Genesis 49 shows the scene that takes place at the deathbed of the patriarchJacob. In the face of his upcoming death, Jacob calls all of his sonsthat they may listen to and accept his words of valediction. The patriarchaddresses each of them individually. This piece of text serves an exampleof the Biblical poetry in which metaphors play an important role. In theHebrew text there are words and phrases that raise many doubts and questions.Not only contemporary translators and biblical scholars contendwith these difficulties, but ancient and medieval commentators did as well.The Aramaic Targums testify to the early Jewish exegesis and interpretationof Gen 49. This article presents the paraphrase and discusses a fewselected verses of the Aramaic version of Torah (Tg. Onq., Tg. Neof., Frgm.Tg., Tg. Ps.-J.). Based on the above examples, the development of principalJewish views on eschatology (49:1-2) and of Messianic expectations incontext of Jacob’s blessing of the tribe of Judah (49:8-12) is portrayed. Thelast part of this article comprises the rendering and the meaning of theTargumic animal metaphors based on the examples of Issachar (49:14-15)and of Benjamin (49:27) that significantly differ from the Hebrew text.
Jewish literature includes many writings, which focus on the events and figures described in the Bible. These documents aim at presenting episodes and heroes in a way that generally fills gaps in the biblical narratives, offering explanations for more difficult fragments and providing details of the lives of various characters. Expansions and additions also occur in the Aramaic renderings of the Hebrew Bible called ”Targums”. These translations have accompanied Hebrew texts. However, they have been transmitted orally and were undergoing continuous changes and modifications, until their contents were finally closed and written down. Next to a translation, Targums incorporated a paraphrase, complementary material and updating, all of which played a significant role in assisting participants at a liturgy in synagogues or individual believers in their private studies to consider and comprehend scriptural accounts. In this context, the Aramaic version of the conflict of Miriam and Aaron against Moses is worth mentioning. In this article, the author will carry out a comparative analysis of the Aramaic translations of the story found in Numbers 12:1-15 as rendered by Targum Neofiti and Targum of Pseudo-Jonathan, with particular emphasis on their presentation of Moses, Miriam and Aaron. Special attention will be paid to the character of additions and expansions offered by these Targums.
PL
Tradycja żydowska może poszczycić się wieloma utworami inspirowanymi wydarzeniami i postaciami biblijnymi. Często uzupełniały one luki w narracji, dostarczając objaśnień trudniejszych fragmentów lub po prostu dodając szczegóły z życia opisywanych bohaterów. Takie zmiany można spotkać już w targumach. Te aramejskie przekłady towarzyszyły tekstowi hebrajskiemu przez kilka wieków, najpierw w formie ustnej, co powodowało ich nieustanną zmianę, aż w końcu zostały spisane. Ich cechą charakterystyczną jest to, że obok przekładu tekstu można znaleźć materiał dodatkowy w postaci rozszerzeń, ale także parafrazy i aktualizacje, które miały pomóc w lepszym zrozumieniu Biblii hebrajskiej. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na aramejską wersję wydarzeń, ukazującą konflikt między Miriam i Aaronem a Mojżeszem. W artykule tym zostanie podjęta analiza porównawcza aramejskich przekładów Lb 12,1-15 w Targumie Neofiti i Targumie Pseudo-Jonatana w odniesieniu do postaci Mojżesza, Miriam i Aarona. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na charakter uzupełnień i rozszerzeń występujących w obu targumach
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.