W XX wieku, jedną z głównych przyczyn wybuchu konfliktów zbrojnych była chęć posiadania surowców naturalnych. Angola, bogata w złoża ropy naftowej i diamentów stała się synonimem „afrykańskiej klątwy surowcowej”. W wyniku walk grup rebelianckich, które za wszelką cenę dążyły do przejęcia i utrzymania kontroli nad surowcami kraju, rozegrała się jedna z najkrwawszych i najdłuższych wojen II połowy XX wieku. Wskutek trwającej 41 lat wojny, jedno z najbogatszych surowcowo państw należy jednocześnie do najbiedniejszych na świecie. W przypadku Angoli nie można mówić tylko o jednej wojnie, a raczej o trzech – od walki antykolonialnej, poprzez konflikt typowo zimnowojenny, aż po krwawą wojnę domową, u której źródeł leżały zarówno spory ideologiczne, jak również (a może przede wszystkim) dążenie do zdobycia wyłącznej kontroli nad surowcami.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.