Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Tithonian-earliest Berriasian Nannoconus zones in selected sections of the Pieniny Klippen Belt and the Western Tatra Mountains (southern Poland)

100%

Pszczółkowski A.

|

tom Vol. 132

7-38

EN

In comparison with the Spanish sections, first appearance (FAD) of the Tithonian Nannoconus species is recorded earlier in the Pieniny Klippen Belt and the Western Tatra Mountains (Western Carpathians). The Early Tithonian Nannoconus compressus Zone correlates with the uppermost part of the "Pulla-Tithonica" Zone and the lower part of the Malmica Zone. The N. infans Zone corresponds to the upper part of the Malmica Zone and the lower part of the Chitinoidella Zone (Dobeni Subzone) including the lowermost interval of the Boneti Subzone. The N. wintereri Zone is equivalent to the uppermost part of the Chitinoidella Zone, entire Crassicollaria Zone, and the basal interval of the Berriasian Alpina Subzone. In the Kryta Valley section (Tatra Mts), the Infans/ Wintereri zonal boundary is located within the Boneti Subzone and is correlated with the lower part of the CM20n magnetozone. Specimens referred to Nannoconus sp. A occur in the studied sections; these specimens differ from the published descriptions of all previously established Tithonian species. In the Lower Tithonian limestones nannoconids are scarce being more numerous in the lower interval of the N. wintereri Zone. Increase in abundance of the genus Nannoconus correlates with the Mid- to Late Tithonian Nannofossil Calcification Event (NCE) reported from the Central Atlantic Ocean.

2

Integrated biostratigraphy and carbon isotope stratigraphy of the Upper Jurassic shallow water carbonates of the High-Tatric Unit (Mały Giewont area, Western Tatra Mountains, Poland)

51%

Pszczółkowski A. , Grabowski J. , Wilamowski A.

|

tom Vol. 60, No. 4

893--918

EN

New biostratigraphical and carbon isotope data are presented for the Upper Jurassic limestones of the Raptawicka Turnia Limestone Formation (High Tatric unit, Western Tatra Mountains, Poland) from the Mały Giewont area. The Kimmeridgian, lower Tithonian and lower part of the upper Tithonian have been identified on the basis of calcareous dinocysts and calpionellids. Eight microfossil biozones are distinguished: acme Fibrata, acme Parvula, Moluccana, Borzai, Tithonica acme Pulla(?), Malmica, Chitinoidella and Crassicollaria (pars). The Kimmeridgian/Tithonian boundary is indicated at the top of the Borzai Zone 76 m above the base of the Raptawicka Turnia Limestone Formation. The microfossil stratigraphy suggests the late Early Kimmeridgian age (acme Parvula Zone) of the ammonites described by Passendorfer (1928). The taxon Taramelliceras ex gr. compsum found 14 m above those ammonites is Late Kimmeridgian in age. Seven microfacies types (MF) are identified in the Upper Jurassic limestones of the Mały Giewont area. The Bositra-Saccocomidae MF occurs across the Lower-Upper Kimmeridgian boundary. The planktonic and benthic foraminifera occur in the Upper Jurassic deposits of the Raptawicka Turnia Limestone Formation. The genera Lenticulina Lamarck and Spirillina Ehrenberg are common in the Kimmeridgian and Tithonian limestones. The palaeobathymetric evolution of the Kimmeridgian-Tithonian deposition recorded in the Mały Giewont sections reveals: the transgressive episode at the Lower/Upper Kimmeridgian boundary interval, the transgression peak during the Early Tithonian (Malmica Zone) and gradual shallowing of the High-Tatric swell in the Late Tithonian. Integrated isotope stratigraphy and biostratigraphy enabled correlation with the pelagic section of the Sub-Tatric succession in the Długa Valley section. The middle part of the Raptawicka Turnia Limestone Formation (Upper Kimmeridgian) might be correlated with the upper part of the Czajakowa Radiolarite Formation (red radiolarites) and Czorsztyn Formation in the Długa Valley section. The upper part of the Raptawicka Turnia Limestone Formation of Early Tithonian age corresponds mostly to the Jasenina Formation. The overall similarity of the δ13C decreasing values recorded in the Kimmeridgian–earliest Tithonian interval of the Mały Giewont (this study) and Długa Valley sections indicates that the generally shallow-water deposits of the Raptawicka Turnia Limestone Formation accumulated below the zone influenced by changes in the composition of marine water caused, for instance, by intense rainfalls.

3

Calpionellid and nannoconid stratigraphy and microfacies at the Tithonian-Berriasian boundary in the Sierra del Infierno (western Cuba)

51%

Pszczółkowski A. , Delgado D. G. , González S. G.

|

tom Vol. 75, No. 1

1--16

EN

The radiolarian and calpionellid microfacies are characteristic for the latest Tithonian–Early Berriasian limestones of the Guasasa Formation in the Sierra del Infierno, western Cuba. The limestones of the uppermost part of the El Americano Memberbelongto the Late Tithonian Crassicollaria intermedia Subzone, Crassicollaria Standard Zone, and to the basal part of the Early Berriasian Calpionella alpina Subzone. The lower part of the Tumbadero Member is assigned to the C. alpina Subzone of the Calpionella Standard Zone. A heteromorph ammonite assemblage (Protancyloceras-Vinalesites) crosses the Crassicollaria/Calpionella Zones boundary. The studied limestones belong to three nannoconid assemblages of latest Tithonian–Early Berriasian age assigned to Nannoconus wintereri Subzone, N. steinmannii minor Subzone and N. steinmannii steinmannii Zone. Radiolarian taxa identified in thin sections are consistent with the lower part of D2 radiolarian zone from Western Tethys. The investigated deposits have been probably accumulated in the dysaerobic zone. At the Tithonian–Berriasian (J/K) boundary, dysaerobic to anaerobic conditions could be widespread in the deeper waters of the northwestern Proto-Caribbean basin.

PL

W niniejszej pracy zostały zbadane dwa profile obejmujące wapienie najwyższego tytonu i dolnego beriasu w Sierra del Infierno, na zachód od Vifiales w zachodniej części Kuby (Fig. 1A-C). Wapienie najwyższej części ogniwa El Americano formacji Guasasa (Tab. 1) należą do podpoziomu Crassicollaria intermedia poziomu standardowego Crassicollaria (górny tyton) i najniższej części podpoziomu Calpionella alpina (dolny berias) poziomu standardowego Calpionella (Fig. 2, 3). Dolna część ogniwa Tumbadero została zaliczona do podpoziomu C. alpina. W wapieniach najwyższej części ogniwa El Americano (Fig. 4A) i dolnej części ogniwa Tumbadero (Fig. 4B) charakterystyczne są mikrofacje kalpionellidowa (Fig. 5A) i radiolariowa (Fig. 6A). Pelmikrosparyty (Fig. 5B) i laminowane biomikryty (Fig. 6B) również są spotykane w dolnym beriasie. Kalpionellidy (Fig. 7A-I) są reprezentowane przez pojedyncze okazy do bardzo licznych zespołów (Tab. 2); zwykle są one słabo zachowane. Jest to już wcześniej opisana cecha kalpionellidów obecnych w wapieniach późnego tytonu i beriasu sukcesji Sierra de los Organos (Pop, 1976). Badane wapienie zawierają również nannokonidy (Fig. 8, 9A-H) zaliczone tutaj do podpoziomów Nannoconus wintereri i N. steinmannii minor oraz do poziomu N. steinmannii steinmannii (Tab. 3). Granica ogniw El Americano i Tumbadero znajduje się w obrębie podpoziomu N. steinmannii minor. Radiolarie oznaczone w płytkach cienkich (Fig. 10A-J, 11) odpowiadają dolnej części poziomu radio-lariowego D2 ustalonego w formacji Maiolica zachodniej Tetydy (Jud, 1994). Niektóre rodzaje (Ristola, Mirifusus) są często spotykane w badanych profilach. Obecność juwenilnych amonitów rozwiniętych: Protancyloceras gr. hondense (Imlay) (Fig. 12A), Protancyloceras sp. i Vinalesites sp. (Fig. 12B) została stwierdzona w niektórych płytkach cienkich wykonanych z wapieni (Tab. 4). Zespół tych amonitów przekracza granicę poziomów kalpionellidowych Crassicollaria i Calpionella (Tab. 5). Szare, ciemnoszare i czarne wapienie najwyższej części ogniwa El Americano i dolnej części ogniwa Tumbadero zostały osadzone prawdopodobnie w strefie dysaerobowej, w której fauna bentosowa była bardzo nieliczna (Fig. 12C). Ławice wapieni zazwyczaj nie zawierają struktur wskazujących na intensywną działalność organizmów ryjących w osadzie. W pobliżu granicy tytonu i beriasu (J/K), warunki dysaerobowe (lub nawet anaerobowe) mogły być rozprzestrzenione w głębszych wodach północno-zachodniej części basenu Protokaraibskiego. Takie warunki wskazująna raczej słabą cyrkulację w głębszych wodach tego dosyć wąskiego w tym czasie basenu.