Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Badanie ultrasonograficzne nadgarstka – technika badania oraz anatomia ultrasonograficzna. Część I. Strona grzbietowa nadgarstka

100%

Olchowy C. , Łasecki M. , Zaleska-Dorobisz U.

|

nr 61

172-188

EN

Ultrasound imaging of the musculoskeletal system is superior to other imaging methods in many aspects, such as multidimensional character of imaging, possibility of dynamic evaluation and precise assessment of soft tissues. Moreover, it is a safe and relatively inexpensive method, broadly available and well-tolerated by patients. A correctly conducted ultrasound examination of the wrist delivers detailed information concerning the condition of tendons, muscles, ligaments, nerves and vessels. However, the knowledge of anatomy is crucial to establish a correct ultrasound diagnosis, also in wrist assessment. An ultrasound examination of the wrist is one of the most common US examinations conducted in patients with rheumatological diseases. Ultrasonographic signs depend on the advancement of the disease. The examination is equally frequently conducted in patients with pain or swelling of the wrist due to non-rheumatological causes. The aim of this publication was to present ultrasound images and anatomic schemes corresponding to them. The correct scanning technique of the dorsal part of the wrist was discussed and some practical tips, thanks to which highly diagnostic images can be obtained, were presented. The following anatomical structures should be visualized in an ultrasound examination of the dorsal wrist: distal radio-ulnar joint, radiocarpal joint, midcarpal joint, carpometacarpal joints, dorsal radiocarpal ligament, compartments of extensor tendons, radial artery, cephalic vein, two small branches of the radial nerve: superficial and deep, as well as certain midcarpal ligaments, particularly the scapholunate ligament and lunotriquetral ligament. The paper was distinguished in 2014 as the “poster of the month” (poster number C-1896) during the poster session of the European Congress of Radiology in Vienna.

PL

Badanie ultrasonograficzne układu mięśniowo-szkieletowego w wielu aspektach przewyższa inne metody obrazowania, tj. w zakresie wielopłaszczyznowości obrazowania, możliwości oceny dynamicznej, precyzyjnej oceny tkanek miękkich. Ponadto jest metodą bezpieczną, stosunkowo tanią, szeroko dostępną oraz dobrze tolerowaną przez pacjentów. Poprawnie wykonane badanie ultrasonograficzne nadgarstka dostarcza szczegółowych informacji o stanie ścięgien mięśni, więzadeł, nerwów i naczyń. Jednak warunek dobrej diagnozy ultrasonograficznej, w tym nadgarstka, stanowi znajomość anatomii. Badanie USG nadgarstka jest jednym z najczęstszych badań USG wykonywanych w diagnostyce pacjentów z chorobami reumatologicznymi. Objawy ultrasonograficzne zależą od stopnia zaawansowania choroby. Równie często badanie przeprowadza się u pacjentów z bólem lub obrzękiem nadgarstka z przyczyn niereumatologicznych. Celem tej publikacji jest zaprezentowanie obrazów ultrasonograficznych oraz korespondujących z nimi schematów anatomicznych. Omówiono prawidłową technikę badania ultrasonograficznego grzbietowej części nadgarstka wraz z praktycznymi wskazówkami ułatwiającymi uzyskanie wysoce diagnostycznych obrazów. W trakcie badania grzbietowej strony nadgarstka należy uwidocznić nas tępujące struktury anatomiczne: staw promieniowo-łokciowy dalszy, staw promieniowo-nadgarstkowy, staw śródnadgarstkowy, stawy śródręczno-nadgarstkowe, więzadło promieniowo-nadgarstkowe grzbietowe, przedziały ścięgien mięśni prostowników, tętnica promieniowa, żyła odpromieniowa oraz dwie małe gałązki nerwu promieniowego: powierzchowna i głęboka, niektóre więzadła śródnadgarstkowe, zwłaszcza więzadło łódeczkowato-księżycowate oraz więzadło księżycowato-trójgraniaste. Praca została wyróżniona w 2014 roku jako „plakat miesiąca” (numer plakatu C-1896) podczas sesji plakatowej Europejskiego Kongresu Radiologicznego w Wiedniu.

2

Elastografia w obrazowaniu ścięgien i mięśni

100%

Drakonaki E.

|

nr 49

214-225

EN

Ultrasound elastography is a recently developed ultrasound-based method which allows the qualitative or quantitative evaluation of the mechanical properties of tissue. Strain (compression) ultrasound elastography is the commonest technique performed by applying mild compression with the hand-held transducer to create real-time strain distribution maps, which are color-coded and superimposed on the B-mode images. There is increasing evidence that ultrasound elastography can be used in the investigation of muscle, tendon and soft tissue disease in the clinical practice, as a supplementary tool to conventional ultrasound examination. Based on preliminary data, potential clinical applications include early diagnosis, staging, and guiding interventions musculotendinous and neuromuscular disease as well as monitoring disease during rehabilitation. Ultrasound elastography could also be used for research into the biomechanics and pathophysiology of musculotendinous disease. Despite the great interest in the technique, there is still limited evidence in the literature and there are several technical issues which limit the reproducibility of the method, including differences in quantification methods, artefacts, limitations and variation in the application of the technique by different users. This review presents the published evidence on musculoskeletal applications of strain elastography, discusses the technical issues and future perspectives of this method and emphasizes the need for standardization and further research.

PL

Elastografia ultrasonograficzna jest nową techniką obrazowania ultrasonograficznego, umożliwiającą ocenę jakościową i ilościową właściwości elastycznych tkanek. Najpopularniejszą techniką elastografii jest metoda uciskowa/statyczna (free hand strain – tzw. obrazowanie z wolnej ręki), polegająca na ręcznym uciskaniu tkanek głowicą ultrasonograficzną w celu uzyskania, w czasie rzeczywistym, map rozkładu elastyczności tkanek, które są kodowane kolorem i nałożone na obrazy w sekwencji B‑mode. Istnieje coraz więcej dowodów na przydatność elastografii ultrasonograficznej w praktyce klinicznej jako badania uzupełniającego klasyczne badanie ultrasonograficzne w rozpoznawaniu patologii tkanek miękkich, w tym mięśni i ścięgien. Na podstawie wstępnych danych do potencjalnych klinicznych zastosowań elastografii należą: wczesna diagnostyka i ocena zaawansowania zmian chorobowych, monitorowanie zabiegów pod kontrolą ultrasonografii w chorobach struktur mięśniowo‑ścięgnistych i nerwowo‑mięśniowych, a także monitorowanie procesu rehabilitacji.Elastografia może również służyć poznaniu procesów biomechanicznych i patofizjologicznych chorób mięśniowo‑ścięgnistych. Pomimo wielkiego zainteresowania liczba doniesień na temat elastografii jest znikoma. Przyczyną może być szereg problemówtechnicznych ograniczających jej powtarzalność, wynikających z obecności artefaktów i braku standaryzacji. W artykule przedstawiono przegląd dotychczasowej wiedzy nt. potencjalnych możliwości statycznej metody elastografii w ocenie układu mięśniowo‑szkieletowego, omówiono kwestie techniczne, perspektywy rozwoju tej metody, jak również podkreślono potrzebę standaryzacji oraz dalszych badań.

3

Isokinetic leg strength in adolescent Malaysian recreational taekwondo practitioners

80%

Kim G. D. , Pieter W.

|

nr 1

49-53

EN

Background. Improved leg strength in taekwondo athletes has been suggested as a way to help prevent hamstrings injuries. Problem and Aim. Research on isokinetic leg strength in Malaysian taekwondo [WTF] athletes has been scarce, especially in recreational participants. The aim of this study was to compare isokinetic leg strength in adolescent Malaysian recreational taekwondo participants. Methods. Strength was assessed in 7 females and 8 males on a Biodex System 3 during leg extension and flexion at 120o/sec and 300o/sec. A 3-way (Gender x Movement x Velocity) ANOVA with repeated measurements of the second and third factors was used to determine differences between gender, extension/flexion and angular velocity. A 2-way (Gender x Velocity) ANOVA with repeated measurements of the second factor was employed to determine differences in hamstrings/quadriceps (H/Q) ratios between the genders by angular velocity. Results. Collapsed over angular velocity and movement, the boys recorded a higher peak torque: eta2=0.47, 80% CI: 0.14 – 0.71, d= 1.93, 80% CI: 0.00 – 9.03 albeit unclear. When scaled to height (m2), relative peak torque was still higher for the boys: eta2=0.38, 80% CI: 0.03 – 0.65 albeit unclear but the pairwise comparison was clear: d= 1.50, 80% CI: 0.49 – 0.69. Dimensional scaling did not fully control for the effect of height on isokinetic leg strength in the girls: r=0.17, 80% CI: 0.00 – 0.67. However, it did not in the boys: r=0.72, 80% CI: 0.32 – 0.90. Conclusions. The results seem to partially support the claim that, as far as isokinetic leg strength is concerned, geometric similarity may not apply. Future studies should compare theoretical strength exponents to those empirically derived in a larger sample.

PL

Tło. Zwiększenie siły nóg u zawodników taekwondo zostało zasugerowane jako sposób zapobiegania urazom ścięgien. Problem i cel. Badania nad izokinetyczną siłą nóg malezyjskich sportowców taekwondo [WTF] są rzadkością, zwłaszcza tych ćwiczących rekreacyjnie. Celem pracy było porównanie izokinetycznej siły nóg nastoletnich malezyjskich zawodników rekreacyjnego taekwondo. Metody. Siłę oceniano u 7 kobiet i 8 mężczyzn w systemie Biodex 3 podczas rozciągania i zginania nóg w temp. 120o/s i 300o/sec. W celu określenia różnic ze względu na płeć, rozciągnięcie/zginanie i prędkość kątową wykorzystano 3-trójstronną (płeć x ruch x prędkość) analizę ANOVA z powtarzającymi się pomiarami drugiego i trzeciego czynnika. W celu określenia różnic w stosunkach między płciami za pomocą prędkości kątowej zastosowano dwustronną (Gender x Velocity) analizę ANOVA z powtarzającymi się pomiarami drugiego czynnika. Wyniki. Przy pomiarach prędkości kątowej i ruchu u chłopców odnotowano wyższy szczytowy moment obrotowy: eta2=0,47, 80% CI: 0,14 - 0,71, d=1,93, 80% CI: 0,00 - 9,03 aczkolwiek wyniki były niejasne. W odniesieniu do skali wysokości (m2), względny szczytowy moment obrotowy był jeszcze wyższy dla chłopców: eta2=0,38, 80% CI: 0,03 - 0,65, co nie dawało jasnych wyników, w przeciwieństwie do porównania w parach, które było jasne: d=1,50, 80% CI: 0,49 - 0,69. Skalowanie wymiarowe nie w pełni kontrolowało wpływ wzrostu na wytrzymałość izokinetyczną nóg u dziewcząt: r=0,17, 80% CI: 0,00 – 0,67, u chłopców wynosiło: r = 0,72, 80% CI: 0,32 - 0,90. Wnioski. Wyniki wydają się częściowo potwierdzać twierdzenie, że w odniesieniu do wytrzymałości izokinetycznej nóg podobieństwo geometryczne może nie mieć zastosowania. Przyszłe badania powinny porównywać teoretyczne wykładniki wytrzymałości z wykładnikami uzyskanymi empirycznie u większej grupy badanej.