Zuzanna Berendt w swoim artykule omawia trzy spektakle zrealizowane przez reżysera Michała Borczucha we współpracy z dziećmi i osobami niepełnosprawnymi: Lepiej tam nie idź (2013), Zostań, zostań (2015), Paradiso (2014). Autorka skupia się na instytucjonalnym kontekście współpracy reżysera zawodowego z aktorami nieprofesjonalnymi oraz na jego metodach pracy. Współpracę pomiędzy Borczuchem a dziećmi i niepełnosprawnymi ocenia jako przynoszącą wiele korzyści obu stronom i pozytywnie wpływającą na praktykę reżysera w pracy z aktorami zawodowymi.
EN
The aim of this article is to present three performances by a theatre director Michał Borczuch that were created in cooperation with children and disabled people: You Better Not Go There (2013), Stay, Stay (2015), Paradiso (2014). The author focuses on the institutional context of the cooperation between Borczuch, who is a professional, and non-professional actors, as well as the methods he uses. According to the author, such collaboration is valuable for both sides and positively influences the director's work with professional actors.
O kim mówisz, kiedy mówisz o przemocy? autorstwa Zuzanny Berendt, Anny Majewskiej i Idy Ślęzak to tekst poświęcony dwóm pracom Markusa Öhrna: spektaklowi Trzy epizody z życia i instalacji wideo Bergman w Ugandzie. Autorki zastanawiają się, na ile produkcje artystyczne przeprowadzają krytykę strukturalnej przemocy, a na ile ją umacniają. Festiwal Nowa Europa. Zbliżenia Trzy epizody z życia koncepcja, reżyseria, scenografia: Markus Öhrn przy współpracy z Dorit Chrysler (kompozytorka, theremin), Arno Waschk (kompozytor, pianista, dyrygent), maski, kostiumy, rekwizyty: Makode Linde, tekst: Myra Åhbeck Öhrman, dźwięk: Eskil Lövström premiera: maj 2019 Bergman w Ugandzie koncepcja, DoP i redakcja: Markus Öhrn premiera: maj 2014
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.