Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ryszard Kapuściński i polski reportaż w oczach tłumaczy. Z Agatą Orzeszek i Verą Verdiani rozmawia Pau Freixa Terradas

100%

Terradas P. F.

Konteksty Kultury

|

2021

|

tom 18

|

nr 3

459-468

2

Czy Gombrowicza czytano w Argentynie za jego życia?

100%

Terradas P. F.

Konteksty Kultury

|

2020

|

tom 17

|

nr 1

58-88

EN

This article presents the Argentinian reception of the author of Trans-Atlantyk from his arrival in Buenos Aires until his death in France. The article is divided into three parts and each of them is dedicated to one of the three last decades of Witold Gombrowicz’s life. The author mentions the initial attempts of establishing relations with Argentinian writers (Jorge Luis Borges, for example, or the circle of the Sur magazine), first publication of texts as well as the collective translation of Ferdydurke in Café Rex during the 1960s, and recognizes that sometime in the 1950s Gombrowicz made peace with the fact of his literary obscurity in the land of his emigration, therefore changing his strategy of self-promotion. Only after he returned to Europe did the first signs of recognition reach him from Argentina, where the Diario argentino was just published (it was a selection of writings from Gombrowicz’s Diary for the Argentine reader).

PL

Artykuł przedstawia argentyńską recepcję autora Trans-Atlantyku od jego przybycia do Buenos Aires aż do śmierci we Francji. Artykuł jest podzielony na trzy części, każda z nich poświęcona jest jednej z trzech dekad życia Witolda Gombrowicza. Autor wspomina o inicjalnych próbach nawiązania kontaktu z pisarzami argentyńskimi (na przykład z Jorge Luisem Borgesem czy czasopismem „Sur”), opublikowaniu pierwszych tekstów oraz zbiorowego tłumaczenia Ferdydurke w Café Rex w latach czterdziestych i zauważa, że w latach pięćdziesiątych Gombrowicz pogodził się z pisarskim nieistnieniem w kraju swej emigracji i zmienił strategię autopromocji. Dopiero po powrocie do Europy spotkał się z pierwszymi dowodami uznania w Argentynie, czemu towarzyszyła publikacja Diario argentino (Dziennik argentyński, wybór z Dziennika przygotowany z myślą o czytelniku argentyńskim).

3

Wyklęcie Papuszy według Angeliki Kuźniak, czyli biograficzny reportaż jako esej

100%

Terradas P. F.

Konteksty Kultury

|

2021

|

tom 18

|

nr 3

448-458

EN

The following article deals with the literary biographical reportage Papusza and the author’s impression of the Gypsy poetess. Kuźniak explores Papusza’s life beyond the myth rooted in popular culture. And in her search for the real Papusza she finds an absolutely tragic figure. Naturally, the author applies a highly critical feminist gaze that detects the “sins” for which the poetess will have to “pay”, and in general these are related to the fact that she is a woman. But there is no discourse here: the author makes the facts speak for themselves. The plot is constructed in such a way that the moral commentary is redundant. Kuźniak’s work is a dry, minimalist book, built upon bare factsand scraps of life, with no apparent literary work: its stylisation is expressed through linguistic coarseness, imitating Papusza’s austere way of life (a life where the poetry is sought after), her primitive writing and even her naive poetry. As we shall see, three great condemnations loom over Papusza’s life: femininity, gypsyness and otherness. But Kuźniak goes beyond the specific biographical account, which in turn serves as a micro-historical vector through which we gain access to a vision of the history of Polish Gypsies in the twentieth century. Thanks to that Papusza thus becomes a critical essay dealing with the issues of discrimination, gender and otherness.

PL

Poniższy artykuł poświęcony jest literackiemu reportażowi biograficznemu Papusza i obrazowi romskiej poetki, który tworzy jego autorka. Angelika Kuźniak bada losy Papuszy poza mitem utrwalonym w kulturze popularnej, a poszukując Papuszy z krwi i kości, trafia na postać absolutnie tragiczną. Co oczywiste, autorka prezentuje niezwykle krytyczne spojrzenie feministyczne, które wychwytuje grzechy, za które poetka będzie musiała zapłacić, a na ogół są one związane z faktem bycia kobietą. Ale tu nie ma publicystyki, autorka sprawia, że fakty mówią za siebie. Fabuła jest tak skonstruowana, że komentarz moralny jest zbędny. Jest to książka sucha, minimalistyczna, zbudowana na czystych dokumentach i skrawkach życia, pozornie bez obróbki literackiej: jej stylizacja wyraża się w językowej zgrzebności, jakby naśladującej twarde życie Papuszy (życie, w którym szuka się poezji), jej prymitywne pismo, a nawet jej ubogą i naiwną poezję. Jak zobaczymy, w losie Papuszy spotykają się trzy wielkie anatemy: kobiecość, cygańskość i inność. Ale Kuźniak wykracza poza konkretną relację biograficzną, która z kolei służy jako wektor mikrohistoryczny, dzięki któremu uzyskujemy dostęp do wizji historii polskich Romów w XX wieku. W ten sposób Papusza staje się esejem krytycznym dotyczącym dyskryminacji, płci i inności.

4

Barceloński ośrodek polonistyczny: historia znikania, nadzieje i perspektywy w kontekście reformy struktury studiów filologicznych w Hiszpanii

63%

Mejnartowicz A. , Terradas P. F.

Postscriptum Polonistyczne

|

2022

|

tom 29

|

nr 1

1-17

EN

The process of closing the Polish specialization at the University of Barcelona began in 2013. As a consequence, the over thirty-year-long history of its existence at this university is coming to its end. The first Polish language courses were part of the elective teaching offer of the Slavic specialization; next they became a compulsory part of Slavic Philology, and in 2009 Polish specialization was created as part of a degree Modern Languages and Literatures. In their article, Agnieszka Mejnartowicz and Pau Freixa Terradas present the outstanding creators of the Barcelona center and the research fields they have developed within the framework of the literature and linguistic specialization. They discuss the current functioning of the center at the “new” philology department of the University of Barcelona, transformed in 2019 into the Faculty of Philology and Communication. In the final part of the article, they share their reflections on the perspectives for the development of Polish language and research programs in the context of the reform of the structure of philological studies in Spain.

PL

W roku 2013 rozpoczął się proces zamykania specjalizacji polonistycznej na Uniwersytecie Barcelońskim. Tym samym kończy się ponad trzydziestoletnia historia jej istnienia na uczelni. Pierwsze lektoraty języka polskiego były przedmiotami fakultatywnymi, nauczanymi w ramach specjalizacji slawistycznej, później uzyskały status obowiązkowych w programie kształcenia obowiązującym na filologii słowiańskiej, a następnie w roku 2009 polonistyka stała się osobną specjalizacją oferowaną na kierunku języki i literatury współczesne. W naszym artykule przedstawiamy wybitnych twórców barcelońskiego ośrodka polonistycznego oraz rozwijane przez nich badania literaturoznawcze i językoznawcze. Omawiamy aktualne funkcjonowanie ośrodka na powstałym w roku 2019 „nowym” Wydziale Filologii i Komunikacji. W części końcowej referatu dzielimy się refleksjami dotyczącymi perspektyw rozwoju studiów i badań polonistycznych w kontekście reformy struktury studiów filologicznych w Hiszpanii.