Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Stosowanie procedury rozwiązywania małżeństw na korzyść wiary w Kongregacji Nauki Wiary w latach 2001-2006

100%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2019

|

tom 62

|

nr 1

157-181

EN

Applying the marriage bond dissolution procedure in favor of faith in the Congregation for the Doctrine of the Faith in 2001-2006 The study analyzes material and procedural regulations issued in 2001 by the Congregation for the Doctrine of the Faith „Normae Potestas Ecclesiae de conficiendo processu pro solutione vinculi matrimonialis in favorem fidei”. These regulations apply to the cases that are not regulated in the Code of Canon Law in which it is possible to terminate a non-sacramental marriage by using the privilege of faith (privilegium fidei). The above situation applies to the marriages concluded by the parties, at least one of which is not baptized, if they were to be dissolved, in order to enter into a new sacramental relationship after being baptized by one of the parties and if it has not been consummated after being baptized by both of them. Such cases must be submitted to the Roman Bishop who, after the investigation performed by a competent bishop and then by the Congregation for the Doctrine of the Faith, judges according to his pastoral prudence whether the marriage bond is to be dissolved or not. The mentioned Dicastery of the Roman Curia, for proceeding in individual cases, issued procedural norms that have been modified over the years, taking into account the changing circumstances of life. The last of the documents from 2001 has been subjected to detailed analysis in this study. For this purpose both material and procedural aspects of the regulations contained in the document and the method of their application in the first years after their promulgation were taken into account. After presenting the assumptions and scope of application of applicable norms Potestas Ecclesiae, an analysis of the individual stages of the administrative procedure was carried out, both in the diocesan phase and at the level of the Holy See. In the last point of the publication there were contained the statistical data showing the practice of applying the norms Potestas Ecclesiae over the first few years after their entry into force.

PL

W opracowaniu dokonano analizy przepisów materialnych i proceduralnych, wydanych w 2001 roku przez Kongregację Nauki Wiary „Normae Potestas Ecclesiae de conficiendo processu pro solutione vinculi matrimonialis in favorem fidei”. Przepisy te, mają zastosowanie do nieuregulowanych w Kodeksie prawa kanonicznego przypadków, w których możliwe jest rozwiązanie małżeństwa niesakramentalnego, stosując przywilej wiary (privilegium fidei). Powyższa sytuacja dotyczy małżeństw zawartych przez strony, z których przynajmniej jedna nie jest ochrzczona, jeśli one miałyby być rozwiązane, celem zawarcia nowego związku sakramentalnego, po przyjęciu chrztu przez jedną ze stron i niedopełnienia po przyjęciu go przez obojga. Przypadki takie muszą zostać poddane Biskupowi Rzymskiemu, który po badaniu dokonanym przez kompetentnego biskupa, a następnie przez Kongregację Nauki Wiary, osądza według swojej pasterskiej roztropności, czy węzeł małżeński ma być rozwiązany czy też nie. Wspomniana Dykasteria Kurii Rzymskiej, dla procedowania w poszczególnych przypadkach wydawała normy proceduralne, które ulegały na przestrzeni lat modyfikacjom, uwzględniającym zmieniające się okoliczności życia. Ostatni z dokumentów z roku 2001, został poddany w niniejszym opracowaniu szczegółowej analizie. W tym celu uwzględniono zarówno aspekty materialne jak i proceduralne przepisów zawartych w dokumencie oraz sposób ich aplikacji w pierwszych latach po ich promulgacji. Po zaprezentowaniu założeń i zakresu stosowania obowiązujących norm Potestas Ecclesiae, dokonano analizy poszczególnych etapów procedury adiministracyjnej, zarówno w fazie diecezjalnej, jak i na szczeblu Stolicy Apostolskiej. W ostatnim punkcie publikacji, zawarte zostały dane statystyczne, ukazujące praktykę stosowania norm Potestas Ecclesiae, na przestrzeni kilku pierwszych lat po ich wejściu w życie.

2

Doktorat ks. mgr. Daniela Klimkiewicza

100%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2019

|

tom 62

|

nr 1

209-210

3

Reforma papieskich instytucji do spraw komunikacji społecznej

100%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

tom 60

|

nr 2

35-52

EN

With the advent of a new medium which became the film and the spread of the cinematography all around the world, in the Church there was an increase of awareness and the need to take an interest in new technologies and to create within the framework of the Holy See the institutional protection of worshippers against the harmful impact of inappropriate content, as well as to propagate the useful content. For this purpose, over the years the special institutions were created, which in the structure of the Roman Curia were directly engaged in the media issues. Initially this task was undertaken by the Pontifical Commission, which for several years was subject to constant change (from 1948 to 1964), while from 1964 till 2015 we had to deal with the activities of the Pontifical Council for Social Communications. The last reformatory accent in this field is the appointment by Pope Francis on the 27th of June 2015 the Secretariat for Communication. Like the preceding institutions of social communication, it still has to collaborate in the area of the social communication with the Secretariat of State, uniting together all the media institutions of the Holy See.

PL

Wraz z pojawieniem się nowego środka przekazu jakim stał się film i upowszechnieniem się na świecie kinematografii, w Kościele wzrastała świadomość i potrzeba zainteresowania się nowymi technologiami oraz stworzenia w ramach struktur Stolicy Apostolskiej instytucjonalnej ochrony wiernych przed szkodliwym wpływem niewłaściwych treści, a także w celu propagowania treści pożytecznych. W tym celu na przestrzeni lat tworzono specjalne instytucje, które w strukturach Kurii Rzymskiej zajmowały się wprost problematyką mediów. Początkowo zadanie to podejmowała Papieska Komisja, która przez kilkanaście lat podlegała ciągłym modyfikacjom (od 1948 roku do 1964 roku), natomiast od 1964 roku do roku 2015 mieliśmy do czynienia z działaniami Papieskiej Rady Środków Społecznego Przekazu. Ostatnim reformatorskim akcentem na tym polu, jest powołanie przez Papieża Franciszka 27 czerwca 2015 roku Sekretariatu do spraw Komunikacji. Podobnie jak poprzedzające go instytucje do spraw komunikacji społecznej, w dalszym ciągu ma on współpracować w dziedzinie środków komunikacji społecznej z Sekretariatem Stanu, jednocząc w sobie wszystkie instytucje medialne Stolicy Apostolskiej.

4

Doktorat ks. mgr lic. Jarosława Janowicza

63%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2019

|

tom 62

|

nr 2

201-204

5

Posiedzenie naukowe pracowników Wydziału Prawa Kanonicznego UKSW

44%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

tom 60

|

nr 3

211-213

6

Doktorat p. mgr Kingi Szymańskiej

32%

KAMIŃSKI R.

Prawo Kanoniczne

|

2018

|

tom 61

|

nr 4