The Arabian Peninsula is the last place on Earth dominated by absolutist monarchies or systems that are, in fact, similar. There evolved a political system dominated by Saudi Arabia and in the shadow of that kingdom there are monarchies in Jordan, Kuwait, Qatar, Bahrain, Oman and the United Arab Emirates (UAE), which is a federation of several smaller monarchies. In the period of the Cold War these states were forced to act jointly towards the threat of post-Soviet Arab republics, such as Egypt. However, the houses exercising the power in these states for centuries have been involved in conflicts and disputes. Even nowadays it is possible for these conflicts to revive. The following text discussed two such disputes, the first one being the rivalry between the Saudis and the Hashemites. In 1990-1991 it resulted in sudden severing all of collaboration between Saudi Arabia and Jordan. A similar dispute concerns the Saud and the house of Al-Thani, the result of which was a severe political conflict of Riyadh with Qatar in 2014-2020. These two conflicts reflect sudden variability of relations between Arab monarchies- they indicate hegemonic ambitions of Riyadh, but also strong resistance of some of the royal families against these claims, and the potentiality of destabilisation inherent in these relations
PL
Półwysep Arabski to ostatnie na globie miejsce gdzie dominują politycznie monarchie absolutne lub zbliżone de facto do tego typu ustrojowego. Powstał tam system polityczny, w którym dominuje Arabia Saudyjska, a w cieniu tego królestwa istnieją monarchie w Jordanii, Kuwejcie, Katarze, Bahrajnie, Omanie oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA), które same są federacją sześciu drobnych monarchii. W okresie zimnej wojny państwa te zmuszone były działać solidarnie wobec zagrożenia ze strony proradzieckich republik arabskich takich jak np. Egipt. Jednak rody sprawujące władzę w tych państwach mają często wielowiekową tradycję sporów i konfliktów. Nawet współcześnie możliwe jest gwałtowne odnowienie się tych konfliktów. Tekst ten przedstawia dwa takie spory. Pierwszy to rywalizacja między Saudami i Haszymidami. Zaowocował on w latach 1990-1991 gwałtownym zerwaniem wszelkiej współpracy między Arabią Saudyjską a Jordanią. Podobny spór dotyczy Saudów i rodu Al-Thani, którego wynikiem był ostry konflikt polityczny Rijadu z Katarem w latach 2014-2020. Te dwa konflikty obrazują gwałtowną zmienność w relacjach między arabskimi monarchiami. Wskazują na hegemonistyczne dążenia Rijadu, ale również na silny opór części rodów monarszych przeciw tym u uproszczeniom oraz na potencjał destabilizacji tkwiący w tych relacjach.
After the second World War, British authorities recognized as necessity to solve the Arab – Israeli conflict in subordinated Palestine. In 1946, John Bagot Glubb – British officer and army commander of Transjordania, presented his own vision of the end of the conflict. In two memorandus: in 13th of July in 1946 and 6th of December in 1948, he proposed division Palestine into the Jewish area, including 18% of all country, and Arabic area including the rest. The Arabic area supposed to be joined with Transjordania in one country. This division was supposed to stop development of Jewish settlement. British authorities had to do this despite to protests of the U.S. This radical postulate was not accepted by government in London, although some of the ideas of these writings influenced on British elits’ views.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.