Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kamica żółciowa – czy zawsze zakażona?

100%

Matyjas T. , Pomorski L. , Witas H. , Płoszaj T. , Matyjas K. , Kaczka K.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

tom 89(3)

23-26

PL

Celem pracy jest przedstawienie wyników badań dotyczących obecności i identyfikacji gatunkowej bakterii obecnych w żółci i złogach z pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych u chorych operowanych z powodu kamicy żółciowej. Materiał i metody. Zbadano florę bakteryjną żółci u 92 pacjentów – 54 kobiet (59%) i 38 mężczyzn (41%) – których w latach 2013–2014 poddano zabiegom chirurgicznym z powodu kamicy pęcherzyka i/lub kamicy dróg żółciowych. Żółć i złogi pobrano śródoperacyjnie na podłoże dla wzrostu bakterii, a następnie identyfikowano florę bakteryjną i określano jej wrażliwość na antybiotyki. Metodami molekularnymi (NGS oraz metodą Sangera) wyodrębniono gatunki bakterii w jednym ze złogów z pęcherzyka żółciowego, a wyniki porównano z gatunkami bakterii wyhodowanymi z żółci. Wyniki. Dodatnie wyniki posiewów żółci stwierdzono u 46 chorych, czyli 50% z nich. Wyhodowane z żółci rodzaje bakterii to: Enterococcus spp. (44 %), Escherichia coli (37%) oraz Klebsiella spp. (35%). U 7 pacjentów (15%) stwierdzono infekcję grzybami z rodzaju Candida, która współistniała z zakażeniem bakteryjnym. W zbadanym molekularnie złogu z pęcherzyka żółciowego wykryto DNA bakteryjne Enterococcus spp., Escherichia spp., Streptococcus spp. oraz Clostridium spp., a w posiewie żółci od tego samego chorego Enterococcus spp. (avium i fecalis). Wnioski. 1. U 31 chorych (70%) z zakażeniem żółci wyhodowano więcej niż jeden patogen. 2. Najczęstsze wyhodowane patogeny to: Enterococcus spp., Escherichia coli i Klebsiella spp. 3. Zakażeniom bakteryjnym często towarzyszyła infekcja grzybicza (Candida albicans). 4. Gatunki bakterii obecne w złogu, zostały częściowo zidentyfikowane również w żółci u tego samego pacjenta.

2

Early predictors of post – thyroidectomy hypoparathyroidism

100%

Sieniawski K. , Kaczka K. , Paduszyńska K. , Fendler W. , Tomasik B. , Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(6)

540-555

EN

Thyroid surgery is the most commonly performed procedure in the field of endocrine surgery. Studies are still ongoing on the development of a single algorithm for diagnosis and care of patients at risk of postoperative hypoparathyroidism. The aim of the study was to determine the biochemical marker that would allow the most accurate diagnosis of patient groups at risk of developing hypoparathyroidism and to identify risk factors for this disorder. Material and methods. The prospective study included 142 consecutive patients undergoing total thyroidectomy for benign goiter from January 1st 2014 to December 31st 2015. Serum intact parathyroid hormone (iPTH), total calcium (Ca), phosphate (P), and magnesium (Mg) levels have been measured preoperatively and at 1, 6, 24, and 48 h postoperatively. Results. Clinical symptoms of hypoparathyroidism developed in 25 (17.6%) of 142 patients. The best diagnostic accuracy for hypoparathyroidism based on ROC curves was obtained for iPTH at 6h (AUC 0.942; 95% CI: 0.866-1.000, p<0.001) and its percentage change from baseline ΔiPTH at 6h (AUC 0.930; 95% CI: 0.858-1.000, p<0.001). In an multivariate analysis, the preoperative Ca level higher by 0.1 mmol/l, and iPTH level higher by 0.1 pmol/l were associated with a lower risk of hypoparathyroidism, by 68% (p=0.012) and 61% (p=0.007), respectively. A 1% decline in iPTH from baseline increased the risk of hypoparathyroidism by 15% (p<0.001). Conclusions. The most reliable markers indicating a high risk of postoperative hypoparathyroidism are the decline in ΔiPTH at 6h by > 65% or iPTH level at 6h <1.57 pmol /l. A postoperative decline in iPTH levels is an independent risk factor for the development of hypoparathyroidism. Preoperative higher concentrations of Ca and iPTH are protective factors for the development of this disorder.

3

Cholelithiasis – always infected?

100%

Matyjas T. , Pomorski L. , Witas H. , Płoszaj T. , Matyjas K. , Kaczka K.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

tom 89(3)

23-26

EN

This study aims to present results regarding the presence and identification of bacterial strains found in bile and gallstones located in the gallbladder and bile ducts in patients operated on due to cholelithiasis. Materials and Methods. Bacterial culture was evaluated in 92 patients. There were 54 women (59%) and 38 men (41%) who underwent surgery on account of cholelithiasis and /or gallstones in bile ducts between 2013 and 2014. Bile and gallstone samples were cultured intraoperatively for bacteria; bacterial strains were identified, and their sensitivity to antibiotics was determined. Molecular methods (NGS and Sanger method) were used to separate bacterial strains in one of the gallbladder stones and the results were compared with bacterial strains grown from the bile. Results. Bile cultures were positive in 46 patients that is, 50% of the study group. The following bacteria strains were grown: Enterococcus spp. (44%), Escherichia coli (37%) and Klebsiella spp. (35%). Candidiasis accompanied by bacterial infection was detected in 7 patients (15%). Molecular testing of gallstones revealed DNA of Enterococcus spp., Escherichia spp., Streptococcus spp. and Clostridium spp. In the bile culture of the same patient Enterococcus spp. (avium and faecalis) was detected. Conclusion 1. More than one pathogen was grown on samples obtained from 31 patients (70%) with bile infection. 2. The most common pathogens include Enterococcus spp., Escherichia coli and Klebsiella spp. 3. Bacterial infections are often accompanied by a fungal infection (Candida albicans) 4. Bacterial strains grown from a gallstone sample partially corresponded with strains identified in the bile of the same patient.

4

Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne

100%

Sieniawski K. , Kaczka K. , Paduszyńska K. , Fendler W. , Tomasik B. , Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(6)

540-555

PL

Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.