Wieloletnie traktowanie wód stojących w Polsce jako odbiorników ścieków, przeważnie nieoczyszczonych, spowodowało wytworzenie ogromnych depozytów zanieczyszczeń (przeważnie w postaci martwej materii organicznej) tkwiących w osadach dennych większości zbiorników oraz niekorzystne oddziaływanie środowiskowe, wywołane tzw. zanieczyszczeniem wewnętrznym. Przy braku zjawiska mechanicznego mieszania wód samoczynne oczyszczenie w zauważalnym przedziale czasowym jest niemożliwe.
W strefie przydennej wielu jezior i zbiorników zachodzi fermentacja beztlenowa martwej materii organicznej i emisja fosforu w postaci fosforanów do toni wodnej. Fosfor jest pierwiastkiem biogennym limitującym eutrofizację. Uwolniony z osadów po dotarciu do strefy tlenowej powoduje gwałtowny rozwój organizmów wodnych, zwykle glonów i fitoplanktonu. Po okresie wegetacyjnym organizmy te zamierają, sedymentują na dnie i w procesach fermentacji beztlenowej uwalniają fosforany. Proces ten występuje corocznie i nazwany jest zasilaniem wewnętrznym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.