Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Artykuł, w oparciu o wyniki wieloletnich badań i opublikowane prace, omawia najczęstsze zagrożenia zdrowotne związane z aktualnym żywieniem ludności w Wietnamie. Po zakończeniu w 1975 roku długotrwałej i wyniszczającej wojny w Wietnamie, jedną z najpilniejszych spraw była poprawa stanu odżywienia ludności. Z ostatnio przeprowadzonych badań nad sposobem żywienia i stanem odżywienia ludności wynikało, że przeciętna wartość energetyczna dziennej racji pokarmowej na wsi wynosiła 1925 kcal. Jest to wartość niższa o około 15% od zalecanej normy zapotrzebowania. Udział energii z tłuszczów wynosił zaledwie 6%ogólnej ilości energii a udział energii z białka był równy około 11%, jednak tylko 18% tego białka pochodziło z produktów zwierzęcych. Najważniejszym rodzajem niedoboru żywieniowego dzieci okazał się niedobór energetyczno-białkowy, który objawiał się najczęścej w postaci zahamowania ich rozwoju fizycznego. U osób dorosłych odsetek ludzi z niską względną masą ciała (BMI) świadczącą m.in. o niedoborze energii zwiększał się wraz z wiekiem. Z innych najczęściej występujących niedoborów w populacji dzieci wietnamskich wymienić należy niedobór witaminy A i kseroftalmię. Zagrożenie niedoborem witaminy A i kseroftalmią wynikało z faktu, że wietnamska dzienna racja pokarmowa jest uboga w produkty dostarczające witaminy A oraz w tłuszcze, a warzywa bogate w karotenoidy są niechętnie podawane małym dzieciom. Kolejnym częstym objawem złego stanu odżywenia ludności jest niedokrwistość występująca u kobiet w wieku rozrodczym i u dzieci. Ponadto w regionach górzystych spotyka się często występowanie wola endemicznego na tle niedoboru jodu pomimo, że od wielu lat istnieje program zwalczania wola głównie poprzez dodawanie jodu do soli kuchennej. Obecnie istnieje w Wietnamie program zwalczania niedoborów żywieniowych, który polega m.in. na promocji systemu WAC (ogród — staw rybny — hodowla zwierząt) w gospodarstwach domowych na wsi. Jego głównym celem jest urozmaicenie dziennej racji pokarmowej ludności oraz wdrażanie programu profilaktyki niedoboru witaminy A i kseroftalmii.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.