować z zespołem Aspergera (np. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia afektywne, schizofrenia, zaburzenia odżywiania). Agresja, uzależnienia, myśli i tendencje samobójcze także mogą zaciemniać jego objawy. Podsumowując: istnieje wiele zaburzeń współwystępujących i problemów towarzyszących, które utrudniają rozpoznanie omawianego zespołu u dorosłych.

3

Funkcjonowanie dzieci z autyzmem w warunkach szkoły ogólnodostępnej, czyli integracja w szkole nieintegracyjnej

72%

Korulska E.

|

2013

|

tom 1

|

nr 1

EN

The article comprises three case studies which, over a few years, have been the source of experiences and observations involving pupils diagnosed with Asperger’s syndrome attending a non-public grammar school in Warsaw.Each study presents the story of an actual person and a unique personality. Each story required a different clue. In the case of each of the three pupils one can find milestones, breakthroughs, successes and difficulties. Each of the children, who all arrived with a similar medical certificate, is very different from the oth-ers. Observing them enables one to assess when they feel safe and comfortable at school, in what conditions they discover opportunity to develop their skills and interests. Those three stories illustrate how to build an open community, a com-munity in which children with Asperger’s can feel comfortable alongside both their exceptionally gifted and completely average peers.

PL

Niniejszy artykuł to trzy studia indywidualnych przypadków, na podstawie których zostały przedstawione, na przestrzeni kilku lat, doświadczenia i obserwacje funkcjonowania uczniów ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera, w ogólnodostępnym, niepublicznym gimnazjum w Warszawie. Każda z tych historii jest historią konkretnej osoby, niepowtarzalnej indywidu-alności. Do każdej z nich trzeba było „dopasować nieco inny klucz”. W każ-dej z różnych historii konkretnych uczniów można zobaczyć kamienie milowe, punkty przełomowe, sukcesy i trudności. Każde z tych dzieci, które przyszły z orzeczeniami brzmiącymi bardzo podobnie, jest zupełnie inne. Przyglądając się konkretnym osobom, można odpowiedzieć na pytanie, kiedy w ogólnodostępnej szkole uczniowie ci czują się bezpiecznie, odnajdują szansę na rozwój swoich zdolności i zainteresowań. Na podstawie tych trzech historii pokazano, jak można budować otwartą społeczność, w której potrafią się odnaleźć dzieci z zespołem Aspergera obok uczniów wybitnie zdolnych i całkiem przeciętnych.

4

Odmienności terapii poznawczo‑behawioralnej w leczeniu osób z zespołem Aspergera

72%

Gajdzik M. , Bryńska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

tom 12

|

nr 1

52-56

EN

Autism spectrum disorder is a group of neurodevelopmental disorders characterized by communication and social impairments, and repetitive patterns of behaviours. In Asperger’s syndrome (AS) in addition to difficulties related to social functioning, observed language abnormalities include: pragmatics (the application of language in social context), semantics (the meaning of what is being said) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). Cognitive dysfunctions underlying the symptoms, especially in the “theory of mind”, make it easier to understand the nature of specific problems and deficits. They determine the specificity of therapeutic work with patients with AS, but also exhibit its difficulties, although on the other hand they will constitute one of the main goals of the treatment effects. The cognitive and behavioural therapy is aimed towards the modification of dysfunctional thinking style resulting from cognitive distortions, false beliefs or cognitive deficits. In persons with Asperger’s syndrome there is a need for modification and adjustment of therapeutic techniques to the specific cognitive profile of this group of patients. The main scope of CBT intervention in AS includes deficits in social relations, recognizing emotions and their consequences. Negative emotions experienced as a result of the lack of understanding of interactions within the environment and the lack of being understood often manifest themselves in the form of impulsive and aggressive behaviours. Therapeutic decisions are also influenced by the presence of additional diagnoses, such as ADHD, anxiety disorders, depressive disorders, conduct disorders or obsessive‑compulsive disorders.

PL

Spektrum zaburzeń autystycznych to grupa zaburzeń neurorozwojowych charakteryzujących się deficytami w zakresie funkcjonowania społecznego, komunikacji oraz powtarzalnymi wzorcami zachowań. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera, oprócz trudności dotyczących funkcjonowania społecznego, dominują deficyty językowe przede wszystkim w zakresie pragmatyki, czyli używania języka w kontekście społecznym, semantyki, czyli rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa, oraz prozodii, czyli rytmu, intonacji i modulacji mowy. Zaburzenia funkcji poznawczych leżące u podłoża objawów, zwłaszcza w zakresie „teorii umysłu”, pozwalają łatwiej zrozumieć naturę charakterystycznych trudności i deficytów. Decydują one o specyfice pracy terapeutycznej z pacjentem z zespołem Aspergera, ale również stanowią o jej trudności, choć z drugiej strony będą jednym z głównych celów oddziaływań terapii. Terapia poznawczo‑behawioralna ukierunkowana jest na zmianę dysfunkcjonalnego sposobu myślenia będącego wynikiem zniekształceń poznawczych, błędnych przekonań lub deficytów poznawczych. W przypadku osób z zespołem Aspergera istnieje konieczność modyfikacji i dostosowania technik terapeutycznych do specyficznego profilu poznawczego tej grupy pacjentów. Podstawowe obszary oddziaływań terapii poznawczo‑behawioralnej w zespole Aspergera to deficyty w zakresie relacji społecznych i rozpoznawania emocji oraz ich konsekwencje. Negatywne emocje przeżywane w obliczu braku rozumienia tego, co się dzieje w otoczeniu, i poczucia bycia nierozumianym często manifestują się zachowaniami impulsywnymi i agresywnymi. Na podejmowane decyzje terapeutyczne wpływa również obecność dodatkowych rozpoznań, takich jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne, zaburzenia zachowania czy też zaburzenie obsesyjno‑kompulsyjne.

5

Zespół Aspergera – trudności w rozpoznawaniu zaburzenia na podstawie analizy historii chorób pacjentów oddziału psychiatrii dziecięcej

72%

Grygo M. , Jagielska G. , Resler-Maj A. , Bryńska A. , Gajdzik M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

tom 13

|

nr 2

92-98

EN

Asperger’s syndrome is a neurodevelopmental disorder from the group of autistic spectrum disorders. Objective: The authors describe the group of children diagnosed with Asperger’s syndrome, treated in the Department of Child Psychiatry or in the Child Psychiatry Outpatient Clinic. The aim of the study was to evaluate the patients’ age when they were diagnosed and the reason for seeking the clinician’s help by parents. Method: A retrospective chart review of children (n = 35) diagnosed with Asperger’s syndrome. Age and reason for the first contact with the specialist, number of health facilities where the patient was treated before diagnosis, age at which the diagnosis was made, the period between the patient’s first contact with the specialist and diagnosis, and the first diagnoses in hospitalized children were analysed. Results: The median age of diagnosis was 11.75 ± 3.29 years, 5 ± 3.44 years after the children’s first contact with the specialist (psychiatrist or psychologist). Before the diagnosis, the patients were treated in different health facilities and often diagnosed with attention deficit/hyperactivity disorder or disruptive behaviour. Conclusions: The results may indicate the major diagnostic difficulties which clinicians are facing or may be the result of insufficient knowledge among various groups of specialists on the Asperger’s syndrome. The results were compared to the results of the research conducted in the USA and Great Britain.

PL

Zespół Aspergera to zaburzenie neurorozwojowe z grupy całościowych zaburzeń rozwoju. Cel badania: Celem pracy było określenie, w jakim wieku w grupie pacjentów z zespołem Aspergera będących pod opieką oddziału psychiatrii dziecięcej lub pozostających pod opieką w poradni zdrowia psychicznego zostało ustalone rozpoznanie oraz jakie objawy były powodem zgłoszenia się do specjalisty. Metoda: W pracy przedstawiono wyniki analiz historii chorób 35 pacjentów z zespołem Aspergera. Analizy dotyczyły wieku oraz powodu pierwszego kontaktu ze specjalistą, liczby placówek, w których chory był diagnozowany, zanim rozpoznano zaburzenie, oraz wieku postawienia diagnozy. Określono, jaki czas upłynął pomiędzy zgłoszeniem się pacjenta po raz pierwszy do specjalisty a diagnozą, a także jakie były rozpoznania wstępne u dzieci hospitalizowanych na oddziale psychiatrii. Wyniki: Na podstawie uzyskanych rezultatów ustalono, że rozpoznanie zespołu Aspergera zostało ustalone w wieku 11,75 ± 3,29 roku, a od pierwszej wizyty u specjalisty (lekarz, psycholog) upłynęło 5 lat ± 3,44 roku. Pacjenci byli wcześniej diagnozowani w różnych ośrodkach i otrzymywali najczęściej rozpoznanie nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub zaburzeń zachowania. Wnioski: Wyniki niniejszego badania mogą wskazywać na duże trudności diagnostyczne, które mogą być wynikiem zbyt małej wiedzy specjalistów na temat zespołu Aspergera. Uzyskane rezultaty zostały porównane z wynikami badań przeprowadzonych między innymi w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

6

Dymensjonalne podejście w diagnozie dysleksji

72%

Korendo M. A.

Poradnik Językowy

|

2024

|

tom 811

|

nr 2

26-34

EN

The current educational understanding of dyslexia and its diagnosis is incompatible both with current neurobiological knowledge and the needs of people with dyslexia. There are no new diagnostic tools, and the ones still in use date back to the 1970s. Neurobiological knowledge about dyslexia allows us to consider its interplay with the broader context of the neural language network, as well as to note the co-existing problems with time processing and with motor skills. Only a broad understanding of dyslexia and accounting for its interrelations with other phenomena, i.e. a dimensional diagnosis, will bring about an effective, early detection of the problem and a change in the therapeutic approach.

PL

Obowiązujące w edukacji rozumienie dysleksji i jej diagnozy jest nieprzystające do aktualnej wiedzy neurobiologicznej i potrzeb osób dyslektycznych. Nie istnieją nowe narzędzia diagnostyczne, w używanych testach stosowane są rozwiązania z lat siedemdziesiątych. Neurobiologiczna wiedza o dysleksji pozwala widzieć ją w szerokim kontekście związków z neuronalną siecią językową oraz zauważać współistnienie problemów m.in. z przetwarzaniem czasu i ze sprawnością motoryczną. Tylko szerokie rozumienie dysleksji i widzenie jej powiązań z innymi zjawiskami, czyli diagnoza dymnensjonalna, pozwolą na skuteczne, wczesne wykrywanie problemu i zmianę podejścia terapeutycznego.

7

Sprawności komunikacyjne w postępowaniu logopedycznym. Od Aspergera do Williamsa

58%

Panasiuk J.

Logopedia

|

2019

|

tom 48

|

nr 2

57-78

PL

Wykładnikiem społecznego-emocjonalno, poznawczego i językowego rozwoju dziecka jest sprawność komunikacyjna, czyli umiejętność użycia języka w grupie społecznej, wyrażająca się adekwatnością zachowania językowego w odniesieniu do społecznych rang rozmówców (sprawność społeczna), zdolnością dostosowywania wypowiedzi do czasu, miejsca czy tematu rozmowy (sprawność sytuacyjna) oraz umiejętnością osiągania założonego celu wypowiedzi (sprawność pragmatyczna). Werbalne i niewerbalne wykładniki sprawności komunikacyjnych są istotnym elementem diagnozy logopedycznej, ważną przesłanką w różnicowaniu zaburzeń rozwojowych, a także czynnikiem ukierunkowującym oddziaływania terapeutyczne. Na przykładzie dwu rodzajów zaburzeń neurorozwojowych (zespołu Aspergera i zespołu Williamsa) wykazano specyficzne dla tych zaburzeń profile rozwoju sprawności komunikacyjnych w kontekście emocjonalnego, poznawczego i językowego rozwoju dziecka.

EN

Communication capability is a basis of social, emotional, cognitive and linguistic development of child. That includes use of language among social group, which is adequate and refferend to social status of interlocutors (social capability). Moreover, the communication capability is to about adjust conversation to present time, place or subject (situational capability). Also, the pragmatic capability is the achievement of particular purpose of conversation. Important part of speech therapy diagnosis are verbal and nonverbal factors of communication capabilities, which are the basis to differentiate developmental disorders, and to direct therapeutic interference. Based on two case studies of neuro-developmental disorders (Asperger’s syndrome and Williams syndrome) specified profiles of communication capabilities has been presented, concerning the emotional, cognitive and linguistic development of child.

8

Wsparcie osób z autyzmem i zespołem Aspergera : Przygotowanie do samodzielnego funkcjonowania

58%

Walendzik G. , Nowak V.

Kontrola Państwowa

|

2021

|

tom 66

|

nr 1 (396)

59-74

EN

Data collected in the education system, as well as in the system of social and vocational rehabilitation and employment of people with disabilities, indicate that in 2019 people diagnosed with autism or Asperger syndrome accounted for a quarter of the disabled aged up to 16 years. Their number increases by 20% every year in Poland. NIK checked whether people with this disability were provided with the possibility of vocational training and preparation for independent living. The audit was carried out in the Office of the Government Plenipotentiary for Persons with Disabilities, secondary vocatio nal schools, occupational therapy workshops, work establishments and community self-help homes. The audit findings indicate that students with autism or Asperger’s Syndrome receive adequate support. However, after leaving the education system, they have no chance of continuing vocational and social rehabilitation. As a result, many of them still remain dependent on state’s help. In order to improve the situation legislative changes need to take place and additional funds for the professional and social rehabilitation of adults with autism or Asperger’s syndrome should be found.

PL

Organizacja Narodów Zjednoczonych uznała autyzm za jeden z najpoważniejszych problemów zdrowotnych. Państwo powinno więc zapewnić właściwą opiekę cierpiącym na tę chorobę lub zespół Aspergera w okresie ich edukacji. Należy stworzyć im warunki do zdobycia wykształcenia i przygotowania zawodowego, z uwzględnieniem specyfiki niepełnosprawności. Po zakończeniu edukacji osoby dorosłe powinny mieć zagwarantowane wsparcie i pełny dostęp do skutecznej rehabilitacji, umożliwiającej przygotowanie do pracy i samodzielnego życia. Niespełnienie tych wymogów może spowodować regres i utratę nabytych umiejętności, a w konsekwencji prowadzić do wykluczenia społecznego. NIK sprawdziła skuteczność systemu wsparcia dla osób z tymi dysfunkcjami. Okazało się, że nie zapewnia on wystarczającej pomocy.

9

Uczniowie z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, na lekcji języka angielskiego w szkole podstawowej. Aspekt teoretyczny i praktyczny

58%

Jopek-Bizoń M. , Zawada A.

|

nr 1

401-421

EN

Contemporary education presents a lot of new challenges for teachers, students and their parents. Undoubtedly, teaching a foreign languages to children diagnosed with the autism spectrum constitutes one of the challenges within the framework of inclusive education. In the case of students with disabilities, it should be remembered that appropriate conditions for students’ educational development and their individual needs are essential. In addition, the teacher must take into account the individual abilities of the student and his willingness to work, and this can only be released if the teaching process is well planned and organized. The article presents current educational regulations related to students with Autistic spectrum disorder, the characteristics of these students, the relationships in inclusive education, the tasks and competences of the English teacher, with particular emphasis on his cooperation with the supporting teacher.

10

Zespół Aspergera u osoby w okresie późnej dorosłości. Analiza przypadku

58%

Gutowska A.

|

tom 12(48)

|

nr 3

191-208

EN

The text describes, based on own research, the case of a 65-year-old woman with Asperger’s syndrome. The main aim of the research was to answer the question: what is the age of the examined woman with Asperger’s syndrome? The article begins with a theoretical introduction to the discussed issues, where the most important issues concerning Asperger’s syndrome and old age and aging are presented with emphasis on continuity theory. Next, the characteristics of the examined woman in the context of her family, living, educational and professional situation, health and interpersonal relations were taken into account. The article concludes with conclusions and a summary. It should be stressed that the described case can only be treated as a pilot study and preparation of the ground for further explorations of a wider scope.

PL

W tekście opisano, na podstawie badań własnych, przypadek 65-letniej kobiety z zespołem Aspergera. Głównym celem badań było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: jaka jest starość badanej kobiety z zespołem Aspergera? Artykuł rozpoczyna się od wprowadzenia teoretycznego w poruszaną problematykę, gdzie przedstawiono najważniejsze zagadnienia dotyczące zespołu Aspergera oraz starości i starzenia się z zaakcentowaniem teorii ciągłości. Następnie uwzględniono charakterystykę badanej kobiety w kontekście jej sytuacji rodzinnej, bytowej, edukacyjno-zawodowej, zdrowotnej, relacji międzyludzkich. Artykuł kończą wnioski i podsumowanie. Należy przy tym podkreślić, że opisany przypadek, może być traktowany jedynie jako badanie pilotażowe i przygotowanie gruntu dla kolejnych eksploracji o szerszym zakresie.