Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dowód z zeznań świadka w formie pisemnej – praktyczne aspekty dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu

100%

Telusiewicz P.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2021

|

tom 13

|

nr 2

145-157

PL

Od dnia 7 listopada 2019 r. obowiązuje przeważająca część przepisów zawartych w ustawie z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Wśród wielu rewolucyjnych zmian w zakresie prowadzenia postępowania procesowego warto zwrócić uwagę na treść dodanego art. 2711 k.p.c. Dotyczy on sposobu przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka, ale w innej niż dotychczasowej i tradycyjnej formie ustnej. Przedmiotowe opracowanie zawiera rozważania w przedmiocie praktycznych problemów związanych z dopuszczeniem i przeprowadzeniem dowodu z zeznań świadka w formie pisemnej. Podejmowane są kwestie skierowania do świadka odpowiednich wezwań, formularzy, pouczeń oraz listy pytań, na które świadek ma udzielić pisemnej odpowiedzi. Ponadto proponowane są praktyczne rozwiązania, tak aby ten nowy przepis prawny był przez sąd stosowany, a tym samym przyczynił się do zwiększenia sprawności postępowania. Przedmiotowe opracowanie, przedłożone do publikacji w styczniu 2020 r., stanowi niejako wstępną propozycję podjęcia naukowej i praktycznej dyskusji odnośnie zasadności wprowadzenia opisywanego rozwiązaniaoraz jego skutecznego wykorzystania.

2

Prawne aspekty przesłuchania dziecka w postępowaniu sądowym

100%

Kałdon B. M.

Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

|

2013

|

tom 21

45-70

PL

Artykuł prezentuje dziecko, jako szczególną kategorię świadka. Zostały w nim poruszone takie kwestie, jak: wybrane zagadnienia z psychologii dziecka, role dziecka w procesie; dziecko jako świadek w postępowaniu karnym, dziecko jako pokrzywdzony), przesłuchanie dziecka, osoby uczestniczące w jego przesłuchaniu, szczególne formy przesłuchania małoletniego (przesłuchanie dziecka zaburzonego psychicznie, przesłuchanie dziecka w ciężkim stanie zdrowia, przesłuchanie konfrontacyjne, przesłuchanie w celu odtworzenia wyglądu osoby lub rzeczy, okazanie a także inne szczególne formy przesłuchania).

EN

The article presents the child as a specific category of witness. It discusses such topics as the selected issues of child psychology, the role of the child in court proceedings, child as a witness in criminal proceedings, child as a harmed person, the hearing of a child, persons taking part in such hearing, specific forms of hearing of minors (hearing of a mentally disturbed child, hearing of a child in a serious health condition, confrontational hearing, hearing conducted in order to reconstruct the appearance of a person or an object, identification parade and other specific forms of examination).

3

WPŁYW SPOSOBU FORMUŁOWANIA PYTAŃ ORAZ ICH ZAWARTOŚCI INFORMACYJNEJ NA POPRAWNOŚĆ RELACJI ŚWIADKÓW NAOCZNYCH W KONTEKŚCIE TEORII SKRYPTÓW POZNAWCZYCH

88%

Koczur J.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2019

|

tom 6(2)

41-51

PL

Prezentowane w niniejszym artykule badania są częścią projektu badawczego, dotyczącego wpływu dobranej metody przesłuchania na poprawność relacji świadków szczerych, w tym również wpływu sposobu formułowania pytań oraz ich zawartości informacyjnej na relacje świadków szczerych. Przedstawiony w niniejszym artykule eksperyment został przeprowadzony na grupie 130 osób. 50 osób zostało poproszonych o opisanie tego, w jaki sposób wyobrażają sobie typową kradzież z samochodu; z kolei pozostałych 80 probantów podzielono na dwie grupy. Każdej z dwóch grup zaprezentowano ten sam krótki materiał filmowy przedstawiający kradzież z samochodu. Następnie każdej z grup na dwa różne sposoby zadano pytania dotyczące obejrzanego materiału filmowego. Głównym celem przeprowadzonego eksperymentu była analiza wpływu schematów poznawczych oraz dezinformacji zawartej w pytaniach na relacje świadków o zdarzeniu. Ustalenia dokonane na podstawie przeprowadzonych badań mogą okazać się przydatne dla przesłuchujących w celu eliminowania błędów w relacjach świadków. świadek, relacja świadka, przesłuchanie, schemat poznawczy, dezinformacja, pytania

4

Zakazy dowodowe, tajemnice zawodowe i inne oraz próby ich omijania podczas czynności operacyjno-rozpoznawczych i procesowych

75%

Pawelec K. J.

Cybersecurity and Law

|

2024

|

tom Vol. 12 (2)

246--259

PL

Niniejszy artykuł dotyczy trudnej i kontrowersyjnej problematyki pozyskiwania dowodów podczas czynności operacyjno-rozpoznawczych w kontekście procesowo określonych zakazów dowodowych, w tym tajemnicy obrończej, spowiedzi, mediatora, dziennikarza, biegłego i lekarza, a także sięgania po tajemnice zawodowe, w tym adwokacką, radcy prawnego, notariusza, doradcy podatkowego, lekarza, psychologa, statystycznej, pozyskiwania dokumentów zawierających tajemnice oraz oceny tego rodzaju czynności zarówno z punktu widzenia gwarancji konstytucyjnych, jak i określonych przyzwoleń pro-cesowych. Autor podkreśla konieczność kompleksowej potrzeby zmian przepisów wyłączających możliwość stosowania koncepcji dowodów pośrednio nielegalnych. Powyższe zostało oparte na analizie orzecznictwa sądowego, poglądach doktryny oraz własnych badaniach autora, który postuluje, żeby wskazany wyżej dorobek został uwzględniony przez ustawodawcę, który pracuje nad zmianą obowiązującego prawa oraz przywraca¬niem praworządności.

EN

The article deals with the challenging and controversial issues of obtaining evidence as part of investigative operations in the context of procedurally defined inadmissibility in evidence, including attorney-client privilege, seal of confession, mediation secrets, reporter’s privilege, expert’s privilege and doctor-patient privilege, as well as resorting to professional secrets, including those of advocates, attorneys-at-law, civil-law notaries, tax advisors, doctors, psychologists and statisticians, obtaining documents containing secrets, and evaluating such activities from the point of view of both constitutional guarantees and certain procedural permissions. It emphasises the comprehensive need to amend the currently binding provisions, which exclude the applicability of the concept of indirectly illegal evidence. It was based on an analysis of court jurisprudence, views expressed by legal commentators, and the author’s own research. The author advocates that the above-mentioned body of work be taken into account by the legislator working on amendments to the currently binding law and on restoring the rule of law.

5

Okolice Zagłady. Karolina Koprowska: Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Kraków, Universitas, 2018, ss. 216.

75%

Janik G.

Narracje o Zagładzie

|

2019

|

nr 5

390-403

EN

This text reviews Karolina Koprowska’s Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków [Bystanders? The Shoah in Peasant Accounts]. By means of Hilberg’s triad of perpetrator–victim–witness, the review analyses the shifts in perception of bystanders, inaugurated by Claude Lanzmann’s Shoah and two texts: Jan Błoński’s “Biedni Polacy patrzą na getto” [“Poor Poles Look at Ghetto”] and Jan Tomasz Gross’s The Neighbors. Moreover, this analysis emphasises the fact of growing academic interest in the “peripheries of the Shoah,” taking place in the early 21st century, and investigates recent publications in Polish Holocaust studies that postulate the re-definition of the witness as a cultural category. According to the review, Koprowska’s book can be devoted into two parts: theoretical one and analytic one. The former gathers different conceptualisations of a bystander, introduces the reader to the situation of Polish countryside in the times of the Shoah, and describes the strategies of bystanders, who are referenced as locals inherently belonging to the topography of a peasant landscape. The latter – and more important – part is dedicated to the category of silence, but also to that which leaves something unsaid. Koprowska distinguishes three types of such a trope: the repressed story (exemplified by Paweł Łoziński’s Miejsce urodzenia [Birthplace]), the strategy of “looking but not seeing” (exemplified by the applications to “Describe my countryside” competition), and descriptions abundant in metaphors and generic links to fairy tale (Tadeusz Nowak’s oeuvre). The conclusions of the review are supplemented by the reference to Mordechaj Canin’s Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce [Through Ruins and Remnants. A Journey through One Hundred Jewish Communities in Poland after the Holocaust], which explores the positions of Polish peasants regarding the Shoah.

PL

Artykuł recenzyjny jest omówieniem książki Karoliny Koprowskiej Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Autor, wychodząc od Hilbergowskiej triady sprawca – ofiara – świadek, analizuje zmiany w postrzeganiu kategorii bystanders zapoczątkowane wraz z premierą filmu Shoah Claude’a Lanzmanna oraz publikacją eseju Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto i książki Sąsiedzi Jana Tomasza Grossa. W tekście zwrócono uwagę na rodzące się na początku XXI wieku zainteresowanie „obrzeżami Zagłady” oraz przywołano najnowsze stanowiska polskich badaczy, którzy postulują redefinicję kategorii świadka. Opisując monografię Koprowskiej, recenzent dokonuje jej podziału na dwie zasadnicze części – teoretyczną oraz analityczną. W pierwszej z nich autorka przywołuje różne koncepcje dotyczące kategorii postronnego, wprowadza w obszar badań nad polską wsią w czasach Zagłady oraz opisuje strategie działania postronnych, których prezentuje jako okolicznych, a więc nierozerwalnie związanych z topografią wsi. Druga, najważniejsza część pracy poświęcona jest kategorii (prze)milczenia. Koprowska wskazuje jej trzy rodzaje: opowieść tłumioną (przedstawioną na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Miejsce urodzenia), strategię „widzenia, ale niedostrzegania” (analiza prac przesłanych w ramach konkursu „Opis mojej wsi”) oraz metaforyczność i baśniowość opisu (twórczość Tadeusza Nowaka). Uzupełnienie recenzji stanowi nawiązanie do reportażu Mordechaja Canina Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce opisującego postawy polskich chłopów wobec Holokaustu.

6

Nauka Gracjana o świadkach

75%

Burczak K.

Studia Prawnicze KUL

|

2022

|

nr 1

91-110

EN

The research subject of this paper focuses on Gratian’s Decretum in respect of witnesses institution in both criminal and civil cases. The aim of the conducted analyses of Gratian’s legal texts and his dicta was to confirm the hypothesis on the institution of witnesses. The Decretum includes both texts of canon law and Roman Law since canon law has used complementarily principles of Roman Law in several aspects of procedural law, including the rules on witnesses. In the process of analysis of the legal texts several research methods were used: historical and legal, along with a dogmatic and legal method. As the result the hypothesis was confirmed that the institution of witnesses in both canon law and in the norms of Roman Law present in Gratian’s Decretum generally sets the same requirements for witnesses in both systems, except for the elements that differentiate canon law procedure. In addition, canon law proceedings never allowed the evidence to be introduced by trial by ordeal: neither ordeal by hot water nor by hot iron. Gratian in the Decretum has included the achievements of Roman and canonical jurisprudence up to the 12th century. His teachings on witnesses reflect the concern of the Roman and church judiciary to observe a lawful trial procedure, find the truth about the incident and issue a fair verdict. His views on witnesses, apart from obvious outdated standards, are still valid today.

PL

Przedmiotem badań przedstawionych w artykule jest Dekret Gracjana w aspekcie instytucji świadka w procesach zarówno cywilnych, jak i karnych. Celem przeprowadzonych analiz tekstów prawnych oraz dicta Gracjana było uzyskanie potwierdzenia dla przyjętej hipotezy badawczej dotyczącej instytucji świadka. W Dekrecie obecne są teksty prawne zarówno prawa kanonicznego, jak i rzymskiego. Prawo kanoniczne posiłkowało się prawem rzymskim w zakresie wielu instytucji procesowych, również instytucji świadka. Metody badawcze, którymi posłużono się w analizie tekstów prawnych, to metoda historycznoprawna oraz dogmatycznoprawna. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono przyjętą hipotezę badawczą, że instytucja świadka zarówno w prawie kanonicznym, jak i w normach prawa rzymskiego obecnych w Dekrecie cechuje się zasadniczo takimi samymi wymogami stawianymi świadkom, z zachowaniem elementów różnicujących, specyficznych dla procesu kanonicznego. W procesach kanonicznych nigdy nie wolno było dołączać do przysięgi próby wrzątku lub rozpalonego żelaza. Gracjan zawarł w Dekrecie dorobek jurysprudencji rzymskiej i kanonicznej do XII w. W jego nauce o świadkach odzwierciedla się troska sądownictwa rzymskiego i kościelnego o zachowanie zgodnej z prawem procedury procesowej, dotarcie do prawdy o zdarzeniu i wydanie sprawiedliwego wyroku. Jego nauka o świadkach, poza oczywistymi przestarzałymi normami, pozostaje aktualna do dziś.

7

Okolice Zagłady. Karolina Koprowska: Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Kraków, Universitas, 2018, ss. 216.

75%

Janik G.

Narracje o Zagładzie

|

2019

|

nr 5

390-403

EN

This text reviews Karolina Koprowska’s Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków [Bystanders? The Shoah in Peasant Accounts]. By means of Hilberg’s triad of perpetrator–victim–witness, the review analyses the shifts in perception of bystanders, inaugurated by Claude Lanzmann’s Shoah and two texts: Jan Błoński’s “Biedni Polacy patrzą na getto” [“Poor Poles Look at Ghetto”] and Jan Tomasz Gross’s The Neighbors. Moreover, this analysis emphasises the fact of growing academic interest in the “peripheries of the Shoah,” taking place in the early 21st century, and investigates recent publications in Polish Holocaust studies that postulate the re-definition of the witness as a cultural category. According to the review, Koprowska’s book can be devoted into two parts: theoretical one and analytic one. The former gathers different conceptualisations of a bystander, introduces the reader to the situation of Polish countryside in the times of the Shoah, and describes the strategies of bystanders, who are referenced as locals inherently belonging to the topography of a peasant landscape. The latter – and more important – part is dedicated to the category of silence, but also to that which leaves something unsaid. Koprowska distinguishes three types of such a trope: the repressed story (exemplified by Paweł Łoziński’s Miejsce urodzenia [Birthplace]), the strategy of “looking but not seeing” (exemplified by the applications to “Describe my countryside” competition), and descriptions abundant in metaphors and generic links to fairy tale (Tadeusz Nowak’s oeuvre). The conclusions of the review are supplemented by the reference to Mordechaj Canin’s Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce [Through Ruins and Remnants. A Journey through One Hundred Jewish Communities in Poland after the Holocaust], which explores the positions of Polish peasants regarding the Shoah.

PL

Artykuł recenzyjny jest omówieniem książki Karoliny Koprowskiej Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Autor, wychodząc od Hilbergowskiej triady sprawca – ofiara – świadek, analizuje zmiany w postrzeganiu kategorii bystanders zapoczątkowane wraz z premierą filmu Shoah Claude’a Lanzmanna oraz publikacją eseju Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto i książki Sąsiedzi Jana Tomasza Grossa. W tekście zwrócono uwagę na rodzące się na początku XXI wieku zainteresowanie „obrzeżami Zagłady” oraz przywołano najnowsze stanowiska polskich badaczy, którzy postulują redefinicję kategorii świadka. Opisując monografię Koprowskiej, recenzent dokonuje jej podziału na dwie zasadnicze części – teoretyczną oraz analityczną. W pierwszej z nich autorka przywołuje różne koncepcje dotyczące kategorii postronnego, wprowadza w obszar badań nad polską wsią w czasach Zagłady oraz opisuje strategie działania postronnych, których prezentuje jako okolicznych, a więc nierozerwalnie związanych z topografią wsi. Druga, najważniejsza część pracy poświęcona jest kategorii (prze)milczenia. Koprowska wskazuje jej trzy rodzaje: opowieść tłumioną (przedstawioną na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Miejsce urodzenia), strategię „widzenia, ale niedostrzegania” (analiza prac przesłanych w ramach konkursu „Opis mojej wsi”) oraz metaforyczność i baśniowość opisu (twórczość Tadeusza Nowaka). Uzupełnienie recenzji stanowi nawiązanie do reportażu Mordechaja Canina Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce opisującego postawy polskich chłopów wobec Holokaustu.

8

Psychologia sądowa w ocenie zeznań stron i świadków

71%

Czujek M.

Ius Matrimoniale

|

2016

|

tom 27

|

nr 4

95-122

EN

The analysis of the evidence, particularly the testimony of parties and witnesses is the essence of each process. Particularly important is the appropriate to assign the credibility of the presented theses. Human memory is sometimes unreliable and often on the basis of the analyzed court records raises the question: we remember what happened, or what we want to remember? Analysis of the mechanisms associated with the perception of the facts, their storage in memory and reconstruction and skillful interpretation of what was said “between the lines” can be very helpful.

9

Zwrot kosztów podróży przysługujący świadkowi w trybie art. 618a k.p.k. w kontekście stanu epidemii SARS-CoV-2

71%

Kosowski J.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2021

|

tom 31

|

nr 1

63-78

EN

The article is devoted to the analysis of the issue of reimbursement of travel costs to a witness pursuant to Art. 618a of the Code of Criminal Procedure. The author points to the views expressed in the jurisprudence and literature, and relating to the issue of the witness's place of residence, but above all to the procedural authority's assessment of the legitimacy and advisability of the witness’s choice of means of transport. The characteristics of the regulations in force are an introduction to further analyzes relating to the state of the SARS-CoV-2 epidemic. The current epidemiological situation forces the authorities to take into account new circumstances. In the article, the author points to de lege ferenda postulates regarding the amendment of art. 618a § 1 of the Code of Criminal Procedure, but also in the final conclusions, sees the need for an urgent and comprehensive amendment to the criminal procedure aimed at its electronisation.

PL

Artykuł poświęcony jest analizie problematyki zwrotu świadkowi kosztów przejazdu w trybie art. 618a k.p.k. Autor wskazuje na poglądy wyrażone w orzecznictwie i literaturze, a odnoszące się do kwestii miejsca zamieszkania świadka, ale przede wszystkim do oceny przez organ procesowy zasadności i celowości wyboru środka transportu przez świadka. Charakterystyka obowiązujących regulacji jest wstępem do dalszych analiz odnoszących się do stanu epidemii SARS-CoV-2. Obecna sytuacja epidemiologiczna wymusza bowiem uwzględnianie nowych okoliczności przez organy procesowe. W artykule autor wskazuje na postulaty de lege ferenda dotyczące zmiany art. 618a § 1 k.p.k., ale także w ramach wniosków końcowych dostrzega potrzebę pilnej i kompleksowej nowelizacji procedury karnej zmierzającej w kierunku jej elektronizacji.

10

DISAPPEARANCE OF WITNESSES’ OWN WORDS

71%

OKAWARA M. H.

Comparative Legilinguistics

|

2012

|

tom 10

23-36

PL

Artykuł dotyczy języka używanego przez prokuratorów, który pojawia się w zeznaniach świadków w trakcie przesłuchania na sali sądowej. Autorka dokonała porównania języka użytego przez świadka i języka użytego przez prokuratora (m.in. w mowie oskarżyciela). Będąc biegłym sądowym, powołanym do dokonania analizy języka użytego przez świadka, autorka wyciąga wniosek, że z dużym prawdopodobieństwem wpływ na język, jakim posługiwał się świadek miały spotkania z prokuratorem, które odbyły się tuż przed rozprawą. Język świadka zawierał cechy języka prokuratora oraz cechy języka pisanego, które pokrywają się z konstrukcjami zawartymi w analizowanych dokumentach.

EN

This paper discusses the characteristics of prosecutor’s language that would appear in the prosecution witness’s answers during direct examination. I performed a linguistic comparison of the language that is used in a witness’s answers against that of five relevant documents, which include a prosecutor’s opening statement, a prosecutor’s final statement, 11 samples of suspect’s statements from the handbook for investigating officers and one from witness’s personal letters. I would like to argue that as the witness’s answer had the features of a prosecutor’s language as well as written language, the prosecutor’s ten meetings with the witness immediately before the trial may have possibly influenced not only the witness’s language but also the content of the testimony itself. The analysis of this paper is based upon my expert witness opinion that was submitted to the Tokyo High Court and Japanese Supreme Court for the case in question.

11

PROBLEMATYKA PRZYJĘCIA ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE OD OSOBY ZNAJDUJĄCEJ SIĘ POD WPŁYWEM ALKOHOLU LUB ŚRODKÓW DZIAŁAJĄCYCH PODOBNIE DO ALKOHOLU W ASPEKCIE PRAWIDŁOWEJ REALIZACJI CZYNNOŚCI SŁUŻBOWYCH PRZEZ FUNKCJONARIUSZA POLICJI

63%

Prokopowicz A.

Przegląd Policyjny

|

2020

|

tom 138(2)

267-290

PL

Zawiadomienie o przestępstwie jest obowiązkiem nałożonym mocą ustawy i przepisów szczególnych na osobę posiadająca wiedzę o zaistniałym zdarzeniu, jak też wiąże się z powinnością przyjęcia takiego zgłoszenia przez Policję. Zobligowanie obu stron, tj. powiadamiającej i powiada-mianej do synergicznego działania ma na celu eliminację ryzyka bezczynności organów ścigania czy doprowadzenia do pewnego rodzaju społecznego przyzwolenia do łamania prawa. Na uwagę zasługuje fakt, że osoba składająca zawiadomienie o przestępstwie nie ma obowiązku sprawdzania zgodności informacji z prawdą, gdyż informacje te nie muszą być obiektyw-nie prawdziwe, aczkolwiek powinny być zgodne z rzeczywistością. Pewne wątpliwości budzi jednak kwestia przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania zawiadamiającego w charakterze świadka, w sytuacji kie-dy funkcjonariusz Policji ma uzasadnione podejrzenie, że osoba zawiadamiająca znajduje się pod wpływem alkoholu lub środków odurzających, psychotropowych czy psychoaktywnych. Czy w takiej sytuacji konieczne jest sprawdzenie stanu trzeźwości i czy w ogóle istnieje podstawa praw-na do sprawdzenia stanu trzeźwości takiej osoby? Czy osobę taką można pouczyć o jej prawach i obowiązkach i jak wygląda odpowiedzialność takiej osoby z art. 233 § 1, art. 233 § 1a oraz 234 i 238 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny? Warto zauważyć, że istnieje niejednolitość stanowiska judykatury i doktryny wobec problematyki przesłuchiwania osób będących w stanie nietrzeźwości. Przyczyny powyższego należy upatrywaćw tym, iż ustawodawca nie wypowiedział się stanowczo co do kwestii dopuszczalności lub też nie przesłuchania przez organ procesowy osoby nie-trzeźwej lub będącej pod wpływem innego podobnie działającego środka. Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na powyższe pytania oraz omówienie problematyki przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie w aspekcie prawidłowej realizacji czynności służbowych przez funkcjonariusza Policji.

12

Znęcanie się nad słabszymi jako negatywne zjawisko obecne we współczesnym społeczeństwie

63%

Pavlencu M.

|

2023

|

tom 151(3)

16-23

PL

Jednym z najbardziej niepokojących zjawisk dotykających współczesne społeczeństwo jest dręczenie osób słabszych. Jest to poważna forma agresji, która może przejawiać się u osób w każdym wieku. W ramach tego zjawiska zawsze będzie występował agresor - ten, który się znęca, i ofiara - osoba będąca obiektem znęcania się. Obie role generują ważne długoterminowe skutki w rozwoju emocjonalnym danej osoby. Niezależnie od tego, czy osoba jest ofiarą, sprawcą, czy nawet świadkiem tego zjawiska, jej życie może być głęboko naznaczone konsekwencjami takiego przemocowego zachowania. Dlatego też wykrywanie i korygowanie takich zachowań jest priorytetem dla podmiotów omawianego zjawiska.

13

Prorok jako świadek (Jr 23,16-22)

63%

Jaworski P.

Verbum Vitae

|

2015

|

tom 27

77-94

EN

This article deals with the subject: “prophet as a witness”. The Bible portrays a prophet as a messenger speaking in God’s name and announcing His word. However, he is not merely a neutral reporter, but the witness of received revelation. A witness is a person who has participated in some event personally and therefore can confirm what he or she saw and heard. These two elements of witness in the prophet’s mission are pointed out by Jeremiah. His oracle in Jer 23:16-22 deals with false prophets, whose own visions proclaim themselves as coming from God. Meanwhile, the true prophet is following quite a different path. He participates in “the council of Yahweh”, experiencing divine revelation (conf. v. 18), and then testifies to what he has seen and heard (conf. v. 22). Therefore, such a prophet is truly the witness of God and His word.

14

Retoryka pytań w dyskursie sądowym

63%

Tecław B.

Res Rhetorica

|

2015

|

tom 2

|

nr 3

2-15

PL

Artykuł podejmuje temat retoryki pytań w toku przesłuchiwania świadków na sali sądowej w kontekście polskiego prawodawstwa i praktyki postępowania sądowego. W szczególności przedmiotem analizy jest zastosowanie zabiegów retorycznych, za pomocą których pytania mają mieć walor perswazyjny, a nie tylko informacyjny. Takie pytania ze strony przesłuchującego mają np. zasugerować treści, które potwierdzałyby jego tezę.

EN

This study investigates the issue of lawyers’ rhetorical proficiency, which is revealed in a situation of examination of witnesses and defendants in a Polish model of lawsuit. At this stage of trial the hybridity of rhetoric can be observed and it discloses in a specifi c technique of posing questions that aim to persuade while they pretend to inform. The discussed method of examination is performed to elicit evidence in support of facts which will satisfy a required element of a party's claim or defense.

15

PRÓBA OCENY PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ PRAWNYCH W PRAWIE POLSKIM NA GRUNCIE Z USTAWY Z DNIA 28 LISTOPADA 2014 R. O OCHRONIE I POMOCY DLA POKRZYWDZONEGO I ŚWIADKA

63%

Gorazdowski K.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2019

|

tom 6(2)

11-40

PL

Każde państwo członkowskie UE powinno w swoich systemach prawnych zagwarantować w stopniu niezbędnym do realizacji celów postępowania karnego odpowiednia ochronę praw pokrzywdzonych i świadków z poszanowaniem ich godności i zapewnieniem ochrony przed wtórną wiktymizacją. Praktyka stosowania przyjętych na gruncie krajowym w tej mierze rozwiązań prawnych przy braku odpowiedniej współpracy organów wzbudza jednak wątpliwości. Warto przyjrzeć się zatem wdrożonej do krajowego porządku prawnego ustawie z dnia 28 listopada 2014r. o ochronie i pomocy dla pokrzywdzonego i świadka, aby wskazać na jej mankamenty prawne, dokonać oceny stosowania przyjętych rozwiązań prawnych w praktyce, zwrócić uwagę na wątpliwości interpretacyjne. Ustawa pełni ważna rolę w kształtowaniu odpowiedniego poziomu ochrony pokrzywdzonego i świadka, jednocześnie dość głęboko ingeruje w sferę praw rodzicielskich obojga rodziców, co nie powinno uchodzić uwadze organowi ochrony jak i organowi procesowemu, które odpowiadają za współprace z innymi organami ochrony prawa dla dobra rodziny i małoletnich dzieci. pokrzywdzony, świadek, prawo policyjne, postępowanie karne, środki ochrony i pomocy, osoby najbliższe, Policja, Prokuratura, sądy powszechne

16

Będziecie moimi świadkami po krańce ziemi (Dz 1,8). Łukaszowa wizaj świadectwa z perspektywy Dziejów Apostolskich

63%

Mielcarek K.

Verbum Vitae

|

2015

|

tom 28

257-296

EN

Because of the richness of Lukan theology regarding witness, the author was unable to cover all of its aspects. Thus the study touches only upon its major threads. Besides the obvious issues of the apostles role as witnesses, the content of their witnessing, and its recipients – the study presents some other personalities involved in transmitting the Good News of God’s salvation to humanity. Indeed, the greatest stress is placed on the testimony of God himself. Despite being a constant Mystery for humankind, He never ceases being involved in their history and witnessing to his salvific plans. Although there are only a few texts within Acts that connect the persons of the Trinity to witnessing, one should consider them as fundamental to a full Lukan theology of witness.

PL

Bogactwo Łukaszowej teologii na temat świadectwa nie pozwoliło autorowi artykułu na objęcie wszystkich jej aspektów. Studium podjęło jedynie główne wątki, które do niej należą. Jednakże, obok oczywistych kwestii, takich jak świadectwo apostołów, jego treść i odbiorcy, artykuł zawiera jeszcze charakterystykę innych osób uczestniczących w przekazywaniu ludziom Dobrej Nowiny o zbawieniu. Motywem najmocniej zaakcentowanym w artykule jest świadectwo samego Boga. Pozostając dla człowieka nieustającą tajemnicą, nigdy nie przestaje On uczestniczyć w jego historii i dawać świadectwa na temat swoich zbawczych planów. Mimo że liczba tekstów w Dziejach Apostolskich łączących poszczególne Osoby Trójcy Świętej ze świadectwem jest niewielka, należy je uznać za fundamentalne dla Łukaszowej teologii świadectwa.

17

Bystander czy (pasywny) świadek? Kilka uwag nad konsekwencjami wyboru terminologii w badaniach nad Zagładą lub Holocaustem

63%

Karwowska B.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

tom 64

|

nr 1: Literatura polska

91-98

PL

Artykuł jest próbą analizy przydatności w najnowszych badaniach nad Zagładą i Holocaustem robiącego dzisiaj dużą karierę w naukach społecznych pojęcia bystander. Autorka zwraca uwagę na obiektywne zależności terminologiczne, ale uwzględnia również różnice doświadczenia historycznego i kulturowego, które inaczej każą postrzegać rolę świadków w dyskursie anglojęzycznym, a inaczej ze wschodnioeuropejskiej, szczególnie zaś polskiej perspektywy.

EN

The article is an attempt at an analysis of usefulness of the concept of “bystander” that is increasingly popular in social sciences, in modern studies of Shoah and Holocaust. The author points to objective terminological dependencies, but she also takes into consideration the differences in the historical and cultural experience that require different perceptions of the role of witnesses in the English language discourse and in the East European, and especially Polish perspective.

18

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2014 roku, sygn. akt III CSK 301/13

63%

Wolak G.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

tom 28

|

nr 2

149-168

PL

Glosa dotyczy postanowienia z dnia 16 października 2014 r., III CSK 301/13, w którym Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że członek organu osoby prawnej w zasadzie może być świadkiem przy sporządzeniu testamentu, w którym została przewidziana dla tej osoby jakakolwiek korzyść. Podobnie, w ocenie Sądu Najwyższego, w zasadzie może być świadkiem przy sporządzeniu testamentu członek korporacyjnej osoby prawnej, dla której została przewidziana korzyść w testamencie. Autor dokonał w glosie krytycznej oceny tego stanowiska. Za właściwe uznał zapatrywanie, zgodnie z którym, świadkiem przy sporządzeniu testamentu, w którym została przewidziana jakakolwiek korzyść dla osoby prawnej nie może być co do zasady ani piastun organu takiej osoby prawnej ani żaden z członków (wspólników) korporacyjnej osoby prawnej.

EN

The gloss refers to the decision of 16 October 2014, III CSK 301/13, in which the Supreme Court adopted the position that a member of the body of a legal person may, in principle, be a witness to making a testament in which any benefit is provided for that legal person. Similarly, in the opinion of the Supreme Court, a witness to making a testament may, in principle, be a member of a corporate legal person for which any benefit is provided in that testament. The author made a critical assessment of that position in the gloss. He considered as appropriate the view according to which a witness to making a testament in which any benefit is provided for a legal person cannot, in principle, be either an officer of such legal person, or any member (partner) of such corporate legal person.

19

Odpowiedzialność za składanie fałszywych zeznań przez świadka - glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 9.11.2021 r., I KZP 5/21

63%

Broda P.

Młoda Palestra – Czasopismo Aplikantów Adwokackich

|

2022

|

nr 2

12-31

EN

The gloss presents the author’s opinion of approval of the Supreme Court resolution of November 9th 2021, I KZP 5/21. The paper considers the issue of criminal liability of giving false testimony by a witness. Discusses the statutory features of the offence of Article 233 § 1a of the Criminal Code, but the author focuses on the right of defence and the possibility of its implementation by a witness, as well as the relationship between the principle of the right to defence and the good of the administration of justice. The gloss refers to the views expressed in the judicature and doctrine.

PL

Glosa stanowi aprobujące odniesienie się autora do uchwały Sądu Najwyższego z 9.11.2021 r., I KZP 5/21. Przedmiotem opracowania są rozważania dotyczące ponoszenia odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań przez świadka. Przeanalizowano ustawowe znamiona przestępstwa z art. 233 § 1a k.k., jednak autor skupia się przede wszystkim na zasadzie prawa do obrony i możliwości jej realizowania przez świadka, jak również relacji zasady prawa do obrony z dobrem wymiaru sprawiedliwości. W glosie odwołano się do poglądów wyrażonych w judykaturze i doktrynie.

20

Conflict of Interest in the Protection of Witness Identity with the Right of the Accused to Adversarial Examination and the Applicability a Testimony as an Evidence in the Legal Order of the Slovak Republic

63%

Mokrá I.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2022

|

tom 17

|

nr 19 (1)

219-234

EN

The adversarial principle can be considered as one of the indispensable principles of not only criminal proceedings but also proceedings integrated in other branches of national law of the Slovak Republic. So it is appropriate to recognize its important position and emphasize that its omission may have far-reaching consequences. Its importance underline also wide range sources of law. In practice, focusing primarily on criminal law, we encounter with its limitations, particularly from the perspective of the accused person in the ongoing criminal proceedings, especially by examination of witness whose identity must remain classified. The main aim of the article is to point out how the right of an accused person on adversarial examination of witness whose identity must remain classified can be guaranteed through the conditions which declares European Court of Human rights and which are required for the applicability a testimony of this witness as an evidence in criminal proceedings.

PL

Zasadę kontradyktoryjności można uznać za jedną z niezbędnych zasad nie tylko postępowania karnego, ale także postępowania zintegrowanego z innymi gałęziami prawa krajowego Republiki Słowackiej. Właściwe jest więc uznanie jej ważnej pozycji i podkreślenie, że jej pominięcie może mieć daleko idące konsekwencje. Jej znaczenie podkreślają także różnorodne źródła prawa. W praktyce, skupiając się przede wszystkim na prawie karnym, spotykamy się z jej ograniczeniami, zwłaszcza z perspektywy oskarżonego w toczącym się postępowaniu karnym, szczególnie przy przesłuchaniu świadka, którego tożsamość musi pozostać niejawna. Głównym celem artykułu jest wskazanie, w jaki sposób prawo oskarżonego do kontradyktoryjnego przesłuchania świadka, którego tożsamość musi pozostać niejawna, może być zagwarantowane przez warunki, które ogłasza Europejski Trybunał Praw Człowieka i które są wymagane do wykorzystania zeznań świadka jako dowodu w postępowaniu karnym.