Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wielokulturowość w przekładzie "Opowieści galicyjskich" Andrzeja Stasiuka

100%

Buczek M.

|

nr 1

235-250

SK

Prispievok sa týka problémov medzikultúrneho dialógu v slovenskom preklade zbierky poviedok Andrzeja Stasiuka pod titulom "Haličské poviedky". Autorka dáva pozor na translatologické problémy vyplyvajúce zo špecifiky originálu, v ktorom dialóg kultúr funguje vnútorne v texte. Prispevok uvažuje o translatologických problémoch, sústreduje pozornosť na kľúčových textových signáloch, významných elementoch štruktúry textu, ktoré definujú hranice sémantiky originálu. Autorka určuje spôsob interpretácie a transferu sémantiky originálu v preklade. Zaujima ju, akým spôsobom sa prekladateľovi Haličských poviedok podarilo preložiť aspekt zmiešania kultúr.

EN

The article deals with the question of intercultural dialogue in Slovak translation of Andrzej Stasiuk book under the title "Opowieści galicyjskie". The author draws attention to translation problems resulting from the peculiarity of origin, in which a dialog of many cultures decides about the inner structure of a text. The author discusses translation problems focuses on text signals, significant structure elements which state the limits of semantic area of the origin. It defines the way of reading and transfering the sense of origin implied in translation. The author considers what extent the translator of Opowieści galicyjskie managed to transfer in translation the aspects of cultures mix up and coexistence.

2

Głos w sprawie kilku zdjęć. Pewne „fotografie” Stasiuka i Dehnela

94%

Dzika-Jurek K.

|

tom Świat i Słowo 2009, nr 2 (13)

197-206

EN

A great interest in photography, which could have been observed among our writers in the recent decades leads to the modification of the modes of reading and analysis of literary texts. The author shows, that the interpretative effort means a double analytical work: the analysis of a text and a picture, and an effort to unify the two areas of contemporary literature – the linguistic and the visual spheres. The author presents and analyses some of the possible uses of photography and the use of its specific poetics in the selected texts by Andrzej Stasiuk (Jadąc do Babadag and Fado) and by Jacek Dehnel (Lala). The act of taking pictures and the photographs presented in Stasiuk’s texts, turn the texts into a kind of reportage. At the same time the narrator of Stasiuk’s novels seems to speak as someone who does not see the reality, but rather perceives some frames which were cut out of it. In Dehnel’s works photography reveals itself as a testimony and an image which documents the history and which models the structure of narration through the use of very sensual and fragmented mode of description.

3

Postkolonializm wobec podróży. Niektóre przypadki Andrzeja Stasiuka

94%

Iwasiów S.

|

tom 3

p. 51-69

EN

The aim of the research conducted within this article is to incorporate the latest interpretation of Polish prose in the current issues related to postcolonial studies and the theory of traveling. As an example of the connection between these two categories, the author has chosen books written by the acclaimed Polish writer Andrzej Stasiuk (born in 1960). Stasiuk is not only one of the most influential novelists of his generation but he also has created a certain style of writing: realistic, straightforward, anti-aesthetic and heavily inspired by the so-called ‘beat generation’ writers, especially by Jack Kerouac’s novels. Stasiuk describes the Eastern regions of Europe (mostly the Balkans) in their historical, political and cultural opposition to the Western world. The Polish writer claims that his constant journeys to Eastern Europe and almost compulsive narrations are the only way to ‘save untouched’ places like Romania, Albania or Serbia from the negative influences of Western pop-culture. But the symptoms are depressing: no one can stop the spread of the ‘MTV-like’ way of life and the Balkans are gradually transforming into something that soon will be unrecognizable from any country in the Occident. There is also a positive aspect of these negative conclusions. For modern-day writers like Stasiuk peregrination is something different than just sightseeing – every journey becomes a ‘sociological’ or ‘anthropological’ opportunity to narrate about the human condition. Traveling dynamically changes the point of view: literature not only describes the transformation of the world but may successfully affect these changes.

4

„Smak męskiej przygody”, czyli Przewóz Andrzeja Stasiuka

84%

Węgrzyniak A.

|

nr 2

23-32

EN

Przewóz (Transit) is a novel dominated by the Bug river – we flow down its stream as the story flows onward. The narrative interweaves many strands, the motif of the ferryman – the boatman named Lubko, and his customers from 1941 is complemented by the memories of the narrator, who is an autobiographic creation here. The novel’s wartime events (June of 1941) are located by the author in his native Polesie, where he spent his childhood holidays at his grandparents’ house. On the one side are Russians, on the other – Germans, who are running away, crossing the Bug by a pontoon bridge, while the swamp by the river swarms with Home Army soldiers, refugees, Jewish siblings... Chaos, darkness, tense waiting for an invitation to the boat. Any moment now the Bug will become the Styx, and Lubko will be transformed into Charon.

PL

Przewóz to powieść „nadbużańska” – płyniemy z nurtem rzeki i nurtem opowieści. Narracja tka się wielowątkowo, do wątku przewoźnika – łódkarza imieniem Lubko i jego klientów z roku 1941 dochodzą wspomnienia narratora, który jest tutaj kreacją autobiograficzną. Powieściowe zdarzenia wojenne (czerwiec 1941) autor umieścił na rodzinnym Polesiu, gdzie jako dziecko spędzał wakacje u dziadków. Po jednej stronie Rosjanie, po drugiej Niemcy, którzy mostem pontonowym przekraczają Bug, a w bagnach nad rzeką AK-owcy, uciekinierzy, żydowskie rodzeństwo… Chaos, ciemności, napięte oczekiwanie na zaproszenie do łódki. Za chwilę Bug stanie się Styksem, a Lubko Charonem.

5

Obraz Bałkanów w twórczości Andrzeja Stasiuka i Małgorzaty Rejmer

84%

Nowaczewski A.

|

nr 1

300-320

EN

The history of the term the Balkans and stigmatising images of the Balkan area, created by travellers and writers from Western Europe, have been described in works by Maria Todorova and Božidar Jezernik, which can already be considered classical. After 1989, the image of the countries of Southeast Europe in Poland was shaped under the infl uence of the Western discourse, but it also had distinguishing features. These included the positioning of the Balkans against of the myth of Central Europe and, to an extent, against the common experience of communism. The most interesting (and infl uential) narratives of Polish writers about the countries of this part of Europe are related to the literary works by Andrzej Stasiuk and Małgorzata Rejmer. They also fi t into the discussion about the boundaries of reportage that took place in Poland in the 21st century after the death of Ryszard Kapuściński.

PL

Historię terminu Bałkany oraz stygmatyzujących obrazów tworzonych przez podróżników, pisarzy z Europy Zachodniej, znajdziemy w klasycznych już pracach Marii Todorovej i Božidara Jezernika. Po 1989 roku obraz krajów Europy Południowo-WschodWschodniej w Polsce kształtował się pod wpływem zachodniego dyskursu, ale miał też cechy odrębne. Do tych należało sytuowanie Bałkanów wobec mitu Europy Środkowej oraz w pewnym stopniu wspólnego doświadczenia komunizmu. Najciekawsze (i najbardziej wpływowe) narracje polskich pisarzy o krajach tej części Europy wiążą się z twórczością Andrzeja Stasiuka i Małgorzaty Rejmer. Wpisują się też one w dyskusję o granicach reportażu toczącą się w Polsce w XXI wieku po śmierci Ryszarda Kapuścińskiego.

6

W poszukiwaniu straconej wsi. Wątki rustykalne w wybranych tekstach Andrzeja Stasiuka

83%

Całbecki M.

|

2016

|

tom 9

EN

The article discusses different approaches towards the theme of pastoral in tree narratives by Andrzej Stasiuk: Opowieściach galicyjskich (translated as Tales of Galicia), Jadąc do Babadag and Nie ma ekspresów przy żółtych drogach. Because the works were published over the period of two decades, one may detect the dynamic changes in how the countryside is portrayed. In the early 1990s Stasiuk incorporates Arcadian myth in his descriptions of provincial life but, at the same time, subverts its potential to bring happiness. The conviction that country life is submitted to nature and as such governed by instincts seems dominant. Stasiuk’s characters in Tales of Galicia follow the paths of Arcadian shepherds. The author pursues this way of reading pastoral in the following years. Furthermore, his interest in Central Europe in the collection Jadąc do Babadag extends his idyllic vision. It reaches beyond post-soviet agricultural farms of Lower Beskids to the territory which stretches from the Baltic to the Adriatic. The entire region in its pastoral realm seems to follow laws of nature. Stasiuk’s recent narratives, however, indicate that this gigantic countryside of Central Europe is gradually shrinking and disappearing. His writings assume the tone of elegy and nostalgia.

7

Hermeneutyka zachwytu

67%

Dziel P.

|

nr 24

234-251

EN

This essay discusses Adrian Gleń’s book Andrzej Stasiuk. Istnienie, which refers to the hermeneutical tradition in literary studies. The perspective from which Gleń analyzes Stasiuk’s prose is largely determined by Martin Heidegger’s philosophy, as well as postulates of “self-identifying criticism” by Georges Pulet of the Geneva School. The essay presents a broader context for issues related to autobiographism, polemizing with Gleń’s interpretation “without biographical intrusions”. Additionally, methodological issues related to literary criticism under the influence of fascination with the analyzed works are discussed. The essay focuses on literary studies practices which explore the category of experience.

PL

W artykule omówiono książkę Adriana Glenia Andrzej Stasiuk. Istnienie, która odwołuje się do tradycji hermeneutycznej w badaniach literackich. Perspektywę, z której Gleń analizuje prozę Stasiuka, w dużym stopniu wyznaczają problemy podjęte przez Martina Heideggera, a także postulaty „krytyki identyfikującej się” przedstawiciela szkoły genewskiej Georges’a Pouleta. Praca ukazuje szerszy kontekst zagadnień dotyczących autobiografizmu, polemizując z zaproponowaną przez Glenia interpretacją „bez biograficznych natręctw”. Omówione zostały również trudności metodologiczne związane z uprawianiem krytyki literackiej pod wpływem fascynacji analizowaną twórczością. Autor szczególnie wyeksponował te praktyki literaturoznawcze, które eksplorują kategorię doświadczenia.