Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The role of Mary in the life of a priest

100%

Maciaszek P.

|

tom 8

245-258

PL

W nauczaniu Kościoła ukazywany jest związek Najświętszej Maryi Panny z życiem i posługą kapłanów. W dokumentach Soboru Watykańskiego II, tekstach błogosławionego Jana Pawła II czy też Benedykta XVI wielokrotnie podkreślana jest rola Matki Bożej w rozwoju duchowego życia kapłanów, od którego zależny pełniona przez nich posługa duszpasterska. Jako aktualna jawi się zatem potrzeba analizowania tego zagadnienia, dzięki czemu ci, którzy przyjęli sakrament święceń, będą mogli zarówno na nowo odkrywać swoją tożsamość, jak i skuteczniej wypełniać zlecone im zadania. Niniejszy artykuł stanowi odpowiedź na pytania: dlaczego tak bardzo ważna dla każdego kapłana jest miłość do Najświętszej Maryi Panny i dlaczego wynikająca z sakramentu święceń posługa powinna być Jej naśladowaniem? W jaki sposób naśladowanie to powinno być urzeczywistniane? Miłość kapłana do Maryi – jak wykazano w tekście – stanowi drogę poznania Jej niezachwianej wiary w Boga. Obdarowani sakramentem święceń mogą wówczas dostrzec także Jej bezwarunkowe (czyli całkowite) posłuszeństwo, zobaczyć, na czym polega osobowe zawierzenie się Bogu. Matka Zbawiciela, poprzez pełną uległość rozumu i woli wobec objawiającego swoją wolę Ojca Przedwiecznego, nosi w sobie całkowitą „nowość” wiary. Dla Niej wierzyć znaczyło to samo co zmieniać swe życie w duchu Chrystusa; Jej wiara była wędrówką i ciągłym zgłębianiem tajemnicy Chrystusa, w której uczestniczyła. Przez posługę wynikającą z sakramentu święceń każdy z kapłanów powinien ukazywać potrzebę posłuszeństwa wiary. W sakramencie święceń kapłanom zlecona została potrójna misja: prorocka, kapłańska i królewska. W wykonywaniu tych zadań każdemu z nich pomagać pragnie Matka Zbawiciela. Jej pomoc zawiera się między innymi w tym, że w swoim życiu pokazała, od czego zależy poprawne wypełnianie tej potrójnej misji. Naśladując Jej postawę, kapłani będą mogli poznawać, na czym polega doskonałe wypełnianie płynących z sakramentu święceń zobowiązań. Zadanie skutecznego głoszenia Dobrej Nowiny przez kapłana jest uzależnione od tego, czy najpierw została ona przyjęta i rozważona w głębi serca przez niego samego. Rozważanie w sercu słowa Boga i świadomość, że całe życie należy do Niego, pozwoliło Maryi zamieniać każdą chwilę życia na modlitwę i składanie ofiary. Z kolei opisane na kartach Pisma Świętego wydarzenia w Kanie Galilejskiej zawierają Jej naukę stawiania się w sytuacji drugiego człowieka, dostrzegania jego potrzeb. Ma tam miejsce lekcja oddawania Chrystusowi codziennych spraw (zwłaszcza dotyczących życia duchowego) ludzi, których kapłan spotyka każdego dnia.

2

Geistliche Kompetenz – die correctio fraterna bei Augustinus von Hippo und die révision de vie bei Jaime Bonet

75%

Karl K.

|

tom 6

155-167

PL

Chrześcijańska koncepcja życia wspólnotowego przesycona jest od zawsze zdrową ambicją fascynowania ludzi swoją receptą na budowanie i umacnianie więzi międzyosobowych. Życie społeczne czasów nam współczesnych charakteryzuje się tym, że odczuwa się w nim zapotrzebowanie na inspirujące propozycje na wspólnotowe przebywanie osób między sobą. Powyższy artykuł zwraca uwagę poszukujących pewnych wskazań czytelników na to, jakie inspiracje o chrześcijańskim rodowodzie możliwe są dziś do naśladowania. Jedna z nich wywodzi się z reguły św. Augustyna i prowadzi po drogach tzw. correctio fraterna, a więc takiej sztuki wspólnego przemierzania po szlakach życia, by realny stawał się fakt coraz doskonalszego otwierania się ludzi na Boga, czynienia Mu odpowiedniego miejsca w ich życiu, a także wzajemnego otwierania się osób na siebie, przez dostrzeganie obecnego w nich Chrystusa, na którym – jak na fundamencie – można budować prawdziwą wspólnotę sióstr i braci zjednoczonych węzłem prawdziwej i dojrzałej miłości, a więc wspólnoty, w której Chrystus jest „wszystkim we wszystkich” (Christus totus). Impulsy dla wspólnego wzrastania w wierze (na sposób zgodny z duchem czasu i odpowiadający misyjnemu powołaniu-posłaniu chrześcijan) płyną również z propozycji P. Jaimego Boneta, nazwanej révision de vie. Zarówno w tej, jak i we wzmiankowanej wyżej propozycji opartej na regule św. Augustyna, jest coś wspólnego, coś mianowicie, co stawia na pierwszym miejscu duchową wartość osoby i eksponuje jej kompetencje jako człowieka, z woli Stwórcy ukształtowanego na wzór i podobieństwo samego Boga, tj. otwartego na braterskie więzi i w przeżywaniu tych więzi kształtującego swą drogę wiary.

3

Milczenie w życiu duchowym człowieka w hałasie ponowoczesności

75%

Tatar M.

|

nr 1(36)

61-82

PL

Problem milczenia jest jedną z najważniejszych kwestii na gruncie teologii duchowej oraz formacji chrześcijańskiej. Nabiera on szczególnego znaczenia w obliczu współczesnych antychrześcijańskich i antykatolickich wyzwań i trendów. Proces sukcesywnej sekularyzacji będący wynikiem ponowoczesności, sprawia, że milczenie staje się niejasne i niezrozumiałe. W ten sposób jest zredukowane do poziomu czysto naturalistycznego. Praktyka milczenia ma głębokie biblijne podstawy zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Słowa i postawy Jezusa Chrystusa, które chrześcijanin naśladuje, są wiarygodnym wyznacznikiem pracy nad sobą w tym zakresie. Praktyka Kościoła przez wiele wieków jest także dowodem słuszności tego narzędzia uświęcania. Milczenie znajduje odzwierciedlenie w analizach teologicznych opartych na zasadach nadprzyrodzonych i antropologicznych. Należy powiedzieć, że milczenie występuje w korelacji z ciszą i samotnością prowadzącą do integracji człowieka, a przede wszystkim jest skutecznym narzędziem dążenia do jedności z Bogiem.

EN

The problem of silence is one of the most important issues on the basis of spiritual theology as well as Christian formation. It acquires a special meaning in the face of contemporary anti-Christian and anti-Catholic challenges and trends. The process of successive secularization, which is the result of postmodernity, makes silence become unclear and incomprehensible. In this way, they are reduced to a purely naturalistic level. The practice of silence has its deep biblical foundation in both the Old and the New Testament. The words and attitudes of Jesus Christ, whose the Christian imitates, they are a reliable determinant of working on themselves in this regard. Also, the practice of the Church over many centuries is proof of the validity of this tool of sanctifying. Silence is reflected in theological analyses that are based on supernatural and anthropological principles. It should be said that silence occurs in correlation with silence and loneliness leading to the integration of man and, above all, is an effective tool for striving for union with God.

4

Missionary attitude as an essential dimension of Catholic Spirituality

63%

Chmielewski M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

tom 16

|

nr 3

EN

For, on one hand, the missionary activity of the Church is the work of the Holy Spirit, who is also the main creator of spiritual life. It is one of the most important tasks and goals of the Christ’s Church. This means that missionary attitude is an essential dimension of Christian spirituality. The whole Christian life, especially spirituality, understood as a fruit of the cooperation with the Holy Spirit, is permeated with missionary attitude to such a degree that it should be said that Christian spirituality is simply a missionary spirituality. Its unique feature is the particular docility to the Holy Spirit. Joy is an important feature of missionary spirituality, and apostolic love up to Christ’s standard. It is a love for the Church as Christ’s Mystical Body. It is a radical ecclesial love, which does not evade the toils of missionary work, and even the sacrifice of one’s own life. An another important feature of missionary spirituality is striving for sanctity, because Christian spirituality is a function of holiness, that is – it remains in the service of holiness.

PL

Działalność misyjna jest dziełem Ducha Świętego, który zarazem jest głównym sprawcą życia duchowego. Jest ona jednym z najważniejszych zadań i celów Kościoła Chrystusowego. Oznacza to, że misyjność stanowi istotny wymiar duchowości chrześcijańskiej. Całe życie chrześcijańskie, a zwłaszcza duchowość, rozumiana jako owoc współpracy z Duchem Świętym, jest przeniknięta misyjnością do tego stopnia, że należałoby mówić, iż duchowość chrześcijańska to po prostu duchowość misyjna. Jej specyfiką jest szczególna uległość Duchowi Świętemu. Ważną cechą duchowości misyjnej jest radość i miłość apostolska na miarę Chrystusa. Jest to miłość do Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa. Jest radykalną miłością eklezjalną, która nie uchyla się nie tylko od trudów pracy misyjnej, ale nawet przed ofiarą ze swojego życia. Inną ważną cechą duchowości misyjnej jest dążenie do świętości. Duchowość jest bowiem funkcją świętości, czyli pozostaje w służbie świętości.

5

Charakterystyka życia duchowego Elżbiety Catez – św. Elżbiety od Trójcy Świętej na podstawie jej listów adresowanych do ks. kanonika Emiliana Izydora Angles’a

63%

Wilk J.

|

nr 3(52)

167-189

PL

Elżbieta Catez, a w klasztorze karmelitańskim w Dijon Elżbieta od Trójcy Świętej, zarówno jako osoba świecka, jak i zakonna przez lata prowadziła korespondencję ze swoim pierwszym ojcem duchowym – ks. kanonikiem Emilianem Izydorem Angles’em. Po jej śmierci zachowały się dwadzieścia dwa listy, które stanowią teksty źródłowe niniejszego opracowania. W artykule przeprowadzono ich studium pod kątem życia duchowego autorki. Wyszczególniono dwie grupy pism. W pierwszych pięciu (Listy młodzieńcze) wyróżniono trzy aspekty jej życia teologalnego: 1. Pragnienie tego, czego chce Bóg; 2. Obecność Boga w duszy; 3. Przynależność do Boga. W kolejnych siedemnastu (Listy z Karmelu) wyeksponowano trzy wzajemnie przenikające się aspekty jej życia duchowego: 1. Obdarowanie miłością; 2. Duchowe pragnienia; 3. Niebo w duszy. Listy te są świadectwem, do jakiej doskonałości może dojść dusza wrażliwa na Boży głos; świadectwem bliskości Boga i człowieka; świadectwem głębokiego życia duchowego kształtowanego przez Bożą łaskę i ludzką odpowiedź; świadectwem życia, do którego Bóg ma pierwsze prawo.

EN

Elisabeth Catez and in Carmelite Convent in Dijon Elisabeth of the Holy Trinity, as well as secular person and a convent one for many years she continued correspondence with her first priest – Canon Priest Emilian Isidor Angles. After her death were kept twenty two letters, which are the foundational texts of this analyses. In the article is made the study of those letters from the perspective of author’s spiritual life. There are set two groups of these writings. In the first five (Youth Letters) are distinguished three aspects of her teologal life: 1. Desire that, what God wants; 2. The presence of God in soul; 3. Belonging to God. In other seventeen (Letters from Carmel) there are exposed three intermingling aspects of her spiritual life: 1. Gifted with love; 2. Spiritual desires; 3. Heaven in soul. These letters are the proof to what perfection can get soul sensitive to God’s voice; testimony of closeness God and man; testimony of deep spiritual life shaped by God’s grace and human’s answer; evidence of life to which God has first right.

6

Owoce chorału gregoriańskiego w życiu duchowym człowieka

63%

Bisztyga J.

|

2024

|

nr 19

167-184

EN

The purpose of this study is to determine the fruits that Gregorian chant brings in a person’s spiritual life. This issue is sometimes taken up not only by musicologists, but also by representatives of other fields of science and pastoral practice: philosophers, spiritual theologians, exorcists, preachers, spiritual directors. Such a broad and interdisciplinary approach to this topic seems perfectly justified; after all, the main intention of the creators of Gregorian chant was not so much to enrich the musical treasury of humanity, but to provide the Church community with adequate, “sound” assistance on the path leading to salvation. Therefore, the integrity and completeness of reflection on the reality of Gregorian chant should be restored. Concentrating solely on the musical side would, in fact, make this reality shallower or even deformed. The effects that Gregorian chant can generate in the spiritual, mental and physical sphere of a human person are compared in the article with the fruits born by the so-called popular music, and even more broadly with the consequences of surrounding the so-called pop-culture. This type of comparison allowed us to more clearly see the salutary and therapeutic effects of Gregorian chant for the human person – an ordering force capable of significantly helping to restore peace and harmony between man and God.

PL

Cel niniejszego studium stanowi określenie owoców, jakie przynosi chorał gregoriański w życiu duchowym człowieka. Zagadnienie to niekiedy podejmowane jest nie tylko przez muzykologów, lecz również przedstawicieli innych dziedzin nauki oraz praktyki duszpasterskiej: filozofów, teologów duchowości, egzorcystów, kaznodziei, kierowników duchowych. Tak szerokie i interdyscyplinarne podejście do tego tematu wydaje się jak najbardziej uzasadnione; wszak z pewnością zasadniczą intencją twórców chorału gregoriańskiego było nie tyle wzbogacenie muzycznego skarbca ludzkości, co dostarczenie wspólnocie Kościoła adekwatnej, „dźwiękowej” pomocy na drodze wiodącej do zbawienia. Należy więc przywracać integralność i kompletność namysłu nad rzeczywistością chorału gregoriańskiego. Koncentrowanie się wyłącznie na jego stronie muzycznej stanowiłoby w istocie spłycenie tej rzeczywistości, a nawet zdeformowanie. Skutki, jakie może generować chorał gregoriański w sferze duchowej, psychicznej i cielesnej osoby ludzkiej, zostały w artykule skonfrontowane z owocami zrodzonymi przez tzw. muzykę popularną, a nawet szerzej, z konsekwencjami otaczania się tzw. popkulturą. Zestawienie to pozwoliło wyraźniej dostrzec zbawienne i terapeutyczne dla osoby ludzkiej działanie chorału gregoriańskiego porządkującej siły, zdolnej w znacznym stopniu dopomóc w przywracaniu pokoju oraz harmonii pomiędzy człowiekiem i Bogiem.

7

Zarys rozwoju teologii duchowości w odrodzonej Polsce. Sprawozdanie z sympozjum naukowego zorganizowanego przez Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości nt. Życie duchowe w odrodzonej Polsce, Częstochowa, 2 grudnia 2017 roku

63%

Poleszak L.

|

nr 1(34)

209-223

PL

Artykuł jest relacją z sympozjum naukowego zorganizowanego przez Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości nt. Życie duchowe w odrodzonej Polsce. Obchodzone w 2018 roku stulecie odzyskania niepodległości przez Polskę stanowi okazję do spojrzenia na ten okres historii Ojczyzny przez pryzmat teologii duchowości. Liczne postacie świętych i błogosławionych tego okresu, jak również bogactwo publikacji na temat teologii duchowości, ze szczególnym podkreśleniem tematów charakterystycznych dla duchowości polskiej, w pełni uzasadniają używanie nazwy: polska teologia duchowości.

EN

The article is the report from the scientific symposium organised by the Association of the Polish Theologians of Spirituality of the theme: Spiritual life in reborn Poland. This year Poland will be celebrating the centenary of the regaining of its independence. It becomes a great occasion to look at that period of history from the perspective of the theology of spirituality. Numerous figures of saints and blessed from that period of history as well as richness of various publications in the topic of theology of spirituality, with special underlining of the subjects characteristic for the Polish spirituality fully justify the using of the name Polish theology of spirituality.

8

Czytając pisma Matki Elżbiety Czackiej (i księdza Władysława Korniłowicza)

63%

Prussak M.

|

nr 1-2

45-57

EN

The author of the article tries to define the most important features of the writings of the founder of the Congregation of the Franciscan Sisters, Servants of the Cross, and on this basis define the basic assumptions of the Lasek Work, in which the community was made up of Franciscan Sisters, visually impaired people and lay people, supported by the chaplain of the Work, priest Władysław Korniłowicz. Thanks to all of them, the center in Laski was an active example of the Gospel incarnated in everyday life.

9

Praktyka kierownictwa duchowego w świetle „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej

51%

Szulc M.

|

tom 23

355-369

EN

Spiritual direction plays a significant role in Christian formation. Sister Faustina frequently refers to this service in her "Diary". He not only points to the importance of spiritual direction in spiritual development, but also describes his experience by referring to the universal need for such service to souls striving for perfection. This article presents the practice of spiritual direction in the life of the Mystic. It presents short biographies of Sister Faustina’s spiritual directors – Józef Andrasz and Bl. Michał Sopoćko. In addition, the features required by spiritual directors were discussed, and an example of the relationship between St. Faustina and her directors was indicated. The main features of a spiritual director are: theological competence, personal spiritual experience, and the perfection of the Christian life. The last point describes the qualities required of a person receiving spiritual direction. Obedience, honesty and trust are emphasized here. St. Faustina is pointed as a person who makes perfect use of spiritual direction.

PL

Kierownictwo duchowe odgrywa znaczącą rolę w formacji chrześcijańskiej. Siostra Faustyna wielokrotnie odwołuje się w swoim Dzienniczku do tej posługi. Nie tylko wskazuje na znaczenie kierownictwa duchowego w rozwoju duchowym, ale także opisuje swoje doświadczenie, odwołując się do powszechnej potrzeby takiej posługi wobec dusz dążących do doskonałości. W niniejszym artykule przedstawiona jest praktyka kierownictwa duchowego w życiu Mistyczki. Przedstawiono w nim krótkie biografie kierowników duchowych s. Faustyny – ks. Józefa Andrasza i bł. ks. Michała Sopoćki. Ponadto omówione zostały cechy wymagane u kierowników duchowych oraz wskazano przykład relacji między s. Faustyną a jej kierownikami. Główne cechy kierownika duchowego to: kompetencje teologiczne, osobiste doświadczenie duchowe, doskonałość życia chrześcijańskiego. W ostanim punkcie opisano cechy wymagane u osoby korzystającej z kierownictwa duchowego. Podkreślono tu posłuszeństwo, szczerość i zaufanie. Wskazano na przykład św. Faustyny, jako osoby doskonale korzystającej z kierownictwa duchowego.

10

Zagrożenia duchowe uniwersytetu

44%

Miczyński J. K.

|

tom 66

|

nr 5: Teologia duchowości

7-24

PL

Originally, the role of the university was to create a community of professors and students, whose goal was to learn the truth and shape life according to it. The university’s paradigm included human personal development  intellectual, volitional, moral, emotional  culminating in spiritual life. Today, various processes can be observed that propose a change to this earlier model. They embrace man himself in a reductionist manner or strive to “use” the university for its own particular purposes. All this means that the spiritual development of human society, including thanks to university culture, he is often at risk. Thus, the spectrum of anti-intellectualism, anti-culture, anti-humanism and anti-religion appears on the horizon of history. Many contemporary authors see an unsafe process. This article is a proposal to name these threats and systematize them, as well as to search for answers to the disturbing modern signs of the times. The hermeneutic key to these considerations, however, is the understanding of man as a person conical in the image and likeness of the Personality of Godhead.

EN

Pierwotnie rolą uniwersytetu było tworzenie społeczności profesorów i studentów, której celem było poznawanie prawdy i kształtowanie według niej życia. W paradygmat uczelni wpisany był rozwój osobowy człowieka – intelektualny, wolitywny, moralny, uczuciowy – kulminujący w życiu duchowym. Współcześnie daje się zaobserwować różne procesy, które proponują zmianę tego wcześniejszego modelu. Ujmują one w sposób redukcjonistyczny samego człowieka bądź też dążą do tego, by uniwersytet „użyć” do własnych celów partykularnych. Wszystko to sprawia, że rozwój duchowy społeczności ludzkiej, dokonujący się m.in. dzięki kulturze uniwersyteckiej, często jest zagrożony. Tym samym na horyzoncie dziejów pojawia się widmo antyintelektualizmu, antykultury, antyhumanizmu, antyreligii. Ten niebezpieczny proces dostrzega już wielu współczesnych autorów. Niniejszy artykuł jest propozycją nazwania tychże zagrożeń i ich usystematyzowania, jak również poszukiwaniem odpowiedzi na niepokojące współczesne znaki czasu. Kluczem hermeneutycznym tychże rozważań jest zaś rozumienie człowieka jako osoby stworzonej na obraz i podobieństwo Osobowego Boga.

11

Kaznodzieja jako vir orationis

38%

Bucki Ł.

|

nr 34

199-212

EN

The word is a mighty ruler capable of performing miracles. Proclamation of God’s Word was and still is one of the most important tasks of the Church. The Word of God awakens and deepens faith. The preacher undertakes a responsible task collaborating with God himself. This responsibility goes beyond the limits of worldliness. Reading and studying the Bible is not sufficient. It is essen- tial to join talent and knowledge together with prayer. Therefore, prayer should be the foundation of priest’s spiritual life. Proper preparation and fruitful preaching is closely related to the spiritual life of the preacher of God’s Word. Immersed in prayer preacher is a credible witness of Christ and a living sign of God’s presence in the modern world. The preacher must be convinced of what he teaches. There is no shortage in the Church of those who are a model of preaching based on their prayer. The word of God they had proclaimed was a masterpiece. The Word that matured in prayer was like gold received from God to pass on to man.