Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

PIOTR OGRODZKI (1958-2013)

100%

Maniurka, ks. Piotr Paweł

|

2013

|

tom 54

270-271

EN

News about the death of Piotr Ogrodzki came so suddenly that it lethus numb. A good and unique person passed away – a lawyer, an expert on historical monuments, a theoretician on securing works of art, a sensitive soul. His loss is irreparable. Having known Piotr for years as a modest person shying from acclaim I am aware that he would not have wanted to become the topic of written reminiscences. On the other hand, it is our duty to express gratitude to men of merit and pay homage in return for all that they did for us. In this way, we demonstrate our respect, admiration and appreciation. Piotr Ogrodzki never sought popularity. He performed tasks, which he regarded as his duty as best and as thoroughly as possible. His persistence and systematic approach were an example for others and he remained worthy of high regard and emulation. The presence of such an exceptional person was auspicious for cultural Heritage ants Protection. Piotr Ogrodzki cultivated contacts and interpersonal relations and performed good deeds wherever possible - in state and Church institutions, both domestic and foreign. Concerned with the fate of historical monuments, he did not spare efforts to ensure their protection, especially those featured in churches and museums; many of them owe their present-day existence to his endeavours. Upon the basis of our years-long acquaintanceship and meetings of two colleagues I consider Piotr to be one of those men of the Church particularly concerned with the sacral cultural heritage of the Polish nation. Whenever feasible he offered assistance and counsel – via consultations and lectures – to a considerable number of parish priests and those members of the clergy entrusted with museums. While organising the Diocesan Museum in Opole I too benefited from his advice, for which I am eternally grateful. A person close to all of us, whose work touched the mystery of BEAUTY, has gone to the House of the Father.

2

PIOTR OGRODZKI (1958-2013)

100%

Maniurka, ks. Piotr Paweł

|

2013

|

tom 54

270-271

PL

Kościół na przestrzeni dziejów troszczył się o kulturalne dziedzictwo swoich wyznawców. Od połowy XVIII w. zauważa się zainteresowania przedmiotami religijnymi wycofanymi z kultu i podkreślanie ewangelizacyjnej roli muzeów kościelnych, które w trosce o dzieła bezużyteczne i usunięte z wnętrz kościelnych zbierają je, przechowują, konserwują i udostępniają społeczeństwu.Jubileusz Muzeum Diecezjalnego w Opolu stanowi dobrą okazję, aby popatrzeć na jego historię i ocenić rolę jaką odgrywa na przestrzeni minionego ćwierćwiecza. Idea powstania tego muzeum zrodziła się już w 1978 r. – w rok po objęciu przez bpa Alfonsa Nos¬sola stolicy biskupiej w Opolu. W 1984 r. piszący te słowa został dyrektorem i kusto¬szem diecezjalnym, a muzeum otwarto 21.11.1987 r. Powstał także nowatorski pomysł budowy gmachu muzeum, który wzniesiono dzięki zaangażowaniu lokalnego społeczeństwa katolickiego. Powstało pierwsze, wybudowane od podstaw w powojennej Polsce muzeum dla ratowania cennych zabytków sztu¬ki sakralnej w diecezji. Na jej terenie znajduje się ich bardzo wiele, a korzenie niektórych sięgają początków chrześcijaństwa na Śląsku. Ten kulturowy dorobek Śląska Opolskiego został zabezpieczony i udostępniony szerokiej publiczności. Specyficzne zbiory i ekspozycje od¬różniają to muzeum od innych – niektóre z obiektów, np. naczynia liturgiczne, powracają na jakiś czas do macierzystych parafii w czasie świąt kościelnych, a po powrocie do muzeum nadal są świadec¬twem i obiektem wiary.Muzeum organizuje koncerty i przedstawienia teatralne, a także wystawy zmienne współczesnej sztuki sakralnej, których wernisaże stają się okazją do spotkań artystów, aktorów, dziennikarzy, historyków sztuki i architektów, a tym samym do tworzenia form tradycji łączącej Kościół i środo¬wiska twórcze. Zebrane eksponaty są świa¬dectwem kultury i wiary całych pokoleń żyjących na Śląsku Opolskim i rozbudzają w miesz¬kańcach Opola i Opolszczyzny dumę z faktu, że mieszkają na ziemi o bogatej kulturze chrześci¬jańskiej, gdzie krzyżowały się już od średniowie¬cza różne kierunki artystyczne ówczesnej Euro¬py. Z okazji jubileuszu Muzeum Diecezjalnego w pobliskiej katedrze została odprawiona uroczysta, pontyfikalna msza święta, otwarto wystawa grafik pt. „Z dziedzictwa wiary – zabytkowa grafika religijna”, a wieczór uświetnił koncert „Tota pulchra est Maria” – dedykowany Bogurodzicy, obecnej w wizerunku stanowiącym logo muzeum. Odbyło się także posiedzenie Rady ds. Kultury i Dziedzictwa Kulturowego przy EP, poświęcone problemom związanym z muzealnictwem kościelnym w Polsce.

3

JUBILEUSZ 25-LECIA MUZEUM DIECEZJALNEGO W OPOLU

100%

Maniurka, ks. Piotr Paweł

|

2013

|

tom 54

111-116

PL

Kościół na przestrzeni dziejów troszczył się o kulturalne dziedzictwo swoich wyznawców. Od połowy XVIII w. zauważa się zainteresowania przedmiotami religijnymi wycofanymi z kultu i podkreślanie ewangelizacyjnej roli muzeów kościelnych, które w trosce o dzieła bezużyteczne i usunięte z wnętrz kościelnych zbierają je, przechowują, konserwują i udostępniają społeczeństwu.Jubileusz Muzeum Diecezjalnego w Opolu stanowi dobrą okazję, aby popatrzeć na jego historię i ocenić rolę jaką odgrywa na przestrzeni minionego ćwierćwiecza. Idea powstania tego muzeum zrodziła się już w 1978 r. – w rok po objęciu przez bpa Alfonsa Nos-sola stolicy biskupiej w Opolu. W 1984 r. piszący te słowa został dyrektorem i kusto¬szem diecezjalnym, a muzeum otwarto 21.11.1987 r. Powstał także nowatorski pomysł budowy gmachu muzeum, który wzniesiono dzięki zaangażowaniu lokalnego społeczeństwa katolickiego. Powstało pierwsze, wybudowane od podstaw w powojennej Polsce muzeum dla ratowania cennych zabytków sztu¬ki sakralnej w diecezji. Na jej terenie znajduje się ich bardzo wiele, a korzenie niektórych sięgają początków chrześcijaństwa na Śląsku. Ten kulturowy dorobek Śląska Opolskiego został zabezpieczony i udostępniony szerokiej publiczności. Specyficzne zbiory i ekspozycje od¬różniają to muzeum od innych – niektóre z obiektów, np. naczynia liturgiczne, powracają na jakiś czas do macierzystych parafii w czasie świąt kościelnych, a po powrocie do muzeum nadal są świadec¬twem i obiektem wiary.Muzeum organizuje koncerty i przedstawienia teatralne, a także wystawy zmienne współczesnej sztuki sakralnej, których wernisaże stają się okazją do spotkań artystów, aktorów, dziennikarzy, historyków sztuki i architektów, a tym samym do tworzenia form tradycji łączącej Kościół i środo¬wiska twórcze. Zebrane eksponaty są świa¬dectwem kultury i wiary całych pokoleń żyjących na Śląsku Opolskim i rozbudzają w miesz¬kańcach Opola i Opolszczyzny dumę z faktu, że mieszkają na ziemi o bogatej kulturze chrześci¬jańskiej, gdzie krzyżowały się już od średniowie¬cza różne kierunki artystyczne ówczesnej Euro¬py. Z okazji jubileuszu Muzeum Diecezjalnego w pobliskiej katedrze została odprawiona uroczysta, pontyfikalna msza święta, otwarto wystawa grafik pt. „Z dziedzictwa wiary – zabytkowa grafika religijna”, a wieczór uświetnił koncert „Tota pulchra est Maria” – dedykowany Bogurodzicy, obecnej w wizerunku stanowiącym logo muzeum. Odbyło się także posiedzenie Rady ds. Kultury i Dziedzictwa Kulturowego przy EP, poświęcone problemom związanym z muzealnictwem kościelnym w Polsce.