Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wybrane teologiczne wątki dokumentu dialogu katolicko-anglikańskiego pt. "Walking Together on the Way" w kontekście aktualnych wyzwań posoborowego ekumenizmu

100%

Beyga P.

Studia Oecumenica

|

2019

|

tom 19

275-290

EN

Ecumenical activity is a very important aspect of life in the Catholic Church. The main reception of this activity are works of special groups and commission between Catholic Church and another Christian communities and churches. The Anglican–Roman Catholic International Commission (ARCIC) is an group created in 1969 which seeks to make ecumenical progress between the Roman Catholic Church and the Anglican Church. The Third Anglican-Roman Catholic International Commission has issued its first agreed statement with the title Walking Together on the Way: Learning to be the Church – Local, Regional, Universal. The ecclesiological document showed relation between local Churches and universal Church, role of archbishop of Canterbury and bishop of Rome, condition of Anglican Communion in universal world. The author of the article looked at this new ecumenical document in the perspective of situation of ecumenical dialogue and teaching of the Second Vatican Council and pope emeritus Benedict XVI.

PL

Ekumenizm stanowi niezwykle ważną działalność Kościoła katolickiego. Główną realizacją tej aktywności są prace specjalnych grup i komisji pomiędzy Kościołem katolickim a innymi chrześcijańskimi wspólnotami i kościołami. Międzynarodowa Anglikańko-Rzymskokatolicka Komisja (ARCIC) jest grupą utworzoną w 1969 roku, kóra dąży do ekumenicznego postępu pomiedzy Kosciołem katolickim a Kościołem katolickim. Trzecia faza prac Międzynarodowej Anglikańko-Rzymskokatolickiej Komisji zaowocowała wspólnym dokumentem zatytułowanym Walking together on the Way: Learning to be a Church - Local, Regional, Universal. Ten eklezjologiczny dokument ukazał relacje pomiędzy Kościołami lokalnymi i powszechnym, rolę arcybiskupa Canterbury oraz biskupa Rzymu, a także kondycję wspólnoty anglikańskiej w całym świecie. Autor artykułu spojrzał na ten nowy dokument ekumeniczny z perspektywy sytuacji dialogu ekumenicznego i nauczania II Soboru Watykańskiego oraz papieża emeryta Benedykta XVI.

2

Some Trajectories on the Question of Ordination in Ecclesial Communities of the Reformed Tradition

80%

Scerri H.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

tom 66

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

17-31

PL

Artykuł koncentruje się na kwestii urzędu duchownego w niektórych Kościołach i wspólnotach kościelnych należących do tradycji reformowanej. Centralne jest tu zagadnienie dotyczące ważności ordynacji. W tekście opisany został fundament braku zgody odnośnie do kwestii kapłaństwa, jak i próby osiągnięcia konsensusu. Naświetlona jako studium przypadku została kwestia święceń w anglikanizmie. Badania przedstawione w artykule sugerują użyteczność akademickiego „powrotu do źródeł” (ressourcement) w studiach nad ważnością święceń. Zaproponowana zostaje również ścieżka ku wspólnemu rozumieniu kwestii ordynacji przez podzielone Kościoły. Ścieżka ta podąża za uzgodnieniem z 2001 r., dotyczącym wspólnego stosowania anafor świętych Addaja i Mariego przez dwa Kościoły z Bliskiego Wschodu i będącej tego konsekwencją gościnności eucharystycznej. Na zakończenie artykułu podanych zostaje kilka praktycznych propozycji.

EN

This article seeks to focus upon the situation regarding the question of ordained ministry within some of the Churches and Ecclesial Communities belonging to the Reformed Tradition. The central issue is that regarding the validity of ordination. The background to the genesis of the disagreement on the priesthood is described, as well as the attempts made to reach a consensus. The question regarding Anglican Orders is highlighted as a case study. This research suggests the usefulness of a scholarly ressourcement in the study of the validity of Orders. A possible path is proposed, towards the mutual understanding between the separated Churches on the question of ordination. This path follows the trajectory of the agreement, in 2001, on the common use of the anaphora of Addai and Mari by two separated Churches in the Middle East, and the subsequent eucharistic hospitality. Other recent conversations are referred to in the attempt to reach agreement, while recognising that specific obstacles do offer a major setback. The article is concluded by a number of concrete proposals.

3

The Anglican—Roman Catholic Dialogue and Its Reception

57%

Denaux A.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 7: Teologia Ekumeniczna

5-34

EN

Article explores the process of recognition and/or reception of the agreed statements of the Anglican—Roman Catholic dialogue by the Churches involved, namely, the Anglican Communion and the Roman Catholic Church. By Anglican-Roman Catholic dialogue, it understands the official dialogue between both communions on an international level, which was en¬trusted to the Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC). Article presents different stages of the dialogue, its place within its mandating churches and its results. The notions of “reception” and “recognition” provide a hermeneutical key to interpret ARCIC influence over both Churches, ecumenical movement and ecumenical theology.

PL

Artykuł analizuje proces uznania i/albo recepcji uzgodnień dialogu anglikańsko-rzymsko-katolickiego prowadzonego przez zaangażowane Kościoły. Przez dialog katolicko-anglikański rozumiemy oficjalny dialog prowadzony na szczeblu międzynarodowym, który został przez oba Kościoły powierzony Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej (Anglican-Roman Catholic International Commision, ARCIC). Poszczególne etapy tego dialogu prowadzone były przez Komisje ARCIC I, ARCIC II i ARCIC III.